Op stap met de verende voorvork

Het was vandaag ‘Nationale opstapdag’ dus dat leek me een goede gelegenheid m’n telescoopvork in de Thys 222 aan een echte tocht te onderwerpen.

Er waren veel bekende gezichten eigenlijk wel van 4 generaties.
’n Jochie dat met ’n tweewieler –zelfs uit mijn woonbuurt vermoedelijk- met een vlag voorop z’n tweewieler waar ik jaloers op was. Die heb ik tot nog toe alleen op m’n laagste fiets, de Alleweder.
Ik vond het echt ’n stoer gezicht en denk dat z’n vriendjes er wel net zo over zullen denken. En bovenal een goede aandachttrekker in het verkeer dat op zijn jeugdige leeftijd al helemaal geen kwaad kan.
Maar ook kerels van de mijne en ouder kunnen er hun voordeel mee doen.
Ik denk aan ’n systeem (ik heb nog 1 fiberstok over) van een vlag die ik voorop verschillende fietsen kan plaatsen en ik voorin de hal laat staan na gebruik. Zo levert zo’n dag nog ’n bruikbaar idee op ook!

De volgende generatie was dan wel Marcel Beekmans met zijn jonge studentenvriendin Nina die ook nog een slanke Belgische vriendin had meegenomen (wat ’n allercharmanst taaltje is dat toch!). En ‘n -wel al werkende- jongen die net z’n als nieuwe 2de hands gekochte Hurricane kwam proefrijden.
Mijn generatie (te kust en te keur) en dan de ‘veteranen’ w.o. Jules en Elly. Waarbij ik trouwens nog een lening(kje) heb uitstaan.Zij reden op hun ultralichte M5 en i.i.g. tegen Jules was ik volledig kansloos: Misschien met 'n Thys 222 Revolver?
Van de 50/70 km groep had Jan Limburg met zijn Quest de leiding en die ken ik tenminste ook! Er was trouwens maar 1 Q. , ’n Mango en 'n (voor mij interessante) Alligt Alleweder, dus ondanks de grote groep (’n kleine 30 man) bleef de omvang beperkt.
En de vork? Welnu prima. Geen mankementen of speling in het balhoofd of zo.
Wel valt het effect over steentjes me enigszins tegen omdat dat door het nu extra oppompen vd voorband wat teniet wordt gedaan. Een harde band rolt natuurlijk wel beter, bovendien lig ik meer onderuit dus pak wat minder rijwind mee.
Daar tegenover staat dat ik nog nooit met zoveel plezier stoepen af en verkeersheuvel opgesteigerd ben met de 222! Op ‘het grote werk’ is de voorvork dus zeker een verbetering in comfort.
Zelf Jan L. vond m’n afdaling vd hoge stoep bij ’t Waterspiegelplein nogal “gewaagd”. “Ik moet ‘m toch uitproberen?” gaf ik ‘m ten antwoord, “Dit is gelijk de vuurdoop!”.
Dan merk ik het verschil van de veren echt, zelfs ondanks de steile balhoofdshoek. Die nu nóg steiler is omdat de fiets door de veerweg die de vork gebruikt wat achterover gekanteld is. Ik vermoed dat een (eenzijdige) schommelarmvering vd 222 pas helemaal ideaal zou zijn. Maar daar kom ik misschien nog op terug…Mocht ik 'n Revolver kunnen aankopen...
Het allergrootste lang niet onplezierige ‘bij-effect’ is dat door de liggender houding met helaas iets moelijker opstap de aandrijfkracht nog meer uit de armen-, rug- en buikspieren lijkt te moeten komen wat me wel ‘ligt’!

Daar kan ik ook m’n nog lang niet geheel van hielspoor genezen rechtervoet heel fijn mee ontzien en ik voel me op moment van schrijven dan ook in erg goede doen en fit(ness) !


Marcel heeft zoals vertrouwd ook geschreven, gefotograveerd en gefilmd. Daarbij kwam deze foto van mijzelf boven de vork voor die ik van hem bijplaatsen mag: