zondag 20 december 2020

Inpandige bandexplosie vernielt composietwiel

 Of ik vannacht nu iets van een knal gehoord heb of niet daar twijfel ik nog steeds aan. Vaker denk ik een hard geluid te horen vlak voordat ik wakker word, dat zijn de echo's van de tijd waarin we leven, uitstervende insecten en zo...

Eerst kwam ik donkerkleurige scherven tegen tot in de keukengootsteen toe. "Och jé, ze heeft weer eens iets gebroken" dacht ik nog, "gelukkig niets van mij dit keer..." Althans ik kon het niet thuisbrengen...

Gisteren ben ik met de Jan Eggens trike voor de laatste keer naar de ouderlijke woning in Purmerland gereden. Heb er de sleutels achtergelaten. De woning is -eindelijk- verkocht namelijk. En ik heb mijn rijwiel in goede staat in de hal achtergelaten.


Toen viel me de helemaal platte GoCycle op. En geen wonder, werkelijk een heel deel is uit het composiet van Alligt geslagen! Onherstelbaar vernield (terwijl de buitenband nog helemaal goed is).

"Zou ze misschien weer eens een driftbui gehad hebben?" vroeg ik me argwanend af "en ze is niet eens punkrocker!".

Maar dat laatste is helemaal uitgeloten want de band is aan de velgkant, vlak bij het ventiel, gescheurd. En niet zo'n beetje ook, dat moet een enorme knal gegeven hebben!

Waarschijnlijk heeft de hogere  luchttemperatuur de binnenband doen knappen. En door de hardheid van het Alligt kunststof heeft dat tot deze enorme breuk geleid.



Goed dat me dat niet tijdens het rijden vanaf een brug is gebeurd (waar ik gisteren 4x overheen geweest ben!).

En dan te bedenken dat ik na het lezen van het laatste blogbericht van Wim Schermer eveneens zo'n band besteld heb. Maar ja die moet uit China komen dus dat wordt pas begin Maart...



Is er nog iets wat ter lering kan worden uitgelegd? Ja dat kan ik aan het enige nog intact zijnde wiel  zien. Het zou waarschijnlijk beter zijn alle asymetrische holtes in de velg bij de 10 steruiteinden op te vullen. Ik ga dat doen met glasbubbel epoxyplamuur t.z.t.

Begonnen ben ik met een leenwiel van de DF er op te zetten. Die alu velg is een stuk smaller natuurlijk maar een 40 mm (vouw)Shredda rolt ook best goed. 

Ook zou een stuk ducktape nog over de opvullingen bij wijze van velglint waarschijnlijk geen kwaad kunnen. 

Pfffoe...

  

woensdag 16 december 2020

Ambachtsschool in de praktijk


 Ik moest enige keren ervaren dat de banaantassen ondanks Jans voorzieningen toch de achterband raakten. Voor de vrij prijzige tassen niet best, die verdienen beter. En nóg irritanter als tweetakt scooterrijders je daarvoor menen te moeten gaan waarschuwen. Dat verergert hun stank nog!

Ik heb ooit bij de vuilnis mooie super lichtgewicht buisjes gevonden (met koppelstukken en al) die ik goed over de bestaande tasafhouder heen kan schuiven. Die hoefde ik er eigenlijk alleen maar overheen te schuiven en met plakband vast te zetten.

Maar dat stak geparkeerd in de hal lelijk uit naar achteren waar we moeilijk omheen lopen kunnen.

Gelukkig heb ik op mijn GaWaLo- (Gas-Water-Lood) opleiding geleerd hoe je een thermoplast pijp (zoals pvc afvoerbuis) kunt buigen. Zonder dat deze samenvouwt in de bocht!

Door er (gezeefd) droog zand in op te sluiten met stopjes. Die laatste maakte ik van inslagmoeren m8 met een kort boutje daarin. Ik gebruik die vaak trouwens omdat ze zo'n handige conische vorm hebben!

Nu is voor het opwarmen van de buis verbranding van gas natuurlijk helemaal niet nodig. Als je de beschikking hebt over een verfafbander met stekker en er groene stroom uit het stopcontact komt!

De twee zo gevormde buisjes verbond ik met een sok van hetzelfde materiaal. Om de fiets misschien in de toekomst eens op zijn achterwiel te parkeren gebruikte ik makkelijk verwijderbaar plakband voor de verbindingen i.p.v. lijm.



zondag 8 november 2020

Hoax, Hypochonder of Biden?

 Ik heb voor mijn moeder in een kringloopwinkel van Rataplan een betere rollator gekocht, een lichtmetalen en opvouwbare. Met de JE-trike en het fietskarretje.


Voor de ingang van de winkel aan de Transformatorweg kon ik echter mijn mondkapje niet terugvinden (dat later in mijn overhemd-borstzakje bleek te zitten). Dus  besloot met tegenzin me maar met de anderhalve meter regel te behelpen in de niet-geventileerde vestiging.

Ook was het binnen voor de kassa wachten tot wel twee keer toe door een misverstand waar ze het gereserveerde voertuigje voor me achtergehouden hadden. Ik kreeg het er claustrofobisch benauwd van tussen de mensen. Hoewel die wel netjes de aanbevolen ruimte probeerden aan te houden net als ik...

Hoewel de 12" bandjes dit keer goed op druk bleven na een eerdere band plak actie, viel me de snelheid niet mee en voelden mijn longen niet goed aan?

In de nacht van vrijdag op zaterdag werd ik wakker zonder reukvermogen (geprobeerd op een sterke knoflooksaus uit de koelkast). En steken ergens in de onderkant van mijn longen. Of was het mijn maag?

  Foute boel zo scheen het me toe en besloot zaterdag de afspraak in Krommenie voor een 20" wiel met aerovelg te annuleren en op zondag de afspraak met mijn moeder. Die met de Regiotaxi de rollator zou komen afhalen en een kopje thee zou komen drinken in de hoofdstad, een wandelingetje maken richting Dappermarkt...

In de plaats daarvan me in de RAI laten testen op Covid 19 die ochtend en de rest me ziek voelend in afzondering afgewacht op de uitslag over het internet.

De uitslag van de Corona-test was (opnieuw) NEGATIEF!

In principe dus goed nieuws. Tenzij ik door met chloorhexidine aan een wattenstaafje in mijn neusgaten te stoppen het onderzoek verstoord heb natuurlijk ...

Dat deed ik nadat ik had gelezen had dat de overdracht van het virus zich bij fretten door een eenvoudige neusspray stoppen laat. 

Ik WIL namelijk me helemaal niet laten ziek melden op het werk morgen!

Maar misschien is het 'placebo-effect' ook nog van toepassing op mij: Na de uitslag gelezen te hebben en van de onthutsing bekomen te zijn voel ik me -hoewel midden in de nacht- op slag een stuk beter! :-)

 

zondag 11 oktober 2020

Buis met muisjes

Met de Jan Eggens trike kun je buitengewoon scherp insturen. Heel wat anders dan met een DF of Quest! Dat bracht me op een gedachte...
Zou ik op deze, nu geheel ongeveerde driewieler niet de snelle en comfortabele Gocycles kunnen zetten die in een velomobiel al gauw tot draaicirkelbeperking leiden?



Hoewel de verticaal geplaatste (gele) bocht niet bedoeld was voor 2 duims banden heb ik toch plaats gevonden voor een spatbord.  Middels wat je kunt noemen de "destructieve methode".  Met een haakse slijpmachine. 
Een paardenmiddel natuurlijk maar als ik er een nieuwe ophanging op zou lassen zou hij helemaal verloren gaan...
En hij was oorspronkelijk niet alleen bedoeld voor een spatbord maar ook de velgrem hing er aan. Nu ik met trommelremmen rond rij mag die buis aan het uiteinde dus best iets gecompromitteerd worden dunkt me.
De roze bolletjes zijn polystyreen dat met lijm als speelklei verkocht wordt aan kinderen vanaf 3 jaar
Maar toen ik met de autoped bij Pipoos langs ging ook aan MIJ!
Aan de binnenkant van de buis bracht ik met een kwastje eerst wat houtlijm aan. 
Veel lijmsoorten lossen het schuim op namelijk (heb ik al in de DF ondervonden).
De bolletjes wil ik hierna afdekken met (lichtgewicht) microballoon-epoxyplamuur.  Zodat er geen water in de buis meer kan komen. En wedden dat ik zo door de APK kom?!

Ik denk dat de muziek in deze instructie-clip meer de smaak is van de bouwer van mijn fiets? (-;

zaterdag 3 oktober 2020

JE-trike uit de mottenballen

 Omdat ik door voorkomende werkzaamheden -zoals renovatie van het stuurdraaipunt v.d. roets- nauwelijks aan de wielkasten en het stoeltje van de DF toe kom. Heb ik de Jan Eggens trike weer eens uitgegraven en op 3 wielen gezet. Voor deze winter als het (toch nog) glad wordt heb ik liever al een meersporig voertuig tot mijn beschikking. Maar ik zou Mick natuurlijk niet zijn als ik daartoe niet wat veranderingen uitvoerde aan het origineel :-)

De fiets is door Jan niet echt op snelheid gebouwd en dat hoeft ook niet voor mijn doel maar een iets lagere fiets met een wat liggender houding is vrij makkelijk te bereiken door de zadelveren te verwijderen van de achtervork. Dat heb ik dus gedaan.

Daardoor kan de bochtensnelheid wat hoger worden uitgevoerd met behoud van dezelfde grootte achterwiel (559). Resulterend in een lagere rolweerstand dan een 451 (dat nu in de Cryzbike zit) en gunstiger tandwielverhouding.

Bovendien heb ik ter verbetering  van het bochtengedrag de remmen ontkoppeld. De remmen waren nog verdeeld met een cantilever achtig brugje naar 1 remgreep (rechts). Nu heeft iedere trommel (wat origineel een velgrem was) zijn eigen remgreep.

Dat remde gelijk een stuk beter maar was moeilijk te doseren. Door de heul directe fusee  besturing dreigde bij enige snelheid zelfs de besturing uit mijn handen geslagen te worden door het remmen!

Ik weet dat aan de door mij gebruikte verschillende (70 en 90MM) grootte remtrommels.

Doordenken bracht me op een ander idee. Ik had de remhevel achterwaarts gemonteerd  rechts in plaats van voorwaarts (zoals in de velomobiel). Dat leidt dus kennelijk tot het vasthappen in de trommel...Van die Drontenaren kun je soms nog wat leren ;-)

Remmend sturen is doorgaans tijdens het bochtenwerk de aangewezen methode. Vermits goed gemonteerd natuurlijk!

Overigens is het positieve effect bij niet geveerd opgehangen voorwielen (zoals op de JE) wel wat minder dan in bijvoorbeeld een velomobiel. Daarbij kun je door met het binnenste wiel in de bocht te remmen OOK nog voorkomen dat de veer uitdrukt en dus je koetswerk dreigt om te kieperen!

Bij de JE voorkomt het grote krachten die de besturing in de bocht bij het remmen tot rechtuitrijden proberen te forceren. 

Dus blijft met de grotere remkracht van beide remmen samen bij rechtuit rijden een groot voordeel en past daarmee in mijn Masterplan!




donderdag 24 september 2020

De Buddy Roller

 


 Op de foto een metamorfose. U weet misschien wel hoe een rups verandert in een vlinder? 


Mijn Optima Cheetah moest ook het voorwiel nog verliezen om op de bagagedrager van de Thys 222 plaats te kunnen vinden en vanuit Aalsmeer terug geroeid te worden naar mijn residentie in Amsterdam. Een waar staaltje Eigenfiets.nl. Al zegt M.Leemans het zelf!

Je wilt in deze tijd van natuuraantasting door de mens natuurlijk geen benzinemotor meer gebruiken voor zo'n bergingsklus. Als fietsen dan ook nog eens je hobby is bedenk je dat de te slepen fiets eigenlijk een dubbel achterwiel zou moeten hebben zodat je hem als een boodschappenwgentje aan je bagagedrager terug naar de oorsprrong zou kunnen slepen.

Dat laatste liever dan weer een of ander groot vehikel als een bakfiets in de openbare ruimte dat verder daarna ongebruikt weg staat te rotten en roesten...

Het alternatief om de afstand naar de andere fiets te overbruggen heet namelijk OV en bestaat (zelfs vanuit de Hoofdstad) uit een tram en twee bussen.

En zoals Had-je-me-maar van de Rapaille-partij ook zo veel mogelijk gemaakt met hergebruik van opgeslagen spullen. Zo heb ik nog twee 406 wieltjes hangen met indstrielagers van een al jaren niet meer gebruikte Noomad duo-voorvork.

Daar gaat een met snijraam van roest ontdane draadstang M10 door die in Oud-Zuid rond de schoorsteen op het dak zat en ooit mijn schotelantenne droeg (om Spanje te ontvangen). Zoals Jan-met-de-pet zal ik maar zeggen dus eigenlijk :-) 

Dat is ook de maat die nog net door de achterpadden van o.a. de Cheetah gaat.

Zo heb ik vandaag de bergingsklus zelfstandig uit kunnen voeren op een Corona-crisis bestendige wijze.

Wel moet ik bekennen dat de gekozen spoorbreedte van 55cm enige doorbuiging van de draadstang veroorzaakte maar dat mag de pret niet dukken in Huize Weltevree.


Voor een degelijker constructie als je over langere afstanden twee fietsen vervoeren wilt zou je natuurlijk een gekoppelde buizen- of vierhoekige profielenconstructie kunnen maken. 

En laat iemand anders de handen daarvoor nu maar weer eens laten wapperen!

 

vrijdag 11 september 2020

Stuurdraaipunt 222 (opnieuw) gereviseerd

De M8 schroefdraad voor de lagerbouten van het stuurdraaipunt zijn na mijn eerdere herstelpoging met schroefdraadveertjes (Juli 2016) na vier jaar uitstel nu ook aan vervanging toe. Speling op dit fietsdeel leek me een aardige aanleiding om naar de carbon-constructie van de Thys 209 over te gaan. En dan gelijk in een lichtgewicht carbon stuur van die laatste fiets te investeren.
Maar misschien denk ik wat te makkelijk over een carbon strop over een stalen vork want Derk vond dit geen goed idee...
 Nu zijn die originele stuurdraaipunten voor de 222 ook niet zo extreem duur (zo'n 70 euro met porto ongeveer) maar dat vind ik qua gebruik van grondstoffen en fossiele brandstoffen toch een minder goede optie. Magnetisch staal kan ik elektrisch met elektroden in elk geval aan elkaar bakken. Zodat het daarna bij een plaatselijke smederij netjes afgelast kan worden.


De fiets ontdeed ik van de strop waarbij die verder gewoon in de hal kon blijven staan. Maar dat was dan ook veruit het makkelijkste klusje van het geheel :-)
Alvorens iets weg te slijpen plaatste ik het draaideel op een (andere) losse overmaats (1 1/8") vork. Maakte ik aan een van de m6 vastzetgaten een U-constructie om de plaats van de nieuwe koppelmoer te bepalen. En controleerde die op haaksheid met een winkelhaak.
Wat echter vaak gebeurt gebeurde na het nemen van de foto ook. Door de hitte kromp de tweede koppelmoer m6 zo vast over de m6 draadstang dat die niet meer los te krijgen was! En dat was natuurlijk nodig voor de vervangingsactie...

De hechtingslasjes braken door mijn verwoede pogingen waarna ik een maat groter (m8) gebruikt heb. Waarin je met inslagmoertjes (de puntige glimmende dingetjes) perfect een m6 bout of draadeind kunt centreren!


Op deze manier heb ik de plaats voor de nieuw uit te voeren draadbus vastgelegd. Maar dan zodanig dat deze na de lasjes WEL demontabel werd.
Voor het nieuwe stuurdraaipunt gebruikte ik een ordinaire zeskantige koppelmoer. Hetzelfde staal als de rest van de strop en wat dikwandiger dan de rond RVS uitvoering.
Het wegslijpen van de oude schroefdraad met een haakse slijper was op zich niet moeilijk maar het inslijpen van een sleuf voor de grote zeskant was echt een geduldwerkje... Daarbij kwam de bruine vork wel goed van pas om het werkstuk snel te draaien en af te steunen.
Toen alles eindelijk in mijn lasmal gemonteerd kon worden en opnieuw op haaksheid gecontroleerd heb ik de moer met twee hechtingen gefixeerd.
Een smederij in het Centrum bleek niet over TIG-apparatuur te beschikken maar firma De Hoop in Amsterdam-Noord kon het gelijk voor me uitvoeren voor 10 euro (!).
Het resultaat na met een tapje het draad wat op te halen is niet links, niet rechts maar recht door zee!


Ik heb nog wat (bij)gevijld en meen dat alles te monteren moet zijn morgen.
En dat ga ik VOLKOMEN ONGEVERFD doen. En niet eens om jullie te choqueren maar omdat het een oude metaalbewerkerstruc is. Op roestig staal houdt de verf beter ;-)

The Tourists (later: The Eurythmics):



update 12:10 u.: De roets rijdt weer slagvast en trefzeker!


maandag 7 september 2020

Corona-proof


Op de terugweg van een veilingochtend kwam ik deze trike tegen op de Hornweg in Aalsmeer.
Ik fiets daar vanwege het snelheidsverschil met de fietsers tussen de auto's maar op het klinkerfietspad ernaast zag ik dit met Coronascherm verdeelde voertuigje.
Duidelijk is me dat het duo waarschijnlijk tot elkaar geen relationele verhouding heeft.
Zelfs geen 'gemeenschappelijke huishouding' voert getuige de aparte bagage-koffers ;-)
En ook is het niet zomaar toegestaan die dan zomaar in het gezicht te gaan fotograferen.
Dat loste ik op door ze op te wachten met mijn Iphone en een foto van achteren te nemen!


Het hesje vermeldt een 'Stichting SAM'. Sociale Activiteiten voor de Medemens.
Die kan ik terugvinden als gevestigd aan de Margaretha van Borsselenlaan in Amstelveen.
Op hun website zijn ook enkele betere weergaven te zien van de driewieler en geeft een goede indruk van de kwetsbare doelgroep waarvoor hij zeker goede diensten zal bewijzen!

vrijdag 28 augustus 2020

Homemade kettinggeleidewiel


Eigenlijk ben ik al sinds de Fortenroute ontevreden met mijn prestaties op de Optima Cheetah.
Daarmee reed ik misschien te hoog ten opzichte van the leader of the gang (MarkJan). Maar toch weer lager dan een ander...
Vorige week kreeg ik de opmerking van een racefiets-rijdende collega en Snelle Jelle Jeroen "dat mijn ketting nogal ratelde".
Dat hadden zelfs mijn oudere oren ook wel opgepikt maar ik verkoos het steeds vervanging van het kleine en steeds verder beschadigende zwenkwieltje zonder band voor me uit te schuiven.
Omdat ook mijn snelheid ten opzichte van Jeroen achterbleef heb ik toch besloten hier maar eens werk van te maken!


Feitelijk was ik al veel eerder tot de conclusie gekomen dat een groter geleidewiel mogelijk en wenselijk zou zijn en het idee hoe dat te maken daar. Maar mijn eerste poging om dat los uit de mal te krijgen faalde.
Het composiet bleef daardoor vast zitten zitten aan het (enkele) lager maar kwam los van het RVS tandwiel.
Omdat ik het toch jammer vond om het hierbij te laten zitten en ook weinig meer te verliezen had kreeg ik (nu zonder krans die in de weg zat) na het schrijven van het blogbericht met een schroevendraaiertje vanaf de zijkant alsnog het composiet/lager uit de helft van het Flevobike (deelbare) geleidewiel dat ik als mal gebruikt had.


Omdat de pasvorm naar de cassette-krans eigenlijk zo goed gelukt was zette ik het metaal alsnog aan het composiet vast met seconde lijm :-)


Ik maakte opnieuw microbaloon-glaspoeder aan met epoxy en bracht dat nu zo breed mogelijk aan over het tandwiel aan beide kanten.
Daar rijd ik nu zo'n 85 kilometer meer dan probleemloos mee rond.
Het draait namelijk zo soepeler en ik kan nu praktisch geruisloos een hogere snelheid behalen!
Dit lijkt me een goede aanleiding om in de kantlijn de kilometerstand van de Cheetah met het gebruik van dit handgemaakte geleidewiel te gaan vermelden.
Eindelijk een excuus!  ;-)

zondag 23 augustus 2020

Kickbiking !


Vlak voor mijn verjaardag zag ik mijn kado al bij de vuil- en recyclingcontainers staan: een kinderstep maar met grotere (18") wielen!
En helemaal compleet. Goed, de V-brakes zaten vast, de banden leeg en wat speling op het balhoofd. Maar mijn vingers jeukten gelijk om dit varkentje eens te wassen!
Maar goed, eerst mijn verjaardag natuurlijk op woensdag, toen de ravelige propulsiekabel van de roets omgedraaid en de schakelkabel van de Cheetah via het geleidewieltje van de Sunrace achterderailleur geleid (die van de Gamma was ook te kort om dit anders te doen).
Ondanks de nog praktisch ongebruikte banden was geen van de hier en daar roestige stalen velgen nog 100% recht. En dat komt bij een V-brake erg nauw natuurlijk.
Het meest rechte wiel was het achterwiel en het verwisselen met het voorwiel gaf me gelijk de kans de lagers wat olie toe te werpen.
De achterremkabel was niet meer te redden en heb ik er met de rest op het achterwiel helemaal afgehaald om me op de voorrem te concentreren.
Zelfs toen dit gelukt was had de 'Corvino.nl' de makke dat na het uitdraaien van de vingerslagbeperking (voor afstelling op kinderhandjes) het tonnetje met de binnenkabel zo uit de remgreep viel )-:
Geen wonder dat dit merk nergens meer verkocht wordt met zulke spullen er op!
Daarom heb ik het -nu toch overbodige- linker remgreepje rechts gezet. Zodat het 'uitvalgat' nu naar boven wijst ;-)



Je kunt van dit merk autoped wel nog wat exemplaren op Marktplaats vinden. Allemaal min of meer roestig en voor maximaal 15 euro aangeboden. Maar een hoger bod dan 6 euro kwam ik niet tegen!
En aangezien mijn zus (voor haar jongste zoontje) bedankt heeft wil ik hem voor zo weinig zeker niet meer kwijt!
Juist de korte ritjes worden met deze manier van voortbewegen ineens leuk, interessant en sportief. 
Boodschappen doen met de rugzak in een van de buurtsupers, een gesorteerde afvalzak naar de juiste container en eventjes gras en paardenbloembladen knippen voor de cavia: dat alles zonder fietsschoenen meer aan te hoeven.
Als je met 1 hand het stuur vast houdt kun je met de voet aan de andere kant het achterdeel optillen en wegdraaien. Er is zo helemaal geen sprake van een draaicirkel meer en dat vanuit stilstand!
Gecombineerd met een geheel nieuwe training in de heupen spreekt dit spieren aan boven de knieen, in billen, rug en buik!



Ik ben er zelfs even mee naar Intertoys geweest om iets te kopen voor de DF-klus.
Toen ik de winkel verliet keken me enige kindermeisjes met kunststof speelgoedsteps me onderzoekend aan.
" Nee deze is van mij hoor en ik wil echt niet met je ruilen!" 


woensdag 12 augustus 2020

Typische MBB-bandenslijtage


 Omdat de Df (meer langzaam dan zeker) onder constructie is (zie 'Peer de Schuymer') gebruik ik de voorwiel aangedreven Cryzbike wel weer af en toe. Geen straf met dit warme weer. Snelheid is toch wat ondergeschikt nu.
Ik heb daarmee afgelopen week o.a. een tweedehands koffiemolen opgehaald (een met een conische maalschijf i.p.v. mesjes voor espresso maling van de Fairtrade bonen), Helaas moest ik daarbij ook een lekke band betreuren in de (toch forse) Shredda.
Deze Schwalbe ken ik juist als een (draad)band die doorgaans lang mee gaat. Het blijkt dan ook geen lek te zijn in het loopvlak maar juist in de wang.
Ik meen -hoewel na slechts 5755 km- daarmee toch wel een typisch 'Moving Button Bracket' slijtage op het spoor te zijn.
Op eigenlijk iedere video die vanaf een Cruzbike-achtige fiets opgenomen is kun je de wat deinende tred van dit type fiets waarnemen. Dat is ook de wel prettig aanvoelende links-rechtse druk op het stuur -in cadans ritme. Maar hierdoor worden de wangen van de voorband kennelijk zwaar belast!


Eigenlijk ben ik dus op zoek naar wat bredere 451 banden. Zoals de Shredda maar dan met wat sterkere wangen.
Maar de keuze in 20x1 3/8 banden is beperkt. Liever niet m'n smalle Durano's .
Ik wil het daarom eens proberen met Michellin City Diablo 'racebanden' van in ieder geval 37mm breed...
Nu was deze Shredda zeker niet de duurste band en minder snel dan de vouwband versie. Maar dit is toch al met al wel een wat teleurstellende constatering.
Zoals door Wim Schermers (en anderen hun) rolweerstandproeven gebleken is zijn soepele zijvlakken een vereiste voor snelle banden. Dat is bij een MBB fiets dus kennelijk niet met een duurzame band te combineren.

Zelf gaat het mij namelijk best wel aan het hart deze 37 mm brede band met nog een perfect uitziend loopvlak in de shredder te moeten gooien :-( !

zondag 2 augustus 2020

Peer de Schuymer


Het roer is opnieuw om hier voor Eigenfiets.nl. Ik ben nog steeds overtuigd dat in principe met handpleister-stuc van binnen uit de wielkast van de DF het snelst (en zeker goedkoopst) zou zijn aan te passen. Want ik was zelfs al aardig op weg met deze methode...
Maar toen bedacht ik me dat ik eigenlijk ook de draaicirkel door de wielen wel wat kleiner zou willen hebben. Vooral om de trekkerhellingen in te kunnen draaien op het werk. En dan heb ik het nog over de 38 mm (1,40") banden!
Het wordt dan steeds moeilijker om nog precies te bepalen waar en wanneer ik het gips wil verwijderen. Terwijl doorrijden, zelfs met een deel er van vanwege het gewicht natuurlijk niet wenselijk is...Ik ben dus overstag gegaan (voltooid deelwoord)!
Zoals Piet Kunis dat deed (het noodzakelijke weghalen vanuit de buitenkant en het schuim daarna dichtlamineren met carbon) kan de wielkasten alleen maar sterker maken.
Zonder een opzienbarend grote ongewenste vermeerdering van het gewicht dus.
Ik heb het gips daarom verwijderd en ben mij aan het bekwamen in de 'Kunis-techniek' ;-)
Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat er voor secondenlijm ook spuitbusjes 'versneller' in de handel zijn! Maar die zijn via Toolstation hier in de Hoofdstad op verschillende vestigingen zonder portokosten verkrijgbaar.

Timmerman Koos legt het uit (met hetzelfde vertederende accent als dat van Derk Thijs):


Via een Forum voor modelvliegtuigbouwers las ik zelfs dat er daar weer in de plaats voor als niet-chemische variant een spuitfles(je) ciroenzuur of sodawater voor gebruikt zou kunnen worden.
En fin, Eigenwijs of niet, je moet natuurlijk nooit vasthouden aan een plan als het eindresultaat -zelfs maar mogelijk- minder zou zijn...!
Wel zal uitbreiden van de wielkast om de draaicirkel van de fiets te verkleinen consequenties gaan hebben voor de breedte van het stoeltje.
Dat is jammer want dat is juist het onderderdeel dat het meest slijtvast bleek met de m6 ophanging.
Anderzijds vond ik de taps toelopende vorm van het ding over de hele breedte (alleen maar om redenen van design) toch al ongewenst voor de ophanging!

dinsdag 7 juli 2020

Fortenroute goed bezocht


Het Vrijdagbericht op Ligfiets.net las ik eigenlijk pas zaterdag. Ik had namelijk zopas ophangbeugels voor mijn fietsen ontvangen uit Duitsland van Amazon.
Behalve dat er dit keer geen d/t fouten instonden viel het me ineens op dat de volgende dag al de Stelling van Amsterdam-route gereden zou worden!
Die wil je na zo lang in groepsrij-lockdown gezeten te hebben natuurlijk niet missen!
En zo dachten er meer over.
Hoewel 1 iemand miste werd zijn plaats ingenomen door de -als altijd- herkenbare verschijning van Jules & Elly in hun Quattro's en begonnen we al met zijn zevenen vanaf de pontjes bij het hoofdstedelijk CS.
Het regende en waaide flink de eerste uren maar toch had ik voor de Cheetah gekozen (niet de DF met de langzame 38 mm Continentals dus, bang voor pijn in de voeten) .  Samen met Mark-Jan zelf, waarvoor het eigenlijk geen keuze is, waren we daarmee ver in de minderheid. De DF van Fred, Strada's een Quest zou later inhaken.
Jules en Elly waren ons in feite tegemoet gereden en haakten bij hun eigen woonplaats af.
Hoewel het niet koud was was ik blij dat de regen eindelijk op hield maar beoogde koffiepauze in Abcoude ging niet door omdat de groep, inmiddels TIEN man sterk geen plaats kon vinden in het door Coronamaatregelen verkleinde etablissement.
Foto's heb ik helaas niet kunnen maken want ik heb vrijdag mijn telefoon op het werk laten liggen. Het tablet waarmee de hangende Ligfiets is genomen is wat te groot voor dat doel.
Niet alleen de animo was groot eindelijk weer eens samen te rijden, ook de spaghetti maaltijd thuis bij Sjoerd in Vijfhuizen was een gouden bijdrage!
We hadden allemaal een mondkapje bij ons om gebruik te kunnen maken van de (gelukkig enige) pont. Daar kon ik ook het bandencompressortje laten snorren zoals gepresenteerd door Wim Schermer.
Dat kon niet verhinderen dat Mark-Jan op de lange afstand duidelijk mijn meerdere is, zelfs op een veel lagere bandendruk... Ook de vanaf Abcoude ingehaakte rijder op een carbon M5 Highracer had minder moeite op een lagere bandenspanning dan ik. Maar dat zijn ook wel superieure fietsen lijkt me
In Volendam was ik dan ook 'aardig kapot' met mijn zware RVS antieke Optima (met bovendien te grote slecht aansluitende toptas).



Daar kwam bij dat achteruit manoeuvrerend  de ketting er af liep waarna het zelfs onmogelijk werd nog naar het kleine voorblad terug te schakelen. De eerste de beste helling moest ik daardoor lopend afleggen. En zo nog meer afzien.
Vanaf Monnickendam besloot ik dan ook het eindpunt (waar ik vlak bij woon, de Schellingwoudebrug) te bereiken zonder de groep die over de dijk van de Gouwzee verder reed.
Via de kortste route landinwaarts die ik goed ken, via Zuiderwoude.
Met oververmoeide bovenbenen en door de zon verbrande knieën
 was ik daarmee om kwart over zeven weer thuis. Maar zonder voetklachten en een goed gemoed!

zondag 7 juni 2020

Beertje Redneck naar matriarchaat

Cavia's zijn zeker niet door god geschapen!
Ze bestaan namelijk niet in het wild en hebben dat ook nooit gedaan.
Ver voor de veronderstelde 'geboorte van Jezus' werd het diertje door voorouders van de Inca's gefokt uit in het wild levende cavia-achtigen. In de regio van het hedendaagse Peru.
Uit genetische tests blijkt dat dit maar 1 keer gebeurd is en daarna nooit meer herhaald. En daar komen al die wonderlijk zo veel van elkaar verschillende beestjes dus uit voort!
Nu is afgelopen jaar éen van de twee broers komen te overlijden van het duo dat ik jaren geleden van mijn moeder gekregen heb. Ze waren onafscheidelijk hoewel 'de kuif' niet altijd even vriendelijk was voor zijn broer...
De meest bazige beer is niet meer en de altijd slimste heeft hem uiteindelijk toch overleefd (kunnen we misschien een les uit trekken, het zijn bovendien 100% vegetariërs!).
Nu pas werd me duidelijk wat een probleem je dan hebt om zo'n oudere beer nog aan 'een maatje' te koppelen!
Omdat ik geen nest wil en hij al te oud is om nog te laten castreren heb ik hem proberen te koppelen aan een jong mannetje. Geen familielid dus dit keer.
Met een wifi bewakingscamera moest ik jammer genoeg constateren dat dat beslist geen 'match' werd...De oudere grotere beer probeerde het nieuwe diertje het leven alleen maar zuur te maken. Hij smeet hem door de kooi en zou hem zelfs uitgehongerd hebben als ik niet had ingegrepen...

Nu had ik met die mogelijkheid -waar vaak voor wordt gewaarschuwd- al rekening gehouden en gezorgd dat dit (jonge) beertje een gecastreerde was. Dit is al gebeurd bij de kinderboerderij waar ik hem vandaan haalde.
Daardoor heb ik 'Redneck' alsnog gelukkig kunnen maken bij de twee vrouwtjescavia's ('zeugjes') van mijn moeder in Monnickendam.
Daar bracht ik hem achter op de Optima Cheetah heen (bovenste foto).
Opnieuw ging mijn tablet en de observatiecamera mee en logeerde ik een nacht om het drietal samen te beoordelen. Wat een verschil!
Hij werd gelijk geaccepteerd en tussen de (rood-)bruine korthaar en de grotere bruin-witte dame ontstond gelijk iets dat zeker als "cavia-relatie" kan worden aangeduid. Heel vertederend om te zien!



En mijn eigen cavia? Ik ben er achter dat voor hem de vrijheid van de complete tuin waarin hij rond kan lopen de grootste peiler is van zijn levensgeluk. En dat is nu ZIJN tuin. En hij mag ook graag fourageren in gezelschap van de kat ;-) Voor de duvel niet bang.
Hij moet eenvoudig niets hebben van nachtbrakende jongelieden die hem uit de slaap houden met druk gedoe!
Een opvatting waar demograaf Malthus (1766-1834) het zeker mee eens zou zijn.





woensdag 27 mei 2020

Piet Pelle op zijn Gazelle

Omdat ik vandaag eindelijk weer eens op een menselijke tijd op mag staan op een doordeweekse dag ben ik gisteren middag alvast boodschappen wezen doen. Toen ik het vouwfietsje voor de buurtsuper parkeerde merkte ik dat dat was tegenover een rijwiel dat uit een totaal andere tijd moet stammen!

Dat de herenfiets oud is blijkt wel uit de bijna verdwenen laklaag waar zoveel van is weg gecorrodeerd dat de originele kleur eigenlijk niet meer te achterhalen valt.
Wat mijn aandacht trekt is dat de lug van het traphuis voor de zadelbuis gebroken is...En toen, met een vrije afstand van maar liefst drie centimeter, terug weer vast is verbonden met het frame door stukjes vlechtijzer!
Uit wat voor tijd moet dit rijwiel wel niet stammen dat het de moeite waard was om een fiets op deze manier te repareren? Het duizelt me. Misschien wel tijdens de hongerwinter van de tweede wereldoorlog!
Het logo ' Gazelle uit Dieren' staat er nog op op het balhoofd.


Spie cranks zoals nog in mijn prille jeugd te doen gebruikelijk was om te monteren. Maar toen had Koninklijke Gazelle wel al de sierlijke dierafbeeldingen in het voortandwiel.
Zeker de meest degelijke rijwielen ooit gemaakt (en niet de lichtste) met stangetjes-bediening van de trommelremmen zodat je NOOIT een remkabeltje zou breken...en wat de mensen groot gelijk hadden om te begeren.
Maar om nog maar een gedachte te schenken aan reparatie van het gebroken diamantframe van de herenfiets in deze tijd dat je je nek breekt over achtergelaten fietsframes op straat...
Er moet oftewel een verschrikkelijke economische schaarste geheerst hebben oftewel iemand in de bocht geweest 'die het lassen niet laten kon' ;-)
Het is buitengewoon moeilijk om zulk dik massief (betonwapenings)staal aan een dunwandige buis te lassen met electrodus. Althans zonder gaten in die laatste te smelten. Ook de afstand die gehouden is tot de trapaslagers zodat die niet zouden vervormen is goed doordacht.


Daarnaast moet de lasser erg gemotiveerd zijn geweest om direct na het lassen natte lappen voor het koelen van het trapstel in te zetten!
Gazelle gebruikte vanaf het begin van de vorige eeuw framenummers waarmee je het bouwjaar kunt achterhalen volgens Wikipedia. Daarom ben ik -het is toch een vrije dag- nog even terug gefietst om die te zoeken bij de zadellug.
De fiets staat er nog dus is niet van een Lidl-klant waarschijnlijk maar van een bewoner van de Insulindeweg. Helaas kan ik op het hele frame geen framenummer ontdekken. Maar het merkplaatje lijkt me absoluut origineel.
Ik citeer: "Tijdens de Tweede Wereldoorlog had Gazelle het moeilijk, net als veel andere productiebedrijven. Veel van het materiaal en van de machines werd naar Duitsland overgebracht, en kort voor de bevrijding werden de resterende machines door een speciaal Sprengkommando vernietigd"
Aangezien er ook geen sporen zijn van een weggevijld serienummer, dus er vermoedelijk nooit een opgestaan heeft, zou dat niet juist een extra aanwijzing zijn voor de bijzondere tijd waarin het rijwiel gemaakt is?

              Van nog iets daarvoor de jaren twintig, stamt dit reklamefilmpje:



zaterdag 16 mei 2020

Van een hobby je liefhebberij maken.

Hoewel de 'Degelijke Stadsfiets' waar buurtfietsenmakerij Smerig in de van Ostadestraat zich op richt niet helemaal mijn ding is (als ligfietser is me daar een vouwfietsje al goed genoeg voor), ben ik soms heimelijk wel wat jaloers op die gasten.
Hoe heerlijk ontspannen ze voor de werkplaats zitten om in het zonnetje hun wielen te spaken! Maar zou ik dat zelf ook niet kunnen met mijn ligfiets-Toko? Spullen genoeg!
Het voorwiel van de roets vertoont een lichte slinger zag ik vrijdag. Dat zou ik dus graag even na richten op een mooie dag. Dat is het vandaag helaas wat minder.
Wel kan ik vast een inspaninrichting bedenken om een wiel met het door mij gefabriceerde flexdeksel na te draaien. Liefst zonder mijn creatie los te hoeven maken van de Sram-trommelremnaaf natuurlijk! ;-)
Dat moet zeker lukken in de Tacx 'hometrainer' die breed genoeg is! En die ik eigenlijk alleen voor montagedoeleinden gebruik omdat ik al genoeg fiets.
Wel is die feitelijk gemaakt voor bredere achternaven. Maar een stukje buis over een asmoer doet de  truc door de vrije ruimte op te vullen.



Ondertussen heb ik een ander eerder gespaakt wiel voor de 222 gevonden. 
Eén met maar liefst een inwendige breedte van niet minder dan 29 mm! Eigenlijk speciaal bedoeld om in combinatie met een Gocycle-band te gebruiken. Maar die is net te breed voor de huidige voorvork. Ik heb daar nog wel een (nóg oudere) Thys vork voor maar moet die dan eerst behoorlijk aanpassen.
Het wordt daarom een Shredda 1.75" (44 mm) in combinatie met een Shimano rollerbrakenaaf.
Lijkt me ook een interessante combinatie om uit te proberen.

Zulke brede en comfortabele banden kun je met een enkelzijdige voorvork wel vergeten heb ik gemerkt. Die gaan aanlopen tegen de vork omdat ze daar niet op ontworpen zijn. Of je moet ze excentrisch spaken maar daar is dan weer absoluut niet mee te sturen omdat het loopvlak van de band dan naast het draaipunt van het stuur komt te 'liggen'...
 Long story short, ik houd het nog even op de Thys 222 met Eigenbouw RVS boegspriet!

maandag 11 mei 2020

Vroeger is anders

Over de titel van dit blogbericht: Misschien heeft u de theatershow van Peter Pannekoek gezien 'Later was alles beter' ? Misschien ook niet.
Happy you, dat doet er nu ook even niet toe.+

We moeten op de plantenvloer der Koninklijke Flora Holland nu een half uur eerder beginnen (om zes uur). Niets nieuws op zich in het hoogseizoen. Want dat gebeurde voorgaande jaren ook al.
Dat heette (of eigenlijk 'pleegde te heten') dan 'vroegveilen'. Maar dat is het dit keer (nog) niet en ik zal u zelfs proberen uit te leggen waarin het verschilt daarmee. En wat dat met ligfietsen van doen heeft.
De extra stapelwagens die door ons gesorteerd worden vanaf zes uur zijn geen karren met planten maar met bloemen, afkomstig van de begane grond. Onze 'eigen' veilingzaal der planten op de tweede verdieping draait pas een half uur later de koopwaar door de zaal.
Helaas betekent dat (ja er staat 'be-' voor maar dat maakt het geenszins voltooid deelwoord, ben je belazerd!) dat er veelal al vanaf half zes karren worden opgevoerd voor het latere veilproces. Zodat ik de velomobiel niet veilig de fietsenkooi in kan krijgen!
Een tweewieler wel omdat ik die snel op kan pakken en daarmee in axiale richting  kan lopen om zo schade voorkomen.
Ik heb het herstellen van de schade aan de DF na het repareren van de integriteit van de bodem met twee stroken reparatieband dan ook even gestaakt.



Om daarvoor in de plaats de achterrem van de 222 weer gangbaar te maken. 
Ik kwam er namelijk ineens achter dat ik wel weerstand voelde in de greep maar niet daadwerkelijk de achterrem bekrachtigde!
Die zit bij mij strak achter het stoeltje omdat ik vanwege de 2 duims band geen V-brake gebruiken kan. Het bochtje dat de velgrem verbond met de remkabel was afgebroken en knelde met dat deeltje de staalkabel af.
Zoals ik ook met de DF-derailleurklem gedaan heb heb ik het inbusboutje gelijk vervangen door een zeskant. Zodat ik de kabel voortaan kan losdraaien vanaf de zijkant.  Het loshalen van de bovenste ophanging van het stoeltje bij makke aan de remkabel zal zo hopelijk niet nóg eens herhaald hoeven worden!


Tevens heb ik afgezien van het gebruik van de rapidfire/ duimshifter op het stuur van de Optima Cheeta. 
Daarvoor moest ik te vaak terugschakelen met totaal andere vingers omdat de juiste versnelling niet helemaal werd gepakt. Nu zit er een Sram Attack gripshifter op.
Maar daarvoor was de gebogen vorm van mijn ook als 'toch nog wat te breed' beoordeelde stuur niet geschikt.
Dat heb ik vervangen door een enkele bocht 22 mm in de stuurstrop.
Om dat vast te houden en de juiste stand te bepalen heb ik die eerst met een popnagel gefixeerd.
Toen dit zijdelings speling gaf heb ik het -om lassen te voorkomen- nog een kleine 100 km kunnen oplossen met epoxy-klei aan weerskanten.


Dat hield zo'n 100 km maar toen dat scheurde aan de rechterkant en los kwam van het chroom aan de andere moest ik toch de 4 kabels er weer uittrekken.
Om smelten van de mantels te voorkomen bij het alsnog lassen. De popnagel bleef om de juiste stand te waarborgen.


Nog iets over 'werken in blessuretijd'
Lekker niet, de mens stelt zich al genoeg centraal in de focus op deze zieltogende wereld!


zaterdag 2 mei 2020

DF gekraakt

De DF maakt bij mij niet altijd de verstandigste impulsen los. Zo is daar al minstens een maand het opgebroken fietspad bij de Amstelbrug op mijn route waardoor ik me tussen de auto's begeef.
Om geen fietsers te hinderen die het pad aan de overkant van de weg gebruiken en je dus tegemoed rijden anders.
Dat gaat altijd nog wel goed (mede ook juist dankzij de afzettingspylonen van het werkverkeer) maar dan die stoplichten bij de brug...
Daar liet ik me verleiden in een soort fuik te rijden tussen een wachtende bestelbus en de stoep.
Ik kwam die bus nog wel voorbij maar het licht sprong daarna erg vroeg op groen. Waardoor de chauffeur zich kennelijk geen rekenschap van mij had gegeven en bij het rechtsaf slaan de linkerkant van de fiets kraakte!
Hij stapte ook wel netjes uit dus ik heb geen reden aan zijn woorden te twijfelen. Maar de schade (door aanrijding met zijn band) is veel groter dan ik aanvankelijk dacht.
Het is niet alleen een rubberafdruk tegen de staartpunt links die de achterkant een stuk naar rechts duwde.
Toen ik dinsdag water onder de bodem van de fiets opdoekte voelde ik pas dat de flarden er aan de onderkant bijhangen en een scheur van 80 cm lengte in de bodem veroorzaakt hebben!

Ik had dus toch beter zijn kentekennummer kunnen fotograferen.
Gelukkig zit de schade wel aan de linkerkant achter. De achtervork zit namelijk vast aan de rechterkant van de DF.
Ook kettingdruk wordt op de beschadigde plaats niet uitgeoefend. Maar doorrijden met zo'n schade is er natuurlijk beter niet bij.
En ik ga de reparatie zelf uitvoeren want ik gruw sowieso van de inzet van fossiele brandstoffen daarvoor (en heb bovendien geen auto).

zaterdag 18 april 2020

Universele verlichting

Veel ligfietsers zijn Roomser dan de paus. Is oom agent al blij dat je verlichting voert, zij menen dat dat persé ook nog eens aan het frame van de fiets gemonteerd moet zitten. Dus niet op je hoofd mag staan of aan je tas mag hangen. Bullshit!


Helemaal fout naar mijn idee. Het effect van (ligf)ietsen op het metabolisme is het grootst door zo veel mogelijk verschillende aandrijfvormen en besturingen toe te passen. Verschillende fietsen dus en dan is universele verlichting veel overzichtelijker!


Het heeft ook nog eens voordelen in het verkeer omdat ik mijn powerled-hoofdlamp 's nachts kan richten op de gemotoriseerde weggebruiker vanuit een woonerf. Zodat ik door hem of haar in het 'zonnetje' te zetten uit de anonimiteit haal en minder moeite heb mijn voorrang op te eisen.
Voor al mijn andere liggers als de velomobiel zit mijn achterlichtje aan de tas vast zodat ik geen boekhouding nodig heb om te weten of de AAA's ervan nog lading hebben. En met de handige mili-ohm meter van Wim die ik nu eveneens in huis heb heb ik daarvoor een sterk duo in gebruik!
Als ligfietser ben je al anti-burgerlijk genoeg vind ik. En in die zin is het dan niet nodig ook nog eens excessieve  bedragen voor een achterlampje uit te geven.
Terwijl steeds meer electronica uit China wordt uitgerust met een onbereikbaar lithium-ion celletje kun je bij een grootgrutter als de Action nog steeds en masse geïmporteerde stevige achterlampjes kopen met zelfs aan de printplaat gesoldeerde contacten voor de vervangbare (oplaadbare) batterijen! En dat voor weinig...


Deze blijkt dan ook nooit uit te vallen onderweg en is goed zichtbaar. Waarom dan een duurdere bestellen zo vraag ik u af? Om 'exclusiever' te zijn?!
Hoewel ik de bril-vorm nu niet echt mooi vind van het ding vormt dat wel een bijzonder sterk reflectorglas. Ook al weer een aanrader en het simpele centrale schroefje houdt hem goed op de plaats en maakt de batterijen snel en eenvoudig bereikbaar.  De printplaat is dan ook nog eens goed uitneembaar met een klein kruiskop-schroevendraaiertje.
Ik ben over dit goedkope ding na een tijdje proefrijden bungelend aan een samenstel van tiewraps nu zó tevreden dat ik na breuk van zo'n nylon dingetje gisteren deze nu definitief met twee m3 boutjes (en kleine opvulringetjes) heb vastgebout aan de tas. De moertjes heb ik daarna een druppel secondenlijm gegeven b.w.v.  borging.

Eenvoudig, goedkoop en overzichtelijk!



maandag 13 april 2020

Kapot, weg en vervangen

Ook bij mij gaan er regelmatig dingen stuk, of erger nog. Ik ben ze dan helemaal kwijt!
Nu zal het niet zo boeien om te berichten over een gebroken (dyneema) armslagkabel, die vervang ik dus in alle stilte. Hooguit de bevestiging mijnerzijds dat een lus gemaakt met inline knoop (voor het uitvoeren van een lengteverstelling) minder de neiging heeft zich dicht te trekken dan een paalsteek. 

Wat ik kwijtraakte doordat de m8 ophangbout los kwam was een compleet (Flevobike) kettinggeleidewiel van de Optima Cheetah. Waarschijnlijk was het al weg toen ik er afgelopen week mee naar het werk toog. Maar pas een eind onderweg gaf ik me er echt rekenschap van en het kostte me behoorlijk wat energie extra. Vooral bij het klimmen tegen de trekkerhellingen van het veilinggebouw!
Ik heb het maar vervangen door iets anders van een -in ieder geval gelagerd- zwenkwiel, waar ik het rubber van verwijderd heb.


Om enigszins de kunststof te beschermen tegen invreten van de ketting heb ik er scotch-tape omheen gewikkeld. Maar dat zal zo geen lang leven beschoren zijn zo ben ik bang en de diameter is kleiner dan wat ik erop had zitten.
Het is dus een tijdelijke oplossing.
Een veel groter geleidewiel zou ik kwijt kunnen als het smaller zou zijn. Dan zou die namelijk binnen de rib van het stoeltje kunnen vallen.


Ik heb een poging gedaan om een cassette-krans te verlijmen aan een 22-8 mm lager met lichtgewicht zelf gemengd eoxyplamuur. Hars vermengd met glasbubbelpoeder.
Door met doseerspuitjes de 3 ml hars/harder goed in verhouding te krijgen hardde dat prachtig uit. Als mal gebruikte ik een half Flevobike versleten geleidewiel en zette daar het enkele lager dat ik aan het kettingwiel wou hechten met een bout op.
De rode klemmetjes heb ik van de Action.


Maar helaas, ondanks de gebruikte lossingswas bleek de hechting aan de mal toch sterker dan die aan de (geschuurde) krans. Het materiaal houdt het gebruikte lager wél stevig vast (terwijl het toch nog prima draaien kan) en heeft de vorm van het staal perfect overgenomen.
Ik heb dus toch wel het gevoel dat ik heel dichtbij een bruikbaar zelf gemaakt geleidewiel gekomen ben.