donderdag 29 december 2011

OBT 2011 suc6vol

De 16’ Oliebollentocht is goed geslaagd dit jaar in de Mijzepolder in Noord-Holland.
Hoewel ondergetekende nogal geplaagd werd door keel, neus en oren klachten vind ik dat ik me daarin ook aardig stand heb kunnen houden. Wel leek het me beter om bij de bereiding van de snert op Dinsdagmiddag enige afstand tot de ingrediënten te houden tijdens het hoesten en proesten.
Hoewel het voor mijn gevoel met mijn zelfbouwprojekten de laatste tijd niet zo glad verloopt is de tocht in meerdere opzichten toch een opsteker gebleken voor ‘Eigenfiets.nl’.

Niet alleen door mijn vaak erg leerzame gesprekjes met ‘ruwe-bolster-blanke-pit-man ’ Jan Geel, de Man die alles maken kan. Ook ben ik iemand tegen gekomen die daadwerkelijk een 3x7 Sachs naaf naar mijn aanwijzingen op dit blog heeft omgebouwd tot een naaf van 2x + vrijloop!
Het is de Allewederrijder Rob B . Een grote stoere vent die zijn door alle door hem toegepaste toevoegingen bepaald niet lichter geworden FAW met grote kracht en dwars tegen de wind in over de polderdijken wist te jagen. Waarbij ik het nakijken had…
Hoewel mijn na het (gescheurde) model van vorig jaar nageknipte voetenmatje boven de voetengaten al tijdens het tochtje onderweg naar Schermerhorn weer onder mijn fiets vandaan kwam (waarbij ik onderweg Mango rijder “Erik” leerde kennen ut Amersfoort), heeft mijn Alleweder probleemloos van het begin tot de terugkeer in Amsterdam gewerkt. Zelfs geen lekke band verder om sceptisch op te reageren…
De organisatie van het groepje Westfrieze doorfietsers rond Kees van Hattum / Wim Schermer is zo’n evenement wel toevertouwd. En handig werd er gebruik gemaakt van de faciliteiten van Sportzaal de Mijse. Die zelfs vertrooide types als ondergetekende zonder luchtbed nog aan een redelijke zachte slaapplaats kon helpen.
Ik was namelijk dat luchtbed vergeten mee te nemen!

Ook respect heb ik voor individuele rijders die soms van ver over de grens de OBT-hebben kunnen vinden. Of dat helemaal fietsend deden waarbij de meest uiteenlopende modellen te zien waren. En de eerste Evo-K in de lage landen van onze landgenoot Pjotr!
Het ware te wensen geweest dat het Guinness World Record Home wat eerder zou reageren op een bijtijds ingediende record-aanvraag. En jammer is dat door de harde windvlagen de vlieger niet opging die bedoeld was om een luchtfoto te maken van het nieuwe recordaantal VM dat we Woensdag vestigden. Een paar foto's


Of dat een vrijwillige velonaut aan één der wieken der Oudhollandsche molens zoude worden vastgebonden. Om na een draai van 180” in de hoogste positie aanbeland met een in handen vastgeklemd fototoestel een overzichtsfoto te laten nemen...

Want als je immers ook in zo’n ”laag & gevaarlijk ding” durft te rijden….

dinsdag 20 december 2011

Blowtime!

Toen ik kortelings schreef over mijn Lexan-aankoop heb ik daar het resultaat van mijn regenvizier niet bij afgebeeld. Ik was dat eigenlijk pas van plan nadat ik er handgemaakte raamuitzettertjes aan vast gemaakt zou hebben.Natuurlijk heb ik er wel al mee gereden en blijken de optische eigenschappen zó goed dat ik het zonde vind om er onderdoor te kijken. Je zit dan toch weer in de steeds kouder wordende luchtstroom anders. En dan heb ik het nog niet over de stroomlijn …
Regendruppels verstoren het zicht eigenlijk nauwelijks is mijn ervaring, alleen condens vormt een serieus veiligheidsprobleem. Druppels aan de buitenkant blijven vrij klein omdat kunststof, itt glas water afstoot. Een ruitenwisser, tegen regen althans, lijkt me dan ook niet nodig. En zelfs ongewenst. Want als het rubber zand mee gaat smeren raakt het polycarbonaat bekrast. Blijft het bestrijden van condens over. Zoals wellicht bekend gebruik ik mijn keuken wel vaker als laboratorium. Met niet altijd navolgingswaardige uitkomsten…Dit keer heb ik meer succes gehad, het rode ding in het clipje is een oplaadbaar luchtbedpompje. Dezelfde als waar wat schamper over werd gedaan bij het opblazen van m'n luchtbed tijdens het Herfsttreffen.
De waaier/centifugaal-pomp van dit pompje produceert echter heel wat meer luchtverplaatsing dan een “fietspomp” heren!Ik heb het dan ook aangeschaft destijds (minstens 8 jaar geleden)bij de Lidl om een rubber bootje mee op te pompen. Het verwisselbare accu-pack bestaat uit 8 ingesealde AA penlight batterijtjes (“9,6V”). En dat zijn nog steeds dezelfde! Maandag was de eerste testrit met het pompje. Die moest ik nog ongelukkig tussen mijn hals en het allewederdoekje ingeklemd houden.Ondanks grondige ontvetting met ‘Provision Anti-fog’ was ik al voor het oversteken van de Wibautstraat zover dat ik de eerste blow uitdelen moest…en het werkt prima! Het was Maandag rond de nul graden. Amsterdam was om 5:00 nog vorstvrij en vochtig. Het zou daar later pas glad worden. Amstelveen en Bovenkerk vertoonden al ijskristallen en gladheid her en der. Een welgemikte korte luchtstraal met het blowertje liet steeds het zicht weer terugkeren!Alleen omdat ik met 1 hand niet goed kan sturen heb ik het regenscherm toen in de fiets gelegd en een stofbril opgezet.
Inmiddels heb ik een vaste opstelling gemaakt door een ophanging van een strap-on voorbind bandje onder een schakelaar door aan de wielkast van de FAW. Een stukje zachte tuinslang kan op bevel lucht naar boven het zeiltje tegen het vizier blazen. Ik heb een extra drukschakelaartje op het stuur aangebracht om niet de aan/uit schakelaar van het toestelletje zelf steeds te belasten.Een koperdraadje om de glasfiberstok van het zeiltje gaat het hopelijk mogelijk maken de slang wat te richten.
Had u een andere aanpak verwacht van een Amsterdammer?

zaterdag 17 december 2011

Revolver 1/2 getrommeld

Nu ik weer kan roetsen dankzij m'n laswerk komen ook de dagelijkse beslommeringen van het onderhoud weer op me af. Ik heb geen hekel aan het sleutelen aan ligfietsen. Maar als je van alle drie stuks die je gebruikt steeds hetzelfde nagekeken moet worden wordt dat, ja wie sage ich das jetzt, een beetje vervelend: de V-brakes.

De werking van deze lichte, goedkope en onder de beste omstandigheden uitstekend remmende velgremmen kan op velerlei wijze ontregeld raken. Zo heb ik te maken gehad met van de remarmen afspringende veren, vervuilde draaipunten, een slinger ih wiel, een slecht glijdende (binnen-)bedieningskabel of door welke oorzaak dan ook onder spanning staan van die bedieningskabel, remblokjes die verschuiven en ga zo maar door...Liever zou ik namelijk nog aan iets interessanters toekomen. Waar ik ook liever over schrijf natuurlijk.
Vooral de 222 roeifiets heeft door het op en neer gaande en verdraaiende stuur vaak, mij te vaak, aandacht nodig.
Maar vandaag denk ik een eerste stap voorwaarts te hebben gezet.

Mijn Hafa kwam met een ETRTO 438 wiel dat heel dicht bij dat van de Thys 451 komt. Zelfs de blokjes van de V-brakes kun je -in principe- blijven gebruiken. Maar dat wil ik dus juist niet!
Die velg maar dan met een trommelrem leek me eigenlijk wel een prettige vervanging van de 28 spaaks radiaalwielen (wat ook id bankdrukfiets zit).
Die samen met Primo-Comet banden overigens wel een bliksemsnelle combinatie vormen!
Het Hafa wiel kwam vrij doordat ik daar een telescoopvork in heb gebouwd met een 406 wiel (óók weer met V-brakes trouwens...).
Eindelijk een velg met 36 gaten dus waar bovendien een iets bredere voorband op kan en ergo een beetje vering extra. Wat nooit kwaad kan natuurlijk.
Als naaf heb ik daar nu een Sturmey Archer Elite VT naaf ingepaakt. Wel iets zwaarder zo'n 'drumbrake'. En ook de geprofileerde 'San Marino' kan bepaald niet tegen een Primo op. Maar ik ben niet ontevreden en geen "gehobbel"! Er kan weer probleemloos goed geremd worden.

Het spaken deed ik met de kortste spaken waarvan ik er 36 bij elkaar kon vinden, kruis over twee.
Omdat er 4 dunnere spaken tussen zitten heb ik me de moeite bespaard het laatste kruis te vlechten.
Het originele wiel was met 3 kruizen gespaakt trouwens (ongevlochten) maar dat vereist volgens mijn DOS programma'tje 1,2cm extra lengte per spaak ...

De rembodem heb ik aan de linker vorkpoot verbonden met een chromen klemmetje dat daar niet van is. Maar de meeste kracht komt bij het remmen tegen de achterkant van de poot, tegen de klok in. Dus het beugeltje krijgt niet veel kracht te verduren.
Wel heb ik het klemmetje ad binenkant met isolatietape beplakt tegen beschadiging vd lak vd vorkpoot. Over de reaktiearm heb ik een open gesneden benzineslangetje geschoven voor dit doel. Een werkwijze bijna zo oud als het fietsenmaken zelf.

De V-brakes laat ik gewoon nog even zitten.
Die storen me niet en stellen me in staat de velg nog wat na te richten. Zonder het hele wiel eerst uit te nemen.

Over "zelf'" gesproken, persoonlijk vind ik de trommelrem zelfs te prefereren boven een schijfrem. Omdat er geen kwetsbare bewegende delen van open liggen. Waar je takken of erger in kunt rijden.

Want ik hoop juist dat ik zo even verschoond zal blijven van sleutel-ongein!

woensdag 14 december 2011

Knippen an Lexan

Hoe onooglijk ook, het kapotgemaakte lasmasker annex regenkap hebben me toch even laten kennismaken met het volledig droog rijden in de stromende regen. Vooral als er een wat koude wind bij staat is dat geen pretje. Ook zelfs als je je ogen en gezicht weet te beschermen is aankomen met een inmiddels zeiknat geregende pet geen prettig idee. Die kan ik op m’n werk niet te drogen leggen namelijk. Ook kan de regen dusdanig massief zijn dat het verder via je hals de kleding in loopt :-(.
De slab zacht-pvc die ik gebruikte is eigenlijk te zwaar en te slap om omhoog te zetten en regen en condens maakten hem al gauw onbruikbaar ih donker. Ik werd dan ook al te snel gedwongen de hele kap af te zetten en dan merk je pas hoe irri dat is!
Wat er dus moest komen was ‘echt’ vizier-lexan (=polycarbonaat).

Volgens Velomobielonderdelen.nl is wat ik daar voor nodig heb 1mm dik polycarbonaat. Maar dan, gebaseerd op het PVC ruitje maar hooguit 40X50cm.
Dat bleek via Wim’s site wel te krijgen maar in een voor mijn gebruik niet zo gunstige breedte.
Jammer natuurlijk want we zien elkaar toch bij het Oliebollen-treffen. Dat kan op die manier behalve voor het breken van ludieke records ook als handelsontmoetingsdag fungeren was m'n gedachte.
Hij raadde me aan anders bij Conrad beter een plaatje precies 40x50cm te bestellen.
Maar daarbij komen dan die portokosten steeds roet ih eten gooien. Want op laten sturen kost bijna hetzelfde als 1 plaatje onder de 25 euri! En ik kan me eigenlijk geen ‘extra’ aankopen permiteren. Ik kan zelfs niet echt vinden waaraan bij Conrad. Ben een beetje uit m’n electronica-periode, met bijna 50 jaar laten we zeggen...
Vandaag heb ik met de zoekopdracht ‘polycarbonaat/Amsterdam’ toch een groothandel gevonden in A’dam-Noord die me wel een restantplaatje kon leveren…Nou ja plaatje, een rol van 1meter bij 1m24!
Omdat Wim schreef dat ’t spul ongeveer 30euro/m2 kost wist ik dat de gerekende 31,45 euro niet te veel is geweest. Ook werd er eerlijk bij gezegd dat er geen “UV-blokker” in zit…Maar dat risico durf ik wel te nemen.
Het is optisch goed / knipbaar spul.
Maar dat laatste verbaasde me eigenlijk dan wat. . Bij nameten blijkt het maar 'n halve mm dik te zijn terwijl op de bon duidelijk 1mm staat!
Dus waarschijnlijk toch 't zelfde als Wim heeft (maar dan een rol die je niet ff in de vm kwijt kunt).
Ondertussen heb ik een nieuw gelaatsmasker (tegen erge kou op open liggers) en regenkap-vizier (vd FAW) geknipt.

woensdag 7 december 2011

boegspriet gebroken/gelast

Ik roets hoofdzakelijk ‘utilitair’, woon-werk dus. Maar dat wil niet zeggen dat ik daar niet heel erg naar toe leef. En zelfs bereid ben desnoods te improviseren om toch zo mijn ingedachte ritje met specifiek díe fiets die ochtend maar niet te missen. Bovendien was Maandag de weersverwachting voor de komende dagen nóg ongunstiger…

Die ochtend ging ik dan ook van huis met een té vers gespaakt wiel.
Ik was het om de haverklap breken van de platte 'aero' spaken in het voorwiel van de Thys Revolver zó zat dat ik het hele wiel ontspaakte. Eigenlijk had ik er daarna gelijk een trommelremnaaf in willen spaken. Maar da’ gaat nie’ hé met ‘n 28gaats velg(!).
Nu heb ik wel genoeg gewone (sterke) spaken met dezelfde lengte als de platte doorbrekers maar het radiaal spaken viel me toch wat tegen. Da’s nog niet zo makkelijk als het spaakpatroon er uit ziet.
Ik ‘richtte’ me er dan ook voornamelijk op dat het wiel niet meer tegen de remblokjes aantokkelde en stopte vast een spaakspannertje in de tas om desnoods op het werk wat na te richten.
Achteraf had ik beter eerst een proefrit kunnen maken want het wiel bleek erg irritant te ‘eieren’. Maar teruggaan om de bankdrukfiets te pakken zou te veel tijd gaan kosten.
Ik nam me voor bij thuiskomst direct het euvel aan te gaan pakken maar –omdat de rem tenminste niet aanliep- het slechte rollen voor nu voor lief te nemen…
Ik kon niet bevroeden wat het gevolg zou zijn… De boegspriet bleek bij thuiskomst achter de las doorgescheurd!
Ten minste acht ik het schudden vd fiets vanuit het balhoofd de meest waarschijnlijke oorzaak van de breuk.
Ik heb hem dezelfde dag nog electrisch gelast. Daartoe heb ik met een spanband de bovenkant van de flens naar de voorkant gespannen om de –kromgetrokken- flens weer in ’t gareel te krijgen. En uiteraard de boegspriet eerst losgehaald.
De las met 2mm universeel electrodes voerde ik uit dwars door de blauwe laklaag en het chroom heen. De zwaar versleten boeg heeft toch niet erg veel waarde meer: Als het maar houdt tot de aluminium spriet klaar is!

Daar heb ik alleen nog maar de lengte van bepaald en de sleuf ingeslepen waar het armslagkatrol zou moeten komen. Hoewel ik eigenlijk beter eerst de verdikking voor het lagergedeelte had kunnen boren en slijpen eigenlijk. Nu zal ik dat met de minislijper moeten doen…
De volgorde grosso modo van het project klopt toch wel denk ik. De RVS roetsbanen als laatste lijmen om de boegspriet daarna niet meer in te hoeven klemmen.
Eerst het geleidewiel ook omdat ik daarna een stukje van het meterstuk af kan zagen als lasmal voor de ophanging aan de flens.
Zal het meterstuk mijn Meesterstuk worden?



Voor nu ben ik even geholpen ieg denk ik…

zaterdag 3 december 2011

Energiebesparingsprojecten


Laat me de korte gelegenheid benutten met bloggen. Doorgaans bericht ik zo min mogelijk over niet-technische ligfietsaangelegenheden of andere zaken. Maar het thema ‘energiebesparing’ ligt toch wel wat in het zelfde kader.

Dat vormt de verklaring –naast geld verdienen- dat ik nog niets aan de alu boegspriet heb gedaan. Wel heb ik bedacht dat ik het armslagkabel-geleidewiel in het midden van de boegspriet wil gaan maken, zoals ik ook bij iemand zag gemaakt op het EK 2010. Om wellicht het “kromtrekken” waar Teun me voor waarschuwde te voorkomen(?).

Vorig weekend en daags daaraan voorafgaand ben ik bezig geweest met het vervangen van de vloerverwarmingsunit van de ouderlijke woning in Purmerland. De oude (en eveneens door mij geplaatste) unit was na 20 jaar door geroest. Ook de eerste HR ketel & boiler die ik daar plaatste zijn al lang vervangen.
De zijmuren van de voormalige bakkerij van het dorp bestaat nog uit enkelsteens muren en zelfs de ramen zijn nog van enkel glas. De woning /bakkerij is dan ook al 200 jaar oud!
Toch gaat de gasrekening door vloerverwarming op de benedenetage behoorlijk naar beneden omdat warmte van nature opstijgt. Met warme voeten kunnen de radiatoren voor de ramen behoorlijk wat lager en geeft de kamerthermosstaat eerder aan “temperatuur bereikt”.
Dat komt omdat de vertikalele temperatuurgradiënt bij vloerverwarming optimaal is (onthoud dat maar). m.a.w. Er is minder sprake van (horizontale) tocht.

De kettingschijf tegen aflopen heeft zijn werk tot nog toe prima gedaan (6X20km). De ketting is niet meer af gelopen. Wel geloof ik dat die beschermers te koop zijn itt wat ik eerder schreef. Maar die zijn dan eerder op de vorm van een groter wiel dan 20”(406) gemaakt. De kunstof schijf die ik maakte vult de ruimte tussen tandwiel en spaken volkomen op en is bijzonder stijf en slagvast. De boutjes zijn ook goed vast blijven zitten.

“Slagvast” zijn ook zeker de 6mm dikke polycarbonaat voorzetraampjes die ik met de cirkelzaag aan het fabriceren ben uit 2dehands materiaal van Marktplaats. Die komen nog weer eens voor de (feitelijk al) dubbelwandige ramen aan de tuinzijde in m’n eigen woninkje. Om ook hier ongewenste koude luchtstromen te voorkomen.
Aangezien dit een huurwoning is zou vloerverwarming bouwkundig een te grote ingreep zijn. Wel heb ik de vloer van de kamer waar ik het meest bivakkeer geïsoleerd met polystyreenplaten en steenwol.Van uit de kruipruimte.
De radiator ad zijmuur kan ik niet plaatsen voor de openslaande tuindeuren vandaar dat ik het in betere isolatie van het glas zoek.
Een convectorput zou een betere warmte aanvulling geven op die koude plek ware het niet (aanv. wijs) dat die een hoge aanvoer temperatuur vereist van de ketel. Terwijl mijn CV-ketel er een van het condenserende hoog rendement type is.
De stoom in de rookgassen worden tot onder de 55Celsius gebracht om de laatste warmte te benutten voor het opwarmen van het retourwater.

Met een convector (ipv een radiator) zou de retourtemperatuur veel te hoog worden en dus het rendement van m’n ketel achteruit lopen te rennen…

vrijdag 18 november 2011

plannen aluminium boegspriet

De stalen boegspriet van de Thys 220 & 240 zijn in z’n geheel verchroomd. Daarna is pas de meestal blauwe lak aangebracht. Op de plaatsen waar de lagers heen en weer gaan zie je die chroom als een ‘roetsbaan’.
Jammer genoeg slijt de chroomlaag geleidelijk (maar mij te snel) weg en de hele boegspriet moet dan in principe vervangen worden.
Dat heeft me altijd tegengestaan en ik heb daar dus 1mm RVS strips op geplakt. Met polymerenkit. Liefst ga ik nog een stapje verder...

De RVS-truuk blijkt goed te houden maar de bovenkant van de gebruikte rondlopende stalen kokerprofiel is lastig met een rechte gewalste strip te beplakken. Dat merkte ik bij de 222 bankdrukfiets onlangs. Ik zou daarvoor wel een lijmmal kunnen maken om tot een rechter resultaat te komen maar helemaal ideaal is de methode toch niet…
Niet alleen door de gewichtstoename van de voorkant van de fiets. Ik kom met de dikte van de boegspriet ook in moeilijkheden bij de Revolver. Omdat het slotje, loodrecht gemonteerd op de voetenslee delen, een vaste breedte heeft. Ik kan dus niet ‘smokkelen’ met een extra vulringetje tegen de lagers…

Ook Thys ID is ‘terug’ gegaan naar RVS-banen (zoals al de 220 had). Op Rowingbike.nl staat dat daaronder een alu profiel schuilt dat over het carbon frame van de 209 is geschoven. En zou een rechter resultaat opleveren dan staal.

Datzelfde staat mij nu ook voor ogen te doen bij de 222 (waar ik er uiteindelijk 2 van in gebruik heb). Maar dan geschoven over een –zelf te lassen- ophangsteun aan een flensplaat, van ordinair ijzer.
Door de krachten uitgeoefend op het alu kokerprofiel via een ijzeren aan de flensplaat gelaste ‘binnenkoker’ naar het frame te geleiden hoop ik met een 2mm wanddikte kokerprofiel 50X25 toe te kunnen.


Ik heb een meterstuk aangeschaft bij de Metalenwinkel in Z-O en die gelijk in verstek laten zagen. Een meter is iets te lang maar ik wil hier ook een lasmalletje voor de draagconstructie aan de flensplaat van zagen.
Schade tot nog toe: Nog geen 13 euro!

Wordt vervolgd

dinsdag 15 november 2011

opmerking juist



Het is zover, de vorst heeft zijn intrede gedaan. Ook ík zal eraan moeten geloven, het fenomeen ‘velomobiel’. Ik gebruik de FAW dus weer vaker voor woon-werk. Maar ik ben te veel bezig geweest met de tweewielerij om me druk te maken over de Limit…
Misschien kan ik overdag (nu nog vorstvrij) wat ritjes inplannen om toch m’n bovenlichaam wat te trainen. ‘ Heb nog wat klusjes uitstaan in Purmerland bijvoorbeeld. Anders maar improviseren thuis.

Zo heb ik me op de blog van Wim Schermer zelfs in een technische discussie gemengd over de reden(en) voor het vaak “wegdribbelen” van het achterwiel bij velomobielen.

Het is natuurlijk leuk je te uiten in zo’n ‘oliebollen’-onderwerp maar klopt mijn uitspraak eigenlijk wel? Of ben ik met het lage gewicht van het achterwiel in verhouding tot de voorwielen in de war met het ledig gewicht van mijn aluminium sigaar?
Dat zou slordig zijn natuurlijk. En zelfs moederziel alleen niet moeilijk te checken. Met een beetje fantasie.
Ik gebruikte m’n Sony Cybershot

(nog steeds dezelfde!) met flits waarmee ik uit de losse hand vanuit de FAW fotograveerde. Een rood zoeklichtje wees me prima het midden van de foto aan (want het display bleef van me af gedraaid). Sorry voor de flits!
De eerste foto is van het gewicht van het linker wiel. Ongeveer 44 kilo dus. Waarbij ik het rechter- en achterwiel op dezelfde hoogte bracht tijdens het wegen.
Datzelfde deed ik voor het achterwiel: maar 32kg! Als je daarbij ook nog bedenkt dat ik mij achterwaarts draaide om met mijn linkerhand de foto te nemen is dat verschil behoorlijk fors!
88 Kilo op de voorkant tegen 32 achter da’s nauwelijks meer dan 27% van het totaal gewicht (120kg)!

Tijdens het rijden gaat het gewicht wel iets naar achteren vanwege de voorwaartse kracht maar de roterende aandrijving zal het wiel weer eerder doen willen loskomen van de grond…

Dat zal ook de reden zijn dat racewagens, ondanks een achterwiel extra, met spoilers werken om de druk op de achterwielen te verhogen en de wegligging te verbeteren. Maar dat maakt de luchtweerstand niet bepaald minder dus zie ik vast niet opdoemen in de velomobielraces!

zondag 13 november 2011

kettingschijf FAW



Ik kan hier natuurlijk vol trots “chaindisk” opschrijven. Maar daar wordt meestal iets anders mee bedoeld, aan het voortandwiel.
En hij is toch niet te koop dus het helpt ons allemaal niet!
Maar voor degenen die er soms ook mee kampen en wél bereid zijn de handen zelf uit de mouwen te steken… Misschien dat dit iets is.


Als eerder beschreven heb ik nogal eens last van een tussen de spaken belanden van de ketting bij de FAW. Dat heeft de spaken al aardig geplet. Zaterdag moest ik alweer uitstappen ! Daar was de ‘proefrit’ eigenlijk ook wel voor bedoeld omdat ik toch gereedschap bij me had. Voor een klus (voor de liefhebbers: Aan een 2 groeps vloerverwarmingsunit).

Een eerdere poging een kunstof spaakbeschermer aan te brengen strandde op het gegeven dat m’n cassette pignon daar geen ruimte voor biedt.

Ik heb daarom uit het stevige kunstof deksel van een platenspeler zelf een schijf gezaagd. Die aan de spaken (ipv de tandwielen) is bevestigd.


Omdat de ruimte tussen ketting-afhoudschijf en (32 tands-) tandwiel kritisch blijft tapte ik M4 draad in de kunstof plaat. 9 Boutjes met model ‘flinterdun’ sluitring houden de ring tegen de spaken.
De binnenring zaagde ik weg met de gatenzaag, de buitenomtrek met de decoupeer.

Als borgmiddel gebruikte ik polymerenkit van de Action (die niet meer vermeldt dan ‘Lijm & kit’). Ik heb daar inmiddels ook polystyreen mee gelijmd voor ’n ander project, prima spul die witte troep!

vrijdag 11 november 2011

bankdruk-erlebnis

Op het werk mag ik graag om het arbeidsproces wat te verlevendigen vreemde talen in de strijd gooien. Met name Spaans en Duits.
Ik ontken niet dat ik daarmee soms refereer naar de Duitse bezetting. Als ik met overslaande stem een (collega) chauffeur sommeer "Mitnehmen und abführen!". Gepaard gaande met dito bevelende gebaren natuurlijk!
Maar als je iets hardop in het Duits zegt krijgt men die associaties al snel. Er werken bij ons uiteraard geen mensen die de oorlog nog-bewust- meegemaakt hebben en men kent mij wel (dus weet dat ik die mening niet heb). Bovendien was Spanje dan weer het eerste land dat tegen die bezettingsmacht gevochten heeft...

Hoe kom ik hier op?
Vanmorgen kom ik met de de bankdrukfiets terug de stad in van werk. Een fietser slooft zich uit om mij in te halen. Mede omdat ik momenteel even zonder voorrem rij houd ik me in de stad wat in. Dus dan is dat ook zo moeilijk niet, toch haal ik meestal zelf in.
Hoewel ik daar niets van zeg is de man zo nerveus bij aankomst bij het stoplicht kennelijk dat hij door het rood gaat. Precies een oversteekplaats waar je dat niet moet doen: Bij de hoek Insulindeweg / Molukkenstraat!

Verder dan halverwege komt hij dan ook niet want de verkeersstroom van rechts snijdt hem af. Daar staat hij dan..."Slimpie!" roep ik hem toe. Hij moet uiteraard weer terug mijn kant op en keert zijn fiets. "Wat zei je?".
Voor de duidelijkheid herhaal ik nog een keer (nog beter articulerend) "Slimpie!" in zijn richting en hem aankijkend.
De enkele koppen grotere Hollander wordt nu poeslief en begint ineens belangstelling voor de aandrijving van mijn fiets te krijgen (!).
"Dus je gaat vooruit door een soort van roeibeweging?" vraagt hij zoetgevooist. "Nee" wijs ik hem streng terecht, "precies vice versa het tegenovergestelde, door een bankdrukbeweging".
"Het doel is al trainend naar je werk te komen, ARBEITSEINSATZ !" (- Op 't werk meestal gevolgd door "aufmachen!" )

De man zwijgt veelzeggend...

zaterdag 5 november 2011

'Ploingk' (zelf) opgelost -maar ook geblunderd.

De moraal van dit verhaal is eigenlijk "Wees voorzichtig met het trekken van voorbarige conclusies!".
Ook is er nog wel iets meer lering uit te trekken voor de zelfhersteller maar laat ik bij het begin beginnen...

Ik zag dus dat de uitnodigend uitziende zeskant onder het rechter aswiellager. Vermoedelijk de mogelijkheid om de CVT- en R(oller)R(amp)sneks af te nemen.

Een passende bout M10 (met 17mm kop) was snel gevonden.
Om niet te veel rondslingerend gereedschap te krijgen gebruikte ik het andere uiteinde van de loeizware JE-hoofdsteun dat op (de verder uitstekende) trike zat. "Dat is wat ze met álle te zware ligfietsonderdelen zouden moeten doen" bedacht ik me, "Gereedschap van maken!".
Geweren omsmeden tot ploegscharen! -Excuus, ik draaf soms wat door. En dat voor iemand die bijna Abraham heeft gezien...!

Ik sleep 2 maantjes in het afgezaagde uiteinde van de eerder gelaste Limit-achteras afnemer.
De bout was wat moeilijk stevig op z'n plaats te houden voor de eerste las. Ik bedacht een boca-arriba opstelling in de bankschroef.

Als de snek er in de aandrijfrichting (met de klok mee) opgedraaid zou zitten zou ik de nieuwbakken sleutel tegen de klokrichting in moeten draaien was mijn gedachte.
Nou vergeet het maar! Waarschijnlijk heb ik het 'basismateriaal' van de naaf zélf proberen te verdraaien. Door daarbij het wiel vast te houden scheurde ik zelfs de aangelaste bout doormidden.
Precies achter mijn -al zeg ik het zelf- zeer nette lasje (100Ampère, 2mm electrode). De plaats waar altijd het zwakste punt ontstaat.
En gelukkig maar, want ik begreep nu wel dat dit NIET de manier is!
Nogal ontgoocheld neigde ik het slagveld te verlaten en alles maar aan Derk op te sturen.

Maar mezelf kennende heb ik de situatie toch nog even op me laten inwerken.
Want precies hóe zeker was ik er nu van dat het freewheel-lager idd de oorzaak was voor de klappen door het frame?
Nogmaals ging ik wat steppen met de fiets over straat. Amsterdam was toch nog niet wakker vanmorgen. Zelfs als ik de snek -zonder dyne(e)ma met de spaken mee liet draaien kon ik het kloinken af en toe waarnemen. Dat was natuurlijk wel heel opmerkelijk want sluit het sperlager eigenlijk uit als oorzaak!
Daarom heb ik ook het rechter aslager en de as zelf uit het andere wiel nog getransplanteerd. Niets hielp, het kraken bleef.
Om wanhopig van te worden.
Voorover buigend op het stoeltje gezeten leek het geluid wel iets meer bij het balhoofd vandaan te komen...Kwam het eigenlijk wel uit het achterwiel?!

Toen ik besloot een ander voorwiel uit te proberen merkte ik dat er een M5 boutje van het spatbord uitviel. Van het aluminium 406 spatbordje. Dat ik om het voor het 451 voorwiel passend te krijgen (en daarmee de boegspriet te beschermen) aan de binnenkant van de vorkpoten had vastgedraaid.
Dit was dus losgekomen en was richting naaf geschoven waarbij de koppen van de spaken af en toe aan werden getokkeld! Gevonden?
Maar ook dit was het niet. Om een lang verhaal niet nóg...Het bleek het (lager van het) voorwiel te zijn. Onbelast is er niets op aan te merken maar belast wel.
Daar kwam ik achter door het voorwiel van de 222 bankdrukfiets in de voorvork proef te rijden: Wég geluid!
Over blunders gesproken...

En fin. Zo ben ik wel een kapot achterwiellager op het spoor gekomen (filmpje) en heb het vervangen...En ik heb niets nodeloos naar Rowingbike hoeven verzenden. Want wat zou ik teleurgesteld zijn. Mijn weekend is (alsnog) goed.
En ik weet nu hoe de achteras eruit moet voor zo'n klusje. En dat je itt de kunstof-snek bij de voorgangers van de exentrische naaf beter niét zelf moet proberen de alu sneks zelf te demonteren.

Vermoedelijk moet daarvoor een ring met uitsparingen vlak achter de spaken verdraaid worden t.o.v. de snek.
Wat zonder passend gereedschap, dat zelf niet makkelijk te maken is, eigenlijk onmogelijk is zelf te doen.
In elk geval niet zonder het wiel te ontspaken.

Ik zou in dat geval dan zeker de klus aan Derk Thijs over laten!

donderdag 3 november 2011

achterwiellager Thys defect

Ik gebruik in de 222 revolver al een tijdje een CVT-wiel (met alu snek) omdat een gootje van de bergsnek beschadigd is. Dat leidde tot het ineens in een lager verzet lopen van de fiets.
Ik vind dat jammer want zo'n snek kost 175euri. Maar troost me ermee dat ik de 'gewone' alu snek prettiger vind schakelen dan de bergsnek. En ik gebruik er gewoon (Marlow D12) dynema op.

Wel hoorde ik soms wat ongerechtigheden maar het onverkort goed functioneren en de vreugde van het roetsen zelf deed me dat afdoen als "nieuwigheid!".
Dinsdag vond ik het soort van explosieve gekraak wel dusdanig toegenomen dat ik er niet verder mee naar het werk durfde. 'Heb de Hafa dus maar gepakt maar was wel flink teleurgesteld. 'Heb dat echt regelmatig nodig die training. Net als het bankdrukfietsen waar ik ook weer mee begonnen ben.

Zoals ik gelezen heb op Rowingbike.nl zag ik dat links en rechts industrielagers zitten.
Maar ook na het lossen van de borgmoeren en vulbusjes (waarvan het linker binnendraad heeft en 1 geheel vormt met de moer) kreeg ik de as er niet zondermeer uit.
Omdat ik vandaag toch de auto naar de garage moest brengen vd APK heb ik vanmorgen Derk Thijs gebeld hoe e.e.a. te demonteren.

Je kunt na links gelost te hebben de as er richting snek uittikken. Maar neemt dan wel het rechter aslager mee uit.
Na demontage bleek me dat het linkerlager wel heel veel speling vertoonde.
Dat heb ik dus vervangen door het linker lager van het (modernere) kunstof-snekwiel. Ik hoopte dat het gekraak daarmee verholpen zou zijn.


Dat is het helaas niet...
Dan moet het dus welhaast het sperlager zijn. "Daar wou nog wel eens pekelwater in doordringen" volgens Derk. idd Heb ik de snek van dit wiel wel n's helemaal voelen vastzitten toen ik 'm 'n tijdje in de schuur had bewaard.
Dat lijkt daarom niet onwaarschijnlijk.
"Die sperlagers zijn niet goedkoop" volgens de Meester en is er alleen met speciale vulbussen af te tikken (in de bankschroef). Gereedschap dat ik niet heb dus.

Ik heb echter nog wel een ander idee: Transplantatie van de snek naar een RR-wiel dat ik óók nog bij de Rvolver kreeg van Jacques ("Eh, was dat hetzelfde gemonteerd? Wacht even Mick, dan kijk ik hoe dat zat...":). Kan een goedkopere oplossing zijn volgens hem.
Uiteindelijk is versturen naar Middelburg van 2 wielen ook maar 6,75euro.

Maar ik geef het nog niet helemaal op.
Toen de as er uit was heb ik namelijk de "zeskant" gezien waarmee de snek van het lager gedraaid kan worden(?). Dan plant ik de CVT-snek zelf op het RR-wiel...
Moet ik dus nog wel een zeskantssleutel maken. Zoiets als ik voor de Limit maakte maar dan een slag groter.

Wordt vervolgd.

zaterdag 29 oktober 2011

lassen, montage e.e.a.


Het stoeltje zit erop en past strak op de framebuis. Ik zit nu lager en 3cm meer naar achteren. Tot zover moest ik het bracket dan ook terugschuiven.
Lager is stabieler en meer naar achteren zorgt dat het achterwiel niet uitbreekt en meer grip heeft in modder of sneeuw.


De oude ophanging van het geleidewiel was zelfs M12 (en niet M10 zoals ik eerder schreef). Verloopjes naar M8 uit 1 deel bestaan niet en 2 verloopjes zou zou de 'idler' te veel van het frame plaatsen.
Door met een 2mm electrode bij 80Ampere een hoge moer aan een gewone M12 te lassen kon ik ook nog eens de plaats iets hoger dan het frame kiezen. Waardoor de kettinghoeken iets gunstiger worden.
Om de nieuwe bout loodrecht tov het frame te krijgen klemde ik de 2 rechte zijden van de moeren tegen elkaar met een griptang. Op de M12 moer had ik de uitverkozen zijde met een ijzerzaag bekrast om hem te onthouden (de leeftijd). Ook draaide ik er bouten in om de andere richtingen met elkaar in overeenstemming te brengen.
Neem van een ervaren knutselaar aan dat dit alles nodig is om nog aanvaardbaar baksel te produceren !
Bij het inbrengen van de warmte krimpt alles uiteindelijk namelijk nog iets.
En een electrode neigt zich vast te trekken. Dan komt alles los op de grond te liggen en het is nog heet om weer op te rapen ook!

donderdag 27 oktober 2011

stoeltje bekend (maar bekent niet)

Vandaag heb ik het multiplex stoeltje uit de klemmen gehaald dat op de Hafa zat toen ik die kocht.
Hoewel het orginele stoeltje nog wel te monteren is met opvullingen aan de ophangpunten (rubbers met gevulkaniseerde binnen- en buitendraad) past het smalle houten stoeltje beter
.
Nawegen leert dat die bovendien een pond lichter is (!) Anderhalf- tegen 2kg voor het JE-stoeltje (waarvan me verteld is dat het van Flevobike afkomstig is).
Het zal misschien een graadje minder comfortabel zitten maar heel lange tochten maak ik met de trike toch zelden.
Omdat ik -natuurlijk- wat voorzichtiger ben geworden ga ik eerst even proefzitten voor iets te monteren. Dan blijkt de zit niet verkeerd maar de plank toch wel irritant in m'n nek te prikken...
Ik kan het hout natuurlijk inkorten maar ik heb een exemplaar waarbij dat al gebeurd is (zoals beschreven). Dat is me door D.Siepman (van de Zephyr) destijds speciaal ivm met mijn lengte toegestuurd en zat/zit prima.
Bovendien nog weer iets lichter uiteraard en het is in betere staat.

Wel heb ik knap wat tijd met een beitel het aangelijmde triplex- en nieten moeten verwijderen vanmiddag.

Het eiergatenstoeltje zou nog mooi van pas kunnen gaan komen. Bij het maken van mijn Cruzbike imitatie.
Daarvoor heb ik een aluminium 'Giant' frame bij m'n broer vandaan gehaald.
Door hem al gedemonteerd ivm het overzetten van onderdelen.

Dat zit dus kennelijk in de familie!

dinsdag 25 oktober 2011

stomme fout (van mezelf)

De Jan Eggens Trike kenmerkt zich door een aantal nogal eigenzinnige 'low budget' oplossingen. Dat vind ik ook wel prima zo want des te groter het geruststellende gevoel tijdens het boodschappen doen. Dat hij er nog zal staan als ik terug kom...


De kettinggeleiderol is een wat minder geslaagd nylon draaiwerkje helaas. Er past maar 1 lager in. Waarvan het witte van de draaibank afkomstige rolletje nogal eens af komt. Omdat het niet zit opgesloten tussen twéé lagers.


Vrijdag was ik het hele lager kwijt zelfs door een afgelopen moer...
Behalve dat is de ophanging aan het frame M10 ipv de veelgebruikte M8. Standaard geleidewieltjes waarvan ik er nog wel wat heb.
Tijd voor een nieuwe ophanging dus en gelijk een geleidewiel met O-ring. Zodat je de ketting ook wat minder hoort!


Ik had het aangelaste M10 draadeind aan het frame al ingekort om aan een M10 moer een M8 asje te lassen.


Toen het me te binnen schoot dat ik ook al een tijdje het stoeltje wat naar beneden en naar achteren wil brengen. Dichter naar de bovenste framebuis kortom.
Dat zou dan beter gelijk (eerst) kunnen gebeuren. Om er met de plaats vh geleidewiel rekening mee te kunnen houden.



Toen heb ik iets gedaan waarvan ik eigenlijk een beetje spijt heb...

Ik heb de ophangijzers rechtgebogen, ingekort en nieuwe gaten geboord.
Spijt omdat door de bolheid vh Flevobike stoeltje de ophangingen nu niet meer aansluiten tegen het stoeltje!

De enige mamier om mijn nogal naïeve stomiteit goed te maken (en werkelijk iets lager uit te komen) is een multiplex 'Zephyr' stoeltje te gebruiken nu. Die zijn namelijk maar 2 ipv 3 dimensionaal.

Het ding is in de kruipruimte/opslag helaas vochtig geworden. Zodat ik eerst met houtlijm en klemmen hoop dat nog wat te kunnen fatsoeneren...

Maar allemaal niet blij mee natuurlijk!

En fin, van m'n voet weinig last meer momenteel.

Wordt vervolgd.

dinsdag 18 oktober 2011

"afdruk van een voetpedaal"


Niet vermeld is dat ik enkele dagen na het Herfsttreffen weer aan het
werk gegaan ben in Aalsmeer. Ik heb me niet beter gemeld maar doe weer
alles wat ik voor de ziekenhuisopname deed. Rug- en heupklachten zijn
dan ook helemaal verdwenen door de prothese, voetklachten heb ik helaas
nog steeds...
In dat verband is het wel grappig de woorden te lezen die Dr.Zeylenmaker aan m’n huisarts schreef: "Het gebied komt ruwweg overeen met de afdruk van een voetpedaal". Ik vind die woordkeuze wel érg suggestief! Je vertelt iets over je hobby en gelijk zou dát de oorzaak maar moeten zijn… Volgens mij sleutel ik meer dan dat ik fiets.

Dat moest ook weer wel omdat de ketting van de Alleweder soms tussen de spaken belandde. Dat veroorzaakte dan zó een ruk aan die ketting dat hij van het voorblad spatte.
Daarop heb ik het wiel er uit gehaald en de tandwielen vd cassette. Om te kijken of er geen kunstof spaakbeschermer-ring onder zou passen.
Helaas, 7 kransen is echt het maximum bij de Sachs 3X7… En een S-Ram naaf past niet meer vanwege de onooglijke '‘klick-box' aan een asuiteinde!
Hoe een goed produkt in verkeerde handen kwam(ook nog wat ‘Occupy
Wallstreet' dus)...
De roets heb ik ontdaan van zijn voetensteun voor het rechterbeen en ook de Hafa met zijn prettige vering heb ik al weer woon-werk gebruikt.
De bankdrukfiets nog niet. Omdat ik meer slagen moet maken over de 40km wil ik eerst de verbeteringen aan m’n voet afwachten van een ‘nacht-brace’. Ik slaap daarbij met m’n voet in een haakse stand in de hoop dat de “onsteking” (volgens m’n nieuwe orthopeed) over gaat. Door rechts een legerkistje (rijglaars) mee in bed te nemen!

donderdag 6 oktober 2011

kapotte Jagwire kabel

Omdat ik op mijn Alleweder de 90mm tromelremnaven niet eenvoudig platsen kon vanwege vastzittende (conische) assen plaatste ik daar om de remwerking te verbeteren een Jagwire kabel in aan de slechtst remmende kant.
Dat maakte gelijk een wereld van verschil. En wist pijnlijke aanrijdingkjes te voorkomen.
Tot ik de remwerking kortelings toch weer behoorlijk tegen vond beginnen te vallen, vooral de trekkerhellingen af op m'n werk
.
De oorzaak is overduidelijk; Uitgerekend de Jagwire buitenkabel 'reinforced with kevlar(R)'
heeft de geest gegeven. Waarschijnlijk geknikt of beschadigd tussen de rechter
stuurdraadstang en de onderplaat...En hoe!

Toch geef ik het zo gauw niet op. En heb eerst het kortste deel met het beschadigde stuk er maar n's afgeknipt....

Nauwelijks meer dan de helf van de bij VM.nl gekochte kabel blijkt -met een V-brake bochtje er op-. nog lang genoeg. Om de buitenkabel onderlangs naar het hefboompje te leiden.
De (onbeschadigde) binnenkabel heb ik op de rembodem vastgezet. Precies vice-versa aan zoals het zat dus.
Het gewicht van de kabel helpt zo dus de (eerder geplaatste) trekveer nog wat mee ook. Die nog steeds prima helpen tegen 'happen' trouwens.

Weer een gevalletje 'Eer-bewaard / Geld-bespaard' dus!

maandag 3 oktober 2011

zomers Herfsttreffen

Randje September/ October en dan nog 25+graden! Op nog geen 30 km afstand van Amsterdam het Herfsttreffen. Ik kon de verleiding eenvoudigweg niet weerstaan!

Om de afstand voluit 'te beleven' besloot ik er met de Jan Eggens trike heen te pedaleren.

Kamperen vraagt het meenemen van nogal wat spullen (zelfs zónder electrische deken) dus verving ik het 'statief-remblokje' voor de sleepkogel tbv van mijn oudpapierkarretje. Dat ding heb ik in A'dam West met spullen van achter de flat destijds nog opgewaardeerd met een paar gelagerde(!) kinderwagenwielen.

Dat bracht het aantal mee te voeren bandenmaten wél op 3 stuks! Te weten de 451, 406 en 12".
Maar het karretje bleef precies achter de trike en deed wat het móest doen. Zij het dat alles een kilometer of 5 langzamer ging...

Ook erg prettig was dat ik de karavaan halverwege een dijk desgewenst helemaal stil kon zetten (met de 90mm trommelremmen) om met mijn eigen schakelsysteem achteruittrappend voor het kleine voortandblad te kiezen.



De sfeer was levendig en gezellig en het eten goed en goedkoop.

En dat zo dicht bij Blaricum, wat wenst een mens zich nog meer?