woensdag 18 september 2013

Alu-Centrum verprutst bijna eigen werk

Ik heb Maandag het laswerk tbv de Limit weer opgehaald. Ze hebben het daar druk momenteel kennelijk of de lasser zag tegen de klus op want dat heeft toch een volle week geduurd. Op mijn verzoek zouden ze ook de boutjes verwijderen en de 5 ophanggaten boren. 
Toen ik belde was dat laatste nog niet gebeurd maar "daar kon ik op wachten". Het krioelde er die middag idd van het werkvolk, ook gasten die ik nooit eerder gezien heb daar.


Het laswerk ziet er overtuigend uit maar of het aan de drukte of aan de (ad hoc?) geronselde 'monteurs' lag weet ik niet (ik heb naar de schildpadden zitten kijken in hun receptieruimte terwijl het gebeurde) maar de twee gaten zijn duidelijk uit het midden gelopen bij het boren...


Precies dus waar ik bang voor was dat mezelf zou gebeuren met de boorstandaard op de rand van de flens. En de reden dat ik het nu juist aan hén gevraagd had ): !
Volgens mij hebben ze de naaf niet eens ingeklemd voor er de boor op te zetten, geen kolomboor gebruikt ?!



Ik heb de vijftien euro dan ook contant maar met een minder vriendelijk gezicht voldaan dit keer...
Vind ik het dan niet erger om bijvoorbeeld een rode rembodem in een blauwe Thys te bouwen? -zo vraagt u zich wellicht af....Nee!

Gelukkig bezit het aangelaste tandwiel ook nog uitsparingen voor vulbusjes (12-8mm) om er een tweede tandwiel naast te plaatsen. Dat wordt waarschijnlijk mijn redding.
Ik heb -dus maar weer in Eigen beheer- de naaf tussen de workmate gehangen. De tanden aan twee kanten met bouten en vulringen vastgezet. Mijn antieke maar degelijke Black & Decker boorstandaard vastgebout en nu komt het: Met een 12-8mm vulbusje in een griptang als boorgeleider de gaten redelijk goed gekregen!


Het plan is nu van dezelfde buisssoort 5 evendikke ringetjes te slijpen met de verstekslijper. Dezelfde of minimaal de dikte dat de lassen op het (voormalig) tandwiel liggen. Om de ophangboutjes te ondersteunen / op hun plaats te houden.
De tanden slijp ik natuurlijk weg uiteindelijk maar waren nu nog even handig bij het vastzetten.

Situatie gered!

zaterdag 14 september 2013

Grote namen, kleinzerige Mick

Mede door een grappenmaker die al eerder niet verscheen om de spanzitting van het (gratis!)  Batavus Relax stoeltje op te halen ben ik Vrijdag pas laat met de roeifiets en campingspullen richting Zeeland vertrokken. Voornamelijk omdat ik veel bewondering heb voor Derk Thijs en zijn roeifietsuitvindingen. Zo sterk zelfs dat ik niet kan nalaten alles zélf nog eens over te willen doen :).
Zoals er onlangs nog een stuntman het gewaagd heeft de parachute te gebruiken zoals ooit ontworpen door Leonardo da Vinci!


Maar ook ben ik simpelweg geen kei in het verzamelen van campingspullen en daardoor altijd wat gespannen.
Het laten routeren van de weg naar De Banjaard in Kamperland door de Garmin (met verouderde software) vroeg nog allerlei extra handelingen met een kabeltje naar een pc (die ik verder nooit meer gebruik).  Adresbestanden, wegennet en de kaart van Zeeland eerst gekopieerd worden....Het kostte allemaal tijd.
Had ik toch maar een Tomtom aanvaard als verjaardagscadeau van m'n jongste broertje kortelings!
Het rijden in het pikkedonker vanaf Goeree-Overflakkee in het Noorden van Zeeland durfde ik ook al niet erg hard met de Subaru. De vrij smalle Zuiderzeebruggen over met tegenliggers en  alleen wat reflectiestrookjes als wegmarkering  brrrr.
Het zicht was namelijk verre van goed door de motregen en windvlagen.
Ik was dan ook pas om 21:30 bij camping de Strandjutter naast bungalowpark de Banjaard.
In de regen de Nomad-tent opzetten zorgden voor slapen boven een nat tentzeil en de volgende ochtend een doorweekte regenjas. Ik word te oud voor die dingen...
En dat realiseerde ik me tevens toen vandaag iedereen door een akelige regen en harde zeewind richting Neeltje Jans afroetste. Om mezelf over de streep te trekken heb ik mijn gemodificeerde Eigenfiets.nl roets nog achter in de auto gelegd en richting startplaats gereden. Op een moment dat de regen iets minder leek te worden eruitgehaald en opgestapt. Behalve aanlopende V-brake blokjes achter was ook m'n aluminium (406) spatbord gaan aanlopen.
Samen met de loeiharde windvlagen en steentjes die ik onder m'n banden voelde wegspringen brachten me tot de conclusie dat ik dit niet riskeren moest. Mijn verstand moest gebruiken zodat ik niet wéér met een ziekenwagen van straat gehaald zou hoeven worden.
Wel heb ik gelukkig Derk Thijs ontmoet die begrip had voor mijn beslissing. Daarvoor al heb ik het gehad met hem over de excenters en zijn nieuwe (209) voetenslede.
Deze heeft gewoon dezelfde lagerophangingen als de oude volgens hem, maar is wat makkelijker te monteren.
Net als ik met de conische vulbussen (centers) past Derk eigenlijk dezelfde techniek toe om de slede recht t.o.v. de boeg te krijgen. Alleen zet hij dan de exc. van een der helften in dezelfde stand (die hij eveneens markeert, dat ik met een viltstift doe).
Dan was daar Ymte Sybrandy met het hele gezin.  Die aankondigde zeker een serieuze poging te gaan doen om te gaan winnen, ondanks nog steeds aan iets te lijden dat hem moeilijkheden geeft bij de sprint...
Maar dan ook weer goed leek te begrijpen waarom mijn oude remsegmenten beter remmen dan de nieuwe(re) :).
Ook mijn ogen zijn nu -51 jaar oud- niet meer wat ze geweest zijn. Ik hoop die binnenkort te laten laseren met het geld dat ik me bespaard heb door mijn reparatie-activiteiten, maar dat terzijde. Want ik herkende hem onder de fietshelm eigenlijk pas toen ik vlak bij de service-wagen van Derk heen liep: Oog-in-oog met Bram Moens himself! Hij blijkt ook roets te rijden.
De voormalig wereldkampioen ligfietsen en oprichter van M5. De tijden geduchte tegenstander bij wedstrijden van zowel Derk Thijs als Ymte !
Ik schudde hem spontaan de hand en vroeg hem of het vuurwerk van weleer soms terug zou los gaan barsten ;)?
Maar hij verklaarde tegenwoordig last te hebben van dezelfde kwaal als ik (of 1 daar van althans). Ik gaf hem de tip die ik op het werk toe pas. Het dragen van een powerliftings-riem onder mijn werkbroek. Die ik dan over de onderste wervels gedrukt houd met de broekriem door die werkbroek.
Bram bleek opvallend goed op de hoogte van de techniek van (kantelende) velomobielen en de Noomad-voorvork uit Baskenland. Zeker voor iemand met scepsis tegen velomobielen in het algemeen ;)

Maar ook niet vreemd natuurlijk voor iemand die uiteindelijk begón met het bouwen van trikes dat hij het nodige weet van het Ackermann-principe...

donderdag 12 september 2013

'Hoge snelheidsfietspad' weinig nieuws onder de zon



Gezellig was het wel met alle ‘Schipholjongens’/ Stradaboys uit Almere, Erwin G., Theo vd B., Beaubleu. Theo van Goor in zijn Quest met racekap en Frans (met witte Quest, uit Almere geloof ik). En stevige hulp uit Noord-Holland idvv  Purmerender Rob Hebbes, snel als de brandweer, zelfs zónder schuimkap .  
Maar meer dan wat extra groene bordjes toegevoegd ad bordjes vd Wielrijdersbond zie ik eigenlijk niet in het met veel poeha & pers gebrachte “Hogesnelheids E-fietspad” van burgemeester Jorritsma.
Toen VeloTheo haar voorbereide toespraakje voor het Flevoziekenhuis dan ook onderbrak met een kritische vraag omtrent de haakse bochten bij de spoorlijn (dat vroeger recht liep en nu erg Quest-onvriendelijk is geworden) bleek zij niet eens op de hoogte van wanneer, waar en hoe…
Dat de velomobielen probeerden de elektrisch aangedreven scooters en fietsen voor te blijven kon ik ze moeilijk euvel duiden maar deed mij wel in de achterhoede belanden met de Cheetah ligfiets.
Gelukkig deed de nieuwe vriendin van Theo vd B. ook mee op een (elektrisch ondersteunde) Kettwiesel . Zij reden iets langzamer. En toen haakte daar ineens Elly ook nog aan in haar Quest met minivizier.  Die ons op het fietspad had staan opwachten. Om beurten reed zij voor, dan weer ik. Prettig, omdat ik toch steeds vreesde een groen bordje te zullen missen. Zij kent de route beter.

Werkelijk sportief vond ik een jongeman, “Jonathan”, met lang haar die, vooral in het begin, rechtop tegen de wind heel goed snelheid wist te maken. Hij bleek bij aankomst bij het AMC in Zuidoost dan ook erg geïnteresseerd in ligfietsen: jong talent J?

Toch zaten ook in ons traject een aantal oversteekplaatsen met stoplichten. En, zoals al gememoreerd, zijn lang niet alle bochten even overzichtelijk en vloeiend. Dus hoezo hogesnelheids- ?

Terwijl de werknemers van onze nationale luchthaven doorreden naar Schiphol (vermoed ik) stonden wij vrije geesten op het eindpunt nog wat na te delibereren.


Dat de tweetakt-scooters zonder katalysator of roetfilter dringend eens aangepakt zouden moeten worden…
Maar daar is politiek natuurlijk méér lef voor nodig.

Een oplaadpaal ergens halverwege met zonnepanelen, dat wel…

Maar is dat niet JUIST iets wat de snelheid weer ernstig onderuit zou halen met je elektrische ondersteuning? ;) 







vrijdag 6 september 2013

Betere vijfpuntsophanging / Ode aan Euclides


Ik beschik in de Limit over unieke schakeleigenschappen. Die voor goed geld niet te koop zijn in de velomobielwereld. Weliswaar kan voor de inbouw van een versnellingsnaaf gekozen worden maar daar krijgt men de hogere transmissieverliezen er gratis bij...

Dankzij een aangepaste tussennaaf met vrijstand kan ik werkelijk voor andere kettingtandwielverhoudingen kiezen met het (totaal rond de honderd kilo wegende) voertuig in stilstand.

Jammer genoeg is de oude Sachs drie-versnellingsnaaf niet uitgerust met de ophangingsmogelijkheid voor een tandwiel aan een der flenzen. Een 3x7 naaf van Sram (welke Sachs heeft overgenomen) die ik later kocht heeft dit wel, voor de bevestiging van een schijfrem. Daarvan is het binnenwerk helaas dusdanig veranderd door de Amerikanen dat ik er dezelfde truc niet mee uithalen kan.

Die zou goed van pas gekomen zijn omdat de handgemaakte ophanging aan de spaakgaten toch niet echt zuiver genoeg blijkt. Snelslijtende tandwielen lijken daar me een goede aanwijzing voor.
Ik heb daarom een andere, rigoureuze. methode bedacht. Een van de  –versleten- tandwielen met m3 boutjes en sluitringetjes rond de flens geklemd om alles te centreren. De onderdelen verwijderd en het Aluminiumcentrum gevraagd de alu-legeringen aan elkaar te lassen. Als ik na het lassen de boutjes verwijder hoef ik dan in principe alleen de vijf gaten nog door de flens te boren. 
Garantie dat dat gaat lukken heb ik niet want naaf en tandwiel zijn niet van zuiver aluminium. Maar ik heb met de rvs boegsprieten heel goede ervaringen opgedaan met het Aluminiumcentrum. Ze gaan behoedzaam om met de werkstukken, anders had ik dat aan de loopvlakken vh anderhalve millimeter dunne materiaal gelijk gemerkt!


Dit lijkt me een eenvoudiger en waarschijnlijk doeltreffender  methode om aan een vijfpuntsophanging te komen voor het 30 tands tussentandwiel (tbv de secundaire ketting naar het vrijwiel) dan zelf te gaan boren.
Wel ben ik er nog in geslaagd op mijn bijna 25 jaar oude GAWALO-tekenbordje de vijf punten met gelijke afstanden tot het midden en tot elkaar te construeren.  Met passer en lineaal dus.
Zoals Euclides al deed 300 jaar voor christus in de bibliotheek van Alexandrië: een pentagon.





Veel bronnen van deze op perkament geschreven wijsheden en kennis zouden later door de christenen worden vernield en verbrand bij de plundering van de bibliotheek.
Zelfs dat de aarde rond was werd door hen niet langer geloofd. En filosofie zowel als wetenschap werden als “zondig” beschouwd om zelfs maar over na te denken.
Zoals zij en andere religies heden ten dagen nog steeds het bestaan van bijvoorbeeld dinosauriërs ontkennen, de tomeloze uitstoot van CO2 goedpraten, bevolkingsgroei stimuleren en het broeikaseffect bagatelliseren.
Feitelijk is er sinds die tijd dus weinig veranderd ten goede.