donderdag 31 december 2009

Pasen en Pinksteren



Ik heb de bestelling bij Pipoos snel binnengekregen, niets dan koolrapen, lof, schorseneren en prei wat dat betreft.

Alleen m’n twijfels over de grootte bleken terecht: Zelfs ovaal vervormd boven het gasfornuis zou de vorm alleen maar heel dicht tegen m’n gezicht aanpassen en daarbij hooguit als afronding van de hoeken kunnen gaan fungeren.
Een hoop ‘gedoe’ dus waarop zelfs ondergetekende niet echt zit te wachten.
Omdat het ovaal vormen vd schaal al niet mooi symmetrisch lukte heb ik niet veel vertrouwen in de goede afloop. En dat komt natuurlijk pas af als Pasen en Pinksteren op 1 dag vallen (en de kalveren op het ijs dansen).
Gelukkig heb ik ook de opmerking van meneer Schermer gelezen onder Wijnandt’s brainstorming: "Die dingen worden kant en klaar gemaakt !"

Ik kwam op 2 merken uit, ‘Pelthor’ en het Amerikaanse ‘North’.
Van de Norths’ hebben sommige modellen een aardige bolle kop en spreken me dus het meest aan. Redelijk betaalbaar op een echte kerelsite.

Ik heb gekozen vd Perfo B, waarvan ik de onderkant misschien onder m’n sweater kan schuiven voor de stroomlijn.
Tenslotte kwam ik nog een ‘echte mannen’- instructie video tegen die ik jullie niet wil onthouden!

zondag 27 december 2009

Griekse tragedie?


Geïnspireerd op Wijnandt’s idee voor het maken van ’n transparant gelaatsmasker heb ik 2 transparante halve bollen besteld bij Pipo.nl


Het voordeel voor ons multi-fietsgebruikers boven een vast (Botter)-schermpje is dat het ook is op te zetten op de tweewiel-ligger, roei- of bankdrukfiets.

Een ander voordeel is –zo ben ik net achtergekomen- dat dit de mogelijkheid geeft met ’n zgn. ‘spyglass’- zonnebril naar achteren te kijken.

Als hoofdband gebruik ik die van mijn lasmasker en merk dat dit het gezichtsveld naar achteren niet belemmert, itt een muts of gewone helm.


Als ik de schalen binnen heb hoop ik dat ik die met de electrische verf-föhn wat ovaal kan vormen in de vorm van m’n hoofd…

maandag 21 december 2009

Sneeuwtips

Ik heb veel te verhalen sinds gisteren en kan natuurlijk trots beginnen dat mijn ketting-omleg projekt goed gelukt is…Maar dat is te makkelijk.



Toen ik gisterenochtend van huis vertrok en een van de eerste verkeersheuvels door opgehoopte sneeuw al niet kon nemen zonder uitstappen vermoedde ik al dat er niet veel ‘Alf’ bij zou zijn vandaag. Evengoed vond ik het wel ’n uitdaging om toch minstens het Museumplein te bereiken...
Door het moeizame voortploegen door de sneeuw en sneeuwwind was ik daar pas om 10:20. Dat was nog net op tijd om aan het ontbreken van bandafdrukken in de sneeuw af te leiden dat het toch zinloos geweest was om wél op tijd te komen!
Ligfietstochten elders in den Lande worden op Plaza nog fatsoenlijk afgekondigd maar Amsterdam kenmerkt zich traditioneel als chaotisch qua organisatiestructuur.Zo ook hier.
Wel was er een overdekte ijsbaan in de richting van het grasveld en het had me eigenlijk wel leuk geleken om daar met de nieuwe (nog als ’n machinegeweer ratelende) kettingloop een ererondje over te maken: Sneeuw lag er immers niet op door de overdekking!
Maar men was met ’n gemechaniseerde sneeuwschuiver bezig en het leek me wat respectloos om dat dan ook daadwerkelijk te doen…Zou je niet zeggen van deze amsterdammer hé?
Omgekeerd aan het ratelen vd ketting thuis in de proefopstelling liep het aluminium van de achterwand in de praktijk juist in de lagere versnellingen aan. Bij gebruik vd grootste kransen dus.
Omdat het materiaal daardoor automatisch in de goede richting zou worden gebogen (de cabine in) met sneeuwkoeling, heb ik bewust voor deze werkwijze gekozen.
Omdat ik al-met-al goed was voorbereid op ’n flink (zwaar) tochtje besloot ik via de Zeeburger- en Schellingwoudebrug via Watergang/Ilpendam/Purmerend naar mijn moeder in Purmerland te gaan -Dit blog kent ook zijn gevoelige kanten.
Zo heb ik als agnost zelfs de Purmerlandse Kerststal-gefotografeerd die m’n moeder had staan:

En fin (of 'afijn', zoals sommigen zeggen), voor bruggen moest ik toch echt wel uitstappen om de alleweder er bovenop te helpen.


Ik leerde wel een 3-wheeldrive techniek aan die soms nét voorkwam dat ik hoefde uitstappen; met de handen de voorwielen helpen met vooruit rijden(zoals de Sunrider achteruit moet rijden ipv het 'flinstonen'). Terwijl onderwijl de benen in de laagste versnelling ook meehelpen natuurlijk (Tip nr. 2 ).

Koude voeten wilde ik niet en heb dus voor ’n drastische oplossing gekozen: Toe-clips monteren en moonboots dragen! (tip 3)
Ik heb dit jaar geen zin in tijdelijke constructies voor de voetengaten: Vind het altijd wat deprimerend om dat dan weer weg te halen na de winter (en…wanneer?)
Ik heb last sinds vanochtend van iets dat lijkt op lasogen.Omdat ik niet onlangs electrisch gelast heb is dat uitgesloten. Wél heb ik –bij gebrek aan andere deelnemers- mijn eerste echte sneeuwtocht gemaakt….
Ik raad mensen die in mijn wielsporen willen rouleren dan ook aan –net als op wintersport- een zonnebril te dragen!(tip 4)


Geschrokken ben ik wel van de enorme hoeveelheid smeltwater dat de FAW opleverde in de schuur van moeders'.

Dat wil ik niet hebben thuis in de hal waar ik de FAW parkeer want daar ligt laminaat dat daardoor op gaat zwellen ! Daarom heb ik er groene ondervloerbedekkingstegels ondergelegd die het water als een spons opnemen (Tip 5 geloof ik).













Omdat ik behalve sociaal ben ook praktisch blijf zocht en vond ik in m’n moeder’s schuur ook vast materiaal voor een dringend gewenste kettingkast: Een hoop vuil wordt anders door de ketting de cabine binnen getrokken /en rondzwervende kleding het geleidewiel in: Alu U-profiel om de broek schoon te houden en thermisch bijgebogen PVC-goot voor het achterdeel.


Nee, niet volgens de ‘Botter’-methode….Maar zolang me daar niet naar gevraagd wordt houd ik dat, na al die tactische tips, heerlijk voor mezelf!

vrijdag 18 december 2009

Beer of aap?

De beer is nog niet geschoten maar ik kan te koop lopen met een aardig stukje kettingloop. Dus toch geen broodje-aap verhaal ?!

Omdat ik liever voor de verwarming werk en mijn creativiteit natuurlijk niet beperkt is tot fietswielen hier 'n kiekje van mijn geïmproviseerd gereedschapsrek:



Kort nadat ik mijn Alleweder in de box kreeg in A'dam West beviel het aluminium (bouwpakket) stoeltje me al niet: Het was te hoog waardoor m'n knieën pijnlijk tegen de bovenspant aan kwamen, zelfs nog toen ik kortere (155mm) cranks monteerde !
Het door mij daarom uit 'n oud burostoeltje vervaardigde lagere zelfbouwstoeltje ziet er zo uit:



De oude zetel was door het erin verwerkte hout zo zwaar dat hij zelfs rechtop bleef staan als ik eruit kwam op z'n eigen gewicht. Mijn lichte uitvoering van 'n handvol parkers, popnagels en profieltjes uit de opslag heeft daarvoor toch echt wel 'n paar parkertjes in de bodem vd FAW nodig!
En het kunststof bovendeel van 't verouderd model bureaustoel is kennelijk zó ongewild dezer dagen dat ik 'm in de afvalcontainer aantrof behorend bij een recyclingwinkel! (Ik heb altijd goed gezeten op die dingen dus zie niet in waarom de plasticsnippers daarvan de wereldzeeën ook nog verder moeten vervuilen? -mAAR DAT TERZIJDE)
Maar het fijnste blijkt nog te komen: Niet alleen raken m'n knieen nu geen bovenrand meer maar bovendien kan ik er de ketting nog onderdoor halen zónder de bodem vd FAW te hoeven beschadigen!
De nieuwe kettingloop geef ik hier aan met een wit glasfiber- (maar dat woord mag u vergeten hoor) stokje:



Om de bodem niet te beschadigen paste ik de bouwpakket stoel-bevestigingsplaten aan voor het doorschuiven van M10-draadeind waar m'n geleidingswiel aan vastzit.Op de matig verlichte foto: boven de oude, beneden de door mij aangepaste patten met extra bevestigingsgaten vd as.
De achtergeleidingsrol heb ik weggehaald en in 't midden hiervan een gat door de achterwand gemaakt dat helaas morgen nog wel wat groter zal moeten worden:

Het verder opgroten van het gat wil ik doen door het achterwiel op de weerstandsrol van m'n fietstrainer te zetten in de velo te kruipen en te trappen: Zo simuleer ik 't best mijn gewicht op de achtervork en de spanning op de ketting denk ik.
Door het aluminium niet weg te boren maar in te knippen hoop ik vast de bevestigingspunten voor 'n kettingkast te creëren.

Maar dat is tot Zondag even toekomstmuziek!

donderdag 17 december 2009

Q. kettingloop FAW


Behalve uiteenlopende aandrijvingen vind ik het altijd een uitdaging in te spelen op het weertype bij 't uitkiezen van m'n bike.
Voor 't slechte weer en gladheid heb ik dan zeker de Alleweder.

Ook nu het is gaan vriezen en vannacht zelfs sneeuw is gevallen lijkt de FAW een logische keuze om mee te doen met de hoofdstedelijke ALF-tocht.
Nu is het me alleen wel opgevallen dat het voertuig langzaam optrekt ivt andere (kunststof) velomobielen.
Dat zou aan mij kunnen liggen en misschien is b.v. een mango ook wel ietsjes lichter maar volgens mij is de kettingloop van de Alleweder (nog) niet ideaal: Vlak na 't bracket wordt de bovenste kettinghelft van de aandrijving al naar beneden geleid door de dubbele bodem heen om dan ook in het lagere verzet nog n's langs 'n rol bij de achtervork te lopen.


Volgens de tekeningen van de dwarsdoorsnede vd FAW zou dit korter kunnen met maar 1 geleidewiel nl onder het stoeltje .Zoals modernere Velo's dus.

Ik probeer alles reversibel uit te voeren maar hoop natuurlijk dat het werkt voor Zondag!

maandag 14 december 2009

Irrelevant

Omdat bij deze speciale 'Eigenfiets.nl' uitvoering van de CVT als bankdrukfiets het wiggenhuis áchter het stuur komt te hangen ipv ervoor aan de voetenslee, komt ook de bedieningskabel van de andere kant aan.



Daartoe moest ik het grote plasticdeel waar de verdeling vd trekkabels plaatsvindt (rechts op de foto) een weinig infrazen. Dat heb ik gedaan met mijn 'Mannesmann' miniboor.
Ook de CVT-kabel heb ik al doorgevoerd.
De ophanging vh klemmechanisme vd CVT aandrijfkabel (het wiggenhuis dus) hoop ik te realiseren net zoals ik de ketting bevestigd heb bij m'n 222.
Met I-vormig gordijnrail (foto), alleen dan horizontaal, (H) geplaatst.



Vroeger werd dat rail van ijzer gemaakt en daarvan heb ik nog 'n stuk onder de vloerluiken liggen.

Voor de 222 gebruikte ik de lichtere aluminiumvariant en dat bleek sterk genoeg... Maar daarvoor zijn dan wel uit geperforeerde strip gemaakte met popnagels versterkte overgangsstukjes nodig (foto's).
Van het ijzer naar het aluminium, anders bleek de boring uit te scheuren.
En dat was op die manier te voorkomen.








Omdat bij CVT bij het opschakelen ook duwkrachten te verwachten zijn wil ik dit -in eerste instantie- van de ijzeren profiel proberen te maken.

Mocht er straks een vreemdeling naar de fiets gaan staan apegapen en "Hé gordijnrail !" herkennen:
Irrelevant edelachtbare, want de fiets is tóch niet te koop!


Het frame is inmiddels gereed om in de poly-pox primer gezet te worden; En laat die tweekomponententoestand nou toevallig al wit zijn?!

vrijdag 11 december 2009

Workmate, krik, stoeptegels



In dit hoofdstuk is het niet mijn bedoeling reclame te maken voor enig merk workmate in het bijzonder.
Ware het niet voor mijn goede buurman in Amsterdam-West die -eveneens op de vlucht vd renovatieplannen van Eigen Haard- mij 'n tweede werktafel kado deed van het originele merk... dan had ik alleen maar 'n goedkope imitatie gehad.Met niet meer dan een mdf-bovenkant dus ongeschikt om buiten te laten staan.
Maar als landrot is het zonder zo'n ding onder het balkon vd buren anders haast ondoenlijk de rechte lijn van 'n excentrisch Thys-wiel aan te houden.Zonder zeeziek te worden, nodig voor de aanhechting van een tussenbuisje:


Een tussenbuisje dat ik trouwens uit de boegspriet van m'n 222 gezaagd heb (op aanwijzingen van Derk) die door de XXL-uitvoering bijna 30cm uitstak!

Een moeilijke las vormde de overgang van de dikke U-plaat vd achtervork aan de maar 2 mm dikke kokerbuis. En er zal nog 'n moeizamer uitgebroede oplossing nodig blijken.
Maar het afgekorte verbindingsbuisje eenmaal in verstek gezaagd bleek makkelijk ook nog aan de binnenkant aan te lassen te zijn. Belangrijk want dit is natuurlijk een cruciale verbinding.

De andere afweging die ik na moeizaam wikken en wegen heb genomen is het kleinere diameter opstaande buisje te behouden voor de aanhechting van de achtervork...
Dit heb ik uiteindelijk wel gedaan ("Grote stappen gauw thuis") om jullie niet langer in spanning te laten...Maar voor een versteviging/opvulling aan de rechterzijde gekozen idv van een bijgezaagde boekenplanksteun (herkenbaar vd goede kijker).

En toen kwam mijn uitricht/ montagelijn op Workmate, krik(onder de voorvork) en stoeptegels -vd buurman van mijn broer:
In de voorvork prikte ik 'n 22mm verlengbuis waartegen ik m'n waterpas vergeleek met die vd stand vd achterwielvelg.
Eén blad vd workmate verlengde ik met 'n maatstok om de evenwijdigheid met 't frame te controleren.
Op drie punten hechten en toen, moment supreme, de laatste rondlas.



Hoewel het zadel misschien nog wat naarvoren komt is dit het voorlopig resultaat. Voor mijn schuurtje:

't Doet ff zeer...


Dat was hem dan mijn 'eye-opener'. Dat er nog iets meer is dan rondjes draaien met je voeten om vooruit te komen...Hier gedemonteerd vanuit de laatste configuratie. Niet alleen als bankdrukfiets (omdat ik er 'n pré-CVT bijkocht als roeifiets) maar bovendien geplaatst op 20" wieltjes: Met zelfs 'n telescopische voorvork!
De 220 stond oorspronkelijk voor- en achter op 28" wielen. Omdat de aandrijfketting ook nog n's onder de achtervork doorgaat was dat lastig opstappen voor m'n 1m70 en was het een behoorlijke windvanger.


Hier nog een dappere poging van Allert Jacobs op een witte 220 om Derk Thijs eruit te rijden tijdens een dragrace begin deze eeuw.De uitkomst laat zich raden (bron: Rowingbike.com)...


De toekomst is ongewis en de waarheid gebiedt te zeggen dat ik zelfs nog nooit op 'n CVT-gereden heb!
Om de buren wat te ontzien ben ik gaan slijpen en zagen in m'n schuurtje. Het elektrich laswerk doe ik in de tuin omdat de dampen daarvan niet zo lekker zijn. En het schuurtje is vanaf de fundering verder van hout dus wat brandgevaarlijk!


De achtervork is er inmiddels af en de achterkant heb ik dichtgesoldeerd met een plaatje geknipt uit 'n oude PC-travo.
Het rechter bevestigingspunt vh stoeltje onder heb ik ook gedeeltelijk weggeboord/gezaagd om de aandrijving in z'n laagste verzet echt zo hoog mogelijk onder 't stoeltje door te leiden.











Ik was trouwens niet de eerste die z'n 220 aanpaste (of liet aanpassen).De eerder genoemde A. Jacobs kwam al tijdens het EK 2003 met zijn hoger opgelaste (maar verder originele -centrische) achtervork.



De mijne gaat er iets anders uitzien en ik moet me nogal in wat bochten wringen om dat succesvol te volleinden...

woensdag 9 december 2009

Toorn en verdoemenis

Ongetwijfelt zijn er dolende geesten onder u die in deze onzekere tijden mijn foto op manlijke kenmerken beoordeeld zullen hebben.Maar hen wacht het dampend hellevuur.




En het is oprecht als ik hierbij uitspreek dat ik hoop dat de zender -naam bij de redactie bekend- die mij deze foto zond als 'zijn' associatie bij de woorden 'Constant Variabele Transmissie'
dit lot bespaard zal blijven!
-aanvoegende wijs

zondag 6 december 2009

Grafzerk verplaatsen

Orders zijn orders "und Befehl ist Befehl" werden ooit al n's als excuus gebruikt voor minder frisse zaken.




Maar als Derk Thijs "M5 grafzerk verplaatsen" schrijft ben ik geneigd zijn aanwijzingen rücksichtloss op te volgen.
En echt niet om zijn buurman Bram Moens een hak te zetten!

Ik heb van hem dan ook het 'oude type' achtervork ontvangen waarbij de snekblokkerkabel nogal ver de achtervork in kwam(en dus in de buurt van de spaken).


En/Maar erbij het nieuwe door hem, doorontwikkelde, blokhandeltje (met piepklein gesloten lagertje erin!). En de aanwijzingen hoe die aan te sluiten, het veertje op 'n andere plaats vast te maken en de buitenkabel aan de -veilige- buitenkant van de achtervork te laten stuiten. Makkelijker af te stellen, strakker naar achteren door het trekveerje dat de blokker afhoudt en met kortere buitenkabel dus lichter lopend: De zerk komt nu immers 'n heel eind meer naarvoren en de binnenkabel gaat zich als 't ware vlak om de rechterachtervorkpoot draaien(zónder die te raken)! Net iets onder de Bidonophanging bij de standaard 222


Daartoe moest ik dan wel 'n ronde bus met m6 draad in een door mij geboord gat vastsolderen.
'Een Zondagssteek houdt geen Week' lijkt dan ook niet van toepassing op mij vandaag want de bus zit er keurig in en het blokken van de snek gaat er feilloos mee.Al zeg ik het zelf...


Voor de liefhebbers: De soldering maakte ik met een autogeenbrander op propaan en zuurstof met messing ('"lasbrons") .
Propaan geeft wat roet af en is daarom niet geschikt om te lassen maar met borax als vloeimiddel en zuivere zuurstof kun je er prima mee hardsolderen.

dinsdag 1 december 2009

Het Wiggenhuis



Zoals uit dit cartooneske plaatje blijkt dat ik 'ns van het Internet heb 'geleend', met dank aan J.Chopinet maar waarvan de verhoudingen ongeveer wel kloppen heeft de lineaire aandrijving voor mij als bankdrukman het voordeel dat de knieën lager blijven dan bij een roterende ligfiets .

Zelfs bij gebruik van kortere 155mm pedalen.
Ook is het zo dat de pedaalwentelingen met de benen eraan 'n zijdelingse schommeling teweegbrengen.
Je kunt dit effekt zelfs bij velomobielen waarnemen en moet dan met stuggere voorvering enigzins gecompenseerd worden.
Alleen bij de Flevobike schijnt dat effekt geheel op te vangen door gebruik van diezelfde benen.
Ik denk dan ook dat m'n 'onwelbevinden' een combinatie vd ongunstige hoogte vh stuur en de zijdelingse schommelingen was vd tweewieler: Met de roeifiets verplaatst het gewicht zich alleen in de rijrichting van het voor- naar 't achterwiel!
Ik wil de trapas-snek dan ook nog wel n's uitproberen op een trike.Daar worden de zijdelingse krachten immers opgevangen door de buitenste wielen.Ik weet dan nu dat die zo'n 30% kleiner zal moeten zijn dan de diameter die ik op de Hafa gebruikte (108mm ipv 157mm).
Om aan 'n betaalbare trike te komen (met BSA-draad in 't bracket, liefst al 'n bovenstuur en tweezijdige achtervork) moet ik geen haast hebben weet ik en dat heb ik dan ook niet.
Om in m'n direkte fitness behoeften te voorzien heb ik wat halters uit de berging gehaald.

De bankdrukaandrijving ga ik terug op de Thys 220 bouwen maar dit keer met wat -ingrijpende-aanpassingen om de effectiviteit en dus de snelheid te verhogen: Ik hoop er 'n CVT aangedreven Thys van te maken.
Door een van Derk Thijs overgenomen excentrische (222) achtervork te lassen aan een hoger punt aan de framebuis achter het stoeltje bewerkstellig ik itt de huidige rechte (concentrische) dat ik met 'n 26"achterwiel toch de lage opstaphoogte behoud als de huidige configuratie met 20"wieltjes: Omdat de aandrijfkabel lángs het frame zal komen te lopen (zoals de latere 222) i.p.v. er onderdoor.
Bovendien zal ik zo geen beroep meer hoeven te doen op de Nexus inter-4 versnellingsnaaf. Want het excentrische CVT wiel dat ik overgenomen heb heeft 'n groot aluminium sperlagersnek met duidelijk een veel beter rendement dan de planetair versnelde Nexusnaaf!
Bovendien is het CVT-systeem het laatste dat nog compatibel is met mijn eerder ontwikkelde bankdrukfietsconstructie.
Namelijk door het 'wiggenhuis' van Derk naar achteren te plaatsen aan 'n soortgelijke stang als waaraan nu de ketting nog is vastgemaakt vd aandrijving (punt P op de foto).Dat is namelijk het punt waarop de inversieconstructie aangrijpt.En dat wil ik graag zo houden om niet meer transmissiedelen te hoeven inzetten.

Op het hele internet is bijna geen afbeelding te vinden van dit prachtige stukje techniek van Derk Thijs dat ik in huis heb gekregen.