dinsdag 21 maart 2017

Flapperding

De DF is nu verreweg de makkelijkste manier om op de werkplek te geraken. In regenachtig weer zoals maandag heb ik dat ook gedaan maar vandaag wilde ik direct daarna nog even langs de loonadministratie.
Om het nummer van mijn Triodos rekening door te geven. Want zoals bekend investeert de ING in Trumps oliepijplijn in Dakota door Indianengebied,. naast talloze andere kwalijke zaken.
Die loonadministratie is vlak bij de toeristeningang van het veilinggebouw en het wekken van de belangstelling van toeristen kan ik natuurlijk missen als kiespijn ::-)

Hoewel de kans op neerslag niet groot was heb ik altijd wel een compact regenpak achter op de fiets. En steevast een opvallend hesje aan.
Omdat de standaard hesjes van voren sluiten met klittenband zijn die minder geschikt want ze waaien met de frontale luchtconfrontatie open. Daarom probeer ik hesjes te verzamelen die niet de voorkant open hebben maar juist de zijkanten.
Regenjassen hebben een andere onhebbelijkheid voor ligfietsers namelijk een ritssluiting aan de voorkant.
Die waait weliswaar niet open maar laat daar regenwater door. Je moet dan eigenlijk 'aan de poncho'.
Maar dat zijn meestal net rokjes zo lang en veel te ruim om er nog uit te kunnen komen, "flapperdingen". Dus ook te vermijden vanwege de windvang.
Tot nog toe had ik daar geen gepaster antwoord op dan een regenjas verkeerd om aan te trekken, met de ritssluiting op mijn rug. 
Geen pretje want zo kom ik dan weer bij de schouders in het gedrang en de capuchon hangt dan ook op een rare plek...

Tot ik onlangs de hand kon leggen op een bijzonder geschikt 'pech onderweg' hesje bij de kringloopwinkel waarschijnlijk afkomstig uit een oude 'Renault' automobiel. Deze is van waterdicht plastic en sluit daarmee de naden van de ritssluiting voorop de regenjas af bij pleur van boven, ideaal!


Het ding heeft lang in de vouw gezeten en is niet bepaald duurzaam uitgevoerd. De scheuren die daardoor ontstonden op de vouwen heb k echter op eenvoudige wijze gerepareerd met duct tape. 










Dat heeft niet veel geld gekost allemaal nee.
Sorry hoor!














zaterdag 18 maart 2017

Verbijsterend bezoek ICB

Ik kom net terug van InterCityBike waar Frank snel en deskundig kortere cranks (155 i.p.v. 165mm) in mijn fiets gezet heeft. Gelijk ook wat (kleinere) kettingbladen terug gegeven en een zelfontwikkeld gereedschapje overhandigd en toegelicht.
Dat in de DF extreem veel carbon is te bewonderen (inclusief de monovork achter bijvoorbeeld) heb ik eerder opgemerkt. Maar zelfs de trapas is modern en maar bepaald niet standaard!
Ik reed met de 165mm cranks al harder dan ik in enig andere velomobiel ooit gedaan heb. Maar ik zat daarbij met een beetje wind in de rug al gauw te trappen in het hoogste verzet van de fiets, 61 tanden voor, 11 achter. En dat is minder profijtelijk voor de transmissie en de stap van de voorlaatste krans naar de kleinste vond ik ook net even te groot.
Dat is met de nieuwe cranks als verwacht helemaal opgelost. Wel is het 'opsteigerende gevoel' bij het wegrijden iets afgevlakt. Maar met snel op- en afschschakelen is dat best te compenseren. Kwestie van gewenning natuurlijk. Dat is ook de gezonde spiervermoeiing  in knieën en bilstreek die ik nu voel vermoed ik. Van de eerste 80 kilometer er mee huiswaarts.
De laatste keer dat ik met korte cranks in een velomobiel reed was in de FAW, omdat ik anders met mijn knieën de voorrand steeds raakte. Ik reed toen met een 65 tands blad en 20"achterwiel terwijl ik nu met een 26"achterwiel op 61 tanden zit. En dan nog niet eens met minder dan 13 tanden achter. Puur door het sneller roteren van de benen met kortere cranks. Maar da's dus wel weer ff wennen ;-)
Maar nu over die verbijstering.
De moderne holle assen met sterpassing zoals ook door Velomobiel.nl worden gevoerd zag ik nu voor het eerst met speciaal gereedschap gemonteerd door Frank. En ik keek mijn ogen natuurlijk uit want een compleet ander systeem!
Maar ik meende ook iets te herkennen (wat ik nogal eens zelf gedaan heb namelijk) een las midden in de buis-assen!
Ze worden namelijk speciaal voor gebruik in de DF verkort voor het maken van een smaller traphuis!
Omdat anders mensen soms tegen de welvingen in de bovenkant kwamen.
Die las wordt daarna afgeslepen tot hij past door de lagers aan weerskanten. Daarbij moet de as natuurlijk geheel recht blijven maar ook moet de spiebaan (de niet-conische ster) precies de op te schuiven crank in één lijn zetten met de tegenover liggende.
Als je weet wat metaal normaal neigt uit te halen aan apenstreken bij het lassen krijg je wel buitengewoon veel respect voor de vaklui in Roemenië die dit Huzarenstukje klaarspelen!


maandag 6 maart 2017

Daarom DF

Zaterdag heb ik de Limit verruild voor de DF en het verschil is immens!
De fiets trekt zo snel op dat hij volgens mij moet kunnen concurreren tegen racefietsers die dat gekromd doen trekkend aan hun stuur!
Door als achterband de slechts 28 mm smalle Continental Grand Prix te laten monteren en voor de 35 mm brede Kojaks kan ik probleemloos over alle obstakels rijden zonder dat de bodem iets raakt als drempels of opritten. 
Met het grootst leverbare 61 tands voorblad  kom ik op 47 km/u voor de wind op het vlakke, voor mij een record. Maar ook tegen de  wind houd ik de heerlijk rijdende fiets met gemak boven de dertig.
Keren met achteruitrijden is wat lastiger maar omdat de fiets aanmerkelijk smaller is kan ik met beide handen de banden bereiken en zelfs de wielen in de goede hoek manoeuvreren :-)
De fiets rammelt minder op klinkers en stoeptegels door het grotere achterwiel en ik begrijp dan ook werkelijk niet welk comfort iemand missen kan hierin. Mij krijgt men niet meer in een grotere en zwaardere bak!
Wel heb ik kortsluiting gehad in de Lupine accu lader die mijn halve woning even in het donker zette. Ymte zal me echter een nieuwe sturen.

foto Y. Sijbrandij
De 90 mm remtrommels werken goed maar niet intelligent. Je moet al voor je de bocht inzet vaart minderen omdat remmen in de bochten je op een tegenslag van het stuur trakteert en de invering naar de buitenbocht verergert. Precies dus als met de modellen van Velomobiel.nl gebeurt omdat hetzelfde aluminium stuurtje en gekoppelde rem wordt gebruikt.



Bij de oorspronkelijke Evo K's en andere modellen van Daniël Fenn hadden de remmen  ieder een eigen remgreep. Door gebruik te maken van stuurknuppels aan weerszijden.
Het huidige aluminium stuurtje is nagenoeg nog het enige niet carbon onderdeel van de fiets en heeft als voordeel dat aan weerszijden van de wegklapbare stoel meer ruimte overblijft dan bij gebruik van de joysticks.
Om -net als ik met de Limit heb gedaan- weer te voelen dat ik met de remmen volledige controle heb over het stuurgedrag heb ik ze ontkoppeld. Zo kan ik de bochten met flinke snelheid nemen zoals ik gewend was En bovendien spaar ik zo de voorbanden doordat als ik het zwaartepunt voel verschuiven pas in de bocht zélf met het binnenste wiel minimaal bij rem.
Het losmaken van de remmen deed ik door de horizontale (axiale) dwarsverbinding door te zagen. Klinkt makkelijk en dat is het ook.

effect van de ontkoppeling
Wel even de greepjes loshalen en iets af- en rondvijlen zodat de delen elkaar niet meer raken. Een iets langer m6 boutje gebruiken om 4 ringetjes toe te kunnen voegen. Dat laat alles wat makkelijker bewegen ten opzichte van elkaar.
Ook de parkeerrem is nu veel makkelijker te plaatsen omdat nog maar één trommel aangetrokken hoeft te worden (foto 2). Tevens komt de afstellingsverhouding minder nauw meer links / rechts. Alleen maar voordelen eigenlijk.
De fiets is nu hiermee feitelijk al helemaal naar mijn zin!
De mogelijkheid om vanuit stilstand te kunnen terug schakelen heb ik eigenlijk helemaal nog niet gemist om de waarheid te schrijven. De Sram derailleur schakelt namelijk razendsnel de 10 versnellingen terug naar het 36 tands grote pignontandwiel achter.
De stijfheid in het koetswerk en de kettinglijn zorgen dat ik flink snel terug op pad ben.



Een DF gaat door uw hele huis!