De laminaat truc(s)

De uiterlijke schade aan mijn velomobiel moge u een doorn in het oog zijn, ik heb wel belangrijker zaken aan het getergde hoofd.

Zo was daar de verzwakking ontstaan door de confrontatie met de stoeprand tegen de onderkant van de wielkast rechts. Een elementaire plek lijkt me want dat is ook dicht bij de aanhechtingsplek van de M8 Mac Pherson laterale ophangingsstang. Deze brengt de remkrachten over op het chassis!

Versterkt en wel

Het is ook een specifiek deel van de DF wielkastafsluiting die de stroomlijn verbetert i.v.t. hoger op hun wielen staande oudere velomobielen. Zoals die gevoerd door VM.nl, Flevobike en Alligt. Een enigszins lastige plaats om te lamineren. Maar gelukkig heb ik wel het bovenluik!

Ook meer naar voren zat nog een verzwakking wat ik met het repareren middels lamineren aan dezelfde stroken verbonden heb.
De dunste plaats is één laag, de dikste vier weefsels dik. Door overlappingen heb ik ook een soort versterkingsribben gemaakt. Lucht eruit gedrukt met paclanfolie (b.w.v. peel skin).






So good so far. Ik had de afgelopen maanden echter nogal last van mijn linker heup, mijn eigen, waar ik (nog) geen prothese in heb.
Dat leek te zijn gekomen nadat ik intensief met de 155 mm cranks in de DF begon te rijden. Ik vermoedde echter dat dat toeval zou zijn omdat ik deze cranklengte eerder gebruikt heb in o.a. de FAW.
Toen had ik zeker nog geen last van steken in de heup hoewel ik die FAW bijvoorbeeld niet zo vaak als de DF (dagelijks) gebruikte. Maar ik heb juist zoveel plannen gemaakt m.b.t. deze kleinere draaicirkel voor de schoenen!

Na de schuiver twee weken geleden heb ik de DF even verruild voor de aloude Cheetah. En wat schetst de verbazing. De als irreversibel veronderstelde 'heupslijtage' verdween.
Met de dag had ik minder last van het niet pijnloos kunnen liggen op links of pijnscheuten bij verdraaiingen van mijn lichaam of opstaan!
Een positief gegeven en grote opluchting  maar kennelijk moest ik dus de oorzaak toch echt in de DF zoeken...
Long story short, ik mag van IntercityBike (Ymte) gratis mijn 'oude' cranklengte 165 mm weer terugkrijgen, (leve de service van IC-Bike dus!) maar kreeg, nog beter, een hele goede suggestie..."Probeer het stoeltje eens wat hoger te zetten om te kijken of dat helpt".

Eigenlijk wil ik ook niet echt van de korte cranks af dus vol verwachting ben ik aan de slag gegaan.
Om het effect maximaal te kunnen erleben heb ik met stukjes laminaat zelfs lagere draaipunten gecreëerd nog net onder het stoeltje zelf.

Bijna 5 centimeter er onder waar ik op kwam na proefzitten met een balk onder het carbon (zoals op de foto).
Die heb ik daarvoor tijdelijk door het ontwateringsgaatje met een parker en een vulring vastgeschroefd. (zit er dus nu niet meer onder).

De binnenste 'houtjes' vallen tegen de rechte kanten van het stoeltje om wegdraaien te voorkomen. De buitenste vervangen eigenlijk de nylon ringen die moeten kunnen scharnieren t.o.v. de wielkast (zou ik daarom zo makkelijk met mijn sokken over een laminaatvloer glijden? -Precies!).

In de onderste gaten heb ik in die buitenste deeltjes bovendien M6 draad getapt zodat de deeltjes als klemmen tegen de stoelrand werken maar geen druk ontstaat tussen de fiets en het stoeltje dat het scharnieren zou beletten.

Gelukkig werkt het goed. De heupproblemen zijn na 80 kilometer nog helemaal weg. En verruild voor een gevoel van kracht in mijn bovenbenen en de knieën waar ik dan wel weer pap van lust ;-) !

Fortenroute afgebroken

Nu ik net op het NOS-journaal zie dat de afgelopen dagen een aantal  racefietsers dodelijk verongelukt is valt mijn blogbericht eigenlijk best mee maar toch heb ik me anderhalve week moeten vermannen. Om over een vervelend voorval tijdens de Fortenroute en een eenzijdige valpartij nog geen drie dagen erna te berichten. Waarbij zich gelukkig GEEN persoonlijke ongelukken hebben voorgedaan.

 Ik heb vorig jaar de Fortenroute van Mark-Jan overgeslagen maar had toen ook de Limit nog niet. Ik zal het te druk gehad hebben. Dat heb ik het feitelijk ook nu wel met de bouw van een hek in de tuin.
Maar ik waardeer het initiatief voor deze jaarlijkse toertocht van 190 k.m. erg dus wilde er ondanks de late aankondiging op Ligfiets.net dit keer toch erg graag bij zijn 2 Juli.
Bijvoorbeeld voor de tocht in Almere met de roeifietsen zag je dat wel het merendeel van de deelnemers zich niet zichtbaar had aangemeld en er zijn meer ligfietsgerelateerde fora die ik niet lees dan wel dus ik verwachtte meer deelnemers dan ik en Mark-J. Maar die waren er niet ;-)
Ook ik zag de aankondiging te laat om bijvoorbeeld een vrije maandag af te kunnen spreken op het werk. En dat was voor menigeen waarschijnlijk ook de reden om niet te verschijnen. Maar het was een mooie dag en ik heb nooit een snellere ligfiets bezeten dan de DF dus vertrokken we eenvoudig met alleen z'n tweeën vanaf de pontjes van het Centraal Station...
Ik ken Mark-Jan als een ligfietser die er behoorlijk de gang in kan zetten en dat gecombineerd met het prachtige weer die zondag leek toch een zo fijne afwisseling van het zware timmerwerk in de tuin dat ik de tocht niet voorbij wou laten gaan!

Dit keer kostte het me geen enkele moeite zijn tempo bij te houden, alleen de verkeersdrempels moest ik hier en daar beslist zig-zaggend nemen. We pauzeerden op het terras waar ook veel racefietsers gebruik van maakten en ik nog ken van jaren terug.
Toen we onze weg vervolgden en ik weer kort achter mijn reisleider hing met het doel hem daarmee mogelijk wat aerodynamisch voordeel te geven twijfelde ik af en toe wat of zijn roodbruine Challenge nu achtervering had of niet? Volgens mij niet maar het achterwiel leek af en toe toch wel wat te deinen...
We kwamen nu in het laatste deel van de Stelling van Amsterdam waar zich het domme ongeluk voort deed.


Mark nam een bocht naar rechts en door rood-witte latten aan de kant verdween hij vanuit mijn lage positie even uit het zicht. Als automatisch hield ik de rechter remhendel met een hand vast om met het meest gunstige wiel (dat in de binnenbocht) wat bij te remmen.
Maar Mark-Jan bleek vol in de remmen te zijn gegaan voor zowel rechts als links aanrijdende fietsers!
Dat zag ik te laat om nog naar de tweede rempook te grijpen en ik had nu te weinig remvermogen om een frontale botsing tegen Marks achterwiel te vermijden.
Dat had behalve een geschrokken duo ook een ontzet wiel tot gevolg dat nu tegen de remblokjes aan liep.
Ik kon dat met een spakenspannertje dat M.-Jan bij zich had wat rechten tot het wiel weer los kwam. Maar fijn rijden deed het nu bepaald niet meer voor hem. Zeker niet toen bleek dat door de klap ook zijn balhoofdslagercup onder gebroken was waardoor het stuur speling kreeg.
De luchtinlaat van de DF die de band raakte was slechts wat lak kwijt. Maar dat is door de witte laag eronder nauwelijks zichtbaar.
Ter hoogte ongeveer van Hoofddorp zijn we terug richting Amsterdam gereden en hebben de tocht naar ongeveer 150 km afgelast.
Ik heb nog wel geprobeerd zijn achterwiel te rechten thuis. De velg is echter zwaar versleten door het invreten van de velgremblokjes door de jaren heen. Hij zou dan ook achter een nieuwe velg aan gaan want een maat groter dan de standaard 559 heb ik niet liggen. Een nieuwe lagercup voor zijn balhoofd kon ik hem wel mee geven (hij kwam met alleen het wiel)...

Twee dagen na de tocht zou ik op de terugweg van werk crashen met de velomobiel DF. Door aangeplakte regen onvoldoende zicht en in de binnenbocht een stoep geraakt en omgeslagen. Met een flinke snelheid want ik voelde me opgejaagd door een bestelbusje achter me. 

Waarvan de bestuurder trouwens netjes stopte en uitstapte om te vragen of ik niets mankeerde. IK niet nee...

Wat Marks fiets betreft heb ik gelukkig een aansprakelijkheidsverzekering  (met eigen risico van €100,-).
Maar the money is no good, just get a grip on yourself !

10 liter RUIM voldoende!

Ligfietsers zijn veelal dermatologen van lik-me-vestje. Een toertocht is nog niet uitgereden of er schijnt hen kennelijk niets wetenswaardigers aan te kondigen dat "zij nu weldra zullen gaan douchen!".

Saai en voorspelbaar natuurlijk maar ook helemaal niet verstandig dat gelijk na het fietsen te doen. Juist vlak na het fietsen transpireert je lichaam nog even na. En juist dringend in de rij om allemaal de eerste te zijn wordt dat zo opgehokt staande nasaal waarneembaar ;-)
Slimmer is het even te wachten.
Lang douchen met een zeepproduct ontvet de huid te veel dat juist tot jeuk en irritatie leidt (bron),
Schoon drinkwater en fossiele brandstoffen worden verspild aan een ritueel meestal alleen maar met het werkelijke doel om wat op te warmen.
Dat veel beter met een elektrische deken op duurzaam opgewekte stroom zou kunnen gebeuren (of een wintertrui).
Ook het risico op een schimmelinfectie wordt groter als de huid van je voeten sterk ontvet is (waardoor beschermende vetzuren op de huid worden verwijderd -bron).. Dit 'zwemmerseczeem' kan zich daarna verspreiden naar de liezen (bron).





Vannacht heb ik mij nog even snel gedoucht met water uit mijn Eigenhandig geïnstalleerde 'close-in' boilertje op groene stroom in de keuken. Met toch werkelijk een inhoud van niet groter dan 10 liter!

Shampo aanbrengen doe je het best zonder het water door te laten stromen. Daarbij is ook prettig om snel de ingestelde temperatuur terug te krijgen. Ik bereikte dit door eenvoudigweg een half duims kogelkraan onder de mengkraan aan te brengen.

 Daardoor  hoeft geen dure thermostatische mengkraan aangeschaft te worden maar kan de (oude) mengkraan gewoon op zijn plaats blijven zitten.
Aanbrengen van de balofix kan zonder het water af te sluiten. Door het handvat van de kogelkraan te halen en die zonder problemen voor de tegels rond op de mengkraan te schroeven.
Met teflontape of hennep wordt een lekvrije verbinding verkregen.
Wil men toch graag minder handvatten dan is ook een eengreeps mengkraan een optie.

Zo kan men op eenvoudige en goedkope wijze de ecologische voetafdruk verkleinen zonder eczeem!

Roeifietsfeest in Almere

Na aanschaf van de velomobiel DF is een behoorlijke bres geslagen in het gebruik van mijn overige tweewielige ligfietsen. Met uitzondering van de Revolver met RVS-Eigenbouw spriet.
Alle reden dus om het treffen in Almere der Thys roetsers bij te wonen, georganiseerd door Theo en Annemiek Holman.

 En dat was dan ook erg geslaagd. Theo heeft kennelijk contacten met de plaatselijke roeifietsvereniging. En de sporten lijken fysiologisch gezien natuurlijk erg op elkaar. Een prachtige locatie zo vlak aan het water!

koffiepauze toertochten

Ook de douches, sanitaire voorzieningen en de kantine boven met de bar van het verenigingsgebouwtje met balkon boden een aangename ambiance voor het nu ik meen derde jaarlijkse treffen na de WK's op Neeltje Jans bij Middelburg.

Qua toertochten waren er twee afstanden waaruit je kiezen kon, de 50 of honderd kilometer. Maar tijdens de koffiebreak kon je nog wisselen van groep. Dat was erg goed getimed, de koffie gratis en van beide heb ik gebruik gemaakt.
Het tempo in de laatste en grootste ploeg (totaal ongeveer zestig deelnemers) lag ook beduidend hoger.
Precies mijn bedoeling en zo heb ik 10 kilometer extra kunnen roetsen (totaal die zaterdag dus ongeveer 95 kilometer, waarvan ruim 30 met kampeeruitrusting) om goed te kunnen slapen in mijn bescheiden trekkerstentje.
Op een paar valpartijen na op sommige wat moeilijke stukken fietspad na (wildroosters, modder van de regenbuien kort daarvoor, ontbrekende fietstegels of betonelementen) een goedlopende machine die toertochten Waarbij in de laatst vertrekkende ploeg de twee tandems meereden als kop en staartrijders. Derk met zijn ega als reparatiedeskundige, Bep zijn zus met een opvallende zelfbeklede geelovertrokken toptas die mijn aandacht trok.



Maar ook was daar de zelfbouw roeifiets van Theo van G. uit den beginne (met kunststof geleidewielen maar helaas een behoorlijk gebutste spriet). "De mensen hebben geen gevoel voor historie meer" bromde hij ;-)
Hij kwam natuurlijk met Marloes die dapper strijdt om de gevolgen van een ernstige aanrijding van achteren tegen haar roets door een oudere automobilist  te overkomen...


Lopend buffet die avond waarbij ook de vegetarisch etende roetsers zich bedienen konden en Bartel en Reinier Theo en Annemiek bijsprongen achter de barbecue..
Een zijstandaard (met verlengde poot) zoals weer een andere deelnemer gemonteerd had wil ik toch ook eens gaan beproeven, i.v.m. mijn frame zonder balhoofdrubber...

Cor bleek de lange tocht verreden te hebben met een gebroken schakelringkabel aan zijn in Santiago de Compostella toch al zo zwaar beproefde 222. Zelfs Derk leek even niet goed te weten aan welk versleten deel hij beginnen moest...
Uiteindelijk schakelde alles weer maar het verloren v-brake overgangsbuisje was vervangen door een stukje ductape bij gebrek aan beter. Ook het stuurrubber lag er af en werd er weer op gezet om een of andere reden...Bartel assisteerde.
Ook wel grappig vond ik om te zien hoe iemand tijdens de appeltaartpauze zijn spannerkabel terug aanbracht. Met het elastiek zowel aan de ring als aan de snek.richting geleidewiel boeg trekkend
En ik maar proberen te voorkomen dat de fiets naar voren zou wegrijden! ;-)

Het was allemaal heel gezellig en vrolijk maar het socialiseren houd ik nooit lang vol en de alcohol maakte me moe al vroeg in de avond. Ik ging dus al ver voor donker het tentje in en had zelfs geen zin meer om er nog uit te komen om het luchtbed elektrisch op te pompen. Dat werd dus ook nog een zelf opgelegde blaastest. Maar eenmaal in de slaapzak had ik het aanvankelijk koud.
Het reflecterende folie waar ik Ingmar mee bezig zag zondag ochtend was ik dan ook vergeten mee te nemen. En het bier / rode wijn hadden me kennelijk de haarvaten nogal verwijd...Want later in de nacht toen mijn lever met het uithalen daarvan uit m'n bloed klaar was kreeg ik het zelfs warm met mijn (extra) regenjas aan!

Een groep grazende spierwitte ganzen (zoals hier de stoelen) deden me beseffen dat mijn eigen cavia's een gazon toch veel zachtzinniger snoeien met hun gebitselementen dan er maar een beetje aan staan te trekken met veel geweld...

Maar als volgende stoppunt van mijn roetsweekend stond eerst nog Bilthoven (bij Utrecht) op het programma voor de verjaardag van mijn neefje (9). Dus met een laatste glas melk van T. Holman groette ik de groets-groet met losse gebaren zondagochtend en toog af naar het Zuiden.



Net toen ik op het punt stond van 'bijna een brug te ver' bij het Gooimeer (ik hoefde nu immers NIET naar Gelderland ;-) stond (b)aardige Hans naast me met een duidelijk duidelijker af te lezen GPS (smartphone geloof ik). Om mijn gerede twijfel te onderschrijven zo gezegd :-)

Ik heb dus de bovenstaande driehoek afgelegd waarmee ik op ongeveer 180 geroetste kilometers kom afgelopen weekend. Waarvan ruim honderd met bepakking. Erg geslaagd!