Niet iedere Amsterdammer kan dit zeggen van zijn rijwiel en dit blog heeft 'n laagdrempelige instroom zo (hoop ik). Anders dan alleen het behalen van hoge snelheden wil ik met een mensaangedreven voertuig een zo veelzijdig mogelijke spiertraining van de berijder nastreven. Uiteindelijk als het alleen op snelheid aan komt kun je overal voor 'n verbrandingsmotor terecht.Terwijl een CO2-neutrale uitvoering werkt op groene stroom: Daar kan 'n mens toch niet tegenop!
zondag 26 juli 2020
dinsdag 7 juli 2020
Fortenroute goed bezocht
Het Vrijdagbericht op Ligfiets.net las ik eigenlijk pas zaterdag. Ik had namelijk zopas ophangbeugels voor mijn fietsen ontvangen uit Duitsland van Amazon.Die wil je na zo lang in groepsrij-lockdown gezeten te hebben natuurlijk niet missen!
Behalve dat er dit keer geen d/t fouten instonden viel het me ineens op dat de volgende dag al de Stelling van Amsterdam-route gereden zou worden!
En zo dachten er meer over.
Hoewel 1 iemand miste werd zijn plaats ingenomen door de -als altijd- herkenbare verschijning van Jules & Elly in hun Quattro's en begonnen we al met zijn zevenen vanaf de pontjes bij het hoofdstedelijk CS.
Het regende en waaide flink de eerste uren maar toch had ik voor de Cheetah gekozen (niet de DF met de langzame 38 mm Continentals dus, bang voor pijn in de voeten) . Samen met Mark-Jan zelf, waarvoor het eigenlijk geen keuze is, waren we daarmee ver in de minderheid. De DF van Fred, Strada's een Quest zou later inhaken.
Jules en Elly waren ons in feite tegemoet gereden en haakten bij hun eigen woonplaats af.
Hoewel het niet koud was was ik blij dat de regen eindelijk op hield maar beoogde koffiepauze in Abcoude ging niet door omdat de groep, inmiddels TIEN man sterk geen plaats kon vinden in het door Coronamaatregelen verkleinde etablissement.
Foto's heb ik helaas niet kunnen maken want ik heb vrijdag mijn telefoon op het werk laten liggen. Het tablet waarmee de hangende Ligfiets is genomen is wat te groot voor dat doel.
Niet alleen de animo was groot eindelijk weer eens samen te rijden, ook de spaghetti maaltijd thuis bij Sjoerd in Vijfhuizen was een gouden bijdrage!
We hadden allemaal een mondkapje bij ons om gebruik te kunnen maken van de (gelukkig enige) pont. Daar kon ik ook het bandencompressortje laten snorren zoals gepresenteerd door Wim Schermer.
Dat kon niet verhinderen dat Mark-Jan op de lange afstand duidelijk mijn meerdere is, zelfs op een veel lagere bandendruk... Ook de vanaf Abcoude ingehaakte rijder op een carbon M5 Highracer had minder moeite op een lagere bandenspanning dan ik. Maar dat zijn ook wel superieure fietsen lijkt me
In Volendam was ik dan ook 'aardig kapot' met mijn zware RVS antieke Optima (met bovendien te grote slecht aansluitende toptas).
Daar kwam bij dat achteruit manoeuvrerend de ketting er af liep waarna het zelfs onmogelijk werd nog naar het kleine voorblad terug te schakelen. De eerste de beste helling moest ik daardoor lopend afleggen. En zo nog meer afzien.
Vanaf Monnickendam besloot ik dan ook het eindpunt (waar ik vlak bij woon, de Schellingwoudebrug) te bereiken zonder de groep die over de dijk van de Gouwzee verder reed.
Via de kortste route landinwaarts die ik goed ken, via Zuiderwoude.
Met oververmoeide bovenbenen en door de zon verbrande knieƫn
was ik daarmee om kwart over zeven weer thuis. Maar zonder voetklachten en een goed gemoed!
Abonneren op:
Posts (Atom)