maandag 25 december 2023

Velomobielhoes van Hornbach

Zo'n mooi aanbod voor de Kerst als Adri aanbiedt kan ik u niet doen. Maar mocht u sneeuw of regen juist als nadeel ervaren (of uw velomobiel liever wat minder voor het grijpen neer mocht willen zetten) dan heb ik wel iets dat er financieel dicht bij in de buurt komt...

Sinds ons moeke in Monnickendam woont in een senioren-huurhuisje heb ik als ik langs ga geen grote schuurruimte meer om de velomobiel binnen te stallen. 

Ze heeft daar toch (al in Purmerland trouwens) een snelle oplossing voor. Een soort half open zak die als gegoten om mijn DF heen past!



Hoewel de herkomst van die 'zak' eigenlijk steeds vager werd in de loop der jaren kon ze me onlangs toch nog vertellen waarvoor hij eigenlijk bedoeld is. Niet als verpakkingsmateriaal van diervoer (of zo iets) wat ik dacht maar als ''tuinmeubelhoes''.

Bij het nameten van het inmiddels tamelijk versleten ding viel het me op dat het beslist geen rechthoekig geval is. Niet alleen zijn de hoeken afgerond maar dat je eerder kunt spreken van een 'ovale vorm'....

Dat leverde een bruikbare zoekopdracht op en een onweerstaanbare leverancier waarbij je ze zo in wel 3 verschillende maten in 1 der filialen ophalen kunt: De welbekende bouw- en tuinmaterialen grootgrutter Hornbach!

Zelf heb ik gekozen voor een net even grotere dan die op de foto, de oude hoes in Monnickendam. Die met een lengte van 2 meter 30. Vermoedelijk past daar IEDERE velomobiel onder. Het materiaal zo strak er over trekken als met die van 2 meter is dan niet nodig zodat 'ie mogelijk nog langer mee gaat. Maar voor een prijs van 18 euro...




Met z'n slechts '70 cm hoogte' veel mooier dan de altijd overhangende hoezen voor een brommer- of motorfiets. Waar ook nog eens complete windschermen op die tweewielers mee afgedekt worden. Waar ze vervolgens mee voor omwaaien zorgen. En de fossiele brandstof daarna de straat vervuilt... 

Het materiaal is polyester versterkt polyethyleen (PET), recyclebaar dus! De kleur is Wilders' blond.


dinsdag 29 augustus 2023

parallel-as voor de handbike

Als we Jerommeke Jetze Plat in de video mogen geloven is Wolturnus wel HET merk onder de handbikes...Maar daar denk ik inmiddels het mijne van. Vanwege de prijsstelling van mijn exemplaar dacht ik eigenlijk dat dat wel iets met de opkomst van elektrisch ondersteunde toestellen te maken zou hebben. Of een incourante bandenmaat...

Blijkt dat het camber van de wielen een sterk uitspoor verborgen hield over het horizontale! Dat was dus de reden dat ik me zo gedeshydrateerd voelde na afloop van iedere rit! Hoewel de impakt op mijn armen, schouders, rug en buik juist zo positief is.

Nu kun je zeggen ''wat maakt het uit je rijdt toch geen wedstrijden?'' maar dat is mijn eer te na. Maat 650 banden zijn bovendien schaars te vinden en die wil je als (lig)fietser niet nodeloos verslijten. Bovendien vind ik de scheve wielstand (het camber) op zichzelf ook al heel onhandig. Als ik de fiets door het huis wil manoeuvreren, verticaal op de achterwielen, blokkeren die het verplaatsen dan!

Ik heb gekozen voor een wielophanging die de fiets veel lager maakt waardoor ik dus helemaal geen camber meer nodig heb. Enig laswerk was daarvoor noodzakelijk en het gebruik van kleinere achterwielen. Waarop echter mooi een stel 406 Urban Contact kunnen die ik al als reserve banden voor de DF klaar had staan.

De montage was niet echt moeilijk met uitlaatklemmen en m8 verlengmoeren. De zit is onveranderd provisorisch gebleven op de voormalige rugleuning zoals te zien. Maar geeft ook minder last in de knieën nu de gehele fiets wat meer achterover gekanteld is.

Vangt dus wat meer wind ook dat misschien heiligschennis van een ligfietser genoemd kan worden. Maar bespaart me nekkramp bij het naar voren kijken en komt de verkeersveiligheid daarmee ook ten goede (-;  !   

Het weglaten van het camber kan ik straffeloos doen omdat het zwaartepunt  ver omlaag gekomen is.            

Grootste voordeel van de 20'' achterwielen (zoals die ook bijvoorbeeld aan een 'Quicky' zitten) is misschien nog wel dat ik in tegenstelling tot de voorgaande verticale opstelling nu de DF op werkdagen langs de handbike naar buiten kan rijden!         

        


                         

zaterdag 22 juli 2023

(waarschuwing) Gebroken kogeldraadeind remstang

 Eigenlijk heb ik een hoop (positief) nieuws over mijn handbike te vertellen maar word dan op vrijdag verrast door een abrupte stop met de DF: 

De oorzaak was het rechts terug proberen te komen op het fietspad der Berlagebrug. Tegen een toch werkelijk niet al te hoog stoeprandje daar! 

Het kogeldraadeind van dit type m6 blijkt op de doorvoer afgebroken!

Daardoor blokkeert het linker voorwiel omdat de band in de wielkast vast komt te zitten. Ook sturen is er plotsklaps niet meer bij. Dus dit zou nog behoorlijk ernstiger hebben kunnen aflopen...!

Gelukkig ook gebeurt het NA het werk en heb ik nog wat brood bij me om rustig over het nu ontstane dilemma na te kunnen denken. 

De ophanging heeft ook nog een verbogen (middelste) spoorstang. Precies op de plaats waar de stang dunner wordt en in m6 over gaat.





Ik besluit met een reserve achterband (binnen-) via de buitenkant van de koets een spanverbinding aan te leggen tussen de koplamp en de wielophanging. Zo komt het wiel weer provisorisch vrij. 

Goed sporen doet het allemaal niet meer natuurlijk maar ik kan er zelfs weer wat mee fietsen en kom thuis...

Bedenk me al onderweg dat een haakse kogeleindverbinding voor de remstang eigenlijk in M8 uitgevoerd zou moeten worden. Thuis blijkt de spoorstang nog wel recht te buigen.

Omdat de verbuiging duidelijk het gevolg is van de breuk zou je je daar vooral zorgen over moeten maken bij een gerenoveerde wielophanging (op de nieuwe site van ICB niet meer terug te vinden). Waarbij de remstang met een stuurkogel i.p.v. met rubber ringen is vastgezet.

Ik besluit in plaats van het bolkop-type stuurkogel een platte uitvoering te kiezen zodat ik in elk geval een aparte bout kan gebruiken van een n.m.m. goede kwaliteit.

Beter nog zou het zijn helemaal naar m8 over te gaan of (wel eens gezien volgens mij) een type waarbij de bout m8 is maar er een draadeind m6 ingedraaid kan worden. Omdat je m6 fijner in kunt stellen. En de ophangingsplaat dan niet uit hoeft te boren.

Anderzijds zou ook de m6 kogel DAAR in kunnen breken natuurlijk. Dus is eigenlijk een gehele uitvoering van de remstang in m8 aan te raden!




Maar die heb ik niet in huis en nieuwsgierig als ik ben wil ik toch eerst nog even ervaren hoe het is om een iets kleinere draaicirkel te hebben met de kleine platte kogelkop  (-; 

Na het opnieuw uitlijnen ten minste...


Update: Ik heb besloten op zoek te gaan naar laagkopbolbouten van titanium m6.  

zaterdag 17 juni 2023

Wolturnus 'upper body bike'

 Het zal de leeftijd zijn maar ik heb chronisch terugkerende schouderproblemen gekregen na gebruik van de roeifiets. En dat was juist altijd zo'n morele want fysieke stimulans voor me terwijl ik recent zelfs het roetstreffen bij Den Haag  heb moeten annuleren...

Ik kan me namelijk geen blessures meer veroorloven, doorwerken in blessure-tijd is over voor mij in Aalsmeer. En zoiets komt mijn humeur niet ten goede!

Dit keer werd ik dan ook oprecht enthousiast bij de presentatie van Wims laatste aanwinst. De z.g.n. kneesit bike.

Nu had ik die voortstuwing en het fysieke effect ervan al wel eens eerder bewonderd bij de Paralympics. Maar had nog steeds het dogma dat een lineaire aandrijving superieur was. Na de uiteindelijke klachten (ik doe de fiets nog niet weg) denk ik daar toch wat genuanceerder over!

Een andere reden voor mijn scepsis over de 'koffiemolen'-aandrijving was mijn tijdelijke ervaring van zo iets met een aankoppel-handaandrijving aan de rolstoel. Waar ik enige tijd aan gekluisterd was. Hooguit een noodoplossing!

Maar met die opgesloten fietspositie en korte cranks is dat fysiek gesproken dan ook niet een echte hoewel hoogvlieger...

Ik dacht eigenlijk dat de roets voor mij de vervanging zou blijven van de 'Vliegende Hollander' uit mijn kindertijd. 

Maar het gebruik van de rug- en buikspieren kunnen juist ook op mijn voor een spotprijs in Z-O op de kop getikte Wolturnus aangesproken worden...En hoe!

Dat hij maar 1/3 van de prijs van mijn 2dehands Thys 222 kostte maakt het dan alleszins goed dat er nog geen stoeltje op staat (om mijn onderbenen niet af te knellen). Hij was namelijk van iemand die die (niet meer) heeft.

Wat trouwens de meest aerodynamische resultaten oplevert. Maar ik denk dat ook dat -daar gaan we weer- op het werk weer tot bezwaren der leiding gaat leiden ;-)

Vooral bij Erik, beter nog dan op de site van Wolturnus zelf kan ik zien hoe zo'n stoeltje op mijn aluminium frame er ongeveer uit zou moeten zien. Want op dit moment heb ik alleen nog maar zonder al te veel kramp kunnen rijden door tijdelijk tussen mijn benen onder het zitvlak de broodsnijmachine uit de keuken te gebruiken. ..

Het is opmerkelijk dat ik door het oppompen van de smalle maar snelle Continental GP bandjes aan de aero/carbonwielen al de Amsterdamse- en Schellingwoudebrug bestormd heb. Burgers inhalend.





zaterdag 3 juni 2023

Rücklicht DF Velomobil

 Omdat ik me vooral met de mechanische wensen aan mijn DF heb beziggehouden (velgen, kettingloop, rolbumpertje en banden) heb ik de electronica gemakshalve intact proberen te houden. Zelfs het afgebroken knopje van de richtingaanwijzer prikt nog steeds in mijn vinger (-:

Zelfs toen het enige achterlLEDje van de dagverlichting er mee uitscheidde heb ik nog weken met continu ingeschakelde remverlichting rondgereden. Goed denkwerk van ICB die mogelijkheid!

Wel vreemd dat ik kennelijk al vanaf het begin dat ik de fiets bij ze kocht met dit helemaal in de staart gepropt rond gereden heb klaarblijkelijk. Samen ruim 300 gram ballast!

Samen ruim 300 gram ballast!


Via een Duits ligfietsforum kon ik enigszins zien en begrijpen dat het plaatje gelijmd zit met siliconenkit. Zij maakten gebruik van een scherpe folie of nylon gitaarsnaar om die lijm door te halen zonder de lak te beschadigen. Ik deed dat o.a. met een vliegerkoordje. 

Ga je toch met een mesje of iets aan de slag raad ik aan met schilderstape eerst om het plaatje heen het koetswerk te beplakken.



Ook bij de mijne bleek een pootje van de bovenste Light Emitting Diode afgebroken (de bovenste rode). Helaas is ondertussen vakhandelaar 'Radio Roter' verdwenen uit de binnenstad. Zit nu een kunstgallerij in.

Bij Hecke Electronica in Oud-zuid kon ik kiezen uit 2 maten die allebij ook nog eens rood gekleurd zijn en kocht de grootste (5mm). Die bleek zwakker op te lichten dan de rem-leds.

Je moet juist de KLEURLOZE 5 mms hebben! Schade anderhalve euro. Maar nu werkt het ten minste weer goed!

Dichtlijmen deed ik met Bison constructie lijm uit een tube van de Action. En daarmee plakte ik zelfs mijn imitatie gele wielplaat tegen de trommelremnaaf ZONDER verlijming tegen de (andere dan tubeless/holkamer, dus normale enkelvoudige) velg. 





Zodat ik voor het oppompen van de band de fiets niet op z'n kant hoef te werpen noch het wiel hoef af te nemen (zie)). Ik klap eenvoudig dit carbon/aramide-deksel van de velg weg als een paraplu. En heb met de constructielijm bevestiging aan enkel de naaf nu 155 km gereden.

Wie ook tegen de lamp lijken gelopen zijn de skelet-gasten. Waarvan ik de nederzetting met inmiddels duidelijk half weggebroken asbestplaat nu toch al geen goed hart meer toe draag.

Deze oud-punker kiest tegenwoordig eerder voor de politie namelijk dan voor millieu criminelen die omgekeerde Nederlandse vlaggen in het zicht hangen!

 

Naschrift: Vandaag 12 Juli is de eigengemaakte wielkop door een windvlaag toch losgekomen. En passant was zo vriendelijk hem aan mij terug te geven. Vermoedelijk is zou de wielkap als hij ook aan de velg verlijmd was wel blijven zitten met simpele / goedkope constructielijm. Door hem alleen aan de naaf te lijmen wordt hij daar niet sterk genoeg mee verbonden.

zondag 23 april 2023

Brevet Nederlands

 Mijn DF was al bij aankoop iets anders dan de meeste. Vanwege het benodigde grotere schakelbereik. Dat heb ik bereikt door een pignon met grotere kransen te kiezen. Maar dus ook grotere tussenstappen Vanwege de steilte van de trekkerhellingen op mijn werk in Aalsmeer.

Dat leidt jammer genoeg nog wel eens tot problemen met de kettingspanning omdat je in de DF geen achterbubbel in het koetswerk hebt. Om een grote derailleurkooi  onder te brengen. Soms kan ik dat oplossen door een stuk ketting omhoog te trekken zodat ik weer doortrappen kan... 

Maar irritanter is het nog als het retourdeel van de ketting af komt van de grote kettingrol voor (op de foto niet benoemd). Waarvan die laatste origineel juist het aandrijfdeel van de ketting geleidde...Maar dit is Eigenfiets.nl!

Peter de Rond loste dat op met een rolletje voor waarvan hij openhartig ook het nadeel vermeldt. Door de persoonlijk gewijzigde kettingloop is het voor mij makkelijker om een spanner te maken zoals medewerker Frank van InterCityBike me destijds al suggereerde. Een ''extra kettingspanner bij het trapstel!'' Bovendien heeft dat niet het door Peter genoemde nadeel. Integendeel zelfs (-;

Iets soorgelijks heb ik trouwens destijds ook in de nauwe krochten van de Limit weten te fröbelen. Met de afneembare bovenkap van de DF is dat dus een peulenschil!

 Ik fabriceerde het een beetje zoals de huid van de Velotilt en Different maar dan uit prefab plaat dat ik bij een container vond. En nee, daar geneer ik me niet voor...  


Span-arm:



A: Aandrijfdeel ketting

R:Retourdeel ketting

S:Spanrol ketting



Het resultaat is een verbluffend stille transmissie ongeacht in welke versnelling ik schakel. 
Maar idem dito stilte als ik NIET trap. Tevredenheid alom dus (-: ! 


woensdag 18 januari 2023

DIY-movies

 Blue-monday hebben we gelukkig weer gehad. Niet dat ik last had van somberheid maar de avond ervoor maakte ik een verkeerde keuze. Te laat (toch) nog wat fitness-oefeningen doen. 

Het resultaat was wat mijn rationele kant al voorspelde, Een hoge hartslag waardoor ik niet meer slapen kon. Melatonine slikken en donkerte helpen daar dan al niet meer tegen als je om 3:30 u. op moet. En paracetamol ook niet echt want om dat genoemde uur stond ik nog te draaien op mijn benen Afbellen naar Aalsmeer leek me de verstandigste oplossing...

Zo, dat was het bloggen zoals bloggen waarschijnlijk bedoeld is, dan nu weer Eigenfiets.nl (-:

Het zou natuurlijk flauw zijn het resultaat niet door te geven van het vorige keer geplaatste 'radiatorblokje'. Welnu ik heb daar daarna geen aflopende ketting op links meer mee gekregen. 

Toch was niet alles rozengeur en maneschijn want...het probleem manifesteerde zich nu weer op rechts )-:

Daarvoor moest het voorluik open want de ketting bleef hangen tussen mijn zelfgebouwde plexiglas / aluminium kettingrand en het grote blad (uit begin 2019).

Maar dat heb ik opgelost door te leren van een Do-It-Yourself video'tje gezien op Youtube.

Daar kun je ook bijvoorbeeld een aantal methodes zien hoe garen door het oog van een naald te krijgen. Met zoiets alledaags als een tandenborstel bijvoorbeeld (-:

Even ter herinnering, ik maakte de kettingrand van een stofkap van een defecte pickup. Versterkt met een bijna-cirkel van aluminium. Op zijn beurt weer afkomstig uit een versleten tandblad. Dit heet 'circulair knutselen'.

Die is door het klemkomen van de ketting een aantal keer gelukkig niet gebroken (+). Ook zijn de (langere) kettingbladboutjes die ik gebruikte er niet uitgekomen (!)

Kennelijk was er tussen het acrylaat en kettingblad ondanks het alu toch nog te veel flex. Met name door het vasttrekken van de afgelopen ketting tussen plaat en crank was het tot uitstappen moeten gekomen!


Omdat die plaats door de niet voltooide cirkelvorm van het aluminium nu net ook het minst ondersteund was bedacht ik me een eenvoudige maar gemiste ondersteuningsmogelijkheid. Een verbinding tussen de transparante plaat en de zwarte crank. Precies op de plek waar die het beste de steun gebruiken kan als die een 'veeg uit de pan' krijgt (-:





Nu zijn er wel diverse methodes te bedenken die alle bruikbaar zijn. Twee componenten epoxy bijvoorbeeld, maar dan voel ik me zo'n oude gifmenger...

Een slangenklem als opvulling want lekker demontabel. Maar wel scherp voor schoenen of broekspijpen misschien (en wat 'metalig'...).

Ik weet niet eens meer welk filmpje precies het was dat het me opviel dat de hechting van smeltlijm aan (thermoplastische) kunststof misschien toch wel iets beter is dan de minder positieve indruk die IK van werken met een lijmpistool had.
En het rondom aanbrengen van gesmolten stift met zo'n pistooltje lijkt i.d.d. de truc te doen. Hoewel de hechting aan de crank ongeveer nul is denk ik nog steeds zelf. 

Maar als opvulmateriaal geschikt kennelijk! Het opschakelen naar het grote blad lijkt weer probleemloos te verlopen nu.

Natuurlijk zou ik zo'n operatie nog sneller kunnen uitvoeren met het nieuwe magnetisch sluitende serviceluik van de Tuna van ICB. 

Maar dan heb ik niets meer te bloggen want gaat iedereen ongevraagd ZELF kijken hoe ik dit varkentje weer gewassen heb (-: !