Duurzaam de drempel over

 Eigenlijk was ik van plan niet meer zo vaak het interieur van de DF af te beelden. De kleur van het carbon wordt al gauw een 'zoekplaatje'. Vooral voor wie zelf een andere velomobiel bezit!

Daniël haalt echter veel van de geroemde rompintegriteit uit de vorm van de bodem. Waarom zou ik dan niet gewoon die vormen volgen als versterking voor de ophanging van mijn Eigenfiets 4de as?

Zelfs toen de hieluitsparingen onder de pedalen nagenoeg weggesleten waren door de verkeersdrempels en ik door de scheuren door naar buiten  kijken kon is de 'middenberm' heel gebleven. Bewijs al van het slimme ontwerp!

Maar verkeersveiligheid is ook een dingetje in de grote stad. Als ik zou gaan slalommen op de hoge drempel links voor mijn deur bijvoorbeeld kom ik (uiteraard) op de verkeerde weghelft terecht. Terwijl vanuit de Karimatastraat (dit heet niet voor niets de 'Indische Buurt') verkeer van links kan komen dat mij door geparkeerde auto's pas op het allerlaatste moment schuin over de weg  zal  zien staan dan (op zijn/haar weghelft)...

En ik ben geen kamikaze piloot! Dat is openbare weg en geen afgezet circuit van Zandvoort!

Er is me dus alles aan gelegen de wegveiligheid voor mij, uzelf en anderen te verbeteren door mijn geplande neuswieltje. 

Er kan ook een totaal onvoorbereide moeder met kind op de fiets die hoek om komen. Of juist een oudere op een E-bike met minder snelle reflexen...

Ik moet het rubber van het massieve bandje door het carbon laten komen midden door een vitaal deel van de dragende bodem. Daarom moest eerst de aan de vloer vastgekleefde claxon/verlichtingskabel los. 

Die zit gelijmd met waarschijnlijk dezelfde kit als de wieldeksels. Maar het midden hiervan haalde  ik met chirurgische precisie los. En een nijptang ;-)

Daar zie je aan weerskanten de al aangebrachte voetenbakreconstructie. Door die twee delen met een smalle strook weefsel te verbinden (onder de electrakabel door) krijg ik twee overlappingen (links en rechts). Op de plekken waar de m8 bout van het skatewieltje tegen de onderkant zal gaan drukken!

Constructieve verrichtingen met een Hannibal Smith achtige doordachtzaamheid waar zelfs het A-team met zijn terreinwagens en scheurmonsters een puntje aan kan zuigen.

Maar en fin, het muziekje daarvan kunt u zich misschien zelf wel herinneren ;-)

Nu eerst het zand maar eens drogen om in een tentstokken foedraal te stoppen. Als 'aandrukslurf' bij het op druk zetten van het laminaat. 

 

3 to get ready, 4 to go!

De reactie van Wim op mijn vorige bericht heeft me toch aan het denken gezet. Ben ik niet een alternatief vergeten op de wielkasten aanpassen? Die is moeilijk terug te draaien namelijk terwijl het ook niet zalig makend zal zijn. 

Juist in de bochten kan ik altijd profiteren van het lage zwaartepunt van de DF. En zo weer uitlopen op de auto's achter me! 

Het aanbrengen van een glijlaag van iets teflon-achtigs zal me vaak niet helpen denk ik om de drempels over te komen zonder schade. Omdat de voorwielen nogal eens wegzakken in een door auto's veroorzaakte kuil net voor een drempel. 

Daarvoor zou eerder een zacht soort rubber bescherming bieden. Maar zulk rubber remt juist en verdeelt de kracht van de inslag niet over de bodem van de fiets. 

Eigenlijk zou ik een klein wieltje met een massieve rubberband moeten hebben dat de onderkant beschermt. En staat zo'n wieltje niet afgebeeld in mijn vorige bericht? 

Het zou onder het raakpunt moeten komen drempel-'voetenbakken' waar de schade door en door geworden was.

Maar hoe beïnvloedt dat het rijden? Wordt dat niet doodlink balanceren of een enorme knal geven iedere keer? Moet dat snel of juist langzaam gebeuren?

Om daar achter te komen zonder een definitieve keuze te maken probeerde ik het uit.

Door aan de neusbuis van de Jan Eggens trike een in hoogte verstelbare centrale wielpoot te boren/lassen/zagen gebaseerd op een radiator poot met vloerbevestiging. Maar dan omgekeerd ;-)

Zoals te zien hoef ik dan niet meer te proberen een stoep op te rijden (maar met die hoogte zou niemand dat doen natuurlijk).

Pas toen ik het skate-wieltje met het rubber op minder dat 4 cm afstelde kreeg ik dezelfde raakvlakken als de (ongewijzigde) DF.

En ik kan niet anders zeggen dat dat prima gaat! De 'dreun' wordt mooi afgeremd door het polymeerrubber en er is geen enkele negatieve invloed op de besturing!

Alleen als ik na de drempel op kleine steentjes beland kan ik dat voelen als een ribbeling.

Maar iedere keer heel kort; een kniesoor die daar op let!

De grootste merkbare verandering merkte ik bij het achterwaarts aan de bagagedrager naar binnen trekken van de fiets. Ineens hetzelfde effect als met de DF, de neus gaat over de stoep.

Meestal liet ik dan als door een hond gebeten de beugel dan wat zakken om niet zelf het composiet te beschadigen. Door het rolletje zou ik nu gewaarschuwd gaan worden ''dat het hoog genoeg is nu!''.

Ik zie dus alleen maar voordelen om dit te gaan toepassen op  mijn 'race'-velomobiel!

Kom ik ongetwijfeld op terug (maar dan in positieve zin hoop ik).

Wie het zelf eens wil proberen op de trike mag dat bij mij komen doen (ook leden van de NVHPV). 

Zoekplaatje

 Nee, maakt u zich geen zorgen, u hoeft niet te raden. Ook ik verveel me zelden zozeer dat  ik raden of puzzelen wil!

Deze foto is inderdaad genomen vanuit mijn velomobiel DF,- want dat is ook de enige die ik heb. 

Nadat de bodemherstel met de 'zandzak-methode' zo goed gelukt is (hoewel ik er nog wel een elektrische deken onder gelegd heb omdat het zand kennelijk toch niet helemaal droog was.). Zag ik er juist nog meer op tegen het uitzagen van de vrij omvangrijke voetensleuven (in verhouding tot de smalle neus van de DF)  namelijk.

Ik kan daar hooguit 1,5 cm hoogte mee winnen maar verruil eigenlijk alleen maar het gevaar van vernieling door een verkeersheuvel door dat van mijn eigen hakken. En dat heb ik al zien gebeuren bij zowel de FAW als de Limit!

Terwijl ik met 35mm banden voor, 42 achter ook de neusspeling al tot 8,5 cm kan optrekken. Door de veerpoten maximaal door de de wielkast te steken. Gemeten met 70 kg heavy metal in het ding!

Met latten en een skate-wieltje onder m'n fietskarretje kon ik zien dat dan de kettinggoot ruimschoots en de neus in de meeste gevallen gespaard zou gaan blijven. Zoals in mijn eigen straat, zelfs zonder te zig-zaggen. 

Gemene heuvels blijven wel een probleem aan de voorkant. Veroorzaakt door onze vriendelijke 'vrienden' in de auto. 

Remmende automobilisten vlak voor veel heuvels zorgen voor die kuilen.

Maar door verstelling van de achterveer en/of bredere voorbanden zou ik in principe nog wat hoogte winnen kunnen.

Aanpassing aan (alleen) de onderkant van de wielkasten (nodig tegen aanlopen) zal hooguit een inbreuk zijn van enige vierkante centimeters. Uitzagen van voetensleuven zeker vierkante decimeters!

Er komen dan wel de lelijke halve manen boven het wiel die je vaak bij DF's ziet met smalle banden. Maar die wil ik met dezelfde methode (polystyreenkorrels  / epoxyplamuur) wegwerken.

Want OK zal u zeggen, waar is die eerste foto nou van?

Om de verbreding mogelijk te maken heb ik polystyreen-knutselklei uit speelgoedwinkels, de Action en zelfs Pipoos gehaald ;-)

Dat past best in het kader van mijn blog vind ik. Om daar de nieuwe binnenversteviging van koolstofweefsel overheen te lamineren.

Het doet me deugd dat het opplakken van fijnere korrels (de blauwe) de grove roze niet alleen vlakken maar ook stevigte toevoegt. Zozeer zelfs dat ik overweeg de slijper op de buitenkant al te gaan hanteren nog voor het lamineren met carbon. Dat over de korrels moet komen.

Zolang ik er niet in ga zitten is alles in principe namelijk nog nagenoeg spanningsvrij.

Een aanpassing is nu nog vrij eenvoudig uit te voeren, dat wordt anders na het lamineren!