zondag 3 november 2019

Kamperen (met de ligfiets)

Het voordeel van je eigen camping tochten is dat je niet door 'ligfietscollega's' van de vereniging met een benzine-auto van het veld geduwd kan worden!
Kijk maar eens hoe ruim (en veilig) ik hier op de Allure Camping de Zeven Linden in Baarn sta. In afwachting van de Meewind-tour in Amersfoort op 12 oktober!

Deze tent is een krijgertje uit de familie en ik had er vanwege de zware uitvoering van het linnen tentdak grote verwachtingen van...Helaas is de tent door de mand gevallen in verband met grote condensatie tegen het grondzeil en de (enkelwands) tentopening. En dat nog wel een tent die trots de naam 'Wells Perry Sport' draagt !
Zeker heb ik het niet koud gehad door twee relatief dunne matjes op elkaar te leggen. Die vormen zo aparte luchtkamers en zijn daardoor veel warmer dan één dikke -met poreus schuim! En zijn voor een habbekrats te koop in een kringloopwinkel.
Maar de eerste nacht sliep ik vooral beroerd door verkeerde plaatsing onder de hoge bomen. Water dat zich boven in de naalden vergaarde viel als een soort waterbom naar beneden, Net of je in het centrum van een luidspreker bent gaan liggen hoe dat door klinkt...)-:

De ochtend van de race (het was eindelijk droog geworden) heb ik de haringen dus los gehaald en het hele zwikkie naar de veelgebruikte kale plek bij de bomen vandaan verplaatst. Ondanks de iets lagere en dus een tikkie nattere plek toch niet voor niets de meest gebruikte!
Goed, als ik 3 elektrische dekens mee genomen (of 1-1 persoons en 1- 2 persoons) had en die onder het grondzeil had geplaatst zou het condensprobleem zich waarschijnlijk niet hebben voorgedaan.
Maar ik had de tentplaats niet gereserveerd (i.v.m. duurder) en als ik op de volgende 'natuurcamping' terecht was gekomen zou er echt geen elektriciteitspaal bij de tent gestaan hebben. En was het probleem er alsnog geweest.
Gelukkig heb ik de tent na thuiskomst terug kunnen geven en zonder de lekke Yellowstone Matterhorn 1 er meer bij ben ik na een zoektochtje over het internet tot een nieuw lichtgewicht trekkerstentje gekomen. Van Decathlon, de Quechua Quickhiker 2  (twee kilogram).


Deze heeft als veel moderne tenten de boogstok aan de buitenkant zitten waardoor buiten- en binnentent als één geheel zijn op te zetten. Daardoor zal ik als het weer regent bij aankomst toch gelijk met het opzetten kunnen beginnen zonder dat de binnentent nat kan worden (aan de onderkant zit ten slotte het grondzeil).
Bovendien zitten er, een noviteit, 4 korte stokjes al ingenaaid in het dakzeil. Wat ook de snelheid van het opzetten zeker zal bevorderen ;-)
Voor als bagage-omvang en gewicht er minder toe doen heb ik dan nog altijd de oude vertrouwde Nomad Bantoe ter beschikking. Of voor als er ruzie in de tent is :-)
Die weegt 2 kilo meer maar deze fijne koepeltent is ruimer met goedwerkende verluchtingen tegenover elkaar die door een stok in de nok in elkaars verlengde liggen.

Roeifietstreffen 2014 Anna Paulowna


De Quickhiker heeft een onderverluchting die ik waarschijnljjk het best in de windrichting plaatsen kan (de tent is getest in een windtunnnel op een draaiplateau tot 70 km/uur). De warmere vochtrijke lucht die ik uitadem kan daarna via het tentdak met muggendoek aan de bovenkant aan de andere (onderdruk-) kant de tent weer verlaten.
Ik heb verscheidene goede beoordelingen over deze tent gelezen o.a. op het Wereldreizigersforum en impressies van de tent bekeken op YouTube. De waterdichtheid staat nergens ter discussie en is opgegeven als 4 meter waterkolom.
Het is inmiddels een anachronistische uitdrukking geworden maar ik hoop zo niet over één nacht ijs te gaan ;-)