zondag 28 maart 2010

Op stap met de verende voorvork

Het was vandaag ‘Nationale opstapdag’ dus dat leek me een goede gelegenheid m’n telescoopvork in de Thys 222 aan een echte tocht te onderwerpen.

Er waren veel bekende gezichten eigenlijk wel van 4 generaties.
’n Jochie dat met ’n tweewieler –zelfs uit mijn woonbuurt vermoedelijk- met een vlag voorop z’n tweewieler waar ik jaloers op was. Die heb ik tot nog toe alleen op m’n laagste fiets, de Alleweder.
Ik vond het echt ’n stoer gezicht en denk dat z’n vriendjes er wel net zo over zullen denken. En bovenal een goede aandachttrekker in het verkeer dat op zijn jeugdige leeftijd al helemaal geen kwaad kan.
Maar ook kerels van de mijne en ouder kunnen er hun voordeel mee doen.
Ik denk aan ’n systeem (ik heb nog 1 fiberstok over) van een vlag die ik voorop verschillende fietsen kan plaatsen en ik voorin de hal laat staan na gebruik. Zo levert zo’n dag nog ’n bruikbaar idee op ook!

De volgende generatie was dan wel Marcel Beekmans met zijn jonge studentenvriendin Nina die ook nog een slanke Belgische vriendin had meegenomen (wat ’n allercharmanst taaltje is dat toch!). En ‘n -wel al werkende- jongen die net z’n als nieuwe 2de hands gekochte Hurricane kwam proefrijden.
Mijn generatie (te kust en te keur) en dan de ‘veteranen’ w.o. Jules en Elly. Waarbij ik trouwens nog een lening(kje) heb uitstaan.Zij reden op hun ultralichte M5 en i.i.g. tegen Jules was ik volledig kansloos: Misschien met 'n Thys 222 Revolver?
Van de 50/70 km groep had Jan Limburg met zijn Quest de leiding en die ken ik tenminste ook! Er was trouwens maar 1 Q. , ’n Mango en 'n (voor mij interessante) Alligt Alleweder, dus ondanks de grote groep (’n kleine 30 man) bleef de omvang beperkt.
En de vork? Welnu prima. Geen mankementen of speling in het balhoofd of zo.
Wel valt het effect over steentjes me enigszins tegen omdat dat door het nu extra oppompen vd voorband wat teniet wordt gedaan. Een harde band rolt natuurlijk wel beter, bovendien lig ik meer onderuit dus pak wat minder rijwind mee.
Daar tegenover staat dat ik nog nooit met zoveel plezier stoepen af en verkeersheuvel opgesteigerd ben met de 222! Op ‘het grote werk’ is de voorvork dus zeker een verbetering in comfort.
Zelf Jan L. vond m’n afdaling vd hoge stoep bij ’t Waterspiegelplein nogal “gewaagd”. “Ik moet ‘m toch uitproberen?” gaf ik ‘m ten antwoord, “Dit is gelijk de vuurdoop!”.
Dan merk ik het verschil van de veren echt, zelfs ondanks de steile balhoofdshoek. Die nu nóg steiler is omdat de fiets door de veerweg die de vork gebruikt wat achterover gekanteld is. Ik vermoed dat een (eenzijdige) schommelarmvering vd 222 pas helemaal ideaal zou zijn. Maar daar kom ik misschien nog op terug…Mocht ik 'n Revolver kunnen aankopen...
Het allergrootste lang niet onplezierige ‘bij-effect’ is dat door de liggender houding met helaas iets moelijker opstap de aandrijfkracht nog meer uit de armen-, rug- en buikspieren lijkt te moeten komen wat me wel ‘ligt’!

Daar kan ik ook m’n nog lang niet geheel van hielspoor genezen rechtervoet heel fijn mee ontzien en ik voel me op moment van schrijven dan ook in erg goede doen en fit(ness) !


Marcel
heeft zoals vertrouwd ook geschreven, gefotograveerd en gefilmd. Daarbij kwam deze foto van mijzelf boven de vork voor die ik van hem bijplaatsen mag:

vrijdag 26 maart 2010

Verende voorvork Thys 222

Volgers en buitelui moeten het me maar gegeven maar terwijl ik eigenlijk nog met het schakelverdelertje bezig was, ben ik al weer als van het os op de ezel overgesprongen op een andere 'projectje'.

Ik erger me namelijk al enige tijd aan het opstuiterende weggedrag vd 222 bij 't roeifietsen. Hoewel ik rond 5:00u 'sochtends nog niet zoveel te vrezen heb van ander wegverkeer zodat ik nog wel n's wederrechtelijk gebruik maak vh asfalt ipv de fietstegels ben ik dan in overtreding. En huiswaarts gaat die vlieger al helemaal niet meer op!
Ik zou -net als in de 220- allang een telescoopvork gemonteerd hebben ware het niet dat deze framegenaratie van Thys ID een overmaat balhoofdsbuis gebruikt (1 1/4"?).
Wat ik niet wist maar al rommelend in m'n schuurtje achter kwam is dat de term 'overmaat' wel heel letterlijk genomen kan worden: De gewone kroonbuis ve standaard vork past zó precies in zo'n 'overmaats' dat vastsolderen, poppen of zelfs klemmen tot de mogelijkheden behoren om een (kaarsrechte) verbinding te maken! En dus ook in te korten vh korte balhoofd ve ligfiets zonder dure (externe) schroefdraad opsnij-behandelingen. Die immers niet door mijn zorgverzekeraar vergoed worden.
Bovendien héb ik zo'n overmaat telescoopvork, ’n RST zelfs, alleen was die voor 'n 26" wiel. En had een te lange kroonbuis.
De vork is van aluminium dat ik niet lassen of solderen kan maar onderste delen bleken van massief alu.
Dus als hout te bewerken haast: Met boormachine, slijptol, vijl en vooral veel geduld in te korten en af te platten:


Hoewel de 'sprong' van de vork zo nagenoeg verdwenen is verwacht ik daar met de grote balhoofdshoek vd 222 -ivt andere (lig)fietsen- weinig aanpassingsproblemen mee. Alles beter dan 'n vastgezette voorvork (...)!
Puzzelen, meten en zagen natuurlijk leverde me een stapeltje onderdelen op waarmee ik zelfs zonder poppen of hardsolderen een verende overmaats voorvork in elkaar zou moeten kunnen klemmen. Door gebruik te maken van de aloude expansiekegel van een oud model race-stuurstrop!


Uiteindelijk koos ik toch voor de meest zekere weg: In elkaar solderen met messing (‘lasbrons’).
Ook koos ik ervoor de zelfgeveilde patjes voor alle zekerheid wat te versterken met stukjes Flamco-rail en ’n stukje opgesoldeerd ijzer. Zo gaf ik de vork 'n soort ’sokjes’!

zaterdag 20 maart 2010

Pectoralis-schakelhandle

Door de aanschaf van de JE-trike en Wederom alle werkzaanheden aan de FAW lijkt het of de bankdrukfiets uit het vizier is verdwenen. Dat is in mijn beleving toch niet zo.
Met de trike hoop ik uiteindelijk een soort alleweersomstandigheden rijdend fitnessapparaat te maken. Hierop kan ik dan door 'fairings', stroomlijndelen, te bevestigen rekening houdend met de ruimte die ik vd aandrijfbeweging nodig zal hebben. Een artistieke vrijheid dus die een bestaande velomobiel nooit biedt.

Feitelijk zijn er eigenlijk niet zo heel veel obstakels meer naar het CVT/benchpress gebeuren. Maar het gelijktijdig aantrekken van het wiggenhuis en de snekblokker is er nog wel een die ik op 'n beetje elegante manier wil oplossen. En met onderdelen die ik al in bezit heb (dat zijn er ook heel wat)of zelf kan maken.
Om twee kabels tegelijk te bekrachtigen dacht ik eerst aan het oude remhandeltje dat bij de FAW zat.
Daarvan is de slag die het handeltje maakt alleen te klein denk ik. Het heeft niet eens zin om dat te proberen want ik mis een deel van dat -op de buisklem gescheurde- handvatje -foei!
Maar soms helpt het een probleem op te delen.
Zo heeft de Jan Eggens trike een verdelertje naar de (side-pull) velgremmen dat er zo uitziet:

Dat is dus makkelijk na te bouwen. Ik zou daar zelf het verdelerarmpje van een cantileverrem voor gebruiken. Maar echt 'n fraaie oplossing specifiek voor aan of onder de 220 vind ik het niet: Ik verwacht 'n flinke vervuiling van de delen, wil liever niet in het frame poppen en heb ook nauwelijks ruimte op het frame voor zo iets.
Op zich zie ik 'n verdeler wel zitten want dan kan ik met slechts 1 kabel over het stuur volstaan tot aan het stuurdraaipunt ongeveer.Waarna vanaf het ding 1 kabel naar de achtervork loopt vd bediening vh snekblokkertje en 1 kabel flexibel met het wiggenhuis naar voren.

Die trekkracht verdeler zou aan een paar eisen moeten voldoen:
- Afgesloten van vuil en scherpe delen waar m'n kleding aan kan blijven hangen.
- Afstelbaar per uitgaande kabel.
- Licht en zelfdragend en daardoor met 'n simpel tairibje aan een willekeurige plaats op de fiets te hangen.
- Niet beïnvloedbaar door de verschillende veerdrukken van snekblokker/wiggenhuis: Geen of/of maar en/en dus, ongeveer zoals het verdelertje voor het (recht) aantrekken van de inschuifdelen vh wiggenhuis (een term die zelfs op Rowingbike nergens vertaald wordt trouwens...).

Eén doorgaande kabel met een klemmetje erop die de andere meetrekt.
De ronde vorm hiervan bracht me op het idee alles onder te brengen in een alu buisje. Dan kan ik eindelijk ook weer n's iets vd cv-muk die ik heb kwijt op de fiets...

Zoals te zien probeer ik de telescopische voorvork te behouden ivm comfort en wegligging.

vrijdag 19 maart 2010

‘Antifog’-gevaarlijk?- bedrog

Toen het nog werkelijk koud was buiten heb ik een North-gezichtsbeschermer gekocht die helaas door het vocht in mijn uitgeademde lucht vrij snel beslaat.
Dat spijt me nogal omdat het scherm wel een goede bescherming van je hele gezicht biedt en alle hoeken die je ogen maar kunnen maken zichtbaar houden. Door ’t ontbreken van enig montuur.
Er is ook nog ’n zgn. ‘anticondensscherm’ bij dezelfde firma te koop maar dat zal waarschijnlijk niet aan dit scherm passen en is weer 3 tientjes.
Omdat ik nogal uiteenlopende geluiden over “de beste” anticondensvloeistof van ProVision gelezen heb besloot ik voor 8 euro de gok te wagen.


Achteraf moet ik helaas constateren dat ik me daarvoor beter had kunnen laten verwennen in een restaurantje ad Dappermarkt voor dat geld!
Want ondanks de sterk ontvettende werking (een lucht die beslist niet gezond kan zijn, zoiets als ether)deed het geen zier vd doorzichtgheid van mijn vizier!
Ik lees zopas dat het bij Meneer Schermer zelfs de rookmelders op hol deed slaan !

Nog zou ik er niet over schrijven (laat liever iets uit m’n handen komen) ware het niet dat dit middel trots vermeldt: ‘Nano Technologie’.
Daar ben ik zeer in geïnteresseerd: Koolstof-nanobuisjes die stroom produceren als er vuur overheen gaat en zo…
Tot ik op mijn vaste wetenschapspagina's van Noorderlicht iets lees over nanotoevoegingen en hun onvermoede opname in de bloedbaan.
Welliswaar gaat het artikel feitelijk over zonnebrandmiddelen met nanodeeltjes maar wat er in ‘Antifog’ zit wordt niet aangegeven…
Mogelijk koop je dus niet alleen iets dat niet werkt maar waar je nog een (dubbel) gezondheidsrisico door neemt ook!
Als je het middel dus al toepast zou ik niet alleen zorgen voor een goed geventileerde ruimte maar ook plastic handschoenen aantrekken!
Misschien loopt het niet zo’n vaart maar ligfietsers proberen over ’t algemeen juist gezond bezig te zijn. Ik wel tenminste.

Ik citeer uit het artikel:
”Het idee is dat de opperhuid, de buitenste huidlaag, nanodeeltjes buiten het lichaam kan houden. Die barrièrewerking is echter zelden optimaal omdat niemand over een perfecte huid beschikt. Kleine schaafwondjes en ook haarzakjes kunnen de deur voor de deeltjes openzetten, zodat ze in de bloedstroom terechtkomen.”

Ik heb W. Schermer mijn slechte ervaring geschreven als 'comment' bij zijn brandalarm post. Hij vat dit kennelijk als persoonlijke kritiek op bij een door hem aangeschaft item en censureert dit weg samen met mijn waarschuwing erbij voor een mogelijk gezondheidsrisico.Al met al de aanleiding tot dit stukje

Ik steek misschien wat anders in elkaar, laat iedereen vrij om te reageren (zonder ‘gemodder’) zodat de lezer van mijn blog zich zelf een oordeel kan vormen !


p.s Een ieder die belangstelling heeft voor het flesje kan dit -gratis- bij me komen afhalen.
Maar ik zou me natuurlijk kunnen voorstellen dat na het lezen van bovenstaande...

vrijdag 12 maart 2010

Hoe herken ik? (2)

In dit geval een fenomeen waarvan ik me eigenlijk niet herinneren kan dat het me zelf eerder is overkomen, spaakbreuk wel. Ik noem het ‘nippeldoorbraak’ en ik heb het beschreven zien staan bij Quemo, eveneens in de voorwielen van zijn velomobielen.
Bij mij nu dus in de FAW. En de oplossing uiteraard


Ik vond het linkerwiel nogal slingeren maar aangezien ik de spaken niet verder opspannen kon terwijl ze toch loszaten heb ik achter het wieldoekje lv de oorzaak gevonden: Daar zijn niet minder dan 3 nippels door de alu 406 velg getrokken. Ongetwijfeld door de zijdelingse krachten tijdens het inrijden van bochten.
De velg vermeldt verder ‘Rigida’ (hetgeen ‘solide’ betekent) en ‘made in Holland’.

Maar dat zegt niets: In de Harskamperdennen van het Paastreffen hebben wij Hollanders de grootste zandverstuiving van Europa veroorzaakt….en dan heb ik ’t nog niet over ’t uitsterven vd Dodo en…

WFvN loste het op met opvulringetjes en dat lijkt me een sympathiek zuinig idee dus bij een bouwmarkt ’n zakje m4X12mm RVS karosserieringetjes gekocht (2,05 euro)het wiel eraf en en de spaken gedemonteerd.
Dat werkt vaak het best door op de spaak een griptangetje te zetten als de nippel niet loskomen wil. De spaak neigt anders in de lengterichting te torderen zodat de slag die je kunt maken met de spaakspanner anders nutteloos blijft.
Soms brak de spaak dan door maar dan zou dit uiteindelijk toch gebeurd zijn na m’n behandeling met WD40, dus dat bespaart alleen maar tijd.

Er zijn ook speciale ovale en geplooide velgringetjes te koop maar met de gedachte aan het zure gezicht van een hardwerkende ambachtsman als ik ‘m vraag z’n (vaak laatste) ringetjes voor me uit te tellen breng ik dat niet meer op op mijn leeftijd…

Slogan vd dag: Niets menselijks is Mick vreemd!


En fin alles weer kruis-over-drie teruggespaakt dat ik dan weer wél eerder gedaan / en dus meegemaakt heb! Maar daar zijn beschrijvingen genoeg van te vinden...

Omdat de nippels hogere uitstulpingen in de velg vormen met de ringetjes erbij ben ik ook niet bij de fietsenhandel om een velglint wezen zeuren want dat zal vermoedelijk toch niet afdoende zijn.
Ik vond bij de dappermarkt ’n winkeltje waar ze het dubbelzijdig schuimplakband van precies de goede breedte verkopen: 12 mm.

maandag 8 maart 2010

Dempende kettingrol

Hoewel ik mijn nieuwe kettingloop van de Flevobike Alleweder beter vond dan de originele (met 2 geleidewielen) was de opstelling nog wat experimenteel en grof gemonteerd aan de lange draadeind M10.


Direkt aan de bodem dus lawaaiig, het fitnesswiel te klein en niet goed bestand tegen de raggende werking van een fietsketting continu… Geen wonder, hij is gemaakt om ’n koord met gewicht eraan te geleiden.
Dat terwijl ik van Hafa een M8 écht geleidewiel heb gekocht tijdens cyclevision in Sloten met een dempend rubber.
Het maakt natuurlijk nogal uit of de diameter 35mm rond ’n M10 of 50mm rond ’n m8 bout is.
Bovendien is het Hafa wieltje gemaakt voor ’n ketting met ’n dempingsrubber er om heen.
Maar om ook de demping naar de als klankkast rondbazuinende metalen FAW aan te pakken besloot ik voor ’n totaal andere ophanging. Een die meebeweegt als het stoeltje verplaatst wordt en waarbij mijn lichaam als demping en tegendruk fungeert zodat de kracht op de bodem door de ketting uitgeoefend eigenlijk helemaal wegvalt.Door bevestiging aan achter en onderkant van het kunststof stoeltje!



Het stoeltje staat uiteindelijk wel vast aan de bodem natuurlijk maar daartussenin bevindt zich ‘puur’ (gerecycled) kunstof met mij erop om geleidingsgeluiden te reduceren.
En dat werkt! Ook de snelheid is met sprongen vooruit gegaan zodat ik me eigenlijk klaar meen voor het ‘Paastreffen’.

Ik wist alles te fabriceren uit 1 stuk alu hoekprofiel waarbij het geleidewiel bovendien door datzelfde profiel wordt afgedekt zodat de stoelbekleding er niet mee in aanraking kan komen.

Tenslotte heb ik de PVC-kettingkast aangepast om te voorkomen dat m'n koepeltentje remsporen gaat vertonen. Welke hierdoor nu bovendien 'n extra steunpunt heeft gekregen.

Wederom denk ik een aardig samengaan van kunststof en aluminium bij Eigenfiets.nl !

woensdag 3 maart 2010

Maniobras especiales

Omdat het weer is gaan vriezen had ik nogal spijt van mijn vertrek met de roeifiets vanmorgen. Welliswaar was ik fysiek goed in vorm hierdoor -als altijd na forenzen op deze manier- maar zulke koude handen is niet echt goed voor de gewrichten

Ook is dit 'sochtends natuurlijk geen trike-weer, hoewel met het onderstuur de handen wel wat warmer zullen blijven dan met 'n bovenstuur zoals de Thys 222 heeft.
Voor morgenochtend heb ik dan ook de Alleweder gemanoeuvreerd in de centrale hal waar feitelijk de JE-trike in de startblokken stond.
Ik heb deze bijzondere verrichting volvoerd zonder enig voertuig eerst naar buiten te hoeven voeren en dat stemt me tot tevredenheid.

In de tijd dat 'n standaard werknemer zijn boterhammetjes voor de volgende dag klaar maakt heb ik de trike op z'n kant de keuken ingetrokken zodat de FAW vanuit de grote slaapkamer haar plaats in kon nemen. De sigaar doorgereden de hal in en de trike terug op de wielen via 't breedste gedeelte van de centrale hal de warme slaapkamer in waar de FAW stond...

En ach ipv de bammetjes heb ik toch al muesli in de week staan.Gekoeld en wel dus lepelt wel zo makkelijk weg morgen!

maandag 1 maart 2010

Jan Eggens Trike

Ik schreef zojuist aan Peter B. in Dordrecht het volgende bedankmailtje:

Bedankt, ik ben erg blij met de trike!

Het stuurgedrag is wel veel direkter dan de macpehrson vd Alleweder maar met 'n snelbinder heb ik 't rechtuitrijden al iets ontspannender gemaakt.
Het mag geen snelheidsmonster zijn (en dat zal 't ook wel niet worden) maar 't op- en afstappen is wel heerlijk eenvoudig geworden in de stad (op zebra-knopjes drukken en zo).
Een heerlijke boodschappenfiets die zich bijna leent om brutaalweg door 't autoverkeer te zigzaggen !
Alles aan de fiets is low-budget te verkrijgen (tandwielen, remblokjes enz.) en er is geen deukgevoelige body waar je en de fiets kwetsbaar door worden.
Voorlopig (hoewel lastig onder te brengen in m'n benedenwoning) zal ik 'm niet wegdoen.

Groeten Mick


Vanmiddag ben ik direkt ergens boodschappen gaan doen in Oud-zuid waar ik nooit de FAW durf te laten staan. Maar niet alvorens Lee-mans Beek-mans even aandeed. Bedankt voor de foto's Marcel!