Stuurdraaipunt 222 (opnieuw) gereviseerd

De M8 schroefdraad voor de lagerbouten van het stuurdraaipunt zijn na mijn eerdere herstelpoging met schroefdraadveertjes (Juli 2016) na vier jaar uitstel nu ook aan vervanging toe. Speling op dit fietsdeel leek me een aardige aanleiding om naar de carbon-constructie van de Thys 209 over te gaan. En dan gelijk in een lichtgewicht carbon stuur van die laatste fiets te investeren.
Maar misschien denk ik wat te makkelijk over een carbon strop over een stalen vork want Derk vond dit geen goed idee...

 Nu zijn die originele stuurdraaipunten voor de 222 ook niet zo extreem duur (zo'n 70 euro met porto ongeveer) maar dat vind ik qua gebruik van grondstoffen en fossiele brandstoffen toch een minder goede optie. Magnetisch staal kan ik elektrisch met elektroden in elk geval aan elkaar bakken. Zodat het daarna bij een plaatselijke smederij netjes afgelast kan worden.

De fiets ontdeed ik van de strop waarbij die verder gewoon in de hal kon blijven staan. Maar dat was dan ook veruit het makkelijkste klusje van het geheel :-)
Alvorens iets weg te slijpen plaatste ik het draaideel op een (andere) losse overmaats (1 1/8") vork. Maakte ik aan een van de m6 vastzetgaten een U-constructie om de plaats van de nieuwe koppelmoer te bepalen. En controleerde die op haaksheid met een winkelhaak.
Wat echter vaak gebeurt gebeurde na het nemen van de foto ook. Door de hitte kromp de tweede koppelmoer m6 zo vast over de m6 draadstang dat die niet meer los te krijgen was! En dat was natuurlijk nodig voor de vervangingsactie...

De hechtingslasjes braken door mijn verwoede pogingen waarna ik een maat groter (m8) gebruikt heb. Waarin je met inslagmoertjes (de puntige glimmende dingetjes) perfect een m6 bout of draadeind kunt centreren!

Op deze manier heb ik de plaats voor de nieuw uit te voeren draadbus vastgelegd. Maar dan zodanig dat deze na de lasjes WEL demontabel werd.
Voor het nieuwe stuurdraaipunt gebruikte ik een ordinaire zeskantige koppelmoer. Hetzelfde staal als de rest van de strop en wat dikwandiger dan de rond RVS uitvoering.
Het wegslijpen van de oude schroefdraad met een haakse slijper was op zich niet moeilijk maar het inslijpen van een sleuf voor de grote zeskant was echt een geduldwerkje... Daarbij kwam de bruine vork wel goed van pas om het werkstuk snel te draaien en af te steunen.
Toen alles eindelijk in mijn lasmal gemonteerd kon worden en opnieuw op haaksheid gecontroleerd heb ik de moer met twee hechtingen gefixeerd.
Een smederij in het Centrum bleek niet over TIG-apparatuur te beschikken maar firma De Hoop in Amsterdam-Noord kon het gelijk voor me uitvoeren voor 10 euro (!).
Het resultaat na met een tapje het draad wat op te halen is niet links, niet rechts maar recht door zee!

Ik heb nog wat (bij)gevijld en meen dat alles te monteren moet zijn morgen.
En dat ga ik VOLKOMEN ONGEVERFD doen. En niet eens om jullie te choqueren maar omdat het een oude metaalbewerkerstruc is. Op roestig staal houdt de verf beter ;-)

The Tourists (later: The Eurythmics):

update 12:10 u.: De roets rijdt weer slagvast en trefzeker!