maandag 24 april 2017

polyethyleen spatbord

Het bezit van de nu feilloos werkende DF heeft de rolverdeling binnen mijn fietsgebruik best op zijn kop gezet. Het is gelijk mijn meestgebruikte ligfiets geworden en hij heeft de Cheetah bijna helemaal verdrongen!
De roeifiets heb ik wel op vrijdag nog even gebruikt maar de Cheetah alleen nog maar voor ritjes binnen de stad. Waar ik de DF niet voor op de stoep wil laten staan.
Dat heeft mijn snelheden flink opgeschroefd maar merkwaardig genoeg heb ik het nu wel in de keel / neus en oren streek te pakken....
Op zaterdag ben ik de 'March for Science' even wezen bezoeken op het Museumplein.Om de verzamelde wetenschappers het principe van de lineaire aandrijving uit de doeken te doen. Maar ik kwam natuurlijk tusssen het publiek terecht en sprak daar met Rob Hebbes.
Die toen ik over dat principe begon uiteraard verontwaardigd reageerde dat hij "er zelf een in de schuur heeft staan" (-:  Maar die blauwe machines zijn er om te GEBRUIKEN Rob!
Veel gebruiken of niet het SKS spatbord der Cheetah was weer eens gebroken en aan de zwakte van die (achter) spatborden irriteer ik me al langer....
Er is sinds kort een speciale carbon uitvoering voor ligfietsen te koop maar die kost rond de honderd euro geloof ik en dat is ongeveer de halve waarde van de complete oldtimer zo'n beetje!
Toch dacht ik aanvankelijk zelf ook in die richting. Maar dan bijvoobeeld door een compleet nieuw SKS spatbord aan twee kanten te bekleden met koolstofband.
Zou een leuke vingeroefening composietverwerking geweest zijn natuurlijk maar het is iets onbreekbaars geworden Dat meer uit de Australische Rotovelo-hoek lijkt te komen. Veel sneller te maken, eentje van polyethyleen (PE).
Deze zijn namelijk -zelfs op zondag- te koop bij de Decathlon voor 7€!
Hij komt qua omtrek en breedte heel goed overheen met de 40 mm brede Continental Sportcontact 2 die ik (met wieldoeken) in de Cheetah gebruik.


Ze komen per set voor- en achter-.Maar dan weer voor een totaal andere MTB achtige fiets. Dus maakte ik er van twee één d.m.v. popnagels.












In plaats van de zware bijgeleverde montagematerialen gebruikte ik de stangetjes van mijn oude SKS spatbord.












Toch kwamen ook die montagematerialen als geroepen. Sinds de laatste CycleVision had ik om de ankerplaat van het achterwiel vast te maken al een stuk geel dyneema koord in gebruik dat ik daar kreeg van Wim de roetsende (H.) Om mijn gebroken achtervorkklem mee te vervangen.



Nu dient daar door eigen laswerk een deeltje van het Decathlonspul voor (-:

Na afloop spoot ik de vork natuurlijk nog even zwart voor de egaliteit...




De uitvoering van de Btwin spatborden zijn een opvolger van degeen die nog op hun website staat. De uitsparing in de achterkant dient om een achterlampje in te klikken.
Leuk voor cash & carry  fietsers maar ik houd mijn achterlampje liever aan de toptas. Dat is een veel hoger dus beter zichtbaar punt!


woensdag 12 april 2017

Achteruitrijden / omslaan

In de Limit heb ik lange tijd op een smalle Durano gereden. Daarom kan ik het weggedrag goed vergelijken met de DF en 28 mm Grand Prix (Continental) als achterband.
Als ik naar het Noorden rij kom ik via de rotonde van de Schellingwoudebrug na de A10 onderdoor te rijden op een fietspad terecht. De hoek om op dat fietspad te komen is bezaaid met los grind.
Ik kan merken dat de DF daar wat eerder neigt uit te breken van achteren dan de Limit dat deed. Waarschijnlijk deels omdat ik harder rijd en krachtiger kan aanzetten maar ik heb toch ook het idee dat ik minder wieldruk heb. Misschien omdat het grotere wiel verder naar achteren staat waardoor het gewicht (nog) verder op de voorwielen komt te rusten. 
Ik begrijp nu beter waarom Daniël ook een vierwieler ontwikkeld heeft, het is dus niet zomaar een imitatie van Allert Jacobs en Miles Kingsburry!
Toch zie ik ook een positief punt voor de DF op dát gebied want door het verbeterde uitzicht van de DF vlak voor de fiets en vanaf laag op de weg is zo'n risicogebied makkelijker te herkennen. Plus dat die laagte er voor zorgt dat de fiets echt niet snel omgaat. Wat dan ook nog nooit gebeurd is tot nog toe., Hij rolt als een magneet over de weg!
Achteruitrijden met rolstoelaandrijving vanwege het ontbreken van voetensleuven begint ook al wat te wennen. Ik begon zelfs wel een zeker plezier in te krijgen daarin omdat het dus zeker een training van de torso is :-)
Daar ik met dit weer al schaars gekleed achter het minivizier zit laat ik meekijkende aanwezigen in het straatbeeld graag de kopjes van mijn armspiertjes zien!
Toch was ik daar op de terugweg vanuit Katwijk maandag (waar ik een afspraak had voor een velo-alarmsysteempje) net even te vaak mee doende. 
Waarschijnlijk omdat ik de Garmin liet routeren met de optie 'kortste weg' in plaats van 'makkelijk doorrijden' terug naar de Hoofdstad.
Dat bezorgde me dezelfde dag nog een niet zo prettige (brandende) pijn in de schouderstreek. Ik verkoos daar zelfs paracetamol voor te slikken bij thuiskomst. Waar ik dinsdag dan weer last van had bij het opstaan.
Het verschil bij het draaien in de DF achterwiel over een (lage) stoep achterwaarts opsteken of (zelfs maar) één voorwiel is echt enorm!
Mogelijk als ik de gladde Kojaks vervang door een Shredda achtige buitenband dat ik wat meer grip krijg met mijn handen. Maar dan zal de spierpijn alleen nog maar erger worden vermoed ik want regelmatig straatjeskeer-sessies doen zou zelfs met mijn ijdelheid wat uit de klauw gaan lopen...

vrijdag 7 april 2017

modificatie kettingloop DF

Waarschuwing vooraf: Dit bericht bevat enkele donkere en minder scherpe beelden. Mensen met aangeboren somberheid en twijfel aan het eigen kunnen doen er misschien beter aan de mooiweers-verhalen op andere blogsites te blijven bezoeken.
Voor wie toch verder leest maar nooit in het vooronder van de DF gekeken heeft zal ik de foto en film opnamen voorzien van begeleidende teksten. Voor de opnamen is mijn Nikon Coolpix niet echt geschikt omdat hij vreselijke flitsfoto's maakt. Ik gebruikte de dashcam met infrarood-nachtopname instelling. Zowel de belichting tussen het zwarte carbon als de posities in het vooronder zouden anders een haast ondoenlijke operatie worden naast het uitvoeren van de werkzaamheden an sich. Door ook te filmen hoop ik u een ruimtelijke voorstelling van de bestaande kettingloop van de DF voor ogen te kunnen toveren.



Natuurlijk zal de kettingbuis rechts van de rol in de meeste gevallen geen kwaad kunnen. De vraag is echter "Wil ik met mijn rappe DF iedere keer behoedzaam en met samengeknepen billen over een vluchtheuvel rijden?".  
Mijn antwoord is dus "nee". Ik vind dat mijn full carbon bike mijn bescheiden gewicht (67 kg) en bepaald geen paardenkrachten in de benen aan zou moet kunnen en enige bravoure in de rijstijl daarbij vergeven moet.. Zelfs als dat ten koste gaat van de bij aankoop geleverde uitvoering.
Vergeet namelijk ook niet dat de fiets aanvankelijk ontworpen is voor gebruik van een bredere 'standaard' Shimano trapas. De kettingsleuf zou toen nog ruimte geboden hebben voor plaatsing van de kettingbuis ter LINKER zijde. Dus richting het kleine voorblad waarbij aflopen van de ketting gemakkelijker gecorrigeerd kan worden dan er helemaal via de crank vanaf en daarna vast komen te zitten, met alle mogelijke schade van dien (bekijk mijn eerste 165 mm cranks maar eens!)..
Wel heeft ook mijn oplossing, het retourdeel van de ketting ONDER de aandrijfrol door geleiden consequenties.



'Baby be good' dus.
De rol heb ik met 5 stukjes geperforeerd montageband 2 centimeter omhoog moeten brengen. Voor de sterkte gewoon enkele strippen meer, 3 rechts en 2 links.
Om de kettingbuis van de retour onder de rol te houden heb ik een aluminium geval verbonden hieraan. Naar het oorspronkelijke m6 gat van de asophanging van de geleiderol. Waar de lagers van met loctite door ICB op een as (precies op de goed plaats voor het grote blad) zijn vastgezet.
U verkiest waarschijnlijk de fiets origineel te laten i.v.m. de verkoopwaarde aan de volgende koper. Ik ben zo tevreden verder over de fiets dat ik gewoon nooit meer een andere wil!
 Wel wil ik natuurlijk graag voorkomen dat ik door inslijping met de dremel op de plaats van de gleuf voor de ketting in het bovendeksel (de 'voetenbalk') een zwakke plek creëer praktisch midden in de bodem.
Daarom heb ik daar zaterdag eerst 3 laagjes koolstofband overheen gelamineerd.
De twee dicht bij elkaar gelegen moertjes zijn die der boutjes van het balhoofd. Daarvan zaten de sluitringen enigszins in de weg van mijn epoxy verrichtingen. Vandaar dat ik ze tijdelijk vervangen heb door verlengmoeren.
Om geen hars aan de schroefdraden te kleven en te voorkomen dat ik ze er per ongeluk uit zou duwen. Op deze zelfs ondanks het afneembare deksel nog wat lastige plek om te filmen!
Maar zonder dit montageluik had ik er helemaal niet aan moeten denken!.



Om eventuele lucht tussen de carbonlaagjes te elimineren heb ik er handmatig een weinig Paclanfolie tegenaan gedrukt. Het kartonnetje dat ik gebruikte om geen hars aan de ketting of in de goot te krijgen was eigenlijk minder goed gekozen.
Het heeft dat gedaan maar ik moest het er wel met een vijl af schrapen (-:



Feitelijk is de kettinggoot wel diep genoeg om de kettingbuisjes boven elkaar te laten lopen. Daarom heb ik met het doel het aflopen van het achterste geleidewiel de retourbuis te voorkomen op zijn plaats gezet met twee rolletjes van een verfroller (foto).


Alleen de goot van de DF eindigt aan de voorkant te vroeg om hetzelfde zonder de gemaakte aanpassingen te bereiken!.



Tenzij met een kleinere geleiderol natuurlijk maar dat komt het rendement niet ten goede.



Dus aanvoer netjes boven de retour immer gerade aus, precies zoals ik dat geleerd heb destijds bij de installatietechniek GaWaLo!
Maar kijk naar de kilometerstand zonder afgelopen ketting die ik sinds dinsdag bij houd en overtuig u zelf (op moment van schrijven 160 km). En dat is dan stuiterend over verkeersheuvels en hevig trappend tegen trekkerhellingen op mijn werk,  zonder me een moment in te houden!


zaterdag 1 april 2017

Beschouwing velomobiel(en)

Eigenlijk is het grote acceleratievermogen van de DF best vreemd. In de regel zijn namelijk ketting-geleidebuizen en geleidewielen te vermijden dingen, zeker in het voorwaarts bewegende 'bovenste' deel van de ketting. Net als de WAW heeft de DF dit beide, zelfs nog een geleidewiel meer dan de Quest en Strada en toch het sterk optrekkende vermogen. Dat moet wel komen van de grotere rompintegriteit van het ontwerp van Daniël Fenn. En het verschijnsel dat geleidewielen de ketting in bedwang houden (de krachten richten) en zo de weerstand door de kettingbuizen verminderen.
Een andere mogelijkheid dan het gebruik van kettingbuizen in een stroomlijn (die past als een handschoen) zie ik ook niet. Want de stalen schakels aangedreven door de benen hebben een vernietigingskracht waar niet tegenop te lamineren is. Feitelijk is de aandrijflijn daarmee wel nog steeds dezelfde als die van de allereerste Alleweder van Bart Verhees!
Ik rijd heerlijk in de DF achter het minivizier. Dat scheelt ook heel veel aan windgeruis en de door Wim Schermer waargenomen snelheidsvoordelen bij de Quest moeten dan ook minstens gelden voor de DF !
Omdat de vorm van het koetswerk de luchtstroom aan de voorkant na de sleuf voor het verbeterde uitzicht op de weg vlak voor je al opwaarts beweegt in dezelfde richting als het minivizier.
Het kortere instapgat moet de luchtstroom ook nog beter buiten de fiets kunnen houden is mijn indruk. Het huidige persoonlijk snelheidsrecord op de Amsterdamse weg in Amstelveen (waar ik 's morgens de weg deel met het autoverkeer) ligt dan ook op 51 km per uur momenteel.


Op het werk stal ik de fiets in een fietsenkooi onder een schuin dakdeel van het veilinggebouw. Aluminium luchtbehandelingspijpen die daar aan hangen zorgen nog voor een extra natuurlijke barrière tegen ongewenste instappers tijdens mijn afwezigheid (-:








Toch stel ik mijn voorgenomen bezoek aan de LOL-fietstocht in Zutphen nog even uit. Er zijn namelijk behalve deze beschouwing ook aan de DF nog wel wat punten die ik eigenlijk verbeteren wil.
Soms loopt de ketting van het grootste voorblad af richting pedaal. Wat erg onaangenaam te verhelpen is onderweg. Zelfs ondanks de aanwezigheid van het montagedeksel voor.
Omdat de ketting daarbij in de (on)mogelijkste hoeken komt klem te zitten tussen crank en tandwielen.
En soms als ik lekker rauw rij zelfs van het achterste geleidewiel. Waarbij de ketting een slag kan maken en daardoor helemaal getordeerd kan komen te staan.
Met andere woorden Mick mag weer aan de slag als hij de door hemzelf beoogde bedrijfszekerheid werkelijk wil halen.
Toegegeven, ik ben ook nogal ambitieus op dat gebied. Maar wil daar ook over berichten met het doel om anderen te inspireren tot verbetering. Want de fiets verdient dat zeker!