zondag 25 augustus 2019

Weggooien kan altijd nog!

De keuze om bij voorkeur zélf reparaties aan je velomobiel uit te voeren kan zelfs leiden tot het kunnen wegdoen van de auto, zoals bij mij het geval was.
Je kunt de opgedane ervaring met composietverwerking vervolgens weer gebruiken voor verdere milieu-ontlastende activiteiten. Zoals voor de verlenging van het gebruik van kunststof voorwerpen.
Zo vond ik een keer op de Dappermarkt (u weet wel van "simpelweg gelukkig in de Dapperstraat"- J. C. BLOEM 1887-1966) een opklapbaar krukje.
Het was na sluitingstijd van de markt en de koopman had het tegen een lantaarnpaal gezet omdat een scharnier beschadigd was.


Voor de vinder...Een Amsterdammer zegt immers niet altijd wat je graag hoort maar ze vertellen je liever de waarheid (hij had het ook kunnen proberen heimelijk te verkopen)!
Ondanks het afgebroken stukje scharnier heeft het me toch nog jaren naar een hoger plan geholpen! Het voorkomen van de eindeloze weggooi van plastic in het achterhoofd bracht me ertoe de bovenkant te repareren met epoxy en carbon reparatieband.

Dat heb ik loodrecht gelegd, tegen de richting van de scheur:





Omdat het unidirectioneel band is (dat verder alleen door garen bijeengehouden werd) kon ik het daardoor moeteloos om de rand van het krukje draperen. Wat je anders echt niet lukt met koolstof!



Het 2/3 scharnier dat vaak niet goed uitklapte en daardoor de breuk waarschijnlijk veroorzaakte heb ik vervangen door een metalen.



Zoals de eerste velomobielen van aluminium dus. Dat in dit geval resulteerde in het behoud van opklapbaarheid!



 



zondag 18 augustus 2019

Het ei van squash

Ik ging eigenlijk naar de kringloopwinkel voor een jerrycan. "Hoe zo?" zult u zich welwillend afvragen "ome Mick heeft toch het fossielloos leven zo hoog in het vaandel?".  Klopt maar ik ging voor een opslagmedium van overtollig regenwater uit de regenton van mijn schuur!
Dorcas kringloopwinkel in Aalsmeer is werkelijk een warenhuis van formaat. Waar ik al snel een acht liter container vond voor een euro'tje.
En mijn inschatting dat die net in de medium Radical banaantas zou passen klopte gelukkig ook. Want ik was met de Thys. Precies in het midden van de tas ;-)
Door de eerder ingebrachte rekstokken werd de vierkante (dus stapelbare) vorm van de vloeistofhouder zo toch weer getransformeerd in een tamelijk gestroomlijnd geheel!
Maar op de afdeling fietsen- en trainingstoestellen viel mijn oog ook op deze gepecialiseerde tas: voor tennisrackets!




Drieënhalve euro voor zo'n prachtig afgewerkte
zijtas met ritssluiting en schouderdraagband vind ik niet te duur!

     

zondag 11 augustus 2019

Fixatie bovenste excenters voetenslede

Ik zie mijzelf toch iets te vaak geconfronteerd met speling van de voetenslede ten opzichte van de boegspriet. Sleutelen af en toe is tot daar aan toe maar het moet niet te vaak zijn aan dezelfde onderdelen vind ik.  Hopenlijk  heb ik ook daarop nu een antwoord gevonden... 
Omdat mijn Eigenfiets RVS boegspriet dezelfde 3 cm breed is als de orginele heb ik (zoals eerder beschreven) alle drie de lagertjes aan de kant van de ring (de rechterkant)  ontdaan van de excenters en vervangen door -centrische- vulbussen.
Dat bevalt goed want juist aan die kant zijn de kleine Thys-excenters moeilijk bereikbaar sinds de uitvinding van de ' Revolver-ring'. En die glorierijke periode in de geschiedenis van de Thys-roeifiets is zeker een blijvertje ;-)!
De hoogte van het door mij gevonden kokerprofiel (5 cm) is jammer genoeg minder waardoor ik grotere lagers gebruiken moest voor de boven en onderkant.
En zelfs dat was niet genoeg om vulbussen te gebruiken in de bovenste lagers. Wat ik anders graag gedaan had!
Ver uit het handigste lager om de speling in de lengterichting op te lossen is namelijk dit -immers enige en in mijn geval grootste- onderlager!
Met het stellen van TWEE lagers loop je namelijk het risico dat de slede scheef komt te staan ten opzichte van de spriet.


Eerst heb ik de excenters aan de bovenkant gelijk gesteld door er een rechte lat boven op de slede (dus niet op de lagers!) te zetten. Dat werd toevallig een waterpas maar kan met ieder ander passend recht stuk materiaal.







Door verdraaien van één der zeskanten kon ik de afstand van mijn gereedschap tot de spriet voor- en achter precies gelijk stellen...



Om daarna met Bison twee componenten epoxy-klei de excenters in te sluiten. Met behulp van een klein elektriciteits-schroevendraaiertje als plamuurmesje ;-)
Een precisiewerkje waarbij ik rekende op de afsluitende werking voor de pasta van de rubber lagerpakking. Maar dat lijkt gelukt en mijn inschatting is dat de ontwrichtende krachten (bij aangetrokken m6 boutjes) ook niet buitengemeen groot zullen zijn.





Hierna stelde ik de speling er pas uit via het centrale onderlager. Precies hoe het volgens mij ook -als enige- opgelost zou dienen te worden.
In verband met zijnde het minste werk.     ☺