vrijdag 31 december 2021

Werken met epoxyplamuur

Paradoxaal genoeg is het aanmaken van kleine hoeveelheden impregneerhars moeilijker dan grote klussen. Daarom ben ik minder enthousiast meer over het zelf mixen van plamuur waar je weinig van nodig hebt, met microballoons glaspoeder.

Zelfs met een injektiespuitje zit je al gauw minimaal een gram naast de 1:2 verhouding en aanvullen met de tekortschietende component leidt dan vaak weer tot een noodzakelijke aanvulling van de andere component enz, enz (-:

Wat zou het niet mooi zijn als je een grotere hoeveelheid gemengde hars kon invriezen voor later gebruik! 

Bram moens van M5 laat compleet voorgeimpregneerd koolstofdoek uit een fabriek komen met een koelwagen. Maar als dat onbeperkt zou kunnen worden bewaard in je eigen diepvries thuis had ik dat vast wel ergens gelezen al. Dat gaan we dus NIET proberen (-:

Daarom kocht ik bij de Toolstation een duo van gezamelijk een pond epoxyplamuur voor 15 euro. 


Op zich is hun 'Zwaluw' plamuur niet anders dan met glaspoeder maar de viscositeit is constant. En de componenten vermengen niet spontaan zodat je van 1 der hoopjes die je neergelegd hebt om te gaan mengen zelfs nog wat afhalen kan en terugstoppen in het (goede) blik!

Door de pasta met licht rode kleur te vermengen met de witte kan je gelijk goed zien of alles voldoende coherent is voor gebruik. Op zich werkt dat dus net zo als polyesterplamuur dat zelfs een kortere uithardingstijd heeft. Maar dat epoxy beter hecht op een breder scala van materialen daar ben ik heus wel van overtuigd! Bovendien heb ik die uithardingstijd wat verkort door er een gloeilamp op te laten schijnen.

Met glaspoeder moet je je een hele tijd concentreren op de toevoeging ervan tot de juiste dikte is bereikt zonder dat de hechting te veel achteruit gaat....Dat hele afwegingsproces blijft me nu bespaard!

Een ster in het vlakschuren ben ik zeker niet (of heb het geduld ervoor nog niet) maar tegen de bodem van de velomobiel zie je dat toch niet gelijk. Het is maar dat er geen vuil en/of water tussen het carbon en de laklagen komt (ik heb niet het idee dat er een gelcoating is gebruikt bij deze fluorgroene DF).

Behalve aan de onderkant is er een breukje ontstaan in de rand van het instapgat. Door het kapseizen in een bocht onderaan een brug al enige tijd geleden. Niet de bedoeling natuurlijk en bovendien bevond het breukje zich steeds pal voor mijn gezicht zodat het me bij iedere rit stoorde...

Nu de vm nog onderste boven in de kamer hangt zou het een gemiste kans zijn dat ook niet 'even' op te lossen...Maar daar was dus dat probleem van weinig impregneerhars aanmaken voor een nietig stukje glasvezeldoek. 

Omdat de rand van het instapgat normaal naar beneden wijst is zo'n dunne versteviging op een plek aan de binnenkant van de DF juist onprettig scherp soms. Zodat het me slimmer leek die eenvoudig wat uit te vullen met...de goed hechtende keihard wordende Zwaluw! 

Dikker is in dit geval namelijk eerder een voordeel dan een nadeel op die plek en 'hard' is 'hard' (-:

Zo gezegd zo gedaan. Toen kreeg ik een andere ingeving. Diezelfde rand is mij (en iemand die ik tijdens de Fortenroute sprak) op een andere plek ook nogal eens tot last. Boven de schouders....

Hij besloot daarom zijn total loss DF te vervangen voor een nieuwe XL. Die van mij is nog niet aan vervanging toe maar bovendien wil ik juist GEEN hogere 'motorkap' voor mijn neus. Om maximaal uitzicht te hebben over waar ik met mijn bokwieltje in het vooronder op af koers. Vandaar ook de vrouwelijke uitdrukking ''De bok op gaan met Mick'' ...

Ik heb dat eerder proberen te verhelpen door opengesneden schuimslang over de uitstaprand te schuiven (en met plakband vast te zetten) maar dat snee al gauw door. 

Met de vulpasta ter hoogte van mijn schouders heb ik die nu breder gemaakt. 


Mooi strak gelukt is dat me wederom dus weer eens niet maar ik denk dat dit toch al een hele verbetering is. In ieder geval met wat kleding aan.

Van de zomer (met een singletje aan) zou ik het lekker glad kunnen schuren en er misschien simpelweg een tochtstripje onder kunnen plakken! 

 Ook hierbij geldt wel een nadeel. Het verkregen mengsel was eigenlijk wat te dun waardoor het weg  deigde te zakken. Maar na een paar uur kon ik het materiaal wat op beuren met een ijsstokje. Dat toen al een kauwgom-achtige structuur had gekregen.

  • Laten we wel zijn, ik had dit resultaat ook met microballoons of polyester plamuur kunnen krijgen. Maar de voorbereiding zou veel lastiger zijn en/of  alles zou (eerder) afbrokkelen...!




zaterdag 18 december 2021

Taaie rakkers die Foss!

Juist ook onder de Optima Cheetah rijdt een 451 band prettiger dan een 406. Terwijl de Schwalbe MOW Joe met zijn 37 mm toch nog breed genoeg is om niet tussen slecht geplaveide fietspadtegels te blijven hangen. 

Een razend snel en soepel vouwbandje deze Schwalbe en de noppen weten over  natte bladeren stabiel heen te rollen. Over de randen van rioolputten (zonder profiel) zijn ze daarentegen weer spekglad en genereren ze een soort woesh-geluid dat op elektrische ondersteuning lijkt (maar meestal gaat het nog sneller dan met dat).

Kortom da's even wennen maar een lekke band waar ik met deze band voor het eerst mee te maken kreeg vrijdag went nooit!

Ik maakte net als autobanden denk ik puur gebruik van de noppen als lekbescherming want die zit er verder niet in volgens mij. Maar wel die heerlijk soepele wangen!

Het leeglopen ging razendsnel na het nemen van een bocht maar ik voelde hem aankomen door het gebruik van een opgerekte 406 Foss binnenband: die klappen nooit!

Het was nog donker maar met mijn helmlamp zag ik (nog) niets in het loopvlak van de de Joe prikken dus voorwiel er uit en een reserve butylband er in. Helaas na 100 meter weer volkomen leeg, hoewel ik nog zuinig was geweest met de druk (het kleine Zéfal pompje doet er ook te lang over naar mijn zin).

Ik had nu mijn voorwielreseve volledig verbruikt en bekeek eerst de spaaknippels en daarna nogmaals het noppenprofiel. Iets uit het midden, vlak achter een nop was uit het zicht gebleven een flink stuk glas...  !



Ik stond op het Kazernepad op dat moment vlak naast het Museum-tramlijntje van Amstelveen. Gelukkig kon ik telefonisch met een chef afspreken dat ik terug naar Amsterdam zou lopen nu.

Ook daar zag ik als een een huis tegenop echter in die motregen. Dus ik bedacht me dat ik een 26'' achterbiba in de velg zou kunnen stoppen. En zo zelfs -tegen alle verwachting in- toch nog op het werk verschijnen (!).

Dat ging best redelijk eigenlijk voor even. Maar de band bobbelde nu wel natuurlijk, de druk hield ik dus wederom laag. Om de een of andere reden liep zo'n bobbel kennelijk ook nog tegen een remblokje dus de V-brake dan maar los.

Ineens een enorme knal en het butyl was het kennelijk zo zat geworden dat er een snake-bite was ontstaan!



Dus nu was ook nog een derde binnenband gescheurd en de MOW Joe gescheurd op de hieldraad!

Spijt dat ik niet gelijk de enige goede richting opgereden was bovendien. Terwijl ik daar n.b. toestemming voor gekregen had!

Long story short ik ben toch nog naar huis terug gefietst! Waar de butyl me namelijk in de steek liet deed  dezelfde methode met de (laatste) 26'' Foss band WEL de truc!

Bobbelend maar toch tevreden kwam ik heelhuids thuis.

Bovendien kon ik de ander Foss in de keuken gelijk plakken en weer gebruiken. Er zat een sneetje in van bijna een centimeter. Toch wel makkelijk voor in de toekomst wat van die 'stickertjes' bij me te steken! 

 





zondag 5 december 2021

RoetveegPiet of niet?

 Mijn werkgever kan natuurlijk niet 7 dagen per week wachten tot ik ben uitgefrutteld met de DF. 

Die vervang ik daarom meestendaags door de Optima Cheetah. 

Maar het 57 tands voorblad begon zijn grip op de ketting volledig te verliezen. Een betere ketting had ik nog liggen en ook het inmiddels aftandse verfemmerdeksel dat ik als rand gebruikte heb ik vervangen.

Als basis gebruikte ik evenwel een ouder Alligt 60 tands blad dat Leo nog had liggen van voor de kettingbladen-met-beschermrand-in-één die hij tegenwoordig verkoopt.. Daar boorde en tapte ik zelf m4 draad in. Uit kunststof plaat zette ik met de passer een nieuw beschermblad uit, decoupeerzaag...

Vrijdag zou het gaan vriezen en daarom pakte ik de Jan Eggens trike naar Aalsmeer. Daarop zet ik vandaag dezelfde pvc kettingvetbeschermer naar voorbeeld van de Cheetah. Maar dan met een plat geribd alu plaatje vanaf het boutje in de derailleur (i.p.v. de las).

Zodat het weer ''Hé Mick!'' zal zijn in plaats van '-het hulpje van'...





zondag 28 november 2021

DrempelLOL heute

 



Vraag niet wat de Velomobiel kan doen voor u maar vraag uzelf af wat U kunt doen voor de Velomobiel! -Mick Leemans

Don't ask what the Velomobile can do for you but ask yourself what YOU can do for your Velomobile! -Mick Leemans

zaterdag 20 november 2021

Op de korte afstand, andere standaard

 Bij het schoonmaken van de linker wielkast ben ik op wat meer collateral damage gestuit bovenin. Maar misschien nuttig voor de velominati-junks het eens te hebben over life in the city (-:

Door het Flevopark of de buurt pak ik namelijk vaak helemaal geen ligfiets maar een vouwfietsje (plooibaar) of zelfs, ik schreef het eerder, een autoped.

En die laatste is helemaal geen duur ding maar gewoon een vondst bij een container!

Sterker nog, dit is al mijn TWEEDE vuilnisstepje (-: De eerste heb ik, voor een klein bedrag zelfs, verkocht aan een mevrouwtje voor eigen gebruik.

Ik moest dus kiezen en heb feitelijk de minst mooie gehouden. Maar wel de laagste!

Degeen waar ik  het 'professionele' alu holkamervelgje als voorwiel gebruikte heb ik verkocht. En niet alleen omdat 2 steps teveel is.

Zoals ik al eerder ontdekte zijn holkamervelgen nog zwaarder dan enkelvoudige (stalen) velgen en dus al helemaal dan aluminium. En het laatst gevonden stepje kwam zelfs met bredere aluminium velgen wat veel beter remt dan staal. 

Een voorrem vind ik genoeg op mijn step dus gebruikte ik er daar een van op die plaats maar als achterwiel een nog bredere stalen. Ja zelfs ondanks de roest!

''Het feit doet zich voor'' namelijk, zoals onze ome John (die van de BMW Isetta) zijn betogen altijd begon, dat er voor 16'' kinderstepjes alleen laagwaardige minimaal 47 mm brede bandjes worden verkocht. 

En we weten inmiddels allemaal van Wim Schermers bandentesten dat die minimaal 25 mm (inwendig gemeten) velgen nodig hebben: zeker een windvanger als een autoped!

Nu hoef ik voor de korte afstand echt geen kwaliteitsmateriaal aan mijn ped. Maar de naven die voor kinderspeelgoed worden gebruikt zijn wel ERG belabberd. De lagers blijven loskomen.

Dus heb ik er met epoxyplamuur 22-8 mm industrielagers in gelijmd (die zijn bij de Hornbach erg goedkoop ;-) 

En goed, het zijn nooit lange afstanden maar ik rijd daarop compleet met boodschappen in de rugtas al maanden ongeschonden rond!

De as is  dunner geworden, namelijk 8mm maar wel van een betere kwaliteit staal. Mocht die ooit breken dan loop ik gewoon terug naar huis (-:


Voertuigen voor de korte afstand daar hoef je natuurlijk ook geen reserve banden en een fietspomp voor mee te zeulen!

Wel heb ik in mijn vouwfietsje voor naar de supermarkt of bakker een stokoud 6 versnellingswiel gezet. Door de achtervork wat uit te buigen en een derailleur te plaatsen.


Maar ook daarbij heb ik de 'standaard verlaagd' door een slinger in het wieltje waardoor hij tegen een remblokje aan liep er uit te trekken met tightwraps. 

De nippels zitten namelijk zo vast (en waarschijnlijk al helemaal opgedraaid) dat meer kracht gebruiken met de spakenspanner anders ongetwijfeld tot spaakbreuk zal leiden! 



En zo komt splinter, zich al verder bekwamend i.d. krachtenleer, door de winter!




dinsdag 9 november 2021

Een demper voor de demper

 Amsterdam is natuurlijk geen Staphorst maar  ook hier zou de vaccinatiegraad tegen Covid 19 best wat hoger mogen (72,5 procent). Gezond verstand blijkt nauwelijks in de meerderheid...

 

In de hoofdstad bestaat geen Zondagsrust zoals in die provinciestad maar ik kan u verzekeren dat die in mijn flat toch beter wél gerespecteerd kan worden!

Ik wacht die dag daarom nog even met het uitzagen van de korte sleuf (ongeveer 2,5x7cm) in de bodem van de DF voor het neuswieltje. De plaats daarvoor heb ik bepaald uitgaande van het goed zichtbare middelpunt van de drempelinslagen. Het interieur rond die plaats van een drielaagse koolstofversterking voorzien.



Zondag kon ik aldus rustig de wielophanging terugbrengen in de originele staat bij levering. Want dat maakt minder leven dan zaag-, slijp- en vijl-geluden.

Ik wil voorkomen dat als ik straks met zelfvertrouwen en snelheid (maar vooral RECHT) over een drempel knal de veerpoten te ver uitveren en daardoor de demper en de onderkant van de wielkast beschadigen.

Maar ik ben er achter gekomen dat mijn eerdere vorm van preventie een negatief bijeffect heeft. Bij het verdraaien van het stuur neigt de binnenkant in de veerpoot boven in de wielkast mee te gaan draaien. Wat het koetswerk op die plaats  zal gaan beschadigen! 

Zelfs zonder enig spankoordje tussen de twee delen van de schokbreker is dit al moeilijk genoeg te voorkomen (niet dan door stevig aandraaien van de m8 moeren).

Ik bedenk daarom een zelfs eenvoudiger methode. 

De bodem onder de wielkast is vrij rigide. Ik plaats daarop een afgesneden stuk schuimmat en zet dat achter de uitsparingen vast met zoiets simpels als een elastiekje.

Wel plak ik wat (geel) ducktape over de randen van de uitsparingen die anders scherp kunnen zijn voor het elastiekje (-:



Zo hoop ik de (interne) veerdemper te beschermen met een externe schuimlaag. Die de arm terug moet duwen van overschrijding van een wenselijke stand.

Ashes to ashes, dust to dust!  


 


zaterdag 30 oktober 2021

Duurzaam de drempel over

 Eigenlijk was ik van plan niet meer zo vaak het interieur van de DF af te beelden. De kleur van het carbon wordt al gauw een 'zoekplaatje'. Vooral voor wie zelf een andere velomobiel bezit!

Daniël haalt echter veel van de geroemde rompintegriteit uit de vorm van de bodem. Waarom zou ik dan niet gewoon die vormen volgen als versterking voor de ophanging van mijn Eigenfiets 4de as?

Zelfs toen de hieluitsparingen onder de pedalen nagenoeg weggesleten waren door de verkeersdrempels en ik door de scheuren door naar buiten  kijken kon is de 'middenberm' heel gebleven. Bewijs al van het slimme ontwerp!

Maar verkeersveiligheid is ook een dingetje in de grote stad. Als ik zou gaan slalommen op de hoge drempel links voor mijn deur bijvoorbeeld kom ik (uiteraard) op de verkeerde weghelft terecht. Terwijl vanuit de Karimatastraat (dit heet niet voor niets de 'Indische Buurt') verkeer van links kan komen dat mij door geparkeerde auto's pas op het allerlaatste moment schuin over de weg  zal  zien staan dan (op zijn/haar weghelft)...

En ik ben geen kamikaze piloot! Dat is openbare weg en geen afgezet circuit van Zandvoort!

Er is me dus alles aan gelegen de wegveiligheid voor mij, uzelf en anderen te verbeteren door mijn geplande neuswieltje. 

Er kan ook een totaal onvoorbereide moeder met kind op de fiets die hoek om komen. Of juist een oudere op een E-bike met minder snelle reflexen...

Ik moet het rubber van het massieve bandje door het carbon laten komen midden door een vitaal deel van de dragende bodem. Daarom moest eerst de aan de vloer vastgekleefde claxon/verlichtingskabel los. 

Die zit gelijmd met waarschijnlijk dezelfde kit als de wieldeksels. Maar het midden hiervan haalde  ik met chirurgische precisie los. En een nijptang ;-)

Daar zie je aan weerskanten de al aangebrachte voetenbakreconstructie. Door die twee delen met een smalle strook weefsel te verbinden (onder de electrakabel door) krijg ik twee overlappingen (links en rechts). Op de plekken waar de m8 bout van het skatewieltje tegen de onderkant zal gaan drukken!

Constructieve verrichtingen met een Hannibal Smith achtige doordachtzaamheid waar zelfs het A-team met zijn terreinwagens en scheurmonsters een puntje aan kan zuigen.

Maar en fin, het muziekje daarvan kunt u zich misschien zelf wel herinneren ;-)

Nu eerst het zand maar eens drogen om in een tentstokken foedraal te stoppen. Als 'aandrukslurf' bij het op druk zetten van het laminaat. 

 

zaterdag 23 oktober 2021

3 to get ready, 4 to go!

De reactie van Wim op mijn vorige bericht heeft me toch aan het denken gezet. Ben ik niet een alternatief vergeten op de wielkasten aanpassen? Die is moeilijk terug te draaien namelijk terwijl het ook niet zalig makend zal zijn. 
Juist in de bochten kan ik altijd profiteren van het lage zwaartepunt van de DF. En zo weer uitlopen op de auto's achter me! 
Het aanbrengen van een glijlaag van iets teflon-achtigs zal me vaak niet helpen denk ik om de drempels over te komen zonder schade. Omdat de voorwielen nogal eens wegzakken in een door auto's veroorzaakte kuil net voor een drempel. 
Daarvoor zou eerder een zacht soort rubber bescherming bieden. Maar zulk rubber remt juist en verdeelt de kracht van de inslag niet over de bodem van de fiets. 
Eigenlijk zou ik een klein wieltje met een massieve rubberband moeten hebben dat de onderkant beschermt. En staat zo'n wieltje niet afgebeeld in mijn vorige bericht? 
Het zou onder het raakpunt moeten komen drempel-'voetenbakken' waar de schade door en door geworden was.
Maar hoe beïnvloedt dat het rijden? Wordt dat niet doodlink balanceren of een enorme knal geven iedere keer? Moet dat snel of juist langzaam gebeuren?
Om daar achter te komen zonder een definitieve keuze te maken probeerde ik het uit.
Door aan de neusbuis van de Jan Eggens trike een in hoogte verstelbare centrale wielpoot te boren/lassen/zagen gebaseerd op een radiator poot met vloerbevestiging. Maar dan omgekeerd ;-)
Zoals te zien hoef ik dan niet meer te proberen een stoep op te rijden (maar met die hoogte zou niemand dat doen natuurlijk).
Pas toen ik het skate-wieltje met het rubber op minder dat 4 cm afstelde kreeg ik dezelfde raakvlakken als de (ongewijzigde) DF.
En ik kan niet anders zeggen dat dat prima gaat! De 'dreun' wordt mooi afgeremd door het polymeerrubber en er is geen enkele negatieve invloed op de besturing!
Alleen als ik na de drempel op kleine steentjes beland kan ik dat voelen als een ribbeling.
Maar iedere keer heel kort; een kniesoor die daar op let!



De grootste merkbare verandering merkte ik bij het achterwaarts aan de bagagedrager naar binnen trekken van de fiets. Ineens hetzelfde effect als met de DF, de neus gaat over de stoep.
Meestal liet ik dan als door een hond gebeten de beugel dan wat zakken om niet zelf het composiet te beschadigen. Door het rolletje zou ik nu gewaarschuwd gaan worden ''dat het hoog genoeg is nu!''.
Ik zie dus alleen maar voordelen om dit te gaan toepassen op  mijn 'race'-velomobiel!
Kom ik ongetwijfeld op terug (maar dan in positieve zin hoop ik).



Wie het zelf eens wil proberen op de trike mag dat bij mij komen doen (ook leden van de NVHPV). 



zaterdag 9 oktober 2021

Zoekplaatje


 Nee, maakt u zich geen zorgen, u hoeft niet te raden. Ook ik verveel me zelden zozeer dat  ik raden of puzzelen wil!

Deze foto is inderdaad genomen vanuit mijn velomobiel DF,- want dat is ook de enige die ik heb. 

Nadat de bodemherstel met de 'zandzak-methode' zo goed gelukt is (hoewel ik er nog wel een elektrische deken onder gelegd heb omdat het zand kennelijk toch niet helemaal droog was.). Zag ik er juist nog meer op tegen het uitzagen van de vrij omvangrijke voetensleuven (in verhouding tot de smalle neus van de DF)  namelijk.

Ik kan daar hooguit 1,5 cm hoogte mee winnen maar verruil eigenlijk alleen maar het gevaar van vernieling door een verkeersheuvel door dat van mijn eigen hakken. En dat heb ik al zien gebeuren bij zowel de FAW als de Limit!

Terwijl ik met 35mm banden voor, 42 achter ook de neusspeling al tot 8,5 cm kan optrekken. Door de veerpoten maximaal door de de wielkast te steken. Gemeten met 70 kg heavy metal in het ding!

Met latten en een skate-wieltje onder m'n fietskarretje kon ik zien dat dan de kettinggoot ruimschoots en de neus in de meeste gevallen gespaard zou gaan blijven. Zoals in mijn eigen straat, zelfs zonder te zig-zaggen. 


Gemene heuvels blijven wel een probleem aan de voorkant. Veroorzaakt door onze vriendelijke 'vrienden' in de auto. 

Remmende automobilisten vlak voor veel heuvels zorgen voor die kuilen.

Maar door verstelling van de achterveer en/of bredere voorbanden zou ik in principe nog wat hoogte winnen kunnen.

Aanpassing aan (alleen) de onderkant van de wielkasten (nodig tegen aanlopen) zal hooguit een inbreuk zijn van enige vierkante centimeters. Uitzagen van voetensleuven zeker vierkante decimeters!

Er komen dan wel de lelijke halve manen boven het wiel die je vaak bij DF's ziet met smalle banden. Maar die wil ik met dezelfde methode (polystyreenkorrels  / epoxyplamuur) wegwerken.

Want OK zal u zeggen, waar is die eerste foto nou van?

Om de verbreding mogelijk te maken heb ik polystyreen-knutselklei uit speelgoedwinkels, de Action en zelfs Pipoos gehaald ;-)

Dat past best in het kader van mijn blog vind ik. Om daar de nieuwe binnenversteviging van koolstofweefsel overheen te lamineren.

Het doet me deugd dat het opplakken van fijnere korrels (de blauwe) de grove roze niet alleen vlakken maar ook stevigte toevoegt. Zozeer zelfs dat ik overweeg de slijper op de buitenkant al te gaan hanteren nog voor het lamineren met carbon. Dat over de korrels moet komen.

Zolang ik er niet in ga zitten is alles in principe namelijk nog nagenoeg spanningsvrij.


Een aanpassing is nu nog vrij eenvoudig uit te voeren, dat wordt anders na het lamineren! 

dinsdag 28 september 2021

Betuwe weekend met persoonlijke gebreken


 

Afgelopen weekend genoten van de gastvrijheid van Wilco en ega Petra. Wat wonen die mooi daar zeg! Met zo'n uitzicht op groen, water en authentieke woningen en molen van Wijk bij Duurstede. Dan  kan ik me voor het eerst voorstellen dat iemand  liever geen windturbines in het panorama er bij wil hebben!

Maar dat hoeft natuurlijk ook niet als we -net als Tata-steel over gaan op waterstofgas en zonnepanelen (op hun schuur/ voormalig atelier bijvoorbeeld).

Ook voor hoog-water hoeft Wilco niet bang te zijn want het huis staat op een dijk, kaarsrecht op de fundering. En mind you, ik herken een verzakt huis zoals we eindelijk verkopen konden in Purmerland!

Toen ik me op Ligfiets.net inschreef voor de tocht met overnachting (in mijn Quechua Hiker 2 Super Light) waren er al 10 deelnemers. Dat werden er zelfs 17!

Maar gelukkig was het groepje overnachters veel overzichtelijker. En bekender.





Niet zonder spiekbriefje: Bert (QV), Fred (DFxl) Marnix (VM) Cees (Quest) Marloes (Thys 209) George (DF), Theo (DFxl) Ik (Optima Cheetah)

De Bourgondische invloed van Petra uit Limburg verenigd met het Zaanse ondernemerschap van Wilco uitte zich goed in de copieuze edoch vegetarische keuken: heerlijk! En van alles was wel haast de dubbele hoeveelheid dan vooral ik op kon!

Een overvloed ook aan (niet-)alcoholische dranken, zoutjes, zoetjes en twee overuren draaiende Senseo machines complimenteerde het geheel. Van mijn angst voor schroeiend vlees met luidruchtige dronken mensen  om het vuur  die me de hele nacht uit de slaap zouden houden bleef gelukkig niets heel!

Zozeer kwam ik tot rust dat ik in de waan verkeerde dat 'er eigenlijk niets mis kon gaan'...en dus ook geen noodzaak zag de smartphone mee te nemen uit de tent voor de rondrit.

En ik zaterdag vergat de reserve banden uit de zijtassen in de toptas te stoppen voor de toertocht door de Provincie...

Het noodlot slaat echter toe als je het het minst verwacht want deze misstappen mijnerzijds zouden helaas streng bestraft worden.

Precies waar ik bij de Fortenroute zo voor gevreesd had kwam nu uit; ik werd de hele groep tot last door allen op te houden. 

Al aan het begin van de rit plotseling, eigenlijk midden tijdens een gesprek met een mederijder een luide pssst. En een razendsnel leeglopende band. Ter nauwernood kon een velomobielist achter me uitwijken en ikzelf het evenwicht bewaren bij het remmen.

Dit was dan ook geen Foss maar een ordinaire Btwin butyl-binnenband. Bijna hetzelfde effect als met een klapband. Erger nog dat ik dus geen reserve band vond in de toptas!

Zelfs dieper moest ik mij schamen dat ik daags het 451 voorwiel vervangen heb  door een met een bredere velg. Omdat de aerodynamische holkamervelg iets van krakende lagers heeft (of te veel speling). Maar daarop zitten één 15 mm asmoer en in één 14. En ik alleen een sleutel 15 bij me had!  

Gelukkig kon ik een baco'tje lenen van Fred om de moer alsnog te lossen. De laatste goede hulp jammer genoeg. Iemand anders kwam namelijk aan met een plakker maar ik wist eigenlijk al dat die niet zou gaan houden (zonder een uithardingstijd van minimaal 24 uur). Een bar of 4 heb ik namelijk minimaal wel nodig in een 35 mm Primo Comet.

Maar ik kan moeilijk iemand dwingen een 406 biba af te staan zodat ik die had kunnen oprekken. Als niet verenigingslid en (zelfs) niet in bezit  zijnde van een fijnstof uitblazende 3D printer thuis -maar dat terzijde.

Ook ging met de hulp nog gepaard dat ik ternauwernood voorkomen kon dat iemand aan het autoventiel ging wrikken van mijn enige voorband. En bleek het wiel na het plakken meegenomen om de buba nogmaals op ingereden ongerechtigheden te controleren. Waarbij helaas even een asmoer ergens op het asfalt was achtergebleven...

My worse nightmare came true. De voorband drukte gewoon de veel te verse plakker weer weg en er was al snel nauwelijks meer op te rijden.  Of ik de band niet te hard had opgepompt? Nou met die band was ik uit Amsterdam gekomen en op zaterdag heb ik hem geen extra druk meer gegeven.

Mijn idee was toen om terug te lopen naar Rijswijk om uit de tent de reserve banden te kunnen halen. Maar zonder de groep natuurlijk.  Daarvoor had ik niet eens de smartphone bij me om me de weg te wijzen!

Ik was dus wel blij met Wilco's advies niet rechtsomkeert te stappen maar richting  Buurmalsen en van daaruit linksaf naar Buren. Alwaar het pannenkoekenhuis als tussenstop voor de rit zou dienen zodat ik dan ''geholpen'' zou gaan worden. ..

Al lopende (er zat al gauw helemaal geen lucht meer in de band natuurlijk, dit was geen Foss, en die is ook niet verkrijgbaar in 451mm helaas) begon ik juist afkeer te voelen van dat idee opnieuw ''geholpen'' te moeten worden. Mijn eigengereidheid wordt misschien versterkt door het gesternte waaronder ik geboren ben, Leeuw, maar ik vertrouw qua sleutelen toch meer op mezelf...

Als basismateriaal zou ik toch wel een 20'' binnenband nodig hebben dus gevraagd in Buurmalsen naar een fietsenmaker (die zou dan ook de sleutel 14  wel hebben). Zou verder op zitten bij de Aldi. In Buren (van de pannekoeken) wist hij het niet een maker.

Zo werd ik eigenlijk Oostelijker richting Geldermalsen geleid, terwijl ik vernam dat er inmiddels ''geen fietsenmaker meer bij de Aldi'' zat.  Maar in het grote conglomeraat Geldermalsen maar liefst een Praxis met daarnaast nog een Tyre Centrum-voor de fiets (!)

Dat bereikte ik dan ook uiteindelijk waarna de kansen keerden. Een 1,2-1,5'' 406 biba gekocht bij de Praxis en ook een klein baco'tje. Daarmee haast in het zicht van de fietsenmannen de band tot 451 opgerekt en gemonteerd, opgepompt (ja, ik had het DF-pompje bij me!) en...

Toen raakte ik werkelijk in mijn nopjes en joviaal groette ik bij het opstappen twee toevallig uit de  Praxis stappende dames met ''Dag Geldermalse vrouwen!''

Post scriptum: Nee ik weet het Marloes, vrouwen dien je niet als etenswaar te beschouwen!

zaterdag 28 augustus 2021

Foss als anti-lekband

 Zo niet in het diepste geheim dan toch wel in alle stilte (ik heb er niet over geblogd) heb ik onder de roets al enige tijd Foss antilek banden in gebruik. Lang genoeg gezwegen om er iets over te kunnen schrijven in elk geval.



Ik heb jaren terug mijn rechter heup gebroken na een val in de bocht met die fiets en met een heupprothese kan ik dus beter voorkomen opnieuw ten val te komen. Ik voel mij veiliger met een brede voorband en om in een hoger verzet te kunnen rijden heb ik op die fiets ook de breedste 559 26'' gemonteerd. Twee duims ongeveer. Dat is de dikte van banden waar de meeste verkrijgbare Foss binnenbanden nu precies voor bedoeld zijn.

Toen ik via de bandentesten van Wim Schermer begreep dat het ook met de rolweerstand en de prijs van vergelijkbare speciale binnenbanden wel goed zit vond ik dat dus de moeite van het proberen waard.

Een tamelijk versleten Tryker (40 mm) reed ik lek op de terugweg uit Aalsmeer. Ik had die band zeker op 6 bar staan en reed er een 2 mm brede niet in. Dat was gauw te voelen maar was zeker geen zuurkool met klapstuk!

Ik kon gemakkelijk de fiets stilhouden en trok de niet er eigenlijk gewoontegetrouw uit. Daarna pas kon ik de lucht er echt snel uit voelen stromen en omdat het ding terugstoppen me tegen stond verving ik de binnenband. Maar ondertussen ook weer vervangen  door een Foss.

Toen ik vrijdag met de roets naar het werk wilde voelde ik dat de achterband eigenlijk  veel te weinig spanning had. ''Ik ben eens met Piet Kunis dat die Foss toch wel wat vaker opgepompt moeten worden'' dacht ik nog. En pakte de grote voetpomp er bij om de Furious Fred op druk te zetten.

Als ik daar geen Foss in had zitten zou ik dat zeker niet geriskeerd hebben. Zoveel vertrouwen heb ik al in de banden. Dat zelfs als ze lek blijken te zijn het lek niet erger wordt!

Aan het eind van de werkdag bleek de druk wel grotendeels opnieuw verdwenen (hoewel je er in principe nog op zou kunnen rijden). Maar heb ik hem aan de compressor op het werk gehangen. En kon ik er opnieuw moeiteloos de 20 kilometer mee terug naar huis roetsen.

Voor mij is de Foss daarmee geslaagd om niet alleen de veiligheid en de bedrijfszekerheid te vergroten maar ook de manier om goed rollende maar minder lekbestendige buitenbanden te (blijven) gebruiken en op te rijden. 

De smalste 406 is trouwens goed om bijvoorbeeld in een Kojak te doen. Zoals bekend rollen juist oudere dus ook vaak de meest gebruikte banden het best. En zo haal je snel de prijs van zo'n blauwe Foss band er al weer uit!

Wat ik wel van fora heb begrepen is dat je de banden niet moet oprekken naar een grotere omtrek. Want anders dan butylrubber komt het materiaal dan niet meer in zijn oude vorm terug.

Ook schijnt (kijk maar op het doosje) de las net voor het ventiel vóór en niet achter dat ding geplaatst te moeten worden (gezien met het ventiel onder aan het wiel in rijrichting). 

Waarom kunnen Piet noch ik  je vertellen, is voor ons Chinees :-)

zondag 22 augustus 2021

Recht zo die gaat?

 Bij de route over de Hollandse Waterlinie hoorde ik van Fred in de DF weer eens dat ik niet goed recht op het stoeltje zat. Van mijn Cheetah. Dat heb ik zelfs op mijn vorige fiets van dat model al eens gehoord van Elly.

Nu had ik natuurlijk kunnen tegenwerpen dat de DF ook niet geheel symmetrisch schijnt te zijn en dat hij met zijn dure GPS-watch vast de route nog wel eens kan over rijden zónder zich aan mij te hoeven ergeren... Maar zo ben ik niet! ;-)

Beter eindelijk eens proberen daar misschien iets aan te doen besloot ik. Want met de ronde neusbuizen zoals aan moderne ligfietsen zitten kan de trapas -en daarmee de trappers- gemakkelijk getordeerd komen te staan ten opzichte van het frame.

Nu is dat hetzelfde probleem als de CV-installatie monteur heeft om twee bochten uit te lijnen na elkaar bij zijn werk dus heb ik een oplossing.

Je zet een recht stuk metaal (bij mij toevallig een waterpas) tegen de eerste bocht in het frame. Die zette ik met een stelbindertje vast.

Daaraan een rechthoek met een klem, standaard gereedschap dunkt me!

Tegen het bracket een u-profiel, bijvoorbeeld van aluminium en je kunt een afwijking al zien of opmeten. Zowel de Cheetah als de Orion hadden ook een afwijking.

De aluminium neuspijp van de Cheetah in het roestvrij stalen frame kon ik na loshalen van de boutjes het makkelijkst bijrichten. Die van de Orion schoot dan met de hand iedere keer net even te ver door. En deed ik het door voorzichtig met een hamertje te tikken (tegen een pedaaluiteinde).

Fietst echt een aanmerkelijk stuk prettiger nu, efficiënter en beter voor de rug ook!




woensdag 11 augustus 2021

Zandzak in Das Fahrrad

 Ik moet een andere blogger achteraf gelijk geven: Jan Goddemaer. Met een lagere ligfiets draai je inderdaad makkelijker een bocht in!

Vooral op de Nesciobrug (over het Amsterdam-Rijnkanaal) kwam dit goed naar voren met de Orion. En da's best vreemd als je voor het eerst naar beneden fietst met een andere ligger terwijl je juist minder uitzicht hebt.

Voor de rest helaas tegenvallers met de Orion. De achtervork heeft een te hoog scharnierpunt en ik neem mezelf kwalijk dat ik niet eerder voorzien heb dat dat een negatieve invloed op de aandrijving heeft.

De vering vastzetten was zo gedaan natuurlijk voor een knutselaar als ik en het probleem leek aanvaardbaar. Zou ik nog altijd een soort 'Jester' overhouden. Wel meer lage liggers hebben geen achtervering, de wielbasis zorgt automatisch al voor wat meer comfort.

Blijkt door mijn kortere beenlengte het kettingwieltje zo dicht bij het trapstel gekomen dat de ketting niet goed soepel meer loopt (kan ik horen en voelen gewoon) . Dus dag kleinere bochten draaien!

Bij het vastzetten van de veer heb ik de achtervork voor een liggender houding laten zorgen en zo een proefritje Monnickendam gereden: blijkt mijn rug helemaal niet te kunnen appreciëren...

Maar ook tegenslag kan bij mij juist een hobbel doen nemen. 

 
Ik ben begonnen met de DF aan de linkerkant van een voetensleuf te voorzien. Voor het mogelijk maken van flinstonen want de handen naar buiten om reverse te gaan vind ik niet zo snel gaan. En om de raakvlakken met verkeersheuvels te verwijderen. Daar heb ik te veel last van, Slaat mijn eerder gelamineerde verstevigingen eenvoudig weer los...    

Ymte vertelde me dat ze dat bij IntercityBike ook al een keer gedaan hadden (waarbij het aan 1 kant gebleven was). Om iemand te helpen die met een kap rijdt om hem ook onder die omstandigheden achteruit te kunnen laten rijden en van voldoende ventilatie te voorzien.

Het moet nog uitharden want het lijkt me raadzaam eerst koolstofvezel aan te brengen alvorens de decoupeerzaag ter hand te nemen. Of ''wipzaag'' zoals Jan zou zeggen (-:

Weer vet lachen hier dus bij Eigenfiets .nl ook omdat ik het aandrukken van de verstevigingsdoek dit keer uitvoer met (over de Paclan-folie) een zandzak ! 😁

 

 

Opzet of niet, de werkelijke titel van dit nummer is 'Arabian Knights' !

zondag 1 augustus 2021

Bobbel gladgestreken !

 Mijn sterrebeeld is Leeuw en of dat goed gaat met een ligfiets die 'Orion' heet is dus helemaal geen uitgemaakte zaak; Orion (afkorting Ori) is een opvallend sterrenbeeld aan de hemelequator (bron Wikipedia.org).

Ik weet dat u het liever bij een bekende naam als de Fujin houdt maar wie niet waagt blijft altijd Maagd!

Een fiets waarop al werkende hydraulische schijfremmen zitten en een monovork lijkt misschien kat in het bakkie. Maar op een fiets waar je niet goed bij de pedalen kunt komen door een vastzittende neuspijp zit menig verwende ligfietser niet te wachten!

En al na mijn eerste kennismaking met deze fraaie ligger wist ik dat dit niet zondermeer manueel te bereiken was. Toch deed ik de aanbetaling. Om lekker thuis een plan uit te broeden hoe dit varkentje te wassen ;-)

En zo stond ik al wachtend op de vervolgtrein in Hoorn de m6 boutjes dus maar vast vanaf de andere kant in te draaien met mijn inbussetje. Zodat die twee grote carrosserieringen naar de andere kant van het sleufje aan de onderkant zouden duwen om de neuspijp te lossen. Wat ten minste in theorie het geval  zou zijn.

De buizen bleven helaas onwrikbaar in elkaar vast zitten. Ook verdraaien door de pedalen verticaal te zetten kon ik wel op mijn buik schrijven \ en hier dus. Maar gelukkig had ik mijn gereserveerde fietskaartje -wat tegenwoordig ook nog verplicht is naast de dagkaart- in de portemonnee zitten.

Gisteren is het dan toch gelukt. Met een 1 ton sterke kettingtakel afkomstig van de NDSM scheepswerf. Verder Flamco-rail uit mijn vorig leven als verwarmingsmonteur maar ook houtschroeven en een balkje want alles wat los en vast zit mag gebruikt worden voor zo iets vind ik.

Bovendien hield ik met de maat rekening dat ik de 'trek-pers' ook omgekeerd zou kunnen gebruiken. Met de takel boven de stoel om de buis weer terug te persen.

Wat het begaf op doorbuiging was mijn sterkste plankendrager (niet de houtschroefjes!). Maar die was toch over van een andere klus. 


Het blauwe stukje dyneema aan de haak daarna rechtstreeks naar de kop van het balkje leverde een griezelig veel grotere spanning op waar ik zorgvuldig mijn gezicht bij weg hield.

Behalve de zodoende aangebrachte statische kracht in de goede richting (eerst de boosdoener er maar eens uit) was ook nog een impulsieve kracht nodig. Van de hamer in de richting van de takel tegen het bracket. Maar wel met tussenkomst van een latje tegen beschadiging van m'n lak...

And yes, it isn't yours until you  fixed it ;-) 


De buis werd niet zo zeer tegengehouden door de klemmen maar in de bocht van het frame. Ik heb de neuspijp dan ook 4 centimeter ingekort en daarna nog in verstek onder een hoek.  Operatie geslaagd, om mij te dienen!

 


maandag 26 juli 2021

L.T.E. Orion snelle ligfiets (?) -2

 Ik heb de in mijn vorige bericht aangekondigde ligracer vorige weekend opgehaald uit Alkmaar. Omdat ik geen auto meer heb deed ik dat met de trein. Vanwege werkzaamheden aan het spoor moest ik daarvoor vanaf Zaandam verder met de bus.

Even schrikken wel dat de dag voor vertrek te lezen maar eenvoudigweg een andere oplossing gevonden. Ermee naar huis fietsen leek me nog geen goed idee want ik krijg de neuspijp niet handmatig op de lengte voor mijn kortere benen. Zoals je kunt lezen op fora een veel vaker voorkomend probleem.

Met de fiets aan de hand heb ik via het spoorwegnet een rondje Noord-Holland gemaakt door via de kust (Hoorn) de trein terug naar het Zuiden te vinden, via Purmerend.

Hoewel ik nog bezig ben een technische constructie te maken om het traphuis op lengte te stellen (met een kettingtakel)  kan ik wel wat  over mijn eerste indrukken zeggen.

De fiets spoort naar mijn mening goed hoewel ik wat speling op het (1 duims) balhoofd eerst met aandraaien met de hand verhelpen moest. Dat kon ik zelfs met de nog lang niet helemaal op druk gebrachte Kojaks al wel vaststellen. De stoel heeft een sterk lumbale ondersteuning die mijn getergde rug erg prettig vindt bovendien. En die ook nog eens wat instelbaar is  in zithoek!



De kettingoverbrenging voelt wat 'sponzig' aan en het zou me niet verbazen als men daardoor eerder al tot de conclusie kwam dat dit geen al te snelle fiets is. Mijn mening is dat zeker nog niet.

De kettingloop geeft me ondanks de lagere (snellere) zithouding toch een kleinere draaicirkel dan ik met de Cheetah tot m'n beschikking heb door een net ketting geleidewieltje van het onderste kettingdeel boven het voorwiel die ik erg waarderen kan.

Jammer genoeg zit er geen zijstandaard onder, maar dat zal wel wennen of ik maak dat zelf.



Wat het sponzige pedaalgevoel verklaart is denk ik dat het trekkende deel van de ketting  over een veel te kleine rol geleid wordt met rubber o-ring (net als de Optima had). Bovendien gaat hij onder de vork ook nog eens over een n.m.m. volkomen overbodig tweede geleidewiel.  Vergelijkbare fietsen als de Fujin hebben dat immers ook niet. 

Het simpele (dus onderhoudsvrije!) veerelement heeft volgens mij precies de goede stand, verticaal...

Het overbodige geleidewiel weg laten en vervanging van de te kleine door een 25 tands Alligt rol onder de stoel. Gaat wonderen  doen naar mijn vaste overtuiging!



dinsdag 13 juli 2021

L.T.E. Orion snelle ligfiets (?)


 

 Feitelijk is het niet helemaal rationeel dat geef ik toe. 

Ik rijd waarschijnlijk wel mijn meest moeiteloze Fortenroute ooit op een door mij (opnieuw) geoptimaliseerde fiets, na Optima. En dan stap je ineens over op een andere!

Maar ik kon de verleiding eenvoudigweg niet weerstaan. En mijn moeder en zus hebben net een stacaravan gekocht in de Flevopolder en...

Voor iemand die net begint met ligfietsen moet zijn 'opstapmodel' een zegening zijn, voor mij als veteraan is dit eerder een ramp: want ik héb er al zo veel!

Maar de prijs was me echt wat te verleidelijk en ik wil haar daarom -na een korte proefrit- gewoon verder uitproberen!

Enige features  van deze fiets van het voor mij onbekende merk L.T.E.:

Een 8 cm lager stoeltje dan de Cheetah met een aerodynamisch andere modernere achtervork (ophanging ook) dan de Cheetah heeft. 

Een eenzijdige voorvork waar de kettingloop onbezorgd langs plaats kan vinden. Alsmede het vervangen van een (binnen)band sneller en eenvoudiger mee zal gaan (nu ik het toch over fietstochten had!).

Hydraulische schijfremmen. Niet te verwarren met ''hydrolische'', in de remleidingen zit namelijk olie, geen drollen ;-)

  


maandag 5 juli 2021

De 5 Verdedigers van Fort Amsterdam

Mark-Jan heeft met mij al heel wat te stellen gehad. Daarom ben ik blij met zijn stoïcijnse karakter ;-) Ik blog over de Fortenroute gisteren en hij kon zich ook nog heel goed herinneren dat ik anderjaars om 1 van zijn waterflesjes bedelen moest op een snikhete dag.

Om nog maar niet te spreken van die keer dat ik met de DF zijn achterwiel in de kreukels reed 0-:!

Daarom was mij er veel aan gelegen mezelf maar vooral ook de groep gisteren vanaf het Centraal Station niet tot last te zijn. En dat ik zo goed mee kon komen, ''moeiteloos'' durf  ik haast wel te zeggen, was maar goed ook!

Ik deed dat met de (zelf) verbeterde Cheetah waar ik tot op de avond tevoren nog de lagerconussen van het enige rechte Rigida achterwiel nog van moest bijstellen. Om te voorkomen dat het uit de achterpatten van de vork zou komen met de snelspanner (en daardoor dus zou gaan aanlopen tegen de remblokjes). Maar tot zover (mij mogelijk) de techniek!

Wat was het heerlijk om met het 25 tands Allight geleidewiel te rijden met mijn favouriete cranklente (165 mm) i.p.v. de 155mm te korte in de DF. Totaal geen voetklachten meer. 

Ik was dus samen met de iniciator Mark de enige andere open-ligfietser maar zou daar haast helemaal tevreden mee zijn. Hoewel het mijn bedoeling was toen het op het eind toch nog flink was gaan regenen over de Schellingwoudebrug terug Zeeburg in te rijden, Juist NIET een pont te gaan gebruiken. 

Maar ik reed zelfs zo dicht al bij huis toch nog verkeerd. Mijn excuses daarvoor nog aan André met zijn velomobiel die terug naar Weesp wilde. De weg langs de voormalige aanrijroute  van de IJtunnel leidde alleen naar een iets Oostelijker gelegen pontvaart. Natuurlijk niet naar de brug. Waar door voor te stoppen ik het alsnog koud kreeg in mijn verregende kleding. Dat gold voor Andre waarschijnlijk minder.

Maar juist bijna de gehele rit hadden we juist uitstekend weer voor de monsterrit van het jaar. Bijna 200 kilometer van laatstgenoemde met zijn Quest XS, Sjaaks Strada, Freds DF en Mark-Jans Challenge. Droog en zo rond de twintig graden!

We gebruikten maar liefst drie pontveren waarvan 1 op handbediening. Dat moet middels het opdraaien van een geleideketting naar de overkant. Er stonden echter al wat fietsers te wachten die we dus voor lieten gaan.

Toch wist ik, eenmaal los van de oever,  het moraal van onze manschappen op grijnzen te zetten door naar de vertrekkende burgers te scanderen; ''Ja draaien maar aan dat wiel!'' Waarna een ander (ik meen André) opperde om vanaf onze kant aan een ander opdraai-rad de tegenovergestelde richting in te gaan draaien.  De stemming zat er dus goed in!

Niet logisch natuurlijk want dan zouden we alleen maar langer hebben moeten wachten maar niet alleen bruikbare voorstellen hebben hun amusementswaarde!

Een tweede ploeg stond aan de overzijde al te wachten dus de de pont kwam voor ons 'automatisch' terug. Mijn idee was om de bedienende bukfietser van het opdraaimechanisme met de helm op te gijzellen (omdat die lui toch graag voorovergebogen staan). Om voor ons de lier te bedienen. Maar ik werd door vermanende blikken van mijn reisgenoten tot de orde geroepen.

Sjoerd (met Strada) had zich evenwel als eerste laten overzetten en kon nu vanaf de overkant meehelpen de ketting te verkorten wat voor twee keer zo snelle aandrijving zorgde! 

Foto: Gooi en Eemlander

Bovendien kwam daardoor de ketting helemaal uit het water dus geen vaartuig zou ons de overtocht nog kunnen beletten; echte Watergeuzen dus!

Ik denk dat zulke onbemande pontjes nog steeds bestaansrecht hebben door hun simpele  gedegen constructie. Net zoals ligfietsen dus. En dat als de grondstoffen voor het maken van trapondersteunings-accu's op zijn ook de ligfiets weer in beeld zal komen. 
Dan zal Optima Cycles in Beverwijk verklaren dat de electrische fiets ''een dwaling was op het pad van hun productie van gerenommeerde kwaliteitsfietsen''.  

Fred met zijn splinternieuwe witte DF uit Wormerveer maakte zich voor de tocht wat zorgen dat het tempo voor hem te laag zou kunnen zijn. Maar het gemiddelde tempo zat, precies zoals Sjoerd verwachtte meestal rond de dertig kon ik in de Kwakel aflezen.

Wij waren dus niet het probleem maar hij moest op de schapenroute naar Muiden achter een niet al te vlotte racefietser blijven rijden (die niet bukken wilde). En IK dus ook weer, achter Fred. Maar daar kon ik plaatselijk niet zo mee zitten. De betonplaten zaten vaak dik onder de nattige uitwerpselen van de beesten en ik scheet zelf spreekwoordelijk 'bagger' dat mijn tot ruim 8 bar opgepompte 28 mm voorbandje zou wegglijden...

Verbazend vond ik  dat  vooral Sjoerd hem met zijn brede Strada wel had kunnen passeren.

Die moest dat evenwel iets later met een klapband bezuren links voor. Een vervangende (maar dure en inmiddels niet meer verkochte) Shredda buiten en binnenband zou hem dat kosten. Die hij gelukkig dankzij de ruime vm bij zich had. Een vouwband nog wel!

Het viel me op dat hij ook veel samen met Mark-Jan de navigatie samen deed, getuige de gebarentaal. En sowieso een haast onmisbare mederijder alleen al vanwege de heerlijke ravioli maaltijd bij hem, zijn vrouw en zoontje thuis. Klasse!

Wat nattig maar zeer tevreden thuisgekomen dus met alleen een natuurlijke moeheid i.d.d. nog ''vóór de Fabeltjeskrant binnen!'' (-:

woensdag 2 juni 2021

V-brake conversie-kit

 Ik kan me nog steeds niet zo goed op de DF concentreren, zelfs niet na het uitvroeden van  een waarschijnlijk beter plan dan vergroting van de wielkasten. Namelijk het maken van voetensleuven. Omdat juist op die plek de verkeersdrempels binnen komen.

Maar er zijn ook nog steeds verbeteringen te behalen aan de Cheetah volgens mij, waarop ik de leeftijd ten spijt mijn beste 190 km ever mee hoop te rijden volgende maand. Dus richt ik me nog even daar op.

Een groter voorwiel is mogelijk en dat geeft gelijk een kleinere rolweerstand. Kortweg een 451 mm 20" wiel geheten. De banden daarvoor zijn gelukkig nog steeds te krijgen alleen, net als de velgen, snel in een smalle uitvoering (een werkelijk brede velg al sowieso niet).

Ik moet me dan dus wel weer tevreden gaan stellen met smaller en een stuk harder. Maar meer gewicht overbrengend naar het achterwiel vind ik dat niet eens meer zo storend... En het op spanning houden van zo'n bandje is een uitgelezen klusje voor het Miaomi accu-pompje!

Behalve van de dikke banden blijk ik dan ook nog in staat te genezen van mijn voorkeur voor trommelremmen. Ik vind V-brakes eigenlijk toch prettiger. 

Die leken met mijn huidige voorvork (Batavus, je moet maar durven en in die kleur) niet tot de velg te reiken. 

Maar V-brakes heb ik zowel voor de kleinere breedte van de velg als de grotere lengte (+/- 2,5 cm) tot de as met stripjes doorboord aluminium toch geschikt gemaakt!

En tot mijn grote tevredenheid met volledig behoud van de remkracht!



  • Waar kan ik de conversiekit bestellen?!

Tja sorry maar dit is Eigenfiets.nl, Druk, druk, druk! 

Als ik evenwel vermeld dat ik geperforeerd aluminium als boormal heb gebruikt en de drie gaatjes m6 evenver uit elkaar liggen waarbij de boutjes nog wat schuifmogelijkheid (omhoog/omlaag) toelaten moet dit voor nabouw voldoende zijn lijkt me.    

zaterdag 8 mei 2021

Zwarte schapen, Lama's en Magere Hein

 Waar de Fortenroute placht te eindigen begint de Waterlandroute zou je grofweg kunnen zeggen. Het gebied tussen ongeveer Monnickendam en Amsterdam. 

Dit jaar heeft de Chapterleider van die laatste tocht (waarschijnlijk) vanwege de Corona besloten pas later in het jaar de eerstgenoemde tocht mee te rijden (in Juli). 

Vanwege Moederdag reed ik daar zelf wel vandaag al. 

En zolang er geen monstertrucks van lokale boeren voor je de weg frontaal komen versperren zijn het de slingerende landwegen daar goed toeven op mijn Jan Eggens trike.

Want die verkies ik  precies hier in te zetten vanwege enkele bochten en weggedeelten met grind er op.

Hoewel de vegetatie door menselijk toedoen rond de voormalige stortplaats Volgermeerpolder is teruggebracht tot gras, boter- en paardenbloemen mag ik er toch graag genieten van het uitzicht op de koeien, paarden, (zwarte) schapen, lama's en minder rooskleurig...



zondag 25 april 2021

Blanco, blanquito...!

 Ik ben erg te spreken over het effect van het weglaten van de kettingbuisjes in het aandrijfdeel van de ketting!. En alleen met de 25 tands grote kettingrol van Allight.nl was dit mogelijk!

De fiets hoewel niet de lichtste (van CroMo) reageert nu bliksemsnel op het trapstel en brugop voelt haast aan als het 'op de pedalen staan' van racefietsers!

Vervelend is alleen wel dat mijn warme 'pitstop' thermobroek uit de kringloopwinkel aan de binnenkant van de rechter broekspijp zichtbaar kettingvet begint af te geven aan mijn vingers. Ik beschouw mezelf niet als burgermannetje maar dat gaat zelfs MIJ te ver )-:!

Gelukkig is nu in het daarvoor meest gevoelige deel van de ketting contact met de afscherming niet meer nodig.



Eerst maakte ik van geperforeerd staalband aan de voorderailleur een bevestigsmogelijkheid. Aan de binnenkant vastgezet aan het al aanwezige boutje, de buitenkant m.b.v. een NiChroMa elektrode.










Uiteindelijk bleek het al genoeg een PVC-u profiel daar omheen te vouwen. De spierwitte beschermer heb ik namelijk daarna nog met 2 m3 boutjes aan een L-stuk alu geschroefd dat aan de rolophanging steun vindt. Naar boven kan 'ie eigenlijk ook niet vanwege de onderkant van het stoeltje.



Ik ken mensen die alleen al uit angst voor het zien van een ketting nooit ligfietser zullen worden. Laat het nu ook nog precies DIE kaste van mensen zijn die het meeste geld uit geeft ?!

Terwijl het juist voor ligfietsproducenten een eitje is om zulke aangepaste voorderailleurs te leveren. Maar ik zal het allemaal wel weer "verkeerd zien"....

 

 

woensdag 14 april 2021

Cheetah nu met 4 tanden meer

 Ik heb het 21 tands Eigenfiets-tandgeleidewiel  nu 2.340 kilometer gebruikt maar soms liep het er af en eigenlijk hoef ik na verkoop van de ouderlijke woning niet meer op een centje te kijken. En fin lees de bedankbrief aan Allight.nl er maar op na (-:



Bedankt voor de prachtige rollen Leo. Waar je mooi zuinig met zowel Fe als composiet bent omgesprongen!
Toch werkt mijn Eigenbouw 21 tands geleidewiel ook nog wel. Gemaakt met epoxy/glasbubbels.
Alleen heb ik daar het ene lager al een keer met secondenlijm in terug moeten plakken. En de ketting blijft er af en toe af lopen.
Met de jouwe hoop ik zelfs geen geleidebuisjes meer nodig te hebben aan de Cheetah!



Mvg Mick

 


 


zaterdag 10 april 2021

Uitveren...

 Je hebt velomobielen met open wielkasten en velomobielen met open wielkasten...

De 'klassieke' velomobiel als de Alleweder van Verhees had voor de voorwielen eigenlijk het simpelste ontwerp. Halve cirkels waardoor het wiel er zowel naar onderen als zijdelings uitgenomen worden kan. Handig want dan kan je enigszins zelf de bodemspeling instellen. De eerste modellen van Velomobiel.nl hadden die dan ook.

Het nadeel daarvan is wel dat ze eigenlijk het beste werken als de fiets wat hoger op de wielen staat (en met de dan dikst mogelijke banden). Op die manier is de windvang zowel zijdelings (Strada, Mango) als van onder het minst. Nadeel is natuurlijk dat het hogere zwaartepunt ten opzichte van de DF, Milan of Snoek die de te behalen bochtensnelheid wat beperkt. 

Maar door de grotere breedte het camber en het feit dat ze toch wat minder snel zijn door een groter frontaal oppervlak aangevuld met onderdruk achter de dikte van de kont geeft dat niet echt. 

Velomobielen met open druppelvormige wielkasten maken het plaatsen van broekstukken mogelijk en beperkt de windvang via de onderkant. De Leiba is daar ook een mooi voorbeeld van. Zelf heb ik echter liever een wat smallere fiets en een met een kijksleuf aan de voorkant zoals nu ook VM.nl weer kan leveren.

Wat naar mijn mening niet mee geëvalueerd is is het ontwerp van  de schokbrekers die ik in de DF heb zitten, afkomstig van Velomobiel.nl. De demper is van een indrukbaar materiaal waardoor als de driewieler los komt van de weg  een wiel verder uitveert dan wenselijk is (namelijk verder dan de lengte van de drukveer). Ettelijke centimeters!

Hij drukt dan zijn eigen dempingsmateriaal in en beschadigt daarmee de onder-binnenkant van de gelcoat. Wat bovendien het nog draaiende wiel afremt natuurlijk dus nog rijweerstand toevoegt ook!

Ik hoop dat te kunnen ondervangen door het aan beide kanten plaatsen van een nylon touwtje en een (licht) trekveerje. Omdat ik wat twijfels heb aan de treksterkte van de veertjes (en misschien ook wel het touwtje) heb ik het koordje een keer om een boutje aan de bovenkant gedraaid.

Mocht het koordje dan erg gaan rekken of zelfs breken dan zou ik dat op een makkelijk te inspecteren plaats aan de onderkant zien. Ook in dat geval is de situatie niet slechter dan het daarvoor was (is het touwtje s-w-s niet sterk genoeg voor denk ik om echt schade aan te richten).



zondag 14 maart 2021

Kralen en spiegeltjes

Omdat ik me toch vandaag niet op straat mag begeven om tegen de klimaatverkrachting te protesteren (de limiet van 500 mensen is bereikt) hier weer wat knutselwerkjes.
De Jan Eggens trike zowel als de roets hadden nog geen spiegeltje. Of erger eigenlijk, door verlies van een tas mis ik de eerder gemaakte opvouwbare brilspiegel. Die bevond zich dan ook als vast item in die tas maar dat nam toch allemaal maar ruimte in. 
Terwijl dat niet nodig is als er al een zit op je fiets zelf. De trike heeft er dan nu ook een gekregen op de plaats waar Jan ooit de velgremmen af steunde. 
Alleen maakt dat het passeren van een deurpost lastig. Dus gebruikte ik als bout voor de kogelkop die het dode-hoek spiegeltje afstelbaar ophangt een snelspanner. Daardoor kan de spiegel in de hal naar binnen worden gedraaid. 
Minder breed en kwetsbaar zolang ik 'm toch niet gebruik! 


Zo'n zelfde goedkope spiegel is het ook voor de roets geworden maar dan een die ook zonder bril of juist zelfs met een zonnebril werkt; een petklep-bril! Die laatste met een autoped-spaakje, een klemmetje van de Action en remkabelboutjes. Te gebruiken op verschillende petten heb ik uitgevonden (vermits uitgerust met een stevige klep). Daar word je vast even stil van...Laatste foto

Wims bandencompressortje heb ik nu al verscheidende maanden met veel plezier in gebruik. Omdat ik zelden zeker weet welke fiets ik ga pakken 's ochtends is het prettig en minder werk dat pas te doen als de fiets al de straat uit is. 
Ook omdat deze flats nogal gehorig zijn. Nu ik er over nadenk hebben sommigen van jullie dat elektrische pompje van mij misschien al gezien tijdens de Fortenroute afgelopen jaar! 
Onafhankelijk van Wim ben ook ik tot de conclusie gekomen dat het korte bijgeleverde slangetje verbetering behoeft. Met de momenteel door mij gebruikte open fietsen is niet alleen de lengte (kort) lastig maar ook het vele wisselen van vntielverloopjes kan beter. Dat zijn namelijk allemaal draai-systeempjes )-: 
Met een universele klemkop met slang van SKS gaat dat nu een stuk sneller!
Omdat het me wat tegenstond het bijgeleverde slangetje door te snijden heb ik dat los gedraaid. Het bleek de bekende schroefdraad te zijn van auto- en hollandse ventielen. Daarom heb ik 1 van de twee door mij bestelde kop/slang setjes doorgesneden (met de andere een voetpomp gerepareerd) en er een doorgezaagd ventielbuisje in gedraaid. 


Om te voorkomen dat de slang (die geen lucht blijkt te verliezen) er per ongeluk uit zou kunnen draaien heb ik die rondom met secondenlijm op het kastje vastgezet. Dat zou natuurlijk ook met Loctite kunnen...

Als aan/uit knop (hoewel hij ook op tijd vanzelf uit gaat) het restant van de SKS met de aansluiting voor op een (grote) compressor (links bovenop, grote foto).










 
 
 





zaterdag 20 februari 2021

Stockholm syndroom?

 De kracht van de mens ligt volgens mij in zijn individuele denken, juist niet in zijn groepsgedrag. Dat is waarom deze ex-kraker en -Marxist tegenwoordig niet linkser stemt dan D66. En dat is eveneens de 'boodschap' van de pandemie naar mijn mening. Maar ik zet netjes mijn avondklok.

Zo blijf ik ook niet langer wikken en wegen of de marktwerking nu wel- of niet goed is maar gebruik mijn gezond verstand. Scheerapparaten met een ingebouwde accu bezorgen de koper van die die dingen meer problemen dan voordelen!

Die zou Brussel van mij dan ook best mogen verbieden! Voor de 'veiligheid' kun je net zo goed met een laagspanningskabeltje scheren in de buurt van je wasbak. Iemand gesproken die de wens had elektrisch te gaan scheren tijdens het douchen heb ik überhaupt nog nooit (-:

Wel heb ik gesproken over de voordelen van het zetten van losse thee met de uitbater van het Ligfietscafé. Gebruik van het aloude thee-ei scheelt niet alleen een hoop afval maar heeft waarschijnlijk ook gezondheidsvoordelen.

Wel is het bijna onmogelijk aan Fair-trade losse thee te komen moet ik tot mijn ontsteltenis ervaren. Daarvoor heb je inschrijving bij de Kamer van Koophandel nodig(!) alvorens je het bij de Sligro kunt kopen.

Door een bestelling van (totaal) 25 euro te doen bij de Jumbo kon ik PickWick zwarte losse thee pas afhalen!

Dat zijn de dolgedraaide aspecten van de hedendaagse maatschappij die MIJ dan weer opvallen!

Het best bevalt me een openklapbare thee-ei lepel van de HEMA. Omdat de losse thee groffer gemalen wordt dan wat in de theezakjes zit kun je de ronde zeef namelijk snel even stevig door het water ranselen 's ochtends. Waardoor de thee eerder op kleur is.

Het ding is helaas wel te breed om in enige thermoskan te passen in mijn bezit. Maar met groene stroom houd ik daarvoor een Silvercrest theebeker (400ml, 12 volt) op temperatuur middels tracing. Bij gebrek aan beter...

Wel was lastig het vullen en schoonmaken van dit gereedschapje. Omdat het indrukken van de bladveer in het handvat best zwaar gaat en zich moeilijk laat combineren met het uitvoeren van die handelingen.



Voor dat laatste gebruik ik weer (zoals gebruikelijk) een griptang (-:


                       Omdat de Leemansen uit Brabant komen; Houdoe!


 

 


   

woensdag 13 januari 2021

Hoe duurzaam is CORDURA®?

 Het is nogal wat, de claims van textielproducenten: 

  • 10 keer sterker dan katoen
  • 3 keer sterker dan gewoon polyester
  • 2 keer sterker dan gewoon nylon

Uit Wikipedia: 

Cordura is een merknaam voor diverse soorten textiel vroeger geproduceerd door DuPont en nu door INVISTA. De stoffen worden uit een nylon 6,6-vezels gemaakt en het algemene kenmerk is dat de stof tegen zware belastingen bestand is.

Dat moge zo zijn maar de lekbestendigheid bij sommige ligfietstassen is vaak van korte duur:

Als ik dan op het internet lees over mensen die een soort plakmiddel zoeken om dit nog te repareren moet ik wel lachen ja (-;
Maar als iemand me vertellen kan wat je tegen nylon aan kan hechten zodat het zijn waterdichtheid herwint houd ik me aanbevolen!

Die claims over de sterkte kloppen eigenlijk wel maar als de stof te flexibel is en de binnenste waterdichte laag te dun gaat dat laatste natuurlijk al gauw niet meer op!








Ook aan de slijtage-bestendigheid kwam bij mij een eind omdat sommige van mijn fietsen een net te brede neksteun hebben. Waardoor het ophangdoek voor aan het stoeltje dan toch bezweken is.
Overwogen heb ik wat geld uit te geven aan een nieuwe tas. Financieel geen probleem maar de oude weggooien kan ik dan toch weer niet over mijn hart verkrijgen...Die tassen horen bij mijn hobby! 
Om het gescheurde deel te vervangen is de enige professionele reparatiemethode om de naden los te halen vanaf de binnenkant en een nieuw deel te knippen. 
Maar mijn naaimachine kan zulke taaie stoffen nooit aan elkaar krijgen, we leven in een Lock-down en ik los het sowieso  liever zelf op. Dit is Eigenfiets.nl. goede morgen.
Het gaat me ten slotte niet om het mooie!
Een oude aap kun je toch geen nieuwe kunstjes meer leren dus greep ik terug naar Alleweder-techniek uit de vorige eeuw: de popnageltang. 

Een squash-racket tas uit de kringloopwinkel kwam met een stevige schouderband waar ik niets meer mee doe. 

Als ik die doorknip op een willekeurige plaats gaat die rafelen (net als de toptas ten slotte deed). Maar een flink ander gedeelte is gestikt aan klittenband. Dat is het uitgekozen gedeelte: zie foto.








De popnagels van lichtmetaal zijn maar 3 mm, kort (uit een verzameldoos van de Lidl) en tegen uitscheuren heb ik natuurlijk een sluitringetje ingesloten aan de binnenkant v.d. tas.

Een flink grotere ring met boring 5 (of 6) gebruikte ik als gereedschap om mijn vinger te ontlasten bij het prikken met een priem en de popnagel met de tang. 

Diezelfde ring kwam zelfs van pas om de kleine uitvoering ringetjes strak tegen de tas aan te persen bij het vasttrekken!





Maar wat nu met een lekke tas aan te vangen hoor ik u vragen.


Inderdaad was dat een ergernis maar daar is een snelle oplossing voor. Die zelfs de onderkant van de tas droog en schoon houdt:

Een transparante pedaalemmerzak (25 liter) met trekkoord. Maakt je missschien niet moeders mooiste maar het werkt onmiskenbaar ;-) En past op AL mijn tweewielers!



Nou ja op de autoped na dan maar een rugtas kan ik onder een regenjas verstoppen desnoods.

Bovendien is zoals op de foto het goedkope maar felle Action-lampje (goedgekeurd voor gebruik op fietsen in Duitsland) extra beschermd terwijl het er zo doorheen kan schijnen! 

Ik heb ook nog een roeifietstas die van een veel prettiger want vormvaster stof is gemaakt.

Een soort schuimplaten met aangehecht afdichtingsmateriaal zowel binnen als aan de buitenkant. Daar kan zich dus ook minder zand aan hechten! Die is qua waterdichtheid veel degelijker (behalve de rits die dan jammer genoeg weer niet afgeschermd is).

Er staat zelfs de plaats van herkomst stoer op vermeld: Thys rowingbikes Middelburg.

Helaas heeft Jacques er ooit gaatjes in geknipt aan de onderzijde. Waarschijnlijk om een koord doorheen te halen. Nog dommer van mij om die gaatjes nogmaals te gebruiken om de tas vast te maken op de bagagedrager van de trike (deze heeft een gaasstoeltje tegenwoordig  namelijk). Daardoor scheurde de stof helemaal uit!








Niet geheel zonder tevredenheid kan ik zeggen dat ik ook dat met dezelfde techniek opgelost heb:


Waarbij ik maar eenmaal in mijn linker duim stak met de priem. Maar daar is inmiddels het pleistertje al weer van afgehaald!



  




zondag 10 januari 2021

Wilco's Ligfietscafé !

In een flamboyant blogbericht presenteert Wilco 'Red Strada' zijn Ligfietscafé. 

Hier vast een impressie! 


 

Mijn volgende blogbericht: Hoe duurzaam is Cordura?