Hydraulische krimptang

 Gereedschap dat je iedere dag gebruikt mag wat kosten naar mijn idee. Dus gereedschap waarmee je gereedschap beter kunt maken dat je bijna iedere dag gebruikt helemaal (-: !

Daarom heb ik voor 50 euro een hydraulische krimptang gekocht waar ik erg tevreden over ben. En er zitten zelfs reserve oliekeringen bijgeleverd (voltooid deelwoord:D)!

Ik maak er de 'haakstokken' van om plantenbakken of bloempotten mee naar me toe te trekken tussen de vaak nauw geplaatste stapelkarren-bledden. En gebruik er de bamboe achterkant van om die juist weer in een orderkar mee op zijn plaats te drukken.

''Een handige kraai vangt altijd wormen'' verzin ik hierover weer even ter plaatse en waar u bij zit!  

Minder ''handig'' is dat ik die stokken nog wel eens kwijt raak. Maar daarom heb ik er met de tang gelijk een paar reserve gemaakt.

 

 

Voorheen kwamen de bijgebogen schroefogen die ik met een plugje in het bamboe draaide nogal eens los. Ze beginnen dan te draaien wat erg irritant is om nog mee te werken en bij een zware klus  trok ik ze soms helemaal uit de ongeveer 60 centimeter lange stok!

Komt omdat de vezels van bamboe in de lengterichting lopen. Dus loodrecht daarop moest de versteviging komen. Een tie-wrap is daarvoor niet sterk genoeg. Een ordinaire slangenklem werkt wel maar 'gestroomlijnd' is anders natuurlijk ;-)

Met geperforeerd staalband kan ik gerust dezelfde sterkte als een slangeklem bereiken maar een beetje zonde van mijn vrije tijd! En niet mooi ook...

Het lijkt idioot om je buisafsnijsel om een stokje te willen klemmen met een kracht tot wel 4 ton (4000 kg). Maar het systeem werkt met met twee inzetbare drukhelften die samen een zeskant vormen. Precies de vorm van de kop van de meestgebruikte bouten dus.

Zodra de twee drukmallen elkaar raken valt de kracht op het bamboe dus weg zodat het niet (verder) kan splijten.

De zeskantsvorm zal dus ook geschikt zijn om moeren in de buisjes in te persen als bouwmateriaal. Of lagers. 

Misschien zou ik zelfs (rem-) kabels kunnen maken door  daklood om een staalkabel aan te brengen. Maar in ieder geval hulzen en aanbrengen om van 2 (bedienings-) kabels of als verlenging van fiberstokken (voor wielhoepels bijvoorbeeld) om van twee  1 te maken.

Om zo de hoeveelheid restmateriaal zowel als de gangen naar de reguliere handelsvestigingen te beperken. 

Rebelie om zo te zeggen tegen het zijn van het slaafse hondje van de Westerse

consumptie-maatschappij!

 

Een spoor van herkenning!

 

 Inmiddels is dit alweer de tweede tocht van het 'Waterlandteam' georganiseerd door Hans Huijgens ('Lighans'), en routeplanner Gert Braaks en opnieuw een route vol plaatsen waar voor mij  weer veel jeugdsentiment  bovenkwam!

Ik mag dan nu het grootste deel van mijn leven in Amsterdam wonen maar vanaf mijn zesde tot in de pubertijd beleefde ik in en om Purmerland. Omdat mijn ouders de stad juist wilden ontvluchten. Mijn oma woonde toen nog in Zaandam, in Purmerend naar de middelbare school waar ik een interessant meisje leerde kennen uit de Z.O.-Beemster en later een punkvriendinnetje in Noord-Scharwoude...

Mijn zus woont net als mijn moeder tegenwoordig in Monnickendam, mijn broer in Neck, LETTERLIJK op het water (een woonboot). Dus hoe  ''Waterlandser'' moet je ome Mick moemen (-; ?

De ploeg was dit keer een paar koppen kleiner maar André kwam er zelfs helemaal voor uit Almere. Mijn suggestie dat hij daarom op tafel mocht staan in het etablissement in Driehuizen werd terzijde gelegd (-: Evenwel heerlijk kanelige appeltaart hebben ze daar.

Ook waren er van de drie dames van de eerste tocht in februari nog altijd 2 over!

Op een totaal aantal van 8 'leden' doen we het dus altijd nog beter dan de politie-fanfare zou ik zo zeggen (en ik moet me wel redelijk gedragen hebben dus).     

Maar meer dan van de evenementen-verslagen kent u me natuurlijk van de techniek...

Zo vind ik te roemen de toegankelijkheid van het hedendaagse Zaanstad. Namelijk met elektrisch aangedreven pontveren! Spiksplinternieuwe muisstille emissievrije vaartuigen. Om via de kortste weg het afspreekpunt (dit keer Huize Huijgens) milieuvriendelijk te bereiken. 

Goed gedaan GVB/Gemeente Amsterdam, dat zal Poetin een Poepje leren ruiken!

Ik was dit keer met de Cheetah omdat ik de dag ervoor nog heerlijk in de zon het reserve wiel van de DF aan het spaken was. En het opnieuw uitlijnen van de vm na aandraaiwerk aan de ophanging nog even wilde uistellen (binnen).

Maar ook kwam techniek en het socialiseren tijdens de tocht toch nog wel even dicht bij elkaar. Tijdens de pauze in de herberg werd namelijk nog even lacherig gerefereerd naar het extra wiel(tje) dat ik aan de DF heb gemaakt. 

Totdat na het voortzetten van de tocht bij het inrijden van een gehuchtje een hoge verkeersdrempel opdook.

Fred maakte zich abrupt los van het gezelschap met zijn hagelwitte DFxl om rigoureus  naar links uit te wijken. En kon toen met deze niet toegestane verkeersmanoeuvre de inslag nog net vermijden.

De vrouw van Lex in haar tweekleurige DF lukte dat niet en een doffe klap tegen de voetenbulten was het gevolg... 

Maar eigenlijk het enige moment waarop ik even geen ontspannen gezichten heb gezien ;-) !

Remkabelhulpje Tektro 2.0

 Cantilever remmen zijn niet echt meer van deze tijd. Toch is het kennelijk al weer zo lang geleden dat Derk Thijs met zijn eerste model 222 Revolver op de markt kwam!

De tijd vliegt want inmiddels worden er jammer genoeg helemaal geen roeifietsen meer gebouwd door Thys ID...

Maar goed, er rijden nog best een aantal stalen 222's rond met cantilever 'korte-slag' remgrepen aangesloten op V-brakes die eigenlijk een lange-slag remhandle zouden moeten hebben. En die laat zelfs ik zoals ze bedoeld zijn door Derk omdat het goed hoort bij het type stuur dat hij ontwierp.

Het vervelende is dat die al korte slag dan nogal eens nóg verder verkort werd omdat er niet voorzien is in een kooi voor het 'loodje' van de remkabel. 

Lood mag al jaren niet meer toegepast worden in zelfs het soldeer van drinkwaterleidingen maar het is nog wel terug te vinden aan iedere fiets. Niet in je mond stoppen dus ;-) !

Oorspronkelijk hebben mijn remgrepen waarschijnlijk wel een soort afstelschroeven gehad zoals op deze foto. Je kunt ze (denkelijk) nog steeds bestellen namelijk.

Dan zouden ze dus specifiek voor tonnetjes in de richting van de kabel zijn bedoeld en misschien NIET blijven hangen. 

Het voordeel van de stelschroeven kwijt zijn is evenwel dat ik vrijwel alle remkabeltypen kan gebruiken. Dus laat ik het liever zo. Afstellen kan ik ook bij de velgrem doen namelijk (in mijn geval). En voor bij de trommelrem.

Het probleem met de remkabel die blijft hangen doet zich vooral voor bij de linker remgreep van de (langere remkabel van de) achterrem. 

Eerder heb ik dat provisorisch proberen op te lossen door een zelfgemaakt rekbandje geknipt uit een binnenband. Dat ging alleen al snel kapot door de grillige vorm van het loodje. Bandje legde snel het loodje...

Daarom heb ik dat zelfde principe nu wat duurzamer uitgevoerd door de spil uit de greep te vervangen door een m6 boutje met borgmoer. Aan de binnenkant van de Shimano-greep zit een vernuftig aangebracht inbusboutje om dat te bewerkstelligen ZONDER gebruik te hoeven maken van destructief gereedschap!

Niet dat u het gaat doen natuurlijk (ik ken de meeste roeifietsers een beetje) maar u zou alles dus zo terug kunnen brengen in oorspronkelijke staat!

Om een nieuwe binnenkabel aan te brengen (dat je in principe ook zelf kan doen) moet je dan het door mij uit een aluminium buisje 15 mm vervaardigde hulsje in de stand van de bovenste foto zetten. Daarvoor kun je alle typen rem-binnenkabels gebruiken (!).

Vervolgens druk je de U-vorm dicht en spant er een dubbel geslagen elastiekje omheen. Dat je achter de remkabel bijeen trekt met een kort vuilniszakkenbindertje.

Omdat ik wel verwacht dat vroeger of later het elastiekje ook in deze configuratie breken zal heb ik bij de reserve dyneema kabel nu eenvoudig nog een elastiekje +v.b. bij.

Ik vind de nu iets toegenomen voorspanning bij de korte slag greep door het elastiekje zeker nog wel acceptabel. Maar het is ook mogelijk het ingebouwde veertje bij de spindel te verwijderen. Dat vind ik zelf dus niet nodig.

Omdat ergens een remkabel op de kop tikken vaak nog wel lukt, maar precies het goede type...

Panacee (maar achterwiel ging eigen weg)

 Om de een of andere reden klinkt 'wondermiddel' me dan ineens weer wat te banaal. Vandaar het kruiswoordpuzzel synoniem. Maar dat zijn de korte ritjes vaak wel die ik met de autoped maak voor de korte afstand. Vandaag bijvoorbeeld even naar de 'Batavia' tandartspraktijk. 

Om te proberen of ik de beloofde kroon toch niet wat eerder in mijn mond kan krijgen (-:

Juist op vrije dagen heb ik zo'n opwarmingsrondje nodig.En dit is het tweede vullisbakken-pedje al dat daar geschikt voor is.

Minpuntje zijn de naven die in dat kinderspeelgoed worden gebruikt. Als voorwiel heb ik om de speling uit de as te krijgen 2 lagers in de cup gelijmd en om de ruimte van de dunner geworden as in de patten op te vullen weer een paar conussen (-:

Maar als voorwiel heb ik dan ook een aluminium velg nodig om de V-brake grip te bieden, zeker als het buiten nat is. Terwijl ik achter liefst een fijn brede stalen gebruik. Omdat die geen holkamers bevat zijn zulke velgen nog lichter dan aluminium (-: !

Het stellen van de goedkope kinderlagers die voor de 16 inch wieltjes wordt gebruikt begon me alleen de keel uit te hangen. En daarom heb ik er een (zeldzaam 28 gaats) goed uitvalnaafje in gespaakt. Je moet wat over hebben voor een nieuwe sport!

Op de foto is te zien dat dat naafje helaas wel wat breder is dan de originele naaf. En dat leidde er toe dat ik mijn achterwiel ook nog wel eens 'verloor' daarna (-:

De ringetjes met grijper die gebruikt worden om (net als kettingspanners aan de achteras van een stadsfiets) het wiel op zijn plaats te houden zijn daar eenvoudigweg niet op berekend.

Komt bij dat de sleuf in de patten te ruim is voor mijn nieuw gespaakte 'superwiel'.

Beide heb ik opgelost door ophangijzers van plantenbakken in te korten tot de sleuven daarvan. Vastgezet met boutjes door de gaatjes waar de asringetjes invielen en daarna ieder op 3 plaatsen vast gelast met elektrodes.

In plaats van de ringetjes met uitsteeksels heb ik twee stukjes geperforeerd stalen  bandijzer gebruikt waar de spanpen van de naaf precies doorheen kan.

In de grondverf en de zijdeglans wit daarna vind ik mooi genoeg. Een waarlijk liefhebber zou het nog laten zandstralen en verchromen of laten poedercoaten ook. Maar dan moet ik de ped uit handen geven en dat doe ik liever niet (--:

Zelfs de huidige  (26'') Quest van LigHans is door de vorige eigenaar uit Utrecht met een verfroller gedaan. Dus dan moet dit met mijn stepje zeker ook kunnen!