zaterdag 22 juni 2019

Tentdak herstel

Zoals beschreven werd ik zaterdag nogal teleurgesteld door een behoorlijk lek (geworden) dekzeil van mijn Yellowstone Matterhorn 1.
Terug lezend op mijn eigen blog kom ik pas op 4 jaar voor het tentje en ik heb het pas 2 keer gebruikt!
Zou het voortbestaan van een "goedkoop polyester tentje" dan werkelijk maar van zo korte duur zijn als je hoort en leest van hen 'die er verstand van hebben' ?
Om even kort te gaan: ik denk het niet!
Als ik de buitentent  inspecteer (zoals ik de hele nacht al gedaan had en daarom mede besloot van de tourtocht af te zien) zie ik dat de afdichting van de naden, de z.g.n. 'sealings' gewoon nog in goede staat zijn. Zeker als ik dit vergelijk met de staat waarin een van de familie geleende veel duurdere 'North-Face' tent verkeerde die ik bij Venray-CV gebruikt heb! Alleen helemaal in de top waar de meeste stiksels op elkaar liggen ontbreken wat korte pakkingen ... Het is hier waar de 'Mudandroutes'-site een lekkage vermoedt tijdens hun test.

Ja "vermoedt" want het prachtig geïllustreerde online-artikel beschrijft feitelijk slechts hun (zijn) mening door er éen nacht mee te kamperen... Eigenlijk een beetje als het commentaar van een verwend kind dat teveel speelgoed heeft dus ;-)
Voor mijn eigen tests bedenk ik een veel snellere methode dan de hele tent uit te zetten, een bui af te wachten of om er zelfs maar onder te hoeven kruipen!
Ik leg op de workmate een stuk van het dakje boven het kunststof bakje behorend bij een kleine verfroller en giet er wat water op. Gelijk komt er al wat vloeistof door het doek dat op die plaats steeds meer de kleur van het (rode) onderliggende bakje aan neemt: bewijs geleverd, lekke boel!






Maar dat het juist de grootte van het oppervlak van het hele tentdak lijkt te betreffen geeft me toch een idee...
Ik heb van het impregneren van de schuimkraag en het deksel van de DF nog twee waterafstotende spuitbussen van de Action staan,
Zodra dit droog is (wat bij de kleine bus vloeistof veel sneller het geval is) blijkt -wederom in de doorlekbak- dat dit doorsijpelen acuut verholpen is!


Zelfs de naden zonder zichtbare afdichting door de fabrikant in de nok van de tent (bij de ventilatie openingen krijg ik (spat)waterdicht door ook aan de binnenkant te sprayen! Dat spaart me dus gespecialiseerde tubes sealing uit.
Want de linker bus (in werkelijkheid kleiner dan de rechter) van 200 ml kost 1 euro 90, de grote bus die wat wateriger overkomt en een grotere droogtijd nodig heeft van 300 ml zelfs maar 1 euro 19. Zonder porto kosten of niets!
Mijn conclusie: Fabrikanten en winkeliers die prat gaan op het "waterdicht" dat hun tentjes zouden zijn met ' wetenschappelijke data'  erbij als "tot 2000 mm waterkolom'" moet je niet serieus nemen. Maar ook de z.g.n. ' kenners adviezen' altijd voor de duurste tenten te kiezen kun je waarschijnlijk in de wind slaan als je zoals ik weinig kampeert. 
Vijf dagen na het aanbrengen van de waterafstotende spray heb ik namelijk de buitentent over het kledingdroogrekje gespannen met haringen en met de sproeikop van de tuinslang op fijnsproeien gecontroleerd. En het water stootte er als geëlektrocuteerd van af / en de onderkant bleef helemaal droog!


Voor iemand die vaker en langer kampeert wordt het (waarschijnlijk) noodzakelijke overdoen van het aanbrengen van de afstotingsbescherming problematischer.
Zo sprak ik Elly die ik met haar gele Versatile / Orca  tegen kwam in Amstelveen van de week. En me nog een tip gaf: De tent bij het opslaan niet in zijn hoes te proppen (zoals ik hem wel 2 jaar onder de vloer heb gehad) maar meer ruimte te gunnen. In een ademende verpakking (een plunje baal bijvoorbeeld).


Elly tijdens het foto-moment van de tocht over de Afsluitdijk van Cees:

maandag 17 juni 2019

Tentdak nekt roeifietstocht

Het leek zo'n bal voor open doel, meedoen aan een van de tourtochten, de 60 of 100 km, in Leimuiden. Maar verkleumd en totaal in de contramine besloot ik toch af te haken...
Het plan was direct vanaf mijn werk, de Aalsmeerder veiling nog maar nauwelijks meer dan tien kilometer via de Westeinderplas naar camping De Straathof te rijden.
Daarvoor had ik eerder in de werkweek al mijn slaapzak naar het werk gereden met de DF.
Was het verstrooidheid in gang gezet door het feit dat we de Dinsdag na Pinksteren een uur eerder moesten beginnen, het z.g.n. ' vroeg veilen' en ik de wekker dus al om 3:00 u. 's nachts had horen afgaan i.pv. de gebruikelijke 4:00 U. ?
In elk geval had ik dan wel de volle bepakking in de banaantassen zitten maar ik miste vrijdag bij het uitpakken van de toptas in de kleedkamer al mijn smartphone.
Zou normaal op een werkdag niet zo'n ramp zijn hoewel heel ongewoon (al was mijn neus een bruine boon..) Maar de route naar de camping had ik nu net op die Iphone 4s staan + de tochten. Die zou ik zeker niet in de grote banaantassen gedaan hebben was mijn mening. Want wilde ik de toptas niet reserveren om alles zo veel mogelijk op een normale werkochtend te laten lijken?
In principe zou ik na het werk me wel aan het oorspronkelijke plan kunnen houden door onderweg naar de weg te vragen. Of in de voorzienigheid te geloven door de aanwezigheid van richtingaanwijzers onderweg.
Maar ik had een complete kampeeruitrusting bij me natuurlijk en zou zo in de tent niet eens een wekker kunnen zetten bijvoorbeeld...
Dat zat me toch niet lekker dus ik besloot dan toch maar eerst terug naar huis te rijden. Dan kon ik gelijk wat wasgoed meenemen naar Amsterdam in ieder geval en ik had nog tijd genoeg. Want de tocht zou pas op Zaterdag zijn.
De bagage op de toptas na kon ik ergens uit het zicht plaatsen zo lang en weer 20 km naar het Noorden roetsen.
Helaas thuis gekomen bleek ik de smartphone helemaal niet op het aanrecht te hebben laten liggen zoals ik me intussen wijs had gemaakt. En erger nog, toen ik via Icloud het toestel probeerde op te sporen via zijn navigatie signaal kreeg ik de mededeling "Het toestel kan niet gevonden worden omdat het uitgeschakeld is".
Nu begon ik toch werkelijk wel te paniekeren want ik had het toestel juist zo lang mogelijk aan de lader laten hangen die ochtend en zeker niet uitgeschakeld!
Zou iemand het dan toch uit de tas hebben gestolen en het toestel hebben uitgeschakeld om detectie te voorkomen (ik hoor het mezelf nog denken!)?
Nu ik er nog eens over na dacht was er op het werk (!) inderdaad een moment geweest dat ik de tas op een tafel zette om mijn portemonnee met werknemerskaart er uit te halen. Die tafel staat enkele meters af van waar de tijdregistratie hangt...
Gelukkig heb ik ook nog een oude Garmin Vista op penlights waarmee ik het adres van de camping als adres invoerde.
Daarmee reed ik dus terug naar Aalsmeer om daar mijn spullen op te halen. Maar dus wel met 40 km extra op de (denkbeeldige) teller en een onrustig gevoel.
Enigszins werd dat goedgemaakt door het uitzicht op de Westeinderplas. Maar helaas rijd je daar veelal wel vlak naast de auto's )-:
Op de camping was op dat moment nog maar 1 roetser me net voor, Fred uit Willemstad (N-Brabant) die ik even voor de campingbaas aan zag "Zie ik er zo uit?" was zijn veelzeggende reactie (-:
De -echte- eigenaar bleek een reus van een kerel maar vriendelijk en de prijs voor een nacht kamperen vond ik ook heel schappelijk 8 euro 25 cent.
Toen ik de banaantassen opende kwam tot mijn stomme verbazing daar ook de  iPhone 4S uit te voorschijn...
 "Asjemenou!" -zou Loekie de Leeuw zeggen...
Om een uur of 5 kwamen uit het Noord-Oosten de drie wijzen Mirian, Marloes en Wilbert aan.  Even later ook Hans met de 209 i.p.v. de 240. Zij en Bep Thijs net als Fred uit het  Zuiden hadden werkelijk alles op de fiets meegenomen en waren roetsend gekomen.
Bartel, Cor en Ingmar kwamen per auto en Alexander weet ik eigenlijk niet. Ook kwam het mij bekende stel waar me de namen nu even niet van te binnen schiet met de camper. Waarvan zij naar het restaurant mee zou rijden op een gewone rechtop fiets als supporter.
Zelf voelde ik me echter nauwelijks opgelucht door het terugvinden van mijn toestel,  gesloopt eerder.
Met moeite wist ik me er nog toe te zetten in een van de vele attractie-gebouwtjes van de Straathof het luchtbed electrisch op te pompen (daar zit een lichtgewicht trafo'tje bij).
In de zon van die vrijdag ben ik daar toen op gaan liggen zonder zin of energie om me nog ergens om te bekommeren (zoals het ontbijt).  Ik ging er eigenlijk ook van uit dat iemand  met een auto dat wel zou doen?
's Nachts was natuurlijk een heel ander verhaal. Om het luchtbed thermisch zo veel mogelijk van de grond te scheiden had ik er een tweede slaapzak onder gelegd.
Onder de eigenlijke slaapzak had ik helaas evengoed nog een reflectielaag nodig.
Toen het begon te regenen viel gelijk een koude in die me er toe bracht ook het roets-trainingpak van Weinandt aan te trekken.
Dat was lekker warm maar de regen werd een hoosbui die urenlang doorging en kwam nu dwars door het tentdak op veel plekken naar binnen zetten!
Dit was waarop mij de moed volkomen in de schoenen zonk en besloot van de hele fietstocht af te zien. Zo snel mogelijk naar huis met alle natte zooi!

Van het genoegen van mijn kijken naar de tamme eendenfamilies op het kampeerveld op de mooie dag ervoor bleef op dat moment echt niets meer over.















De gezamelijke eetpartij bij de chinees de avond ervoor heb ik wel erg gewaarderd.
Gezellig en ik had dan ook nog eens het meest op van iedereen :-)
Maar door mijn doofheid vooral op plaatsen waar het geluid van meerdere kanten komt kon ik helaas maar weinig chocola maken van wat er gezegd werd. Wat me dan een extra teleurstelling bezorgde over mijn eigen vaardigheden...
Persoonlijke bemiddeling van goede Miriam (zelfs een tot op de botten verkleumde Amsterdammer heeft zijn trots) bezorgde me toch nog enkele bruine boterhammen met kaas en koffie van Bartel. Voor ik op de afgeladen roeifiets terug naar home-sweet-home stapte!