maandag 26 juli 2021

L.T.E. Orion snelle ligfiets (?) -2

 Ik heb de in mijn vorige bericht aangekondigde ligracer vorige weekend opgehaald uit Alkmaar. Omdat ik geen auto meer heb deed ik dat met de trein. Vanwege werkzaamheden aan het spoor moest ik daarvoor vanaf Zaandam verder met de bus.

Even schrikken wel dat de dag voor vertrek te lezen maar eenvoudigweg een andere oplossing gevonden. Ermee naar huis fietsen leek me nog geen goed idee want ik krijg de neuspijp niet handmatig op de lengte voor mijn kortere benen. Zoals je kunt lezen op fora een veel vaker voorkomend probleem.

Met de fiets aan de hand heb ik via het spoorwegnet een rondje Noord-Holland gemaakt door via de kust (Hoorn) de trein terug naar het Zuiden te vinden, via Purmerend.

Hoewel ik nog bezig ben een technische constructie te maken om het traphuis op lengte te stellen (met een kettingtakel)  kan ik wel wat  over mijn eerste indrukken zeggen.

De fiets spoort naar mijn mening goed hoewel ik wat speling op het (1 duims) balhoofd eerst met aandraaien met de hand verhelpen moest. Dat kon ik zelfs met de nog lang niet helemaal op druk gebrachte Kojaks al wel vaststellen. De stoel heeft een sterk lumbale ondersteuning die mijn getergde rug erg prettig vindt bovendien. En die ook nog eens wat instelbaar is  in zithoek!



De kettingoverbrenging voelt wat 'sponzig' aan en het zou me niet verbazen als men daardoor eerder al tot de conclusie kwam dat dit geen al te snelle fiets is. Mijn mening is dat zeker nog niet.

De kettingloop geeft me ondanks de lagere (snellere) zithouding toch een kleinere draaicirkel dan ik met de Cheetah tot m'n beschikking heb door een net ketting geleidewieltje van het onderste kettingdeel boven het voorwiel die ik erg waarderen kan.

Jammer genoeg zit er geen zijstandaard onder, maar dat zal wel wennen of ik maak dat zelf.



Wat het sponzige pedaalgevoel verklaart is denk ik dat het trekkende deel van de ketting  over een veel te kleine rol geleid wordt met rubber o-ring (net als de Optima had). Bovendien gaat hij onder de vork ook nog eens over een n.m.m. volkomen overbodig tweede geleidewiel.  Vergelijkbare fietsen als de Fujin hebben dat immers ook niet. 

Het simpele (dus onderhoudsvrije!) veerelement heeft volgens mij precies de goede stand, verticaal...

Het overbodige geleidewiel weg laten en vervanging van de te kleine door een 25 tands Alligt rol onder de stoel. Gaat wonderen  doen naar mijn vaste overtuiging!



dinsdag 13 juli 2021

L.T.E. Orion snelle ligfiets (?)


 

 Feitelijk is het niet helemaal rationeel dat geef ik toe. 

Ik rijd waarschijnlijk wel mijn meest moeiteloze Fortenroute ooit op een door mij (opnieuw) geoptimaliseerde fiets, na Optima. En dan stap je ineens over op een andere!

Maar ik kon de verleiding eenvoudigweg niet weerstaan. En mijn moeder en zus hebben net een stacaravan gekocht in de Flevopolder en...

Voor iemand die net begint met ligfietsen moet zijn 'opstapmodel' een zegening zijn, voor mij als veteraan is dit eerder een ramp: want ik héb er al zo veel!

Maar de prijs was me echt wat te verleidelijk en ik wil haar daarom -na een korte proefrit- gewoon verder uitproberen!

Enige features  van deze fiets van het voor mij onbekende merk L.T.E.:

Een 8 cm lager stoeltje dan de Cheetah met een aerodynamisch andere modernere achtervork (ophanging ook) dan de Cheetah heeft. 

Een eenzijdige voorvork waar de kettingloop onbezorgd langs plaats kan vinden. Alsmede het vervangen van een (binnen)band sneller en eenvoudiger mee zal gaan (nu ik het toch over fietstochten had!).

Hydraulische schijfremmen. Niet te verwarren met ''hydrolische'', in de remleidingen zit namelijk olie, geen drollen ;-)

  


maandag 5 juli 2021

De 5 Verdedigers van Fort Amsterdam

Mark-Jan heeft met mij al heel wat te stellen gehad. Daarom ben ik blij met zijn stoïcijnse karakter ;-) Ik blog over de Fortenroute gisteren en hij kon zich ook nog heel goed herinneren dat ik anderjaars om 1 van zijn waterflesjes bedelen moest op een snikhete dag.

Om nog maar niet te spreken van die keer dat ik met de DF zijn achterwiel in de kreukels reed 0-:!

Daarom was mij er veel aan gelegen mezelf maar vooral ook de groep gisteren vanaf het Centraal Station niet tot last te zijn. En dat ik zo goed mee kon komen, ''moeiteloos'' durf  ik haast wel te zeggen, was maar goed ook!

Ik deed dat met de (zelf) verbeterde Cheetah waar ik tot op de avond tevoren nog de lagerconussen van het enige rechte Rigida achterwiel nog van moest bijstellen. Om te voorkomen dat het uit de achterpatten van de vork zou komen met de snelspanner (en daardoor dus zou gaan aanlopen tegen de remblokjes). Maar tot zover (mij mogelijk) de techniek!

Wat was het heerlijk om met het 25 tands Allight geleidewiel te rijden met mijn favouriete cranklente (165 mm) i.p.v. de 155mm te korte in de DF. Totaal geen voetklachten meer. 

Ik was dus samen met de iniciator Mark de enige andere open-ligfietser maar zou daar haast helemaal tevreden mee zijn. Hoewel het mijn bedoeling was toen het op het eind toch nog flink was gaan regenen over de Schellingwoudebrug terug Zeeburg in te rijden, Juist NIET een pont te gaan gebruiken. 

Maar ik reed zelfs zo dicht al bij huis toch nog verkeerd. Mijn excuses daarvoor nog aan André met zijn velomobiel die terug naar Weesp wilde. De weg langs de voormalige aanrijroute  van de IJtunnel leidde alleen naar een iets Oostelijker gelegen pontvaart. Natuurlijk niet naar de brug. Waar door voor te stoppen ik het alsnog koud kreeg in mijn verregende kleding. Dat gold voor Andre waarschijnlijk minder.

Maar juist bijna de gehele rit hadden we juist uitstekend weer voor de monsterrit van het jaar. Bijna 200 kilometer van laatstgenoemde met zijn Quest XS, Sjaaks Strada, Freds DF en Mark-Jans Challenge. Droog en zo rond de twintig graden!

We gebruikten maar liefst drie pontveren waarvan 1 op handbediening. Dat moet middels het opdraaien van een geleideketting naar de overkant. Er stonden echter al wat fietsers te wachten die we dus voor lieten gaan.

Toch wist ik, eenmaal los van de oever,  het moraal van onze manschappen op grijnzen te zetten door naar de vertrekkende burgers te scanderen; ''Ja draaien maar aan dat wiel!'' Waarna een ander (ik meen André) opperde om vanaf onze kant aan een ander opdraai-rad de tegenovergestelde richting in te gaan draaien.  De stemming zat er dus goed in!

Niet logisch natuurlijk want dan zouden we alleen maar langer hebben moeten wachten maar niet alleen bruikbare voorstellen hebben hun amusementswaarde!

Een tweede ploeg stond aan de overzijde al te wachten dus de de pont kwam voor ons 'automatisch' terug. Mijn idee was om de bedienende bukfietser van het opdraaimechanisme met de helm op te gijzellen (omdat die lui toch graag voorovergebogen staan). Om voor ons de lier te bedienen. Maar ik werd door vermanende blikken van mijn reisgenoten tot de orde geroepen.

Sjoerd (met Strada) had zich evenwel als eerste laten overzetten en kon nu vanaf de overkant meehelpen de ketting te verkorten wat voor twee keer zo snelle aandrijving zorgde! 

Foto: Gooi en Eemlander

Bovendien kwam daardoor de ketting helemaal uit het water dus geen vaartuig zou ons de overtocht nog kunnen beletten; echte Watergeuzen dus!

Ik denk dat zulke onbemande pontjes nog steeds bestaansrecht hebben door hun simpele  gedegen constructie. Net zoals ligfietsen dus. En dat als de grondstoffen voor het maken van trapondersteunings-accu's op zijn ook de ligfiets weer in beeld zal komen. 
Dan zal Optima Cycles in Beverwijk verklaren dat de electrische fiets ''een dwaling was op het pad van hun productie van gerenommeerde kwaliteitsfietsen''.  

Fred met zijn splinternieuwe witte DF uit Wormerveer maakte zich voor de tocht wat zorgen dat het tempo voor hem te laag zou kunnen zijn. Maar het gemiddelde tempo zat, precies zoals Sjoerd verwachtte meestal rond de dertig kon ik in de Kwakel aflezen.

Wij waren dus niet het probleem maar hij moest op de schapenroute naar Muiden achter een niet al te vlotte racefietser blijven rijden (die niet bukken wilde). En IK dus ook weer, achter Fred. Maar daar kon ik plaatselijk niet zo mee zitten. De betonplaten zaten vaak dik onder de nattige uitwerpselen van de beesten en ik scheet zelf spreekwoordelijk 'bagger' dat mijn tot ruim 8 bar opgepompte 28 mm voorbandje zou wegglijden...

Verbazend vond ik  dat  vooral Sjoerd hem met zijn brede Strada wel had kunnen passeren.

Die moest dat evenwel iets later met een klapband bezuren links voor. Een vervangende (maar dure en inmiddels niet meer verkochte) Shredda buiten en binnenband zou hem dat kosten. Die hij gelukkig dankzij de ruime vm bij zich had. Een vouwband nog wel!

Het viel me op dat hij ook veel samen met Mark-Jan de navigatie samen deed, getuige de gebarentaal. En sowieso een haast onmisbare mederijder alleen al vanwege de heerlijke ravioli maaltijd bij hem, zijn vrouw en zoontje thuis. Klasse!

Wat nattig maar zeer tevreden thuisgekomen dus met alleen een natuurlijke moeheid i.d.d. nog ''vóór de Fabeltjeskrant binnen!'' (-: