zondag 27 december 2015

ook-zo-fris stuur


Of je een z.g.n. 'open cockpit stuur' voor een oud model Cheetah nog kunt bestellen bij Optima kan ik u niet vertellen. Voor deze eenvoudige snuiter uit Amsterdam-Oost ook niet belangrijk: hij maekte hem zelf :-)

Daartoe gebruikte ik iets wat nog door mijn schuurtje slingerde, een oud Thys stuur van een 220 model. Om niet in de verleiding te komen / nee geen grapjes nu / om de oude staaldraad armslagkabel aan vast te maken zit er bovenin de T een klein buisje gelast. Een expanderpen aanbrengengen is daardoor bijzonder lastig. Bovendien door de benodigde lengte en het daarbij behorende gewicht onwenselijk.
Dus schudde ik uit de Eigenfiets-mouw een niet-gesubsidieerde oplossing.

Aan de onderkant laste ik een stalen expanderkegel waar ik met een korte m8 inbusbout een uitgeboorde lichtmetalen kegel tegen aan schroefde. De bout draaide ik dus vast vanaf de plaats waar het wiel in de voorvork hangt. Nog nooit vertoond zo iets!
Ik kan met bijna gestrekte armen fietsen nu. Eens met een 'Duits' of 'okselfris' -stuur fiets rijden is altijd al een wens van me geweest. Maar dat is in dit geval niet de reden voor de zoveelste verandering.
Sinds een val met de Cryz-bike waarbij m'n schouder uit de kom kwam heb ik last gehad met het klapstuur van de Cheetah.
Dat heb ik eerst breder gekozen, de stand veranderd, niets bleek de slijmbeurs-ontsteking achtige pijnscheuten te kunnen voorkomen. Terwijl ik met de andere fietsen (incl. de Cryz) geen last meer heb!
Dit stuur nu leek de truc te doen tot ik afgelopen zondag Alf probeerde te rijden met Raketfiets in zijn QuestXS.
Hij had hem net laten servicen bij VM.nl dus gaf hem behoorlijk de sporen en dat leidde helaas tot terugkeer van de klachten. Iets te vroeg gelachen dus op bovenstaande foto...
A. van ALF (ik ben B. van ALF) die de foto's maakte op het Museumplein (mein Dank dafür) merkte echter op dat ik "niet helemaal mooi rond trapte". Natuurlijk is het essentieel overal een antwoord op te hebben dus "Dat komt omdat ik ook niet met de voor mij ideale cranklengte trap"" - was mijn antwoord.
Dat is dus met een van de crankstellen uit het vorige bericht bijgesteld nu. Die me bovendien mijn knieën wat meer ruimte geven onder het stuur door. De plaats waar ik tevens het meest onderdoor tuur :-)




woensdag 23 december 2015

Tip voor kortjes

Ik heb het eigenlijk niet zo op religies, zelfs niet op de christelijke. "De herdertjes lagen bij nachte"- Ja dat lijkt me nogal logisch, dan slapen de meeste mensen! "Er is een kindeke geboren op aard" -Nou te gek hoor, echt iets om enthousiast over te zijn. Weer een er bij die straks de CO2 wolk helpt vergroten. Dat is juist de pest die deze aardkloot teistert!
Toen ik twaalf en half jaar geleden op de bloemenveiling kwam werken ontmoette ik de Aalsmeers / Hoofddorpse humor. Een blanke collega die Ghanese medewerkers met de benaming "Kortje!" toe roept. En vice versa... Even wennen maar i.e.g. minder blasé dan mensen die een nodeloos dure fietspomp kopen omdat ze dan een dure merkpomp hebben...
Ik woon in de Indische buurt en heb net een paar bijzonder gunstig geprijsde crankstellen opgehaald in de Javastraat ('DHL-parcelshop'). Deze zijn net even korter dan een van de standaard lengtematen (170 mm) en voor mij beter geschikt: 165 mm.

Die van mij heb ik laten komen met 44 tands kettingbladen maar je hebt ze ook in 46 tands uitvoering. Die bladen zijn dik want eigenlijk bedoeld voor stadsfietskettingen maar die kan ik waarschijnlijk passend maken.
Ik was wat wantrouwig en heb dus gekozen voor de optie 'Klarna', achteraf betalen. Maar de steekcirkel is gewoon 130 dus alle tandwielen (behalve die met cirkel 110 bevestiging) passen er op. Tip voor de feestdagen ;-)




De tekst van dit nummer is te vinden door op "meer weergeven" te klikken op de You tube-site.



vrijdag 18 december 2015

Kantel / knik met ABS

Helemaal tevreden ben ik over de Cryz-bike nog niet. Daarom wil ik in de toekomst een Eigen frame gaan bouwen met 26" wielen en een verende achtervork. Maar je zou ook positiever kunnen zeggen "het concept smaakt naar meer!". 
De eerste tweeduizend kilometers zitten er nu op (zonder verdere botbreuken) en ik heb wat kleine verbeteringen toegepast op het huidige samenstel. Zo heb ik de Thys stoel wat meer omhoog gekanteld door maar liefst 6 cm aan trillingsrubbers in de rug. Dat brengt het zwaartepunt met de langere Raptobike vork terug wat meer naar voren (zie de modellen van Vrijwiel). Zo heb ik meer grip op de weg en het geeft zelfs voelbaar meer vering. Maar het maakt helaas nu wel het stoeltje wat instabiel...
Ik blijf met toeclips rijden omdat de zijdelingse bewegingen nodig om schoenplaatjes los te klikken me bij het moving bottom bracket systeem wat riskanter lijken. Ik rij natuurlijk veel door de bebouwde kom.
Dat heeft mijn fietsschoenen wat beschadigd die ik in de stalen beugels gebruikte. Maar leve de 'moderniteit' :-) Bij Decathlon vond ik voor €7,- ABS-kunststof pedalen waar ik eveneens abs-toeclips aan verbond getransplanteerd van een stel tweedehands pedalen (nóg weer goedkoper) uit de kringloopwinkel.
Die van Decathlon zijn namelijk dubbelzijdig wat prettiger opstappen is. Deze zijn 224 gram lichter!
Hopelijk zijn ze ook wat vriendelijker voor de schoenen. En de verminderde massa-traagheid aan de voortrein maakt de besturing voelbaar makkelijker.

De rechter voet hang ik bij voorkeur in één keer in het tenen-riempje. Maar met de linker voet heb ik daar liever eerst wat snelheid voor dus gebruik ik dan de zijde met de haak (boven de zijde met het riempje) om op gang te komen.








Of is het misschien aardiger, long story short, dit met de actie-camera in beeld te brengen?  



dinsdag 15 december 2015

Waarschuwing SALORA Action Camera


Ik ben me er terdege bewust van dat de videos die ik onlangs op mijn blog plaatste kwalitatief zwaar onder de maat zijn. Vooral de dash-cam is eigenlijk niet meer bruikbaar. Ik kom er nauwelijks mee weg om daar dan een MP3'tje onder te plakken. Spelfouten en verschrijvingen worden dan nog pijnlijker...
Daarom heb ik toch maar een echte Action Cam aangeschaft, de goedkoopste Salora, de PSC1331HD.
Dit is zeker geen Go Pro en dat verwacht ik er ook niet van. Maar toch wel 720 pixels HD. Hij doet het zeker beter dan de dash-cam en heeft een veel hogere resolutie dan de Sony Cybershot kan produceren, maar dat zal ik nog wel laten zien.
Dat er ook een microfoon in zit was een meevaller want na het bestellen realiseerde ik me ineens tot mijn schrik dat ik vermelding van geluidsopname helemaal niet in de advertenties ben tegen gekomen.
De besparing op dit  kleine lichtgewicht apparaatje dat met een goede waterdichte behuizing wordt geleverd
zit echter in een ander aspect.
Hij is niet uitgevoerd met een verwisselbare platte accu zoals de duurdere modellen van dit merk die ik op Youtube bekeken heb. Zoals mobiele telefoons (en de dash-cam) dat hebben. De lithium accu er van is niet bereikbaar / not accessible! 
Het is natuurlijk leuk dat dit toestelletje ook bruikbaar is als HD-webcam. Maar het is wat teleurstellend als dit de enige functie is die er van over blijft als de interne accu er onverhoopt mee uit scheidt!


woensdag 2 december 2015

Klimaat Parade


Weinig aandacht is er aan besteed in de nationale media. Een groepje stenengooiers in Parijs scoort natuurlijk beter qua kijkcijfers. Maar als deelnemer ter plekke  kan ik berichten dat ook bij ons zondag in de hoofdstad een harde confrontatie heeft plaatsgevonden.
De mars waar ik als ligfietser met de Jan Eggens trike aan mee deed was gepland om het Rijksmuseum heen. Om de functie als toegang tot de schilderkunst niet te belemmeren neem ik aan. Toen we na de grappen en grollen van Dolf Jansen naar de Weteringsschans waren opgetrokken echter veroorzaakte dat twee tegengestelde voetgangersstromen. En was ik getuige van een pijnlijk treffen tussen een van de paraplu's van kleine Aziatische museumbezoekers die druk onderling praatten met het hoofd van een (veel grotere) demonstrant uit onze groep!
Inwoners van Peking misschien?  Ontvlucht uit China, een rijk land waar men in staat blijkt om in Peking 17x de norm voor luchtvervuiling te overschrijden...



Natuurlijk ben ik wel opgelucht dat zich op het Museumplein geen aanslag heeft voorgedaan van IS, zo kort na wat er in Parijs gebeurd is.We stonden daar op het Museumplein toch bijeen met een kleine vierduizend zielen.
Maar dat gaf toch ook even een warm gevoel tijdens het ongure weer dat we nog vaak mee zullen gaan maken.
Feitelijk was het ook helemaal niet zo koud en heb ik het met de regenkleding droog kunnen houden.
Maar met de langzaam rijdende Jan Eggens trike meedoen aan een voettocht door het Centrum van de hoofdstad lijkt een eitje maar leidde bij mij feitelijk tot onderkoeling!
Je beweegt je namelijk al die tijd amper en dan daalt mijn lichaamstemperatuur aanmerkelijk. Wel erg veel leuke creatieve, ontroerende dingen van andere deelnemers gezien. Veel muziek en muzak beluisterd...
Naast de kou kreeg ik ook een enorm volle blaas. Maar de Parade uitvoegen wou ik niet dus de druk liep steeds meer op ):
Terug op de Weteringsschans drong het tot me door dat er op de startplaats weliswaar mobiele toiletten geplaatst waren maar nooit genoeg voor het aantal mensen dat nu waarschijnlijk op hetzelfde moment dezelfde aandrang moest hebben. En dat ik dan gedwongen zou zijn in de rij er voor en pleine public de broek te  laten zakken. Of alles via een broekspijp af te voeren.
Dus besloot ik tóch negentig graden van de demo af te sturen (een koud kunstje met de JE-trike) naar het parkje waar Simon Carmiggelt aan woonde. Om daar achter een laag gebouwtje -waarvan ik de functie niet ken- alles heerlijk te laten lopen!

Bovenste foto's zijn van Twitter MilieuCentraal. Eigen video opnamen / montage:







zondag 15 november 2015

disco folie, yeah!


Niet dat het allemaal snel verlopen is. Maar ruimschoots voor de nachttemperaturen beneden de 10 graden Celsius komen heb ik de isolatiewand tegen de voorgevel af. Ik weet mijn enthousiasme om de radiator terug te hangen tegen de borstwering af te remmen voor wat camera opnamen.
Ik breng reflecterende folie aan tegen het gips alleen op de plaats waar de radiator voor komt. Dat is van een zeer sterke, niet samendrukbare soort dat ik bij een grow-shop in Purmerend (!) gekocht heb. Dezelfde als ik in de keuken als 'vloerverwarming' gebruik onder het dunne zeil. Schoenen schuif ik daar haast automatisch uit om de warmte van mijn voeten terug te voelen komen van het voorheen koude zeil :-)

De tweeplaats radiator met dubbele convectors (type 22) komt uiteraard precies midden tussen de ramen te hangen. Maar doordat ik de tengels er achter op de maat van het 60 cm brede gips heb geplaatst kan ik de drie J-beugels, de drie J's zogezegd ;-) niet meer knap verdelen.
Dat heeft geen betekenis maar ziet er vreemd uit van de bovenkant straks. En ik wil er na dit blogbericht nooit meer op hoeven terugkomen. Ik gebruik dus 2 J's plus een losse onder-console uit mijn verzameling 'loodgietersspul': opgelost!
Het zware werk bleek ook nog eens erg lastig, het terugbrengen van de lamellenrail-lambrisering. Van bijna vier meter lengte!
Omdat deze nu verder de kamer in is gekomen kon ik geen steun meer vinden boven de gipsplaten van het plafond. Terwijl de enige manier om de klus in mijn eentje te klaren was om de eerste schroef in het midden aan te brengen. Het werd een van de weinige keren dat ik de bouwmarkt met een bezoek vereerde van de klus als geheel. Voor het kopen van holle-wand  expansie hulzen (met M5 schroefdraad).
Waarvan ik er maar eentje daadwerkelijk gebruikte trouwens (precies, in het midden). De rest deed ik met joekels van schroeven en aan de zijkanten vond ik steun bij de bestaande plafondlijst.

Maar na het ophangen hiervan zag het er in éen keer weer als een geheel uit: zoek de verschillen!
Door de lamellen kan ik in de huiskamer nu ook 's avonds weer vrijelijk mijn gang gaan met het licht aan. Zonder dat het vrouwelijk deel van Amsterdam-Oost zich aan mijn handelingen staat te vergapen.

Pottenkijksters ja, maar dan met een gezonde belangstelling voor Mickey... ;-)

zaterdag 7 november 2015

Nu met treiterfunctie !

Niet zozeer geld uitgeven is mijn hobby. Maar nieuwe technieken interesseren me dan wel weer enorm, vooral als daar het milieu bij gebaat lijkt. Is dit een soort "ethisch reveille" van Mick zoals de door ons (punx) destijds verachte van Agt dat noemde?



Niks daarvan, hoewel ik de man achteraf meer waarderen kan. Hij had tenminste een -zeer- afwijkend woordgebruik! Kom daar nog maar eens om in een tijd dat zelfs veelgebruikte alledaagse woorden uit de spreektaal  nog verkeerd vervoegd worden...Waar je dan verondersteld wordt je maar door heen te werken (?).
Ik kan me nog herinneren dat zijn afwijkende oratie zelfs mijn gematigd-socialistische vader irriteerde ;-)
Je zou dus ook kunnen zeggen "Dries IS punk". Hoera, een contradictio in terminus!
Maar terug naar het hier en nu met Een Vandaag. Gisteravond iets gezien over 'milieu-vriendelijke' kernenergie met thorium centrales. En daar weet ik niets van?!
Had ik misschien toch beter naar Mark-Jan moeten luisteren met zijn verhalen over nucleaire energie i.p.v. mijn geld in te zetten op windmolenparken in zee? Ach we zien wel.
André Dronkers had laatst een grappig idee om onverlicht fietsende nachtbrakers te straffen met een nachtcamera. Dat kan niet want die werkt met infrarood. Maar ik kan ze nu wel stroboscopiseren!
Nieuw werkwoord ja.
Zoals waar ik al een beetje bang voor was kunnen de AAA-accu'tjes van de eerder beschreven hoofdlamp een klein uur per ochtend naar het werk maar nauwelijks aan. Toen ik er de trekkerhelling in Aalsmeer mee op reed waren ze uitgeput.
Ik kan natuurlijk al m'n fietsen van een voorwiel gaan voorzien met naafdynamo. Maar die dingen zijn gemaakt voor gebruik in een wiel minstens zo groot als de achterwielen van de meeste van mijn fietsen.
En geven een voelbare weerstand bij langzaam fietsen (wat overdag veel voor komt in de stad) zelfs als je licht niet aan staat!

Gelukkig had ik een enigszins vooruitziende blik toen ik het andere hoofdlampje bestelde.
Om portokosten te besparen heb ik gelijk de zwaardere versie powerLED mee laten sturen van 1600 lumen. Met twee superflinke 3,7 volts accu's (3200 milliampère ieder) die bovendien nog parallel aangesloten in het achter mijn hoofd geplaatste, rood oplichtende(+), doosje hangen. Bijladen kan door inpluggen direct in dit doosje zodat spielerei met de batterijen niet nodig is (++)

Dit geeft zoveel licht dat ik hem 'hoofd'-zakelijk in de lage (middelste) stand gebruik. Op de schakelaar achter op het lampje waar ik ook met een handschoen aan gemakkelijk op drukken kan (+++) zit nog een derde stand. Om tegenliggers (meestal rechtopfietsers) zonder licht of reflecterende kleding mee af te straffen, de stroboscoop dus (++++).
Ik fiets hier nu al anderhalve week mee rond zonder dat ik heb hoeven bijladen (+++++).
Het enige wat ik wel jammer vind is dat er geen lens voor zit om het schijnsel wat meer te focussen (-).
Echt storend genoeg om daarvoor een andere te bestellen vind ik dat niet. Het meeste licht weet ik toch wel vóór de fiets te projecteren, zelfs bij mist! Maar ik zou niet over moeten gaan op het dragen van witte broeken of met een reflecterende bies...Een reflecterend hesje is geen probleem.
Prachtig vind ik de mogelijkheid met het licht waarschuwend te anticiperen door de bocht in te schijnen waar ik heen wil gaan. Zo kun je achter bossages nog verscholen gaande tegemoet komende fietsers vast inseinen dat je er aan komt!
Dat is een manier van signalering die onmogelijk met een vast op de fiets gemonteerde lamp is na te doen !





woensdag 28 oktober 2015

MBB-ers bedwingen Afsluitdijk


Echt individualistische en productieve ligfietsers die vind je niet zoveel in Nederland. De meeste hobbelen een beetje achter gevestigde namen van velomobiel- en ligfietsproducenten aan. Maar wie bouwt eerst zijn eigen Velocar, gevolgd door een heuse Velomobiel en gaat vervolgens over op de bouw en verkoop van een type ligfiets dat helemaal nog niet geproduceerd wordt in Die Niederlanden? Juist, Vrijwiel id persoon van Olaf nabij Utrecht.
Nu is hij niet iemand van de lange blogverhalen, hij laat liever zijn handen wapperen. Maar toen ik las van zijn deelname aan de Afsluitrace besloot ik het drinkwaterproject in Kameroen onder zijn naam met een donatie te steunen.
Ik heb hem wel eens ontmoet toen hij in de Velocar langs het Noordhollands kanaal reed i.d. buurt van Watergang maar zijn boerderij bezoeken is er nooit van gekomen.
Leuk van zijn aanpak voor het bouwen van de 'Moving Buttom Bracket' is dat hij, net als ik bij de Cryz-bike gebruik maakt van bestaande fietsonderdelen. Helemaal mijn manier van denken en uitvoeren. Maar dan altijd voor mijzelf en (steeds meer) in het verleden...

Toen ik afgelopen Zaterdag doorklikte begreep ik dat er zelfs in vervoer voor mij en de fiets voorzien was vanaf Amsterdam Amstel! Ik besloot dus één avond van te voren me ook nog op te geven met de Cryz-bike :-)








En die touringcar met goederenbusje bleek idd op het vernieuwde emplacement van A'dam Amstelstation te verschijnen na een klein uurtje. Om niet meer mensen dan ik en twee jonge jongens met een dure racefiets te gerieven :-)
In de praktisch volle touringcar met deelnemers uit Utrecht e.o. herkende ik Olaf Glasmacher van de foto's op zijn blog. Bedankte hem vrijpostig dat hij een zitplaats naast hem vrij gehouden had pour moi.
De sympathieke drietalige winnaar van de Afsluitrace 2013 (met zijn eigen gebouwde velomobiel, die kortgeleden door hem verkocht is) spreekt trouwens accentloos Nederlands.
Er heerste een uitstekende sfeer in de bus die wel een studentenschoolreisje leek. Allemaal frisse jonge gassies en dametjes.
Die daarbij ook nog eens met hun bij de generatie behorende smartphones razendsnel een 06- nummer voor noodgevallen noteerden dat werd uitgesproken per microfoon. Terwijl mijn Nokia ergens diep in de toptas in het bagagerek boven mijn hoofd verscholen ging.
Olaf verbaasde mij door het verorberen van een meegebracht lunchpakketje. Witbrood (!) Past niet in mijn beeld van iemand die op een boerderij woont :-)
We kwamen in Den Oever aan het beginpunt van de fietstocht. Een soort parkeerplaats voor de twee bagagebussen met de fietsen en de touringcar. Maar er was ook een soort  touristengebouwtje (met reclame voor zeehondenexcursies) waar ik eindelijk van een wc gebruik kon maken.
Een gezellige drukte er voor waar ik de eerste opnamen met de lichtgewicht dash-cam schoot, Olaf fotografeerde mij op zijn beurt maar de kwaliteit van juist de foto's met de dash-cam blijkt beroerd (zie de montage boven).
De video is erg bewogen maar valt me qua scherpte daarentegen weer mee:



Na koffie en koek kwam er beweging in het feest want de fietsen werden opgesteld. In het fietspad naar de dijk toe zaten een aantal bochten die even lastig te nemen waren afgeremd door de racefietsers om mij heen.
Ik benijdde Olaf niet die ook nog eens klikpedalen van het LOOK systeem gemonteerd had. Ik was, zoals altijd op de Cryz uitgereden met 'antieke' toeclips/plarform-combinatiepedalen.
Zijn kort daarvoor nog pas voltooide en nog ongeverfde MBB bleek toch beter op een race voorbereid dan mijn woon-werk fiets. We kregen de ruimte, Olaf zei "Nu kunnen we knallen!" en liet mij al gauw ver achter zich want ik zat ondanks het 65 tands kettingblad al heel snel op het maximale verzet....
Daarmee kon ik -we begonnen tamelijk achterin de deelnemers- wel de een na de andere achterhoederijder/ster inhalen maar ik bleef ergens in een niemandsland doorrijden. Zag niemand voor me noch in mijn brilspiegeltje.
De wind viel zijdelings in vanaf zee maar ietsje in onze rug. Was voor mij dus met dit te lage verzet feitelijk niet ideaal. De eerste 'aanvallen' die ik opmerkte in het 30 mm spiegeltje kon ik nog wel afslaan door het traptempo te verhogen. Maar bij een MBB beïnvloedt dat de besturing wat zodat je de neiging hebt om dan toch maar wat te vertragen...
Halverwege -erg leuk- werd ik toegejuicht door spontane tienermeisjes (of daaromtrent) waarvan de mascotte, tweede foto, een strak superman-pakje aan had. De foto lijkt hun vrolijke aanmoedigingen te overdrijven maar doet dat niet ;-) !
Vijftien (?) kilometer verder leidde een samenloop van ongunstige factoren tot mijn keuze om gediskwalificeerd te worden.
Het wegdek werd slechter naarmate ik Friesland naderde en met de smalle keihard opgepompte IRC-voor en Primo-achter leek het wel of ik op de velgen reed. Er was nu een daling van de weg waar een peloton racefietsers gebruik van kon maken om in te lopen. Ik probeerde wel te versnellen maar daardoor begon ik te twijfelen of er niet ergens een framebreuk 'of zo' was ontstaan en voelde me niet meer veilig.
Een ongeluk durf ik niet meer te riskeren dus ik besloot te stoppen en de fiets na te kijken.
Er was niets aan de hand gelukkig maar het groepje haalde me nu in. Door de wegvallende rijwind in stilstand kreeg ik het bovendien vreselijk warm en besloot m'n overhemd en daarna zelfs nog m'n t-shirt uit te trekken. Daarvoor was weer nodig dat ik de helm en de spiegelbril (voorzichtig) af nam...De snelheid was er nu volledig uit zal ik maar zeggen...
Kwam bij dat ik verderop een draaibrug/sluis naderde die open stond en waar ik voor wachten moest. En wachten moest...
Tot ik aan de overkant de terugkerende kopploeg al weer kon ontwaren. Het fietspad is daar smal en ik zag het totaal niet zitten om die tegenliggend te passeren! Ik besloot daarom tegen de regels in om te draaien en terug naar de finish in Den Oever te rijden ;-)
En zo werd ik door de Superman-meisjes  wederom als hun kampioen toegeroepen. Wat een oude man toch veel meer waard is dan een stempeltje op zijn hand niet waar ?!
Ik werd weliswaar alsnog ingehaald door de terugkerende kopploeg die de brug dan toch gepasseerd was maar kon aanhaken bij de middenmoot er achter.
Zo zeer konden we de zelfde snelheid aanhouden dat ik maar eens vroeg aan een van hen (van ongeveer mijn leeftijd leek het) "of hij nou geen zadelpijn had?". "Een beetje"-gaf hij toe.
Ik heb toen natuurlijk de voordelen van het rijden op een ligfiets nog even fijntjes benadrukt.
Reden dat ik ook overtuigd ben van het nut van popularisatie op zo'n manier door deelname aan main-stream races als deze. Die nog een goed doel dienen ook!
Ook was ik door mijn bedrieglijk optreden in staat om eerder binnen te komen dan de reus Olaf. Met benen gelijkend op die van Daniël Fenn zelve :-). Hij had echter wat schakelproblemen gehad naar het grote voorblad.
Zojuist een mail binnen gehad dat er door ons gezamelijk  €11.597 bij elkaar gefietst is voor het drinkwaterprojekt in Kameroen!
Hier ten slotte nog een impressie van 2013 dat Olaf met zijn velomobiel -onder vreselijke omstandigheden- als eerste over de streep kwam:

vrijdag 23 oktober 2015

Hoofdlampje met bewegings-sensor

Wim werkt ook op de veiling en rijdt zelfs op de fiets naar het werk al geruime tijd. Een mountainbike maar ok, hij hoeft ook nog geen drie kilometer om thuis te geraken...Als inwoner van Aalsmeer.
Hij heeft behalve motorrijden vissen als hobby en heeft weinig maar wel goede spullen! Een beetje tegenovergesteld aan mij dus zou je kunnen zeggen :-)
Heel andere takken van sport als ik beoefen tegenwoordig maar toch zijn we beide verzot op een hulpmiddel hierbij, het hoofdlampje. Hij vertelde dat hij een heel felle heeft die hij aan- of uit kan zetten door er alleen maar met zijn hand voor langs te zwaaien!
Hij heeft het dingetje een keer voor me mee genomen en de powerled die inderdaad zelfs met een handschoen aan is aan of uit te schakelen leek me reuze handig voor op de fiets.

Wim betaalde nog ruim veertig euro voor het ding, de z.g.n. 'Fox Halo'.
De mijne is een merkloos apparaatje dat ik voor €17,50 op Marktplaats vond. Maar volgens mijn collega werkt 'ie "precies het zelfde en even goed" als die van hem. En zou (in werkelijkheid) ongeveer 100 lumen produceren...
Eigenlijk was het mijn bedoeling om hem als tweede hoofdlamp te gebruiken op de donkerste trajecten bij het forenzen. Maar ik denk dat ik hem mijn zwakke oude hoofdlampje gewoon helemaal laat vervangen. De drie AAA-tjes laad ik dan wel weer op...
De schakelaar werkt door een infra-rood detector en ledje. Die je uiteindelijk natuurlijk helemaal uit kunt doen. Ook zitten er wat rode wél zichtbare ledjes op die je in staat stellen je deeg te kneden zonder dat het de vissen alarmeert :-)
En zelfs een automatische SOS-morsencode sequentie, alsof je bij de padvinderiij bent.

Nou toegegeven, ik weet nog wel de tijd dat dat de enige vorm van communicatie tussen schepen was...
Maar vandaag heb ik 'm vooral gebruikt bij het klussen. Een breder achterwiel gespaakt voor in de Optima Cheetah. En de Magura achterrem breder afgesteld ten behoeve van het nieuwe wiel.
Ik heb in- en om de benedenwoning  namelijk tal van slecht verlichte opbergplekjes van materiaal en gereedschap! En wie de tandwielen van de cassette wel eens over gezet heeft op een andere pignon weet wat vieze vingers zijn...
De afdrukken daarvan wil je niet op de laatste led-technologie achterlaten.

woensdag 14 oktober 2015

Dikker kijkglas

Een paar weken terug ben ik het regen/condens rollertje kwijt geraakt .Dat gebeurde zo: Omdat het regenen was gestopt besloot ik de Mask 's morgens weer van de fiets te halen. Bij het naar links wegleggen van het deksel moet het werktuigje van het raampje gekomen zijn. Toen ik het de vrije dag erna ontdekte ben ik met de roeifiets nog helemaal terug naar Bovenkerk gereden, maar te vergeefs...
Mijn eerste impuls was zo snel mogelijk een vervangend exemplaar te vervaardigen. En gelijk dan maar een iets verbeterde versie, 2.0. Maar ik heb de kwestie nog iets langer op me laten  inwerken...
Bij de aankoop van het 0,7 mm dunne Lexan was me al verteld dat het spul niet UV-bestendig is. Het vinden van een leverancier in Amsterdam was echter al zó moeilijk geweest dat ik besloot die informatie voor lief aan te nemen maar het spul tóch te kopen...
Nu is er wel degelijk een wittige kleur in ontstaan die het zicht is gaan hinderen. Ook is het gebrek aan dikte en de nabijheid tot mijn gezicht vaak de aanleiding tot condens. Vooral als de rijsnelheid bij gebrek aan doorzicht toch al niet hoog meer is (minder luchtstroming).
Ik zou dus gebaat zijn bij optisch helderder en een transparanter kijkglas. Terwijl ik n.b. prima Lexan (3 mm dik!) in de schuur heb staan. Over van een -geslaagd- voorzetraam projekt in de huurwoning.
Dit is de afgelopen jaren nooit verkleurd i.e.g. achter het al dubbele glas.
Alleen het buigen ervan had ik na m'n mislukte experiment met het polycarbonaat gelaatsmasker in hete olie nooit meer geprobeerd...

Een smal strookje blijkt met de elektrische verfstripper heel makkelijk te buigen. Met volledig behoud
van doorzicht!
Een veel grotere plaat hoef ik ik vanuit de losse hand niet eens te proberen. Dat zal hooguit lukken in een oven, die ik niet paraat heb staan, met een zeer gecontroleerde temperatuur en een vuurvaste (>100 celsius) bestendige mal.
Maar veel groter dat is ook niet nodig want ik kijk door het vizier van de Mask feitelijk alleen door het onderste deel. Een volledig ruitje uitgevoerd in 3 mm zou zelfs onwenselijk zwaar worden.

Door uit het keukenkastje een kookpan uit te kiezen kreeg ik een pasmal met de gewenste diameter .Heb ik buiten ingeklemd in de workmate en de verfföhn van twee zijden op het Lexan gericht. En een heel aardig resultaat weten te bereiken vind ik zelf.
Het dient als vervanging van de voorrand van het slecht doorzichtige dunne Lexan. De bevestiging is met 3 mm computerschroefjes door draad in het nieuw gevormde deel te tappen. Dit nieuwe transparante dikwandige deel valt óver de dunnere plaat. Door van binnen uit wat Polymax aan te brengen is zo bovendien een afwateringsgootje onstaan naar weerskanten.
Zo hoef ik weinig water te wissen met een elastiekje dat ik met een touwtje naar beneden trekken kan.



Wat meer zegt, het werkt! Duidelijk veel meer zicht door het dikke kijkglas en de condensvorming stopt keurig bij de verbindingsnaad. Ik zal met de dashcam eens proberen om een idee te geven van het uitzicht als het regent. Mijn indruk is dat deze camera nog redelijk goed scherp stelt van zo dicht bij...
Maar dat laatste moet ik nog wel in de praktijk proberen.

maandag 12 oktober 2015

De verdwijnkater



Als grootstedelijkert heb ik het vanwege de stadsverlichting over het algemeen makkelijk. Ik hoef mezelf voor het forenzen hoofdzakelijk alleen maar zichtbaar te maken. Dat geldt dus ook voor andere fietsers zou je zeggen.
Maar die vertikken het toch irritant vaak om een simpel ledlampje mee te nemen (€1,30 incl. de batterijen). Laat staan reflecterende kleding te voeren...
In vooral het Beatrixpark op mijn route kan dit soms bijna tot ongelukken leiden. Maar ik schrijf daar eigenlijk nooit over. Omdat ik meer heb met techniek dan met de beschrijving van mijn exclamaties richting deze sujetten.

Met de infrarood nachtcamera bijvoorbeeld. In het achter de RAI gelegen park lopen genoeg bereidwillige proefkonijnen rond zou je zeggen. Maar couch potato nummer 2 doet het ook erg goed.
Met de dash-cam uit mijn vorig bericht belicht ik in de onverlichte huiskamer afwisselend wat op mijn schoot ligt. Rechts boven in beeld mijn kleine TV:




zondag 4 oktober 2015

(omgekeerde) dash-cam


Taboes zijn er om doorbroken te worden. Zo heb ik niet zo veel met smartphones. Ik associeer die met mensen die je schrijven dat je blog niet deugt omdat "het op hun I-phone niet goed wordt weergegeven!". Mensen die kampeerweekeinden alleen diep weggedoken achter hun gadget te vinden zijn om zich een air van belangrijkheid aan te meten. Dure abonnementen, voortdurend op zoek naar een stopcontact voor het bijladen van de accu's , NO FUN!

Toch wou ik wel een lichte en goedkope camera voor video en foto's. Om opmerkelijke dingen te kunnen vastleggen die me wel eens overkomen zoals visueel contact met een overstekende egel (midden in de hoofdstad) of het onderdoor rijden van een omgewaaide boom. Waar rechtopfietsers dan moeten afstappen omdat ze er niet onderdoor kunnen met hun rijwiel ;-)
Een ander punt is de indruk mij toegedaan dat het bij de hedendaagse ligfietser niet meer zo populair is om spullen te gebruiken anders dan waar zij voor bedoeld zijn. Toch is deze onconventionele manier van denken vaak een bouwmethode geweest voor nieuwe prototypes. Zoals mijn Cryz-bike.
Maar ook als je niet te veel geld uit wilt geven aan een gadget als een HD helmcamera zie ik een mogelijkheid.De Action is door het verkopen van veel populaire producten vaak erg goedkoop. Zelfs op het gebied van gereedschap kun je daar voor de amateur heel behoorlijk spul kopen zoals hun multitool. Ook een helmcamera / 'action-cam' hebben ze in het assortiment gehad.
Helaas recentelijk niet meer verkrijgbaar. Ik kocht daarom voor twintig euro een dingetje bij de Big Bazaar.
Die werkt op dezelfde batterij als mijn (simpele) Nokia. Da's dus een pré. Ook interessant is de mogelijkheid er (groen-wit) mee in het donker te kunnen kijken. Handig voor op de camping? Ik heb geen auto meer...


Omdat het naderhand omkeren van de beelden het rekenvermogen van mijn laptop te zwaar belast heb ik hem op zijn kop gemonteerd op de hoofdband van een voormalig lasmasker.

Maar ondanks de "HD-resolutie" die de beelden een grote bestandsgrootte geeft valt me de kwaliteit van het kleine lensje knap tegen....



Ik rijd hier trouwens naar beneden met de Optima Cheetah, expres wat langzaam .

vrijdag 25 september 2015

Aan de rekstok !

Je hebt banaantassen en banaantassen. De meest gebruikte zijn die van Radical Design. Daar behoren ook de mijne toe. Het valt me echter op dat die van Elan en Ortlieb hun vorm veel beter behouden als er weinig in zit. En een lange tas die er zo'n beetje als harmonica bij hangt kan nooit goed zijn voor de luchtweerstand.
Daarvoor hoef je niet echt aerodynamica gestudeerd te hebben dunkt me.
In het verleden maakte ik praktisch alles voor mijn ligfiets zelf. En nog steeds improviseer ik er lustig op los.
Met de tweedehands Radical banaantassen  heb ik toch een goede koop gedaan vind ik. Ook al zijn ze niet waterdicht. Dat zijn of proberen de banaantassen van Elan en Ortlieb wel te zijn maar vind ik niet eens een onverdeeld voordeel !
Als ik bezwete of beregende kleding mee terug neem doe ik dat juist bij voorkeur NIET in een waterdichte tas! Dat vind ik onfris want de inhoud gaat dan schimmelen. Ook dure (communicatie-) apparatuur wordt niet blij van zilte lucht. Alleen de goedheiligman uit Spanje verplaatst zich graag per schimmel.
Blijft van de meerwaarde van de duurdere en zwaardere banaantassen eigenlijk alleen de vormvastheid over als er (nog) niet veel spullen in zitten.
Daar kwam mijn zelfoplossend vermogen weer van pas Want zoals je voor het weghangen van je jas of broek kledinghangers gebruikt en voor laarzen iets verends heb ik voor de Radical tassen holle tentstokken gebruikt. Uit de Dorcas kringloopwinkel t.w.v. 50 eurocent.
Zo maakte ik van lastpaard naar dus eigenlijk weer een koerspaard (refererend naar het blog van Paul Heyndrickx).
Omdat de glasfiber stokken net te kort waren heb ik de bijgeleverde insteeksok gebruikt voor verlenging. Het afkorten van het verlengdeel buiten gedaan met de haakse slijper vanwege de waarschijnlijk ongezonde stank die daarbij even ontstaat.

Aan de uiteinden zitten voor de linker tas twee rubberen pootjes van iets (uit mijn verzameling 'hang & sluitwerk') de andere zwarte kunststof  doppen van iets. Paddestoelen zeg maar om te voorkomen dat de stokken op termijn door de stof heen zouden gaan prikken. Het geheel wordt bijeengehouden door het oorspronkelijke elastiek van de tentstokken.
In principe is het mogelijk de stokken te verkorten bij de moffen als er ruimtegebrek door mocht ontstaan.
Zoals ik het beste met bewegende beelden kan laten zien denk ik echter niet dat dat in de praktijk ooit nodig zal zijn!

zaterdag 19 september 2015

snake bites - wat te doen?


Dít is nu wat me zo irriteert de laatste tijd. Een plotsklaps verlies aan druk in de voorband van de Cheetah en nu ook met de roets: snake bites.
Op het 406 wiel gebeurde het wel drie keer achter elkaar met de snelle Durano's. Jammer want ze rijden zo lekker! Ben daar toch maar op de flink stuggere Marathons overgestapt.
Ik prees me juist zo gelukkig dat het kennelijk niet gebeurt bij de eveneens ultra smalle en met uiterst flexibele wangen uitgeruste IRC bandjes. In de maat 451. Zelfs niet in de 500 km met de roets naar Groningen.
Maar helaas, vrijdagochtend was ik alsnog de sjaak, kijk maar eens op de foto wat ik bedoel. Het ziet er steeds het zelfde uit en bevindt zich aan de binnenkant van de band.

Eigenlijk begrijp ik niet zo wat ik fout doe want deze 28 mm bandjes zouden, net als de Durano's juist bij uitstek geschikt moeten zijn op de smalle racevelgen. Ze sturen dan ook messcherp...
 Zeker weten dat een latexrubber gebaseerde antilek-vloeistof tegen zulke sneden ook niet meer helpt! 

zondag 6 september 2015

RFTR bracht 854.000 euro op


Ik ben net thuis van Aalsmeer maar wil toch niet dralen met het schrijven van mijn verslag.. Meestal heb ik daar wat tijd voor nodig. Maar m.b.v. een apparaat (het zal weer géén apparaat zijn! :-) gaat me dat wat sneller af. Heet een ionisator, komt uit een kringloopwinkel en schijnt iets te doen aan de stabilisatie van de serotonine niveaus.  
Voorbereidingen van tochten zijn eigenlijk niet m'n sterkste punt. Ik neig te veel spullen mee te nemen en meen altijd eerst nogal ingrijpend aan iets te moeten gaan sleutelen. Dat laatste was dit keer de getoonde hoofdsteun.
Ziet er niet gecompliceerd uit en was dat ook niet om te maken maar ik heb daar eerst iets anders voor uitgeprobeerd waar ik het niet eens meer over hebben wil!
Geeft niet want met het ding kan ik nu ook de grote Radical toptas niet meer kwijt raken wat nog wel eens dreigde te gebeuren en het steunt super comfortabel. Alleen...
Ik kan er geen helm bij opzetten -verplicht voor The Roses- want dan ligt de kin haast tegen m'n borst. Die moest er dus weer af )-:
Waarbij ook het steunpunt voor de toptas helemaal vervalt, een nadeel van deze overschuif-tassen.
Een idee daar een oplossing voor te maken heb ik van een afbeelding op Marktplaats. Ook materiaal en gereedschap heb ik maar het ontbrak me nu simpelweg aan tijd. En in verband met de zere schouder citeer ik Gerard Joling "Ik heb er de kracht niet meer voor" -een geleend grapje mijnerzijds excusez les mots.
Opgelost heb ik het, zoals uit het beeldmateriaal blijkt, met de banaantassen. Wat wel enigszins ten koste van de stroomlijn ging is mijn inschatting.


Het was een ongelooflijk groot spektakel in de bloemenveiling van Aalsmeer die me sterk aan de races van weleer deed denken!
Niet te zien maar ook nog aanwezig was een compleet podium waar muziekbandjes op zouden treden. Mijn gehoor is helaas achteruit gegaan in de jaren 70 en 80 terwijl ik wel een gevoeligheid voor aanhoudend lawaai heb ontwikkeld zoals uit alle gesprekken en luidsprekers opsteeg.
Ik was dan ook blij dat ik mijn gehoorbeschermers aan een touwtje mee genomen had op de werkvloer die normaal minder decibels produceert. Eigenlijk als mogelijke bescherming tegen de kou omdat m'n oren niet onder de fietshelm vallen. En die fietshelm combineert weer het beste met mijn opklapbare brilspiegeltje, vandaar.

Tijdens de tocht heb ik geen foto's of filmpjes gemaakt maar me hoofdzakelijk vermaakt met inhalen en achteromkijken in het spionnetje of ik de voorsprong behouden kon. Dat lukte eigenlijk bijna altijd maar er waren twee echt wel érg goede racefietsers. Die ik op een gegeven moment maar liet voorgaan want ik dreigde gedeshydrateerd te raken. Had geen bidon meegenomen! Bij alle spullen die ik wél bij me had maar niet gebruikt heb (zoals een volle broodtrommel)....
Ik dacht mooi bij te kunnen komen door in hun kielzog te gaan rijden maar onderschatte het voordeel dat zij hebben bij het nemen van -voor mij onoverzichtelijke- bochten.
Dit waren twee individuele rijders getuige hun kleding. Er was echter ook een ploegrijder, de kopman, die me wist in te halen en voor te blijven. Zijn ploeggenoten niet en ze verdwenen helemaal uit zicht. Toen hij dat in de gaten kreeg hield hij in. Sportief & sociaal dus petje af! Dat gaf ik te kennen met mijn opgestoken duim bij het passeren.
Ik bereikte voor enen de 'Boulevard of the Roses' in Aalsmeer waar veel bloembakken met rode rozen waren opgesteld en opgeblaasbare ontvangstpoorten het einde van de tocht leken aan te geven.
Hoewel het begin en het einde volgens de track zich in het veilinggebouw bevonden. Waar immers nog de duvel en z'n ouwe moer aan festiviteiten en bekendmaking van het eindbedrag voor het KWF zouden plaatsvinden.
Ook de route leek nu niet meer door de bekende wegafzetters in hesjes aan gegeven te worden wat tot verwarring leidde. Fietsers kwamen terug rijden uit de winkelstraat van Aalsmeer, "Stad van rozen en water". Anderen bleven daar als ik staan twijfelen. Nu was toch de snelheid er uit dus ben ik maar een ijshoorntje gaan eten :-)
Echt bekend ben ik daar ook niet dus ik haalde de Garmin uit de tas waar ik de track op had vastgelegd terug naar het veilinggebouw.
Dat heb ik verder links laten liggen want ik had nu wel weer mensen genoeg gezien. Missie volbracht.
Ik heb welgeteld één andere ligfietser gezien maar iemand die (ook niet) gelieerd leek te zijn aan de NHPV-dat nu eenmaal liever achter een opvouwbaar rekwisiet aan rijdt, een lage en snelle handbiker!
Ook is er een bekende ALF-rijder met een Raptobike die gedoneerd heeft aan het KWF, het mooie aangepaste logo dat Theo Zweers maakte (hierboven) en zijn hulp bij het plaatsen van de aankondiging op Ligfiets.net. + niet te vergeten de positieve reacties op mijn berichtje "Op rozen of  een doornenkrans?"

Hier nog een foto-filmpje van de tocht zelf van Geert Heldens:




zaterdag 5 september 2015

De Optima Cheetah


Ik heb helaas nog steeds last van pijnscheuten in mijn rechterschouder waar een slijmbeursonsteking onder het sleutelbeen zit. Dat leek even 'over' te zijn na gebruik van pijnstiller / onstekingsremmer diclofenac op doktersvoorschrift. Dat was helaas te vroeg gejuicht (hier wél met een T ondanks dat het voltooid deelwoord is want de ch zit in het KOFSCHIP).
Toen ik woensdag met de roets naar het werk ging was ik bij thuiskomst zelfs nog overtuigd dat ik The Ride for The Roses daarmee zou kunnen rijden. Maar het zat mij nogal dwars dat er in het trommelrem-voorwiel maar liefst 3 gebroken spaken te betreuren waren (ondanks het kruis-over-3 spaakpatroon) en moest die zonodig dezelfde dag nog vervangen....Dat kan de schouder nog lang NIET hebben helaas.
Het zal dus waarschijnlijk de Cheetah worden zondag voor de RFTR.
Die is er na aanschaf niet fraaier op geworden geef ik ruiterlijk toe. Maar past met het voormalig trike-stoeltje op mijn rug als een handschoen (-:
Zó goed is de pasvorm dat er geen ventisit of ander 'officieel' matje tussen mij en het stoeltje past zelfs. Een ook goed ventilerend en enigszins verend badcelmatje doet toch nog het hoogstnoodzakelijke wat prettig is op het carbon.

Ook heb ik er eerder een bagagedrager op geknutseld met 10 mm aluminium buis als versteviging. Dat maakt de fiets niet fraaier maar ik kan er nu wel alle mogelijke bagage op meevoeren. Er kan zelfs de kogel voor bevestiging van een fietskarretje aan waarmee ik de 60 cm brede gipsplaat uit Purmerland haalde!
Ook heb ik er van een afgedankte fitness-machine een hoofdsteun aan gefröbeld (voltooid deelwoord).

De fiets kan ik om deze reden ook even voor de supermarkt laten staan in Amsterdam met een simpel cijferslotje (van geplastificeerd staaldraad)!   
Merkwaardig genoeg blijft het zelfgespaakte trommelremwiel dat ik in deze tweewieler zette wél goed. Geen gebroken spaken na talloze keren bruusk remmen met de antieke stalen 90 mm trommelremnaaf. Ondanks dat ik die aan een zijde radiaal gespaakt heb (dus zonder kruis er in !).
Dat wiel heb ik er in gezet omdat de hydraulische Magura remblokjes van bijna €5,- PER STUK me wat te gortig werden.


vrijdag 14 augustus 2015

Op rozen of een doornenkroon?


"Vroeger", ik spreek van rond 2002, had je in het gebouw van de Bloemenveiling in Aalsmeer één keer per jaar wielerwedstrijden. Waarvan de bedoeling was een opbrengst te genereren middels sponsoren voor het goede doel.
Dat is uitgegroeid tot afwisselend de 'Run for the Roses' een hardlooptocht en 'Ride for the Roses' de wielertocht.
Tegenwoordig is fietsen in het veilinggebouw op de tweede etage niet meer mogelijk door de aanleg van z.g.n. 'shuttle-banen'. Een transportsysteem middels rails aan het plafond en de vloer van karren naar de Zuidvleugel.
Gisteren heb ik RFTR telefonisch benaderd. Ik kon alleen het antwoordapparaat in spreken met de vraag of ik ook mee kan doen met de ligfiets. Omdat ik daar vandaag nog steeds geen antwoord op heb probeer ik het maar eens middels de mail:





Beste,

Via deze weg probeer ik me nog een keer aan te melden voor deelname aan de Rideforteheroses 50 km tocht met mijn open 2 wielige ligfiets.
Ik werk 13 jaar bij Floraholland en heb een Google website. Deze is (lig)fiets gerelateerd en daar zou ik middels een oproep fondsen en deelnemers kunnen vinden.
Aangezien mijn publiek ligfietsers betreft gaat die vlieger natuurlijk alleen op als er aan de tochten ook ligfietsen mee mogen doen.


In afwachting van uw reactie groet ik u,


M.Leemans te A'dam


Deelname aan de 50 km tocht kost €25,-, de 100 km €35,-


zondag 2 augustus 2015

Shellcrises

Eigenlijk ben ik te stom om te begrijpen waarom de lage energieprijzen voor fossiele brandstoffen slecht zijn voor de omzet van Shell. Maar daarom niet minder onbescheiden te menen dat het ter sloop aanbieden van mijn benzineslurpende 4x4 en investeren van ruim tienduizend euro's in molenparken op zee (Meewind) daarvoor de doorslag hebben gegeven ;-)
De eerste gipsplaten heb ik gisteren tegen de borstwering geniet zodat ik 's winters ook een lager gasverbruik hoop te bewerkstelligen.
Hoewel beter dan het gebruik van batterijen gebruik ik tamelijk veel accu-penlights. Het is me evenwel gelukt om mijn kruimeldief nieuw leven in te blazen door de voedingscellen te vervangen door 2 x 1,3 v. staafjes afkomstig uit een verder defect accu-pack. Dat ooit opblaasbare bedden en boten en zo van lucht kon voorzien. Dat waaierpompje heb ik ook nog gebruikt om condens te bestrijden in de Mask.
Ruim tienduizend euro had ik ook kunnen besteden aan de nieuwste (en snelste) velomobiel. Maar die gebruik ik te weinig daarvoor naar mijn gevoel. De afgelopen week met drie dagen achter elkaar (maan-, dins- en woensdag) was tamelijk exceptioneel veel.
Dat resulteerde -na een aantal langere tochten waaronder naar Zutphen- in een uitgelopen m8 bout van éen van de achtervork ophangingen. En een gebroken voorderailleurkabel. Beide op dezelfde woensdag!

Dat zijn lastig te repareren zaken bij de Limit. Maar ik heb dan een gedeelte van het bespaarde geld op dure fietspompen en vm-en ook ingezet op allerlei gereedschap. Gisteren heb ik een extra ring vanuit de wielkast aangebracht en de vork weer op zijn plaats gekregen met een autokrik en een endoscoop gekocht bij de Lidl.

Een fantastisch apparaat, maar achteraf lees ik iets over het bestaan van "usb-endoscopen"...
Dat was in combinatie met mijn notebook natuurlijk ook een idee geweest.
Het meest betrouwbaar is het dus uit te gaan van je eigen capaciteiten om iets te repareren. Dat bespaart dan in het geheel de aanschaf van iets nieuws en het gebruik van grondstoffen en energie voor het productieproces er van.
Zoals het plaatsen van een overgebleven stukje elastiek van de roeifiets voor het maken van een nieuwe verstelbare snelbinder. Van een uitgedokterd type dat ik na aanschaf er van nooit meer tegen gekomen ben:


zondag 26 juli 2015

gips halen na de storm

Het steenwol is geplaatst en ik kon eigenlijk niet wachten de gipsplaten voor de borstwering in mijn huiskamer in Purmerland op te halen. Mijn moeder waarschuwde me echter gisteren voor de naderende storm zodat ik dit vandaag zondag pas gedaan heb.
Door het gips bij haar in Purmerland al op maat te snijden blijft het grootste stuk nog steeds maar 60 x 80 cm. Dat komt goed uit want ik heb geen auto meer en nu kon ik ze op het fietskarretje halen met de 12" (kinderwagen-)wieltjes.
Het vernielende en ontwortelende effect op bomen die in volle bloei staan staan werd vanochtend zichtbaar
toen ik de eerste zijstraat in fietste.
Een boom stond scheef tegen de ramen van de bovenste verdieping van de tegenoverliggende kant van de straat!
De CO2 uitstoot heeft klimaatverandering in gang gezet waar deze zomerstormen bij horen vermoed ik. Want waren ooit erg zeldzaam.in de Lage landen maar lijken een voortzetting van de stormen die we in de winter al te verduren hebben gekregen!







Tja dat is wat ze noemen foto's nemen op "eigen risico" :-)
Maar uw fotograaf is weer veilig thuis en hopenlijk is deze aanblik binnenkort verleden tijd!




vrijdag 24 juli 2015

ALF naar Hoorn




Het werd zondag een wat andere tocht dan ik me had voorgesteld. Reden was de neerslag. Had ik de dag er voor de track nog met mijn notebook van lila in zwart veranderd, rekening houdend met montage op de Cheetah, de dreigende buien brachten me er kort voor vertrek toch toe om de Garmin beneden-deks te monteren. Onder het deksel van de Limit.
Maar ook André heeft een velomobiel tegenwoordig, en een witte Quest XS nog wel !  Daarmee stond hij dan ook netjes op mij te wachten op de afgesproken rotonde. Onze gedeelde voorkeur voor de ligfiets hadden we door de regenkans dus beiden terzijde geschoven.
Maar dan moet je wel een velomobiel hébben natuurlijk en Mark-Jan heeft die niet. Erg karaktervol dus dat hij zich toch als derde bij ons aansloot met zijn open ligger. Hij gaf wel gelijk al aan niet helemaal mee naar Hoorn te zullen rijden.
Vanwege de deelname van een ligfiets besloot ik te vertrekken over de route die de meest ligfietsvriendelijke uitzichten biedt. De Oostelijke route door de Volgermeer (moerasgebied) in Noorderlijke richting.
Ik had de bandjes flink opgepompt en gaf de Limit gelijk goed de sporen. Mark-Jan was echter allerminst van plan zich er uit te laten rijden en wist zelfs 'voor te dringen' op het smalle fietspad waarna hij het tempo bepalen kon ;-)
Een prachtige route naar Broek in Waterland zoals gezegd. In de (oude) bebouwde kom van dat plaatsje zoomde ik echter niet op tijd in met de Vista. Waardoor de schermverlichting zwarte routes in elkaar over leek te laten lopen en raakte ik even van koers. Tegelijk begon het harder te regenen.
Mark-Jan Bastian trok een regenpak aan en nam afscheid van ons. Ik vond het erg sympathiek dat hij mee reed. Bewijs dat hij zeker geen aanstoot genomen had aan mijn initiatief deze derde zondag v.d. maand.
Beter dan rechtsomkeert te maken i.v.m. de afwijking van de track besloot ik Oostelijk aan te houden.

Duidelijk was dat we de N247 over moesten maar waar? André probeerde me iets duidelijk te maken Maar zelfs met de vm's in stilstand verstond ik hem niet...Terwijl de GPS expliciet aangaf dat we een zigzaggend fietsviaduct onderdoor moesten Waar ook nog eens hekwerken in geplaatst staan.
Ik voelde me erg schuldig dat André gedwongen was de tunnel lopend en duwend met zijn XS door te steken. Terwijl ik zelf nauwelijks uit hoefde te stappen d.m.v. mijn 'terugschakelen vanuit stilstand' systeem. Waar ik een extreem laag verzet mee bereik om de vrachtwagen hellingen op het werk mee te kunnen nemen.
Wat meer op mijn gemak voel ik me hierover nadat ik vanmiddag met de roeifiets dit stukje nog eens bezocht heb. Het is NIET mogelijk op een andere manier hier de autoweg te passeren! Stoepranden aan beide zijden maken dat een gewisse zelfmoord om over te steken om de Parallelweg a.d. andere kant te bereiken anders dan door het bochtige tunneltje...

Zou dat nu zijn wat de Fietsersbond met de raadselachtige term "doorsteekjes" bedoelt?
Wel kan ik voortaan proberen om het plaatsje heen te rijden. Maar dan zie je dus ook niets van de eeuwenoude binnenstad. En da's dan toch weer jammer want is zeer de moeite waard en met een 'gewone' ligfiets goed te doen. Zelfs met een roets (zonder stuurstabilisatierubber, zoals de mijne ;-).
Jammer genoeg geen 3D Streetview  van gevonden..


De tocht verliep hierna razendsnel en we haalden twee keer een racefietser in. Dat is feitelijk uitzonderlijk tijdens een groepstocht en een groot VOORDEEL van maar met z'n tweeën rijden!
In Hoorn aangekomen (via Monnicken- E- en Volendam) hebben we over de haven uit gekeken en kreeg ik een boterham met pindakaas van André.
Geen gewacht dus in een kakkerige horeca gelegenheid tot je eindelijk je bestelling geleverd krijgt!
Wel bleef het nu continu doorregenen dus zijn we snel terug Zuidwaarts gereden. Via prachtig landelijk Beets (waar ik eigenlijk iets te hard reed) naar de Z-O.Beemster.
Onderweg bedacht ik me de uitnodiging van mijn moeder de dag ervoor "om bij haar op de koffie te komen met mijn vriend" en reden we dus met een korte omweg ten Oosten van Purmerend naar Purmerland. Waar we al even voor twaalven aankwamen (!)
Behalve koffie werden vele zoogdieren en vogels aan André voorgesteld. Een uitermate mensvriendelijke parkiet nam daarbij plaats op zijn schouder en hoofd, net als op de mijne trouwens :-)


Of het moeders soep was of de plaatsing van zijn schuimdeksel (achter het minivizier) ik weet het niet...Maar hierna reed André ineens als door de bliksem getroffen! En waren de rollen eigenlijk omgedraaid.
De laatste twintig kilometer had ik de grootste moeite om hém bij te houden!




vrijdag 17 juli 2015

In dubbele helix naar Hoorn

Zoals ik in mijn vorig bericht liet uitkomen kan ik wel iets anders bedenken dan tijdens extreme hitte een uitputtend lange tocht rijden. Met als enige motivatie "dat het nu eenmaal al in de agenda stond voor die specifieke datum". Maar ik zou zo nodig ook wel een constructiever rol willen spelen op een 'gewone' ALF-zondag (altijd de derde zondag v.d. maand).
Dus ik ben blij dat Raketfiets (A.), (vermoedelijk met zijn Raptobike) bereid is zondag mee naar Hoorn te rijden.
Ik heb een nieuwe tweedehands Garmin Vista op de kop getikt om de navigatie mee uit te voeren. Mijn Legend mis ik namelijk sinds het roetstreffen in Groningen. Voor iets minder dan de helft van de nieuwwaarde kocht ik de -erg vergelijkbare- Vista via Marktplaats.
Omdat ik de auto definitief de straat uit heb geslingerd vond ik daar ook moderne Open Source Fietskaart software op horen. Voor het eerst heb ik daardoor nu de mogelijkheid onderweg een andere fietsroute te plannen (routeren) over specifiek fietspaden :-). Zelfs de naam van ieder paadje afzonderlijk, als "Liergouw" worden tijdens het rijden benoemd!
Behalve Mapsource dat bij de Legend zat heb ik nu Basecamp gedownload wat ik weer onder Windows 7 gebruiken kan om een track met Google Earth visueel te inspecteren. Op de aanwezigheid van pontveren bijvoorbeeld (wat ik liever niet heb al te dicht bij huis). Die zitten er niet meer in zoals ik het rijden ga.
Het was de site van de Fietsersbond ten slotte die met de optie "fietsrondje" de mooie dubbele helix (zoals desoxyribonucleïnezuur) ontwierp. Om met een andere en kruisende route Hoorn weer te verlaten als degene waarmee we gekomen zijn.

We vertrekken om tien uur, dus 'ALF' tijd maar niet vanaf het Museumplein maar vanaf de rotonde Schellingwouderbrug / Durgerdammerdijk . Niet toevallig ook handig bereikbaar vanuit Amsterdam Oost.
                     
Iedereen is welkom! Meedoen op eigen risico.



zaterdag 11 juli 2015

voortgang isolatieproject

Omdat woningbouwvereniging Eigen Haard geen enkele medewerking biedt bij de isolatie van de voorgevel van mijn woning ben ik dat in Eigen Beheer gaan doen :-)
"Beter dan een lange fietstocht in de hitte en smog" was mijn gedachte al vorig weekend.  
Zoals eerder beschreven gebruik ik hout van een pallet van het grof vuil. En kleine metalen stoelhoeken voor de bevestiging. Daarna wil ik de houten tengels met 60 cm brede gipsplaat afwerken die nog in de schuur bij m'n moeder staat. Erachter komt 7 a acht centimeter steenwol.
Meestal worden daarvoor tegels gebruikt en ijzeren U-profielen. Die kosten ook de kop niet maar doordat ik planken gebruik kan ik zelfs steenwol op rol verwerken wat ik nog heb staan. En wel in horizontale richting onder de vensterbank (als eerste laag) wil ik dit gaan doen.

Daarom heb ik de verticale tengels onder de vensterbank op scharnieren gemonteerd (ongeregeld goed uit mijn voorraad 'hang & sluitwerk'). Zodat ik de latjes naar voren  klappen kan om de rol aan te brengen. Hierna zet ik ze dan pas m.b.v. een waterpas recht onder de vensterbank vast.
De stoelhoeken aan de lange latten tot aan het plafond in de zijmuren heb ik verzonken gemonteerd door met de schaafmachine uitsparingen in het pallethout te schaven (3 mm diep). Dat voorkomt dat de gipsplaten straks het ijzerwerk i.p.v. het hout gaan raken (oneffen).
Verder komt mijn multitool goed van pas. Om het laminaat door te halen vlak achter waar de gipsplaten gaan komen. Dus uit het zicht.
Misschien wil ik onder het laminaat namelijk nog een keer warmte reflecterende folie aanbrengen. Of gaat het van pas komen als ik verhuizen moet om het laminaat er uit te slopen zonder mijn voorzetwand te beschadigen.
In dat geval zullen anderen het comfort van mijn werk overnemen en de besparing er van op de gasrekening.
Maar het gaat me er om dat ik bezig ben voor een zaak waar ik achter sta, namelijk energiebesparing...
Het kost me meer tijd dan geld  maar dat is in mijn geval gewoon een zaak van prioriteiten stellen  
 Het was tijdens de hittegolf in mijn benedenwoning best goed toeven. Mede door het gebruik van een luchtzuiveringsapparaat met ionisator uit de kringloopwinkel. Wat nauwelijks meer stroom verbruikt dan een ventilator, veel minder dan een airco!

maandag 22 juni 2015

"Leipe shit!" -uitgezocht

Zoals eerder gememoreerd kampte ik vooral naar- en terug van Groningen met de roets met irritant leeglopende banden. Nu wil ik best geloven dat dat met mijn zuinigheid te maken heeft. Wat betreft het kopen van nieuwe banden, maar voor mij is daarmee de kous nog niet af.
De vervangende biba die ik achter monteerde is namelijk van het bekende merk Schwalbe en is nog nooit geplakt geweest (!)
Net als de eerste loopt de binnenband niet leeg in een bak water maar dat zegt weinig. Door de flexibelheid van het materiaal kun je er immers nauwelijks meer dan de atmosferische druk (1 bar) overdruk op zetten omdat de band anders te lang wordt (en blijft) en al snel zal ontploffen.
Daarom heb ik hem om een losse 559 velg gelegd waarvan ik de spaakgaten met duct tape dichtplakte (b.w.v. velglint). En er een buba omheen gelegd uiteraard (-:
In de onderkant van een katten-transportmand onder 6 bar heb ik de dompeltest met water opnieuw uitgevoerd. Geen belletje zichtbaar, ook niet rond het ventiel.
Toch liep de band al na 3 dagen voelbaar leeg. Conclusie moet wel zijn dat de Schwalbe band poreus is. Maar het ontsnappen van de lucht is kennelijk te weinig is om met een waterbak aan te tonen.
Best wel een opmerkelijke uitkomst vind ik zelf.


Bij Volksrijwielhandel Tornado op de Albert Cuypmarkt heb ik toen voor  €5,95 een CST bandje gekocht
met n.b. Hollands ventiel (omdat de beste man nu eenmaal niet anders had). Na een week blijft die keurig op spanning op de proefvelg deze 'Made in China'.
Dit is nu tot volle tevredenheid mijn nieuwe achterbandje geworden in de 222 Revolver
En had niet zowel het Hollands ventiel als China zo'n slechte naam in ligfietsersland?


"Het kan verkeren"- Bredero, óók  een Amsterdammer ;-)

zondag 14 juni 2015

Aduaderzijl (2/2)

Voorheen stopte ik in de Alleweder allerhande kookgereedschap als ik kamperen ging. En zelfs een antieke Italiaanse percolator om koffie in te zetten :-) Maar dat maakte de velomobiel loodzwaar.
Daarom tegenwoordig alleen wat vitamine- en energiedrank (cafeïne) bruis-pillen van de Action voor in het bidon. Een chinees restaurant voorziet me dan wel ergens van een avondmaaltijd en als de bakker al gesloten is neem ik dan een extra pizza mee de tent in. Om de volgende dag te laten dienen als ontbijt.
Zo niet in gezelschap van Cor en Ingmar.
Het werd routine dat we onze wensen bespraken t.a.v. de levensmiddelen zij de inkopen deden en ik de opgetuigde fietsen  bewaakte. Vooral de 209 van I. Sondervan vertegenwoordigt toch een flinke waarde...
De kosten deelden we na afloop in drieën. Zo hebben we nasi maar zelfs groenten (rauwkost) gegeten!
Wel verdween op camping het Kaatsgat het pakje stroopwafels (?!).



Het was in Oldenhove waarbij ik aanvankelijk niets beters wist te doen dan de mij toevertrouwde fietsen fotograferen:






Tot ik in de gaten had dat de kerels na het shoppen stonden te praten met de eigenaar van deze oldtimer. De sympathieke man vertelde honderduit over de zelfgebouwde kaarthouder (van een schemerlampstandaard), voordrager en stok om het stuur te geleiden. Om de fiets lopend een helling op te duwen als het hem te gortig wordt.









Ten slotte de bijzondere koren-/ pelmolen Aeolus met zijn luxaflex / Alleweder- wiekenkruis.










Maar niet alles was koek en ei en ik ontkom er niet aan daarvoor eens bij mezelf te rade te gaan. Het tempo raakte er bij mij de tweede dag uit en ik bleek met een leeglopende achterband te maken te hebben. Om gewicht te besparen en op advies van Cor had ik geen grote voetpomp meegenomen maar een (flink lange) handpomp.
Het leek me handig na het vastzetten van het elastiek en het uitnemen van het wiel om het oppompen van de reserve-binnenband tegen een muurtje te doen. Zo heb ik dat immers Derk ooit op een instructievideo van ThysID zien demonstreren. Er kwam echter meermalen een landbouwtrekker rakelings langsrijden met een vervaarlijke nóg bredere machine er achter.
Daar kan ik terugdenkend om lachen verwijzend naar mijn vorige post "Vandaar mijn voorliefde voor paarden in de landbouw". Maar op dat moment kwam het mijn humeur echt niet ten goede.
En dat verslechterde nog meer toen bleek dat de 'nieuwe' (eerder geplakte) band even later óók begon leeg te lopen )-: Ondanks dat ik de band geïnspecteerd had op glas, spijkers of splinters...
Zelfs op de camping in Aduarderzijl is het me niet gelukt een lek in een der binnenbanden te vinden. En ook de derde binnenband bleek op een lange rit leeg te gaan lopen.
Sterker nog, hij staat volledig plat op moment van schrijven. Maar ja, ome Mick moet zo nodig bloggen...
De organisatie van de camping en de fietstochten was prima geregeld door Miriam en Wilbert. Hun kinderen  schoten te hulp bij het pannenkoeken bakken buiten en in de keuken binnen. Miriam toonde zich een voortreffelijke naturel spreekster in het openbaar (22 mannen en vrouwen). Nog nooit heb ik bij een treffen de keuze gehad uit vegetarisch, biologisch of / én een gewone schotel (-:
Er waren niet minder dan vier gezellige tochten uitgezet die onderbroken werden door een interessant kerkbezoek (namelijk mét lezing maar zonder mis), dat aan een eeuwenoude herberg en éen die op de oversteek met een veerpont kon bogen.
Behalve roeifietsers en de bouwer van de roeifiets Derk Thijs waren ook Theo.en Elly per Quest gekomen, respectievelijk met- en zonder partner. Toch erg leuk en ten minste op eigen kracht naar Groningen afgereisd!




Op de zondagochtend van vertrek kwam ik als eerste de (kleinste) tent uit, dus natuurlijk niet Bartel al wakker gemaakt!







Na in m'n eentje koffie en ontbijt te hebben genoten in het kantinegebouwtje heb ik een toenaderingspoging tot een der grote lama's gedaan. Die bleek daar echter geen enkele behoefte aan te vertonen!
Behield zeker een afstand van 3 meter en draaide me de rug toe. Zo kon hij het speeksel in de bek houden natuurlijk (-:
Voor de zonnepanelen op het dak trouwens wel prettiger i.v.m. de stroomopbrengst...    


Mijn bewondering is groot voor  hoe de bij Schiphol als vliegtuigmotor-monteur werkende Bartel Lamers mij zijn zelf uitgezette route voor reed. Haast zonder zich een enkele keer te vergissen over een traject van ruim tweehonderd kilometer!
Wat snelheid betreft merkte ik dat zowel Ingmar als Bartel op de Thys 209's wat sneller waren. Maar dit was vaak ook wel terug te leiden op mijn ultra smalle IRC-voorbandje.
Deze zijn eigenlijk te dun en hard om de schokken goed te incasseren die de route van vooral Bartel in de Noordelijke provincies vaak kenmerkte. Daardoor sloeg het stuur soms bijna uit mijn handen. Op vlak asfalt moest ik de opgelopen afstand dan weer inhalen.
Ik was dan ook niet "voor Sesamstraat thuis" zoals ik de lachers aan tafel die ochtend mee deelde hoopte te zullen zijn. Maar toch ruimschoots voor het donker! Bartel reed vanaf Muiden door richting Hoofddorp.

Hoewel de nadruk zeker op het roetsen lag hebben Bartel en ik toch nog heel persoonlijke informatie uitgewisseld. Ik zie een zekere symmetrie in ons verleden maar ga daar nu natuurlijk niet te veel op in.
Ik denk i.e.g. niet dat er veel beenlengte verschil tussen ons is  (-:

zaterdag 13 juni 2015

Aduaderzijl (1) / ambachtelijk dorsen

Mijn rit met de roets afgelopen week naar Groningen is gelijk de verste die ik ooit  gemaakt heb. Tot genoegens 230 kilometer voor de toe- 200 voor de terugrit. Maar die laatste zelfs op één dag. Dankzij Parijs-Brest-Parijs ( een tocht van 1200 kilometer binnen een tijdslimiet van maximaal 90 uur) rijder Bartel Lamers.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Ik vertrok op donderdag mijn eerste vrije dag voor dat weekend om 8:00 u.
Dat lijkt misschien vroeg maar om spullen te verzamelen heb ik de wekker af laten gaan op het uur van een doordeweekse werkdag, al 4:00 u. :-) 
Deze toerit voor de tourrit liep voorspoedig want ik liep al rond half 12 a.m. bij Cor Zwaag de achtertuin in.
Ingmar kwam wat later en ik ontmoette Cor's vrouw die met haar stem een CD had volgezongen (vrij vertaald). Er werden boterhammen met gebakken ei en zo gegeten en Ingmar en Cor bleken allerhande provianderingsmiddelen mede te gaan nemen.
Vanuit Anna Paulowna reden we de Afsluitdijk op en ik voelde me zó sterk dat ik een flinke voorsprong op Cor en Ingmar nam. Waarbij deze zelfs enige tijd uit mijn brilspiegeltje verdwenen :-)
Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat dit mijn beste dag gelijk al was want hierna volgden twee lekke banden (de dag erna) en zelfs een dyneemabreuk (op de terugweg) waarbij ik van de welwillendheid van Bartel afhankelijk was die me een reserve aandrijfkabel afstond. Ernstig hiaat natuurlijk toch wel in mijn voorbereiding )-:
Het was broeierig warm de eerste dag maar we reden -na de Afsluitdijk- rustig maar gedurig verder. Via Harlingen volgden we de dijk met de Waddenzee die eigenlijk geen verkoeling bood. Bij Wierden pauzeerden we en prepareerden de jongens soep op hun meegebrachte campingbrandertjes. Een erg prettige manier om genoeg zout in je lichaam te houden op zo'n dag!
Ik nam daar een foto met de zelfontspanner door de camera op de trap tegen de dijk te zetten en dan in beeld te sprinten met mijn witte benen :-)
Zoals te zien staat daar achter het kerkje een bank met uitzicht op de graven. Ik was blij dat Cor de publieke functie van het bedelen om water in onze bidons op zich nam bij een woonhuis want ik had mijn Sex Pistols T-shirt aan...


We kampeerden op een simpele maar van de existentiële gemakken voorziene camping  't Kaatsgat in St. Jacobiparochie. Zoals gratis douches. Ook erg leuk vond ik de aanwezigheid van een bijzonder aanhankelijke bokje en geit. Vooral de bok kon niet genoeg krijgen van kriebels over zijn kop en onder zijn sik. Als ik wegliep vlogen mij de hinnekende verwijten om de oren.
Ik hielp Cor d.m.v. mijn batterijentestertje met het uitsorteren van zijn voorraadje AA's. Hij heeft een mp3 spelertje met een los versterkertje en blies die opnieuw leven in op de 'natuurcamping'. Dat bleek i.d.d. gezellig en "zou mij wel genezen van mijn voorliefde voor punk".
Met die boude opmerking overviel hij me zozeer dat ik vergat te vermelden dat dit meer een signaalstof voor me is in beeld en geluid. Zoals feromonen.
Die, onafhankelijk van het gedragen T-shirt, in kracht inboet in het gezelschap van 50+ heren zonder aanwezigheid van vrouwelijk gezelschap. Competitiedrang maakt dan plaats voor gemoedelijke gezelligheid en verdraagzaamheid, ook bij mij!
Bovendien heb ik iets later op mijn levenspad waardering  gekregen voor een totaal ander genre. Ruraal Friesland noch Groningen kunnen zich meer bogen op een op dergelijke fysieke landbouwbewerking trouwens. Maar daarvoor in de plaats is bij verstandige mensen dus het roeifietsen gekomen:

vrijdag 29 mei 2015

Roeifiets-backpacking

Roeifietsen vind ik een hogere vorm van de ligfietssport. Je legt er niet je halve lichaam mee lam (behalve je benen). Bereikt een sportschool-achtige workout van ook je bovenlichaam. En voelt je merkbaar beter.
Omdat ik daarbij graag de werkroutine even onderbreek voor wat kamperen met anderen die deze vorm van exercitie weten te waarderen verplaats ik me dit jaar naar Groningen
Een wervende email van Cor Zwaag heeft me over de streep getrokken. De reis van 191 km zelfs te verlengen tot over de tweehonderd door in zijn (en Ingmar's?) gezelschap over Noord-Holland te gaan en de Afsluitdijk te gaan beroetsen :-)

Mijn laatste kamperen was geen prettige. En dat lag ook aan het kamperen zelf want al de eerste nacht die ik doorbracht in Venray bleek de dure Northface tent die ik van mijn jongste broertje geleend had door te lekken! De sealing van het tentdak kwam er dan ook bij alle naden in verpulverde vorm afvallen!
Voor mij dus wel weer het bewijs dat je, in dit geval mijn broertje, niet altijd waar voor je geld krijgt!
Hoewel de tent prachtig van ontwerp is met heel lichte aluminium stokken lig ik toch liever droog als het regent buiten!
Zoals in mijn oude betrouwbare Nomad Bantoe. Die helaas bijna drie en halve kilo weegt.

Ik heb daarom in Purmerend de Yellowstone Matterhorn 1 gekocht met een gewicht van 1560 gram voor 4 tientjes. Daarvan heb ik de stalen haringen vervangen door aluminium zodat daar nog wat van af gaat. Om de bagagedrager (en mezelf) te ontlasten.
Het grondzeil heeft geen extra onderzeil nodig en hij
heeft een binnen- zowel als een buitendoek.
Dat voorkomt condensatie zoals je met enkeldoeks tenten nogal eens ziet.

Een lichte uitrusting van de fiets lijkt me belangrijk, Cor is een getrainde roeifietser met lange benen (hoewel ik daar verder niet op let). Mijn roets met de rvs boegspriet is zwaarder en als ik hem in Anna Paulowna ga ontmoeten heb ik er immers al 70 km op zitten!
We willen dan in Friesland ook al ergens gaan kamperen, een "natuurcamping" om Cor te citeren.
Daar wil (en kan?) ik niet van stroom afhankelijk zijn. Dus bestelde ik bij Kifra een Gelert luchtbed met ingebouwde voetpomp die toch maar 900 gram weegt (blijkt zelfs maar 800 gram!).
Dat vind ik prettiger slapen dan van die matjes. Het is wat minder isolerend maar daar heb ik warmte-reflecterend materiaal voor bij me.Zoals op autoruiten gelegd wordt in de winter. En een slaapzak natuurlijk (1210 gram).
Niet meer die zware canvas van het Paastreffen dus meer hoor Joyce (-: Ik zal nu immers niet met de C-Alleweder van huis gaan.

Alles met wat extra kleding moet wel in de banaan- en fietstassen passen dunkt me. En op de stevige bagagedrager een plaats kunnen vinden.

Ook geen overbodige luxe lijkt me om de Primo Racer van de Cheetah over (eigenlijk terug) te zetten op de roets. Hoewel het verzet daarvan door zijn geringe dikte wat beperkt is (32 mm) is het gewoon verreweg de best rollende band die ik heb op ligfietsgebied. Jammer dat ze niet meer gemaakt worden (b.m.w.).
Want mijn langzame en vermoeiende tocht naar Anna Paulowna vorig jaar
met een slecht sporend fietskarretje staat me nog na bij. Dat moet beter kunnen!

woensdag 20 mei 2015

Finland Rocks!

De vraagstukken waar ik in mijn puberteit voor gesteld werd heb ik sindsdien eigenlijk nooit kunnen oplossen. Hoe kan ik mijn van oorsprong Marxistische ideeën in overeenstemming brengen met mijn (vage) gevoelsmatige punkidealen? De 'dictatuur van het proletariaat' ...
Op heel veel vragen heb ik helemaal het antwoord niet, de mens is per definitie geen prettig wezen vrees ik. Dus oplossingen komen er ook niet van die kant terwijl ik religie (gevoelsmatig) verwerp + Religion ist Opium des Volkes. Reden dat ik dan ook nooit kinderen zal nemen.
Wel weet ik dat mongolide mensen van de wereld geen grotere troep zouden maken, het niet slechter zouden doen dan de "normale" mens.
Vandaar dat ik ineens een voorkeur heb voor een bepaald nummer van het songfestival. Waar ik eerder nooit een woord aan heb willen vuil maken :-)

  

donderdag 14 mei 2015

opvouwbare brilspiegel


Aan reflectie  doe ik niet zelden al in de vroege ochtenduren. Hoe mijn kritiek op de vereniging en Cyclevision te verwoorden bijvoorbeeld. Als 'product' van de punkgeneratie liggen mij cynisch bedoelde woorden als 'Mein Kampf' voor in de mond. Maar die worden verkeerd begrepen en nog slechter uitgelegd. Leuk als dan je botanische kennis van pas komt :-)
Het is op dat moment niet leuk om ruw in je gedachten verstoord te worden door een inhalende hard rijdende racefietser. Daarvoor moet ik dan niet alleen mijn gedachten opzij zetten, zoals maandag. Maar zo'n gast heeft ook nog voordelen bij de oversteekplaatsen met het autoverkeer (in Bovenkerk in dit geval).
Vanwege sneller uitzicht links en rechts en met zijn gekromde houding meer druk op zijn voorwiel...
Stukken makkelijker is het hem al in een achteruitkijkspiegel te zien aankomen en simpelweg de afstand tussen ons i.e.g. niet te laten afnemen. Het eerder gemonteerde spiegeltje op de Cheetah heeft helaas nogal een flinke dode hoek waar de bukker in verscholen kan blijven.
Mijn roets heeft zelfs helemaal nog geen achteruitkijkspiegeltje. Wat door het heen en weer gaande stuur het best universeel aan een bril 'vast' kan zitten.
Die heb ik dan ook al eerder gemaakt van een stofbril met een spaak er aan. Maar zo'n ding moet na gebruik een brillenkoker in (gemaakt van pvc hemelwaterafvoerpijp) die de flinke lengte van  21 cm had.
Wat zonde van de ruimte in mijn van de éen naar de andere ligfiets ophangbare toptas dus.

Daarom heb ik de stofbril dit keer uitgerust met een derde verdraaibaar
pootje. Eveneens van een korte spaak maar met een spatbordklemmetje en kleine tie-wraps bevestigd aan de bril door de helft van een textiel-slotje.


 Zoals ik die nog heb liggen van het zeildoek dekje van de FAW. Van de opbergkoker kan nu gemakkelijk 5 hele centimeters af!




Behalve dat heb ik er een gebruikt  in plaats van de bovenste klittenbandsluiting van mijn reflectiehemd.
Die vaak los plachtte te wapperen op de open ligfietsen. En daarna ook nog eens over mijn linkerschouder weg gleed.
Voor de streakende rolschaatser van Amstelveen vormt dat wellicht een erotische aanblik (want ik kom hem iedere keer opnieuw tegen langs het museum tramrailtje in het 'pikkkedonker') maar was voor mij alleen maar hinderlijk...




Overigens vind ik het belangrijk dat er afwijkende figuren hun gang moeten kunnen blijven gaan. Om voor de hand liggende redenen ;-)

Billy Idol (van Generation X):