zaterdag 29 september 2018

Phone-houders

Mijn refurbished 3,5 inch Iphone voldoet nog prima als fototoestel en navigatie-apparaat. Door het kleine formaat heeft hij een lager stroomverbruik en vangt hij minder wind. Ik vind hem makkelijker af te lezen dan bijvoorbeeld de Garmin Vista of Legend HCX.
Met een oordopje in kun je met Google Maps en de Fietsersbond app naar gesproken aanwijzingen luisteren zodat de lading veel langer mee gaat maar anders heb ik ook nog twee powerbanks. Waarvan ik de WakaWaka zelfs met zonlicht weer kan opladen!
Het apparaat is simlock-vrij en ik gebruik prepaid. Dus bij voorkeur stippel ik de route uit via de LAN-verbinding thuis of op het werk. Dan is Naviki een handig navigatieprogramma omdat de route ook zichtbaar blijft voor de terugreis. Google Maps laat de hele route weer verdwijnen na aankomst dus moet ik dan alsnog beltegoed spenderen als ik de weg terug niet meer weet!

Omdat ik ze bij de Action niet meer zie kocht ik bij de Lidl een fietstasje voor die dingen met zo'n transparante bovenkant en bevestigingsspul voor aan een fietsstuur. Dat tasje is op maat gemaakt voor nieuwere smartphones en valt daarom nogal ruim. Dat zou niet goed voor de stroomlijn zijn (hoewel wel waterdicht) dus fröbelde ik een ophanging aan de achteruitkijkspiegel van de DF.





Een zuignap-bevestiging  vind ik toch het summum van onbetrouwbaarheid dus die moest er aan geloven.
De witte kunststof is nylon want licht en per definitie nooit scherp. Daarmee deed ik een boodschap in Hoofddorp en dat werkte goed.














Voor de ligfiets wil ik echt gebruik maken van de grootte van het toestel zelf en daarvoor had ik nog een selfie-stick klem liggen.


Maar omdat zoals meestal bij die dingen alleen de zijkanten ervan geklemd worden....Maakte ik van een plantenbak uit de goede oude tijd boven- en ondersteunen:



Die d.m.v. een m4 boutje en aangebrachte sleuf wijder of vast tegen de smartphone zijn te zetten.





Het vond een plaats aan het stuur van de Cheetah en ik heb er zojuist iets mee weggebracht naar een adres in Amstelveen.


Prima de Luxe!

maandag 24 september 2018

Het Land van Ooit

Benzinestations die niet meer gebruikt worden, een snelweg die weggezonken is in de aarde.
Het begin van een nieuw tijdperk zonder fossiele branstoffen?


Een aantal van deze elementen zijn in elk geval terug the vinden in Amsterdam-Noord bij de toerit naar de Ytunnel.
Waar je met de velomobiel very verheven bent boven het anaal voortstinkende verbrandingsverkeer!

zondag 9 september 2018

Blik naar achteren van kunststof


Waar ik erg tevreden over ben aan mijn DF is ook het kleine maar zeer veelzeggende retrovisie spiegeltje van Zefal. Het past goed bij het kleine frontale oppervlak van de velomobiel en geeft door het gebolde spiegeloppervlak een grote zichtshoek naar achteren.
Dat is precies wat ik ook wil bereiken op mijn ligfietsen en een bijzonder goedkope oplossing daarvoor biedt een auto-dodehoeksspiegeltje.

Na de sluiting van Halfords zijn die gelukkig nog steeds te koop bij de Gamma (2,19 euro).
Daar koop je bijvoorbeeld echt nog geen (kunststof) kogelkopje voor bij de modelbouwwinkel.








Door mijn manier van werken met de boorstandaard
heb ik die ook niet nodig!

 











Zo dicht op het stuur maakt de constructie al per definitie stevig en ik kan er enorm veel mee zien over mijn linker schouder naar achteren.




Wel wil ik het handgrijpdeel van het stuur nog vervangen door iets smallers en het stuur misschien nog iets laten zakken. Daarom laat ik het kromme m5 boutje nog even door de remgreep uitsteken.
Die kan dan bij vervanging ook als ophanging voor het spiegeltje dienen.

Omdat ik het dubbelzijdig plakband (voor kleven tegen een auto-zijspiegel) niet gebruikt heb kan ik dat in de toekomst eventueel nog benutten voor aanhechting van een stroomlijn vormpje.


De proefrit leidde al gelijk tot een opmerkelijk verschil en enige consternatie. 

Ik kwam op de kanaalweg (tegenover de Jaagweg) het zelfde racefietsduo tegen als de laatste keer nog zonder het spiegeltje; Nadat ik de vrienden met gering snelheidsverschil had ingehaald en een tijdje achter me gelaten had vergat ik toen de snelheid hoog te houden en wisten ze me verrassen. Het kostte me toen de nodige moeite om ze opnieuw in te halen.
Maar dat lukte me wel nog net voor onze wegen zich scheidden..
Ik herkende ze een paar uur geleden opnieuw en groette bij het inhalen de grootste van de 2 vriendelijk met "goedemiddag!". 
Naar de kleinste en voorste rijder stak ik een hand op en wuifde even. In het spiegeltje kon ik nu gestaag de afstand tot hen zien toenemen.
Maar bij de hoge bruggen langs het Noord-Hollands kanaal bleef het in de klim wel degelijk moeilijk om de kleine in het rood geklede bukker voor te blijven. Eenmaal over de glooiing denderde ik dan weer in de voorsprong, waarna het spel hervat werd.
De kleine probeerde nog éen keer een uitval waarbij hij me iets toeriep (ik denk onaardigs) maar ik zag hem op tijd en trok weer op ;-)
Ik had het nu wel warm gekregen met het lange mouwen hemd (waar ik in de DF gelijk na de eerste herkenning niet meer herinnerd zou worden aan hEn). Maar besloot nog even te wachten met dit in de tas te stoppen tot ik van de dijk af reed die zij zouden vervolgen was mijn verwachting.
Onder het viaduct bevindt zich een brede stoep goed geschikt om bijvoorbeeld kleding te wisselen..
Dat doende  hoorde ik achter me ineens verwijtend boos "Leuk hé?!"
Ik stond nu in mijn singlet en vond dit een goede uitgangspositie om me om te draaien. Of dit voor mij bedoeld was (ik ben wat hardhorend)?
Het kereltje in het (dubbel) rood was echter al afgestapt om zijn fiets te draaien het viaduct weer uit en Goedemiddag (de grote) in het zwart stond rustig te kijken wat zijn vriend toch aan het doen was?
"Alles goed?"' was mijn reactie. Maar meneer vermeed verder oog- of stemcontact om terug te keren op zijn schreden ;-)



Oh, ja en ik had de eerste lekke Tryker band. Waarvan het loopvlak al flink wat scheurtjes vertoont...

Verwisselen van de voorband was tamelijk makkelijk doordat de fiets nog geen spatbord heeft. Zodat 'ie op de patten blijft staan / uitvalnaaf / Tectro rem, simpel gevalletje eigenlijk!


donderdag 6 september 2018

Stoelherstel (2.0): Het Schuurblokje


Met de nodige tegenzin heb ik me toch weer aan de epoxyherstel van het polyester stoeltje overgegeven.
De grotere carbonweefsellappen aan de voor/bovenkant zijn namelijk wél goed blijven zitten, het breukvlak tussen de benedengaten zit op een nieuwe plaats.
Ook zorg ik er dit keer voor niet de hars te gebruiken die de Polyservice voorschrijft voor uitharding bij lage temperaturen (Poly-Pox 355) maar de 455. De 355 harder laat een wasachig laagje achter dat de hechting kan bemoeilijken. Ten slotte kan ik  op de site van Mr. Boat  lezen dat hechting op polyester wel degelijk mogelijk is!
Ik heb wel andere stoeltjes waarin ik comfortabel en in een goede rughouding zit maar aanpassing aan de Cheetah ophanging daarvan is in het ene geval meer werk. In het andere geval heb ik er een ander projekt mee in gedachte.
Waarschijnlijk omdat ik er zo tegenop zag is de bovenkant eigenlijk erg mee gevallen. Met de lamellenschijf heb ik los carbon en gebroken polyester/glasweefsel weggeslepen op mijn nieuw gelegde tuinstoep.
Door glasvezel fijn te knippen en met hars te mengen een vulpasta gemengd en daar gelijk unidirectionaal weefsel op. Loodrecht tegen het breukvlak in aan de voor/boven-kant.
Door een spoedoplossing kan ik ondertussen de Cheetah nog even blijven gebruiken met het originele stoeltje er op (ik moet ook de onderkant nog versterken met uithardingstijd). Maar erg comfortabel zit dat niet.. .

Ik heb een kurken schuurblokje met zelfklevend klittenband onder de mat vastgezet bij de lumbale welving (-:
Het stoeltje is te kort aan de voorkant voor een fijnzinniger uitvoering. Dus een definitieve uitvoering hiervan is in principe wel mogelijk (er blijft wat ruimte vrij tot de gele framebuis aan de voorkant) maar is onzeker en lijkt me nog meer werk...

Het vervangende (gerepareerde) stoeltje geeft meer lumbaalsteun maar door de andere vorm past hij maar gedeeltelijk tegen de ondersteun.


Daarom kit ik die in eerste instantie dicht met polymerenkit van Centrum:








Ook aan de voorkant lijkt het me verstandig nog een derde steunpunt tegen de framebuis te maken.
Over de buis plak ik eerst plakrubber dat bij een hoofdlamp kwam.
Daarna vergroot ik het raakvlak nog wat met dezelfde kit.



Maar omdat ik het toch ook in de details beter wil doen dan de vorige keer bedenk ik mij en ga de kit vervangen door (zelf geknipt) glasvezel-epoxyplamuur. Waarbij ik alleen hechting aan de stoel wil bereiken door de framebuis met een zelfde soort van stickerrubber voor te bewerken...

zaterdag 1 september 2018

De razende herhaling van de Cheetah


Ik lees nog wel eens op blogs iets in de zin van "ik heb even niets geschreven maar ik heb ook eigenlijk niets om over te berichten". Bij mij ligt dat vaak volkomen anders.
Ik heb dan al een idee over wat ik kwijt zou willen maar voor dat ik het weet wordt zo'n plan al weer overvleugeld door een nieuwe ontwikkeling.
Ik zou dus sneller moeten bloggen of doorgaan me tot iets specifieks te beperken waar hopelijk iemand wat aan heeft ;-)
Dan maar even chronologisch.Vanaf woensdag heb ik voor het eerst met de opvolger van de gele ChroMo Optima Cheeta gereden (met telescoopvering achter), de opvolger van de niet meer goed sporende witte Cheetah.(met elastomeer-vering).
Ik heb me bij het her-configureren zoveel mogelijk willen beperken tot de belangrijkste zaken zoals versmalling van het enorme treurwilg stuur dat er op stond en vervanging van de trapenergie wegvretende Nexus 7 naaf door een cassette met derailleur.
Daarom heb ik de V-brakes gecombineerd met ongeveer dezelfde 19 mm inwendige velgen om nog even te wachten met de dichtgemaakte wielen. Alsof ik al nattigheid voelde...
Omdat ik sinds kort in het bezit ben van Shredda 40 mm 406 vouwbanden waarvan ik er een op de roeifiets gebruik, heb ik de praktisch even snelle en fijn rijdende Tryker op de Cheetah gezet. Samen met een 32 mm brede Conti Sportcontact achter. Die laatste is zeker niet zo snel als de 50 mm variant i.c.m. wieldeksels en een brede velg maar moet misschien nog even ingereden worden.
Long story short: Het reed weer fantastisch, zonder dat ik het stuur steeds naar links hoef te drukken (wat ik niet uit de oude heb gekregen)  en in die stemming maakte ik de showfoto...


Helaas was het na twee dagen lol donderdagavond toch mis. Stevige pijn in mijn onderrug herinnert me eraan waarom ik totaal niet overweg kan met deze (oude versie?) van het Optima stoeltje. Waarop ik ook steeds het gevoel krijg vanaf te zullen glijden naar voren.
Maar de prettig zittende tweedehands stoel die ik daarom op het witte frame gebouwd had heeft dat slecht doorstaan...
Waarschijnlijk omdat ik het polyester zitschaaltje destijds heb proberen te versterken met epoxy...

Terug bij af dus!








     

p.s. De in de clip afgebeelde Sid Vicious heeft met met dit op 'Never Mind The Bollocks' voorkomende nummer (gelukkig) nog niets te maken!