woensdag 24 juli 2019

verstelbaar hangstuur DF

Er was die deelnemer aan de Waterlandtocht die mij met enige krachtsinspanning uit de DF zag klauteren en uitlegde dat hij zich dat wellicht in de toekomst niet meer zag doen. En daarom voor de zekerheid maar afgezien had van dit InterCity-model.... 
Wat me een te lang verhaal leek was uit te leggen dat het stuur (dat aan een elastiek hangt) mijn benen was gaan raken bij het uitstappen.
Misschien is het flexkoord zijn rek kwijt, uitgerekt door -tijdelijk- gebruik van een toetertje met blaasbalg aan het stuur of is de tightwrap waarmee hij rond het stuur vast zit gaan schuiven.
Eigenlijk stond verbetering daarvan al een tijdlang op mijn lijstje dus van het weekend het deksel maar eens los gedraaid...





oude situatie:















Mijn te doen gebruikelijke oplossing zou zijn iets van een stalen klem te knutselen met misschien een vleugelmoer en slotboutje m5 (met half weggeslepen kop tegen verdraaien). Zodat ik door verschuiving hiervan de stand van het stuur nog zou kunnen bijstellen.

Maar dat is ook al mogelijk met een lussen-constructie zoals in de armslagkabel van de Thys is voor gedaan (met paalsteken).

Uit de touwen- en elastieken-koffer toverde ik echter nog iets simpelers dat eveneens de truc doet. Een soort stelbinder onderdeel van -laten we zeggen- ABS.




Door een (groen) koordje rond de remgreepverbindig te leggen is het aangrijppunt hoger en op een vast onderdeel komen te zitten.

Er komt zo minder kracht op het elastiek, de spanning is instelbaar (en daarmee de stuurstand), Het is lichter dan een extra klem rond de stuurbuis en scherpe delen zijn er ook niet ontstaan jongens!











(Of oudere mannen die toch graag jongens willen blijven op deze plek :-)








zondag 14 juli 2019

Stuurtje versmallen. Maar voor welke tocht?

Het klinkt buitengewoon truttig, ik weet het, maar ik was te laat voor de Fortenroute vanwege te lang twijfelen over de te dragen kleding en schoenen...
Bovendien bleek ik 1 van de twee wekkers een uur te vroeg gezet te hebben waardoor het idee zich in mijn hoofd genesteld had "ach ik heb nog tijd genoeg"...
Maar dan heb ik het over verleden week, vandaag was ik minstens zo warrig bezig, voor de Waterlandroute van Raketfiets uit Weesp. Zou dit dan de gelegenheid zijn om mijn versmalde Cheetah stuurtje aan het ligfietsend publiek te tonen?

Alles gemonteerd binnen schouderbreedte, incl. bel en spiegeltje:


Een uur moest ruim voldoende zijn leek me dus ik staakte het zoeken naar een bepaalde camera-steun en vertrok half tien. Het was druk langs het Amsterdam-Rijnkanaal en het regende wat.
Stom genoeg belandde ik op een klinkerfietspad en bij het zien van de onderbreking voor een gemaal wist ik het zeker: ik was de brug naar Weesp straal voorbij gereden!
Na het missen van de Fortenroute werd ik hier knap nerveus van. Zou ik nu nog wel op tijd zijn?
"En fin" stelde ik me gerust, als ze al vertrokken waren zou ik ze waarschijnlijk aan de overkant van de weg mijn richting op zien komen...
Aangekomen op de verzamelplaats achter het treinstation bleek echter (al) geen sterveling meer aanwezig en de klok wees elf minuten over tien aan!
" Shit!" dus het was "wéér gebeurd!"
Had ik mij tot rust kunnen manen dan was het besef doorgedrongen dat niet 10:00 u. maar 10:30 de afgesproken tijd was. Dan was ik daar gewoon als eerste geweest.
Nu spoedde ik mij getergd huiswaarts om daar van fiets te wisselen. Met de smartphone als GPS om in korte broek en singletje met de DF naar de pauzeplek in Marken te sjeezen...
Naar mijn idee hadden ze door het overpakken der dingen nu toch wel een forse voorsprong en toen ik geen ligfietsers zag in het haventje van Marken nam ik dan ook aan dat ze ook hier al weg waren?
Dat bleek niet zo te zijn want de dijk terug afgereden zag ik eerst een trike mij tegemoet rijden. En nog ging mij geen lichtje branden want dit was al de tweede trike die ik tegen kwam. Maar toen ik Elly en Jules herkende begreep ik pas dat het groepje van zeven VLA was :-)
Ik was ze dus vóór geweest in plaats van te laat. Reed gewoon nog een keertje extra mee naar het vissersdorp. Waar dan wel de ketting van het kleinste voorblad liep zodat ik het deksel los moest schroeven. Ze zullen blij met mij geweest zijn want het tempo was toch al niet erg hoog!
Mogelijk door het door mij veroorzaakte oponthoud werd de gebruikelijke koffiebreak in het dorp overgeslagen. Maar ook het voor 'ons' bekende theehuis in Zuiderwoude op de route terug bleek gesloten.



Jules had een idee waar André mee instemde weer een tent verder...
Onder de Amsterdamse brug bestaat het een frietbaas onder een tent het nog steeds zijn met verzadigde vetzuren geïmpregneerde waar aan de man te brengen...

Bij de snackbar:  


Ik heb mijn zelf-geMickste sportdrankje er maar beter open geschroefd in plaats daarvan!