Toen ik vorige week de kruiskoppeling aan het stuur sterker construeerde kwam aan het licht dat ik ook de kunstof kogelkoppeling ad voorkant beter vervangen kon.
Die m8 ophanging zat aan het vervangende veerelement voor de FAW dat ik kocht bij Velomobiel.nl.
Dat gaat namelijk gruwelijk zwaar nu. Zelfs ingespoten met WD40 (dat zou toch tijdelijk versoepeling moeten bewerkstelligen…).
Het is me nu ook duidelijk waarom het buisgeleidingswiel nooit meer kantelde!
Voor gebruik aan een achtervorkveer ook geen bezwaar waarschijlijk, goed voor de demping.
Maar de vertikale scharnierbeweging op mijn benchpress wordt daarmee ook geremd. En da’s nie handig aan een inversie-constructie die het van de triceps- en borstspieren moet hebben. Met toch al een niet buitengewoon hoog aandrijfingsrendement.
Ik heb daarom ook aan de boegspriet een kruiskoppeling gemaakt.
Mijn onstuitbaar voortschrijdend technisch inzicht merkte op dat het gele gesoldeerde ding eigenlijk een open invitatie is om dat als draaipunt te gebruiken.
Een eenzijdig gemonteerd m8 draaipunt dus dat ik uit het eerder gebruikte cv-console blokje kon boren.
Terwijl de bankdruk-bewegingen nog steeds op m4(!) gebaseerd zijn dat veel lichter draait. Goed voor het transmissie-rendement dus.
Ook dat de draaipunten hoog boven de boegspriet uit torsen zorgt voor een betere richting van de kracht (zo horizontaal mogelijk).
Het lange (iewat verbogen) draadeind houdt verband met het gebruik van een rubber (‘trapleuning’) expander.
Maar een stukkie tape er over en hersteld is de aërodynamische souplesse :) !
Niet iedere Amsterdammer kan dit zeggen van zijn rijwiel en dit blog heeft 'n laagdrempelige instroom zo (hoop ik). Anders dan alleen het behalen van hoge snelheden wil ik met een mensaangedreven voertuig een zo veelzijdig mogelijke spiertraining van de berijder nastreven. Uiteindelijk als het alleen op snelheid aan komt kun je overal voor 'n verbrandingsmotor terecht.Terwijl een CO2-neutrale uitvoering werkt op groene stroom: Daar kan 'n mens toch niet tegenop!
zaterdag 30 juli 2011
donderdag 28 juli 2011
regenkap zonder regen
Hoewel het vanochtend niet regende en ik van plan was met de roets naar het werk te gaan besloot ik de regenkap aan een praktijktest te onderwerpen.Omdat ik meestal gebruik maak van een hoofdlampje (‘mijnwerkerslampje’) maar nu mijn hoofd bedekken zou, monteerde ik de ledverlichting aan het middelste slotje van het dekzeiltje. Niet fotogeniek maar met een behoorlijke ‘reflektor’ onder een hoek naar voren!
Vaak blijkt een fietstochtje meer te zeggen dan een hele middag proefzitten. Al dan niet aangesloten op de fietstrainer.
Instappen op de stoep, kap op ’t voorgedeelte, ritsen omhoog vastklikken en gaan.Het viel me gelijk op dat de frontale windstroom weg was, het zicht (nog) goed. Het raampje heb ik bij gebrek aan ander voorradig basismateriaal van dik zacht-pvc gemaakt. Eigenlijk alleen maar een soort slab dus.
Omdat ik de scharnierpunten hoog heb gekozen zijn er ad zijkanten driehoekige vlakjes open. Daar ben ik erg blij mee want het is zomer en alleen die luchtstroom kon me er toe zetten een beetje vaart te maken.
De kap (ik heb de neiging om te schrijven ‘helm’) komt wat te laag uit waardoor ik meer onderuit moest zitten om m’n kruin vrij te houden.
Dat zou beter kunnen. Ik denk aan uitschuifbare stokjes ad onderzijde die voor op de glasfiberstok steun zouden kunnen vinden, achter op het chassis.
Inschuifbaar (telescopisch) omdat ik het geheel zo compact mogelijk altijd bij me wil kunnen hebben in de fiets.
Condens onstond er niet meteen. Ik denk dat het dikke zacht-pvc ook niet zo snel afkoelt.
Na een paar niesbuien zat dat er wel. Zou ik allergisch zijn voor pvc?
Dat damplaagje bleef ook zitten maar onder m’n neus, zodat ik op ooghoogte gewoon door kon kijken.
Er waren al wat mensen op straat, vroege tramgangers. Anders voel ik me altijd nogal bekeken. Dat werd ik nu ook maar ik voelde ’t totaal anders, wel leuk eigenlijk.
Ook weer niet zo veel anders dan met een donkere zonnebril op trouwens. Maar wie rijdt er nu om 5:00u id ochtend met een zonnebril op? Zelfs ík niet!
Het was leuk om nu de rollen van bekijken en bekeken worden eens om te draaien. Iemand die wat vreemd schuin over de weg de Churchillaan overstak zag me toch wel turen naar hem.
Zijn uitnodiging tot een gesprek nam ik –uiteraard- niet aan: Mensen die naar hun werk gaan zijn meestal nog niet zo spraakzaam op dit uur, rare stad dat Amsterdam toch!
Alle geluiden in de fiets drongen meer tot me door dan met de oren vrij buiten. Maar geen constante irritaties behalve de tegels van sommige fietspaden. Mijn alleweder is dan ook lang niet zo luidruchtig als wel over “De Alleweder” wordt beweerd. In de meeste versnellingen ten minste…
Omdat de bries om mijn hoofd was onderbroken ontbrak ook de aandrang wat te versnellen. Naarmate ik de RAI naderde wou ik dat toch wel n’s uitproberen.
Toen was daar nog dat brommertje dat op een rood fietspadlicht op het RAI-terrein ging staan wachten… Ik zou toch niet op een flik lijken vanonder mijn verbouwde lasmasker?
Maar ik moest nu wat meer nadenken en turen. Hoe ik op de kortste manier, en via de uiteinden van welke gesloten slagbomen ik de kortste weg over het beursterrein richting Beatrixpark kon komen. Terwijl ik minder goed naar beneden kon kijken.
De snelheid nam af, en daarmee de temperatuur toe.
Aan de rand van het park het besef “Waar zijn we nu helemaal mee bezig? Het regent niet eens!” Ik stopte even, klikte de sluitingkjes los en borg de kap snel achter me op…
Heerlijik die frisse lucht en dat uitzicht rondom.
Maar wordt zeker vervolgd!
woensdag 27 juli 2011
regenkap FAW
Sinds ik een ander Allewederzeiltje bezit mis ik daarop de klittenbandbevestiging voor het ‘dekselse dekzeilschermpje’.
Nou ja missen…ik vind die plukken klitteband nu niet echt een verrijking voor de fiets en vastlijmen daarvan op het doek is problematies.
Twee magneetjes, onder en boven het deksel en zeiltje als bevestiging leek veelbelovender.
Maar toen ik onder natte en winderige omstandigheden het schermpje dat iets verschoven was terug probeerde te duwen blies mijn kostelijke voorbeeld van eenvoud prompt van de Schellingwouderbrug!
Hoog tijd voor iets anders en –na alle race/velomobiel/tourkappen gezien te hebben- liever iets waarbij ik eindelijk eens helemaal droog kan blijven!
Zoals al eens gesuggereerd aan Cor zag ik hiervoor wel een plaats weggelegd voor mijn oude gescheurde lasmasker.
Dat heb ik voor dit doel van z’n kijkglas ontdaan en provisorisch dichtgetaped.
Ik wil namelijk eerst weten of het zo zou voldoen voor ik met epoxy primer begin!
De bevestiging is aan de opgetrokken ritssluitingen met snelkoppelingetjes.
Zoals toegepast aan sleutelkoorden voor om de nek.
Maar die kent u natuurlijk wel van de Winkel van Sinkel op de Dappermarkt.
zaterdag 23 juli 2011
bovenfrees onderfrees
Omdat Vrijdag mijn kortse werkdag is besloot ik mijn minst vernaggelde ledematen en voorkant romp te trainen door daar met de bankdrukfiets heen te gaan.
Omdat de ruimte tussen het nylon maantje en het geleidewiel wat te groot is geworden liep –zoals gevreesd- de bemantelde dynemakabel enkele keren van het geleidewiel en kwam klem te zitten. De vooruitstrevende aandrijving creëert echter zo een positief gemoed (dat ik niet uitleggen kan) dat dit ruimschoots vergoed werd.
Zelfs toen de mantel brak en ik verderduwend op de witte binnenvezels de laatste kilometers aflegde was dit niet verstoord.
Toen ik echter na slechts enkele uren werk de fiets weer ter hand wilde nemen zag ik dat het e.e.a. verbogen was. De lippen van het voorste scharnierpunt had ik in elkaar gedrukt. Gemaakt van het maleable U-profiel: Het leven gaat niet altijd over rozen als je zo sterk bent geworden!
Ik heb nog geprobeerd wat recht te buigen maar het verbaasde me niet dat dit al tot afscheuring van de metaaldeeltjes leidde nog voordat ik de slagbomen van het veilingterrein bereikte.
Nog steeds niet echt een ramp op de banden die ik vlak daarvoor nog aan de persluchtleiding van de tweede etage had gehangen. Alleen met de voetenslede als aandrijving kwam ik ook thuis. Hoewel ik slecht loop vandaag…
Evengoed heb ik een sterkere kruiskoppeling gemaakt met gebruikmaking van nog steeds dat zelfde dunwandige U-profiel. Ik maak nu namelijk gebruik van de sterkte van alle drie de kanten . Zodat opvouwen een heel stuk onwaarschijnlijker is geworden.
Ik had daar wel een iets langer nylon tussendeel voor nodig dan ik uit de radiator consoles kan halen. Daarom heb ik een stuk nylon bewerkt met mijn Topcraft bovenfrees.
Toch wil ik geen reklame maken voor deze machine van het merk van de Aldi. Als je hem gebruikt waarvoor hij bedoeld is, namelijk óp je werkstuk trilt het freesje er nogal eens uit en vreet zich dan te diep door naar onderen!
Ik gebruik hem dan ook alleen nog omgekeerd en ingeklemd in de workmate.
Omdat het kleinste cilindrische freesje wat te kort is heb ik er een lager-kogeltje onder gelegd; Zó moet je hem dan dus ook zeker op z’n kop gebruiken!
Ik heb trouwens al n’s een nieuw inspanwarteltje in een bouwmarkt opgehaald omdat de vorige dolgedraaid was ook…
De eerste snede ging acceptabel maar diegeen er haaks op, ja wie sage ich das jetzt ?
Met wat vlakvijlen en extra aantrekken vd m4 verbinding is het toch weer gelukt vandaag gelukkig.
Een voordeel van het direkt met drie popnagels vastzetten in de (onder)buis is dat het geleidewiel op het scharnier niet meer kantelen kan (behalve tenminste door het stuur zelf te draaien).
De bovenbuis moest ik dezelfde lengte inkorten als die van het overschuiven voor het aanbrengen vd nagels.
Zou Mick dan nooit eens iets gewoon nieuw kopen in de winkel wat we gewoon begrijpen?
Ja een pakje behangplaksel vanmorgen.
dinsdag 19 juli 2011
idee (race-) kapmal
Aangezien ik wel geheimen heb maar niet van geheimzinnig doen houd hier vast een fotosessie van het idee voor een mal.
Aangezien moderne kunststoffen een ouderwetse emmer met geld kosten zou het eigenlijk zonde zijn in de kap niet gelijk een beschuttingsmogelijkheid tegen de regen te verwerken.
Te veel UV-straling is toch al niet goed voor oude koppen.
Voor het gemak heb ik als onderkant de orginele Limit-kap gebruikt.
Die wil ik eigenlijk ook vervangen door iets van riet. En hoop ik dat met het kleine stukje aaneen te hechten en bij te vormen met gips.
Het idee is dan dat het geheel zo sterk zou worden als een gipsen been.
Zodat ik het van de velomobiel af kan pakken om onder de golfplaatconstructie in m’n tuin met wapeningsstof en kunsthars als vorm te gebruiken.
Mooi zou bovendien nog zijn als ik in de kap in vormen voor later aan te brengen achteruitkijkspiegels zou kunnen voorzien.
Aangezien het dus een binnenmal betreft zal het eindresultaat waarschijnlijk niet zo mooi strak worden als dat van Jan Reus of de Velomobielgarage Groningen…
Er is zo-wie-zo nog een hele weg te gaan!
zondag 17 juli 2011
velgen niet saai
Zoals ik eerder schreef was ik niet helemaal gelukkig met de keuze van het achterwiel voor mijn Hafa.
De gebruikte ‘aero-holkamervelg’ zal best iets aerodynamischer zijn maar een band is er niet fatsoenlijk op- en af te krijgen. Daarbij is hij alleen te gebruiken in combinatie met extra lange Franse ventielen, moeilijk te vinden en duur.
Iets dat ook niet meevalt bij dit type velg trouwens is naspannen. Dan moet namelijk eerst de band er weer af (!) plus het velglint. En dan nog, of het lukken wil? Een nippelspanner gaat er namelijk niet op...
Bij de Hafa kocht ik een prachtige velg, van mogelijk de Spaanse fabrikant Vuelta. Ze verschuilen zich hier achter de naam ‘BAM Euro Airline’.
Maar dat vind ik overbodige bescheidenheid want iedere bijvoorbeeld Schwalbe Cruiser of Marathon laat zich hier probleemloos zonder gereedschap op- of af leggen. Bovendien zijn de nippels gewoon bereikbaar.
De dubbelwands velg zat centrisch gespaakt op een Nexus-7 naaf. Allemaal dezelfde lengte spaken dus want de uitstekende kant van het tandwiel (en de schakelbediening) wordt bij deze versnellingsnaven gecompenseerd met de afneembare rollerbrake aan de andere kant.
Toch maakt het lage rendement van die naven deze voor mij oninteressant: Doe een slecht bod en hij is van u !Des te waardevoller de velg. Helemaal toen bleek dat de gebruikte spaken (25,5cm) veel langer schroefdraad hebben dan gebruikelijk. Wel 18mm, bijna 2 cm!
De nippels waren eenvoudig zover over dat draad heengeschroefd dat het niet eerder zichtbaar was dan nadat ik het kleef-velglint (dat ik gerecycled heb trouwens) verwijderd had.
Zónder dat dit tot lekke banden aanleiding gaf want dat bleef evengoed nog steeds onder de velggaten.
Hoe ik hier van profiteren zou bleek uit de uitkomst van mijn berekening met spoke calculator. Ik zou dezelfde spaken kunnen gebruiken excentrisch boven een eenvoudige freewheel-naaf. Waarvan de flenzen centimeters kleiner zijn!
En toch gewoon ook weer kruis over drie.
Alles alleen maar een zinvolle investering van wat tijd en aandacht dus.
Als ‘richtbok’ gebruikte ik dit keer voor het eerst m’n Tacx fietstrainer. Omdat die gelukkig symetrisch is uitgevoerd kon ik eenvoudig het midden van de naaf uitmeten. Dat nam ik over met een stukje plakband op een lijmklem.
Zoals te zien is op de middelste foto is het lengteverschil van de spaken gestoken naar de binnen- versus de buitenkant van de flenzen veel groter dan het lemgteverschil dat er voor zorgt dat de velg in het midden van de naaf getrokken wordt (standaard lengteverschil ongeveer 3mm)!
Dat is goed om te weten als er niets anders op zit dan om naar een andere spaaklengte uit te wijken….Maar in mijn geval dus geenszins nodig.
Wel wat lastig bij holkamervelgen is dat de nippels gemakkelijk in de holle ruimte kunnen terechtkomen. Je moet dan flink schudden om je nippel weer ergens van de vloer op te kunnen rapen. Erg vervelend als je spaken er nog los inliggen.Wat weer een betere methode bleek dan met de magneet…
Dat kon ik voorkomen door er een bitje in een magnetische bithouder bij te gebruiken. De nippels bleken namelijk van verchroomd ijzer.
Bij het inspaken gebruikte ik een kort spaakje (met dezelfde draad) dat ik in de kop van de nippel draaide voor het aanbrengen.
vrijdag 15 juli 2011
n.a.v. Een tip…
Ik moet bekennen lang niet altijd de meerwaarde in te zien van het keuvelen met andere ligfietsers en/of velomobilisten. Op sommige momenten en bij het proefparcours van Cyclevision was dit even anders.
Want kreeg ik van een andere oud FAW-er een suggestie hoe ik dan wél het klittenband van het Allewederdoekje op z’n plaats kan houden waar zelfs polymerenkit faalt: Door ter versterking te ‘smokkelen’ met een popnagel hier en daar…
Uiteindelijk zag ik ook geen andere uitweg meer.
Toen ik begon met popnagels uit te boren kreeg ik de smaak te pakken en het zijn er wel 7 geworden! Om die hierna te vervangen door nieuwe gestoken door het onderlint.
Ook het dagenlang wachten op uitharden van polymerenkit was ik meer dan zat. Bij de regen van de afgelopen dagen. Dus gebruikte ik Bisontix.
Twintig minuten laten drogen en tegen elkaar drukken, net als vroeger..
Dit keer niet eens meer geïnteresseerd in het draagvermogen van de kit zonder nagels…zó zat dat loskomen links voor door het strakzittende nieuwe zeiltje!
Wat ook meespeelt is dat ik voorbereid wil zijn op een regenachtige Fortentocht.
Ik prefereer het dit jaar evenwel met de Hafa te doen.
Pas ná de laatste tocht ben ik meer gaan letten op bandenspanning evenwel (vanaf het Velomobieltreffen N-H). Mogelijk zou ik dus iets beter mee kunnen komen daardoor.
Maar raadpleging van m’n eigen blog leert me dat ik toen wel degelijk al met de efficiëntere kettingloop reed, dus spectaculaire verschillen verwacht ik niet.
De Hafa is niet bepaald een low-racer maar in elk geval lichter.
maandag 11 juli 2011
Thys-press noodgreep
Op een gegeven moment heb ik de Bergerblock- aangedreven bankdrukfiets zelfs bij m’n moeder achter gelaten vanwege teveel last in m’n rechtervoet om er nog op terug te gaan. Ik heb toen ’n oud model racefiets gepakt die ik daar pleeg te stallen.
Normaal eigenlijk alleen voor in geval van technische sores…
Toen kwam Cyclevision (Limit & FAW) er overheen en voelde ik me in toenemende mate ontevreden over gebrek aan training waar ik me goed bij voel.
Ook nu onspoort het dynema van de drukker me nog net even te vaak van het geleidewiel om er mee naar ’t werk te rijden.
Hier voor Watersport Oost dat zich met 2euro55 de meter voor 3mm dynema uit de markt begint te prijzen trouwens...
Toen ik de Revolver kocht had de vorige eigenaar daar van oud retourelastiek een soort ‘paardenstaart’ gevlochten tussen stoelophanging en stuur. Ik heb daar jammer genoeg geen foto van gemaakt.
Die manier van rijden beviel me namelijk al gelijk niet. En had ik nav een tip op het roeifietsforum zelf op de 222 pré CVT al n’s uitgeprobeerd.
Toch heb ik die constructie nu met een trekveer en ’n stukje dynema opnieuw (en tijdelijk) hersteld.
Om de achterstallige triceps- en pectoralisschade weer wat in te halen.
Dat lukt maar gedeeltelijk.
Het fietsen ermee vind ik namelijk verre van aangenaam.
Bij het roeien heb je een arbeidsslag en een backstroke of ontspannende beweging, net als in de fitnesszaal. Door die backstroke echter ook te belasten wordt het moeilijk om je longspieren vrijuit hun werk te kunnen laten doen en dat zal de oorzaak zijn van de benauwdheid die ik daarbij ondervind…
Je zou dus kunnen zeggen dat Derk zo mijn Bankdrukfiets in een kwaad daglicht stelt ;-)
Met de inversieconstructie bestaat dat probleem helemaal niet.
Daarbij, maar wat mij betreft niet zò belangrijk, merk ik dat de snelheid afneemt (en de hartslag toe-). Dat zal komen doordat met een elastiek of veer naar het stoeltje de teruggaande beweging alleen maar langzamer uitgevoerd kan worden.
Wel merk ik dan dat ik al gauw op het uiterste verzet van de snek zit geholpen door de extra trekkracht. Maar dat resulteert niet in een hogere snelheid.
Omdat het uitblijven van de werkslag te lang uitbleef en/of eerdergenoemde fysiologische reden.
Ook in mijn functie als 'baanwachter' bij de roets-race heb ik niemand meer op het gebruik van de ‘Thys-press’ betrapt !
Normaal eigenlijk alleen voor in geval van technische sores…
Toen kwam Cyclevision (Limit & FAW) er overheen en voelde ik me in toenemende mate ontevreden over gebrek aan training waar ik me goed bij voel.
Ook nu onspoort het dynema van de drukker me nog net even te vaak van het geleidewiel om er mee naar ’t werk te rijden.
Hier voor Watersport Oost dat zich met 2euro55 de meter voor 3mm dynema uit de markt begint te prijzen trouwens...
Toen ik de Revolver kocht had de vorige eigenaar daar van oud retourelastiek een soort ‘paardenstaart’ gevlochten tussen stoelophanging en stuur. Ik heb daar jammer genoeg geen foto van gemaakt.
Die manier van rijden beviel me namelijk al gelijk niet. En had ik nav een tip op het roeifietsforum zelf op de 222 pré CVT al n’s uitgeprobeerd.
Toch heb ik die constructie nu met een trekveer en ’n stukje dynema opnieuw (en tijdelijk) hersteld.
Om de achterstallige triceps- en pectoralisschade weer wat in te halen.
Dat lukt maar gedeeltelijk.
Het fietsen ermee vind ik namelijk verre van aangenaam.
Bij het roeien heb je een arbeidsslag en een backstroke of ontspannende beweging, net als in de fitnesszaal. Door die backstroke echter ook te belasten wordt het moeilijk om je longspieren vrijuit hun werk te kunnen laten doen en dat zal de oorzaak zijn van de benauwdheid die ik daarbij ondervind…
Je zou dus kunnen zeggen dat Derk zo mijn Bankdrukfiets in een kwaad daglicht stelt ;-)
Met de inversieconstructie bestaat dat probleem helemaal niet.
Daarbij, maar wat mij betreft niet zò belangrijk, merk ik dat de snelheid afneemt (en de hartslag toe-). Dat zal komen doordat met een elastiek of veer naar het stoeltje de teruggaande beweging alleen maar langzamer uitgevoerd kan worden.
Wel merk ik dan dat ik al gauw op het uiterste verzet van de snek zit geholpen door de extra trekkracht. Maar dat resulteert niet in een hogere snelheid.
Omdat het uitblijven van de werkslag te lang uitbleef en/of eerdergenoemde fysiologische reden.
Ook in mijn functie als 'baanwachter' bij de roets-race heb ik niemand meer op het gebruik van de ‘Thys-press’ betrapt !
zaterdag 9 juli 2011
gebroken as trike
Toen ik Woensdagochtend de achter de voordeur tegen de muur geparkeerde trike naar buiten wou rollen teneinde met de FAW de regen te trotseren stond me een verrassing te wachten: Het linkerwiel kwam eraf.Steeds meende ik de speling van de wielen op te kunnen lossen door de borgmoer los te halen en de -een fractie te dunne vd trommels- as iets verder in te draaien.
Ik heb destijds om de grote (90mm)trommelremnaven op te hangen de assen van de Jan Eggens trike gebruikt. Om ‘nóg slimmer’ te zijn meende ik straffeloos de spoorbreedte te kunnen verkleinen. Om net nog even makkelijker door de tussendeurpost te kunnen manoeuvreren. Dat heeft me nu dus een as gekost.
Ik weet het optreden van de speling aan de grove spoed van de metrische m12 draad op de bout. Dat samen met de grotere afstand tot de naaf door de moeren ad binnenkant zullen de breuk veroorzaakt hebben. De kruik gaat te water tot zij barst…
Ik heb nu de originele bijgeleverde as uit Dronten gebruikt voor de ophanging. Niets zeggen je raadt het al, dat heb ik toch weer zelf gedaan.
Ik laste ad binnenkant een tweede m12 moer die ik met een korte bout recht tegenover de eerste schroefde als ‘lasmal’.
Hierna boorde ik (uit de vrije hand)met ‘n 12mm boor, in een langzaam toerental, de schroefdraad uit de moeren.
De as bleek wat te lang maar paste verder perfekt.
Door een bijgeleverde vulbus met ring en axiaal boutje kun je de as traploos op lengte stellen (wel zelf bedacht).
De andere as moet nog gebeuren (morgen waarschijnlijk) maar ik ben er evengoed op wezen shoppen vandaag.
De spoorstang vd uitlijning bleek te kort en al los in de stuurkogels te zitten. Daarom heb ik er een stukje van af gezaagd en dat vervangen door een
wat langer stukje draadeind. Verbonden met een ronde verlengmoer (en borgmoeren). Die zijn te koop bij sanitairhandels.
Zo heb ik geen m8 draadstang hoeven bijkopen maar bovendien zijn de stuurkogels nu maximaal ingedraaid (die hoeven zo dus ook geen borgringen meer). Terwijl het uitlijnen nu niet meer is beperkt door een volledige slag (360”)vd kogelkoppen wat nogal onzuiver is.
Terwijl juist de ongeveerde wielophanging van een trike zich leent voor fijntuning van die uitlijning !
De Jan Eggens trike rijdt dan ook weer zó fijn nu dat ik haast wel zin heb in wat verder dan de supermarkt…
Maar met één gammele as moest ik aan die verleiding beter maar even het hoofd bieden nog!
woensdag 6 juli 2011
Toch liever 2de hands…
Vrijdag, omdat ik al Zuidelijk vanaf het werk verkeerde ben ik dan toch maar eens voor nieuwe MTB-schoenen wezen kijken bij de ‘Decathlon’. In Zuid-Oost, vlak tegen het Arena.
Maar ik ga zeker geen reklame maken voor die winkel: schandelijk duur zeg!
En kleinzielig weinig keuze in kliksystemen voor zo’n immense zaak…
Terwijl mijn linker Agu nu toch echt wel aan het einde van zijn Latijn is…
Dat paar schoenen kocht ik jaren geleden tbv m’n eerste roets. Tweede hands in Haarlem.
Aan de ongelijke slijtage is wel te zien dat ik de afgelopen jaren veelvuldig (en merendeels) op tweewielers heb geleund.
Je rechtervoet houd je (als rechtshandige) namelijk meestal aan het pedaal voor een stoplicht. Ik ten minste.
Ondertussen zou je denken dat de fietsschoenen toch wat algemener verkrijgbaar zijn. Maar een betaalbaar stel (25E) van de Lidl vind ik niet voldoen aan de term ‘Deutsche gründlichkeit’.
Ver voordat de zool versleten is breekt de veel te kleine steunplaat uit het rubber.
De race-schoenen van de Aldi lijken wel goed trouwens maar zijn dan ook ‘ouderwets’ niet bedoeld om op te lopen...
Ik heb dus teruggegrepen naar het middel dat Marktplaats.nl u biedt, om weer 2de voets schoenen te kopen.
Deze heb ik Maandag op de kop getikt in Hoogland, iets boven Amersfoort, Northwaves. Persoonlijk gaan passen (al is het 50km naar het Z-O) moest opnieuw te klein laten opsturen voorkomen…
En met succes!
Heel fijne schoenen met bovendien (afschroefbare) noppen aan de tenen die al te snelle slijtage ad voorkant zullen voorkomen.
Plus een fantastische mooie fietstocht met de Hafa. Vanwege mooi weer (maar niet té heet), heidevelden (jammer genoeg geen camera bij), heerlijk ruikende dennenbomen en zelfs een heuse zandspeelplaats á la de Harskamperdennen!
zondag 3 juli 2011
kruiskoppeling(en)
Zoals ik in mijn -ik geef toe wat povere- beschrijving van CycleVision al liet doorschemeren mis ik de bankdruk-aangedreven ligger nogal. Dat gemis is , nu het kamperen plaatsgevonden heeft, eigenlijk acuter dan aan een rode velomobiel (de Limit).
Daarom laat ik deze in de slaapkamer staan en ga verder met waar ik aan bezig was.
Bij het terugbouwen naar de pré-Bergerblock versie stuitte ik weer op een oud verschijnsel: Het willen kantelen van het geleidewiel aan de onderbuis, dat door het stuur naar voren gedrukt wordt bij de bankdrukbeweging. Ik moet dat regelmatig corrigeren, erg 'irri' (-een gebruik van 'turbotaal', erg leuk, ten minste nadat het gebruik vd d/t/dt's klopt).
Het is betreurenswaardig (maar niet verbazingwekkend) dat niemand mij er ooit op gewezen heeft dat dat komt omdat ik gebruik maakte van kogeldraadeinden...
In de verste verte enigzins geïnspireerd door mijn hersteloperatie aan de stuurinrichting van de Alleweder besef ik mij sinds kort dat ik hiervoor beter kruiskoppelingen gebruiken kan.
Of heeft ooit iemand me dat getracht uit te duiden maar stond ik daar op dat moment niet voor open? Mijn geheugen laat me wel vaker in de steek...
Nu zijn deze verbindingen wel los te koop maar niet goedkoop en vaak te zwaar voor mijn doel.
Als tussendeel een blokje nylon zou al sterk genoeg zijn en bewijst zich dagelijks (in uw velomobiel?).
Nylon is zelfsmerend en redelijk glad.
Een stukje vierkante staf zou ideaal zijn voor de constructie hiervan bedacht ik me. Waar dan precies 2 stukjes alu U-profiel overeen gebout zouden moeten worden. 45" Verdraaid van elkaar uiteraard.
Daar is nog niet zo makkelijk aan te komen als ik dat hier opschrijf. Maar mijn improvisatievermogen is gelukkig nog wel intact.
Ik gebruikte een (holle!) radiator ophangconsole. Van precies de zelfde breedte als de binnendiameter van maleable U-profiel. Uit een schuuropruiming en zo dun dat ik het met een speciaalschaar knippen kon!
Labels:
bankdruk-fiets (benchpress-bike)
Abonneren op:
Posts (Atom)