ALF naar Hoorn

Het werd zondag een wat andere tocht dan ik me had voorgesteld. Reden was de neerslag. Had ik de dag er voor de track nog met mijn notebook van lila in zwart veranderd, rekening houdend met montage op de Cheetah, de dreigende buien brachten me er kort voor vertrek toch toe om de Garmin beneden-deks te monteren. Onder het deksel van de Limit.

Maar ook André heeft een velomobiel tegenwoordig, en een witte Quest XS nog wel !  Daarmee stond hij dan ook netjes op mij te wachten op de afgesproken rotonde. Onze gedeelde voorkeur voor de ligfiets hadden we door de regenkans dus beiden terzijde geschoven.
Maar dan moet je wel een velomobiel hébben natuurlijk en Mark-Jan heeft die niet. Erg karaktervol dus dat hij zich toch als derde bij ons aansloot met zijn open ligger. Hij gaf wel gelijk al aan niet helemaal mee naar Hoorn te zullen rijden.
Vanwege de deelname van een ligfiets besloot ik te vertrekken over de route die de meest ligfietsvriendelijke uitzichten biedt. De Oostelijke route door de Volgermeer (moerasgebied) in Noorderlijke richting.
Ik had de bandjes flink opgepompt en gaf de Limit gelijk goed de sporen. Mark-Jan was echter allerminst van plan zich er uit te laten rijden en wist zelfs 'voor te dringen' op het smalle fietspad waarna hij het tempo bepalen kon ;-)
Een prachtige route naar Broek in Waterland zoals gezegd. In de (oude) bebouwde kom van dat plaatsje zoomde ik echter niet op tijd in met de Vista. Waardoor de schermverlichting zwarte routes in elkaar over leek te laten lopen en raakte ik even van koers. Tegelijk begon het harder te regenen.
Mark-Jan Bastian trok een regenpak aan en nam afscheid van ons. Ik vond het erg sympathiek dat hij mee reed. Bewijs dat hij zeker geen aanstoot genomen had aan mijn initiatief deze derde zondag v.d. maand.
Beter dan rechtsomkeert te maken i.v.m. de afwijking van de track besloot ik Oostelijk aan te houden.

Duidelijk was dat we de N247 over moesten maar waar? André probeerde me iets duidelijk te maken Maar zelfs met de vm's in stilstand verstond ik hem niet...Terwijl de GPS expliciet aangaf dat we een zigzaggend fietsviaduct onderdoor moesten Waar ook nog eens hekwerken in geplaatst staan.
Ik voelde me erg schuldig dat André gedwongen was de tunnel lopend en duwend met zijn XS door te steken. Terwijl ik zelf nauwelijks uit hoefde te stappen d.m.v. mijn 'terugschakelen vanuit stilstand' systeem. Waar ik een extreem laag verzet mee bereik om de vrachtwagen hellingen op het werk mee te kunnen nemen.
Wat meer op mijn gemak voel ik me hierover nadat ik vanmiddag met de roeifiets dit stukje nog eens bezocht heb. Het is NIET mogelijk op een andere manier hier de autoweg te passeren! Stoepranden aan beide zijden maken dat een gewisse zelfmoord om over te steken om de Parallelweg a.d. andere kant te bereiken anders dan door het bochtige tunneltje...

Zou dat nu zijn wat de Fietsersbond met de raadselachtige term "doorsteekjes" bedoelt?
Wel kan ik voortaan proberen om het plaatsje heen te rijden. Maar dan zie je dus ook niets van de eeuwenoude binnenstad. En da's dan toch weer jammer want is zeer de moeite waard en met een 'gewone' ligfiets goed te doen. Zelfs met een roets (zonder stuurstabilisatierubber, zoals de mijne ;-).
Jammer genoeg geen 3D Streetview  van gevonden..


De tocht verliep hierna razendsnel en we haalden twee keer een racefietser in. Dat is feitelijk uitzonderlijk tijdens een groepstocht en een groot VOORDEEL van maar met z'n tweeën rijden!
In Hoorn aangekomen (via Monnicken- E- en Volendam) hebben we over de haven uit gekeken en kreeg ik een boterham met pindakaas van André.
Geen gewacht dus in een kakkerige horeca gelegenheid tot je eindelijk je bestelling geleverd krijgt!
Wel bleef het nu continu doorregenen dus zijn we snel terug Zuidwaarts gereden. Via prachtig landelijk Beets (waar ik eigenlijk iets te hard reed) naar de Z-O.Beemster.
Onderweg bedacht ik me de uitnodiging van mijn moeder de dag ervoor "om bij haar op de koffie te komen met mijn vriend" en reden we dus met een korte omweg ten Oosten van Purmerend naar Purmerland. Waar we al even voor twaalven aankwamen (!)
Behalve koffie werden vele zoogdieren en vogels aan André voorgesteld. Een uitermate mensvriendelijke parkiet nam daarbij plaats op zijn schouder en hoofd, net als op de mijne trouwens :-)

Of het moeders soep was of de plaatsing van zijn schuimdeksel (achter het minivizier) ik weet het niet...Maar hierna reed André ineens als door de bliksem getroffen! En waren de rollen eigenlijk omgedraaid.

De laatste twintig kilometer had ik de grootste moeite om hém bij te houden!