woensdag 28 oktober 2015

MBB-ers bedwingen Afsluitdijk


Echt individualistische en productieve ligfietsers die vind je niet zoveel in Nederland. De meeste hobbelen een beetje achter gevestigde namen van velomobiel- en ligfietsproducenten aan. Maar wie bouwt eerst zijn eigen Velocar, gevolgd door een heuse Velomobiel en gaat vervolgens over op de bouw en verkoop van een type ligfiets dat helemaal nog niet geproduceerd wordt in Die Niederlanden? Juist, Vrijwiel id persoon van Olaf nabij Utrecht.
Nu is hij niet iemand van de lange blogverhalen, hij laat liever zijn handen wapperen. Maar toen ik las van zijn deelname aan de Afsluitrace besloot ik het drinkwaterproject in Kameroen onder zijn naam met een donatie te steunen.
Ik heb hem wel eens ontmoet toen hij in de Velocar langs het Noordhollands kanaal reed i.d. buurt van Watergang maar zijn boerderij bezoeken is er nooit van gekomen.
Leuk van zijn aanpak voor het bouwen van de 'Moving Buttom Bracket' is dat hij, net als ik bij de Cryz-bike gebruik maakt van bestaande fietsonderdelen. Helemaal mijn manier van denken en uitvoeren. Maar dan altijd voor mijzelf en (steeds meer) in het verleden...

Toen ik afgelopen Zaterdag doorklikte begreep ik dat er zelfs in vervoer voor mij en de fiets voorzien was vanaf Amsterdam Amstel! Ik besloot dus één avond van te voren me ook nog op te geven met de Cryz-bike :-)








En die touringcar met goederenbusje bleek idd op het vernieuwde emplacement van A'dam Amstelstation te verschijnen na een klein uurtje. Om niet meer mensen dan ik en twee jonge jongens met een dure racefiets te gerieven :-)
In de praktisch volle touringcar met deelnemers uit Utrecht e.o. herkende ik Olaf Glasmacher van de foto's op zijn blog. Bedankte hem vrijpostig dat hij een zitplaats naast hem vrij gehouden had pour moi.
De sympathieke drietalige winnaar van de Afsluitrace 2013 (met zijn eigen gebouwde velomobiel, die kortgeleden door hem verkocht is) spreekt trouwens accentloos Nederlands.
Er heerste een uitstekende sfeer in de bus die wel een studentenschoolreisje leek. Allemaal frisse jonge gassies en dametjes.
Die daarbij ook nog eens met hun bij de generatie behorende smartphones razendsnel een 06- nummer voor noodgevallen noteerden dat werd uitgesproken per microfoon. Terwijl mijn Nokia ergens diep in de toptas in het bagagerek boven mijn hoofd verscholen ging.
Olaf verbaasde mij door het verorberen van een meegebracht lunchpakketje. Witbrood (!) Past niet in mijn beeld van iemand die op een boerderij woont :-)
We kwamen in Den Oever aan het beginpunt van de fietstocht. Een soort parkeerplaats voor de twee bagagebussen met de fietsen en de touringcar. Maar er was ook een soort  touristengebouwtje (met reclame voor zeehondenexcursies) waar ik eindelijk van een wc gebruik kon maken.
Een gezellige drukte er voor waar ik de eerste opnamen met de lichtgewicht dash-cam schoot, Olaf fotografeerde mij op zijn beurt maar de kwaliteit van juist de foto's met de dash-cam blijkt beroerd (zie de montage boven).
De video is erg bewogen maar valt me qua scherpte daarentegen weer mee:



Na koffie en koek kwam er beweging in het feest want de fietsen werden opgesteld. In het fietspad naar de dijk toe zaten een aantal bochten die even lastig te nemen waren afgeremd door de racefietsers om mij heen.
Ik benijdde Olaf niet die ook nog eens klikpedalen van het LOOK systeem gemonteerd had. Ik was, zoals altijd op de Cryz uitgereden met 'antieke' toeclips/plarform-combinatiepedalen.
Zijn kort daarvoor nog pas voltooide en nog ongeverfde MBB bleek toch beter op een race voorbereid dan mijn woon-werk fiets. We kregen de ruimte, Olaf zei "Nu kunnen we knallen!" en liet mij al gauw ver achter zich want ik zat ondanks het 65 tands kettingblad al heel snel op het maximale verzet....
Daarmee kon ik -we begonnen tamelijk achterin de deelnemers- wel de een na de andere achterhoederijder/ster inhalen maar ik bleef ergens in een niemandsland doorrijden. Zag niemand voor me noch in mijn brilspiegeltje.
De wind viel zijdelings in vanaf zee maar ietsje in onze rug. Was voor mij dus met dit te lage verzet feitelijk niet ideaal. De eerste 'aanvallen' die ik opmerkte in het 30 mm spiegeltje kon ik nog wel afslaan door het traptempo te verhogen. Maar bij een MBB beïnvloedt dat de besturing wat zodat je de neiging hebt om dan toch maar wat te vertragen...
Halverwege -erg leuk- werd ik toegejuicht door spontane tienermeisjes (of daaromtrent) waarvan de mascotte, tweede foto, een strak superman-pakje aan had. De foto lijkt hun vrolijke aanmoedigingen te overdrijven maar doet dat niet ;-) !
Vijftien (?) kilometer verder leidde een samenloop van ongunstige factoren tot mijn keuze om gediskwalificeerd te worden.
Het wegdek werd slechter naarmate ik Friesland naderde en met de smalle keihard opgepompte IRC-voor en Primo-achter leek het wel of ik op de velgen reed. Er was nu een daling van de weg waar een peloton racefietsers gebruik van kon maken om in te lopen. Ik probeerde wel te versnellen maar daardoor begon ik te twijfelen of er niet ergens een framebreuk 'of zo' was ontstaan en voelde me niet meer veilig.
Een ongeluk durf ik niet meer te riskeren dus ik besloot te stoppen en de fiets na te kijken.
Er was niets aan de hand gelukkig maar het groepje haalde me nu in. Door de wegvallende rijwind in stilstand kreeg ik het bovendien vreselijk warm en besloot m'n overhemd en daarna zelfs nog m'n t-shirt uit te trekken. Daarvoor was weer nodig dat ik de helm en de spiegelbril (voorzichtig) af nam...De snelheid was er nu volledig uit zal ik maar zeggen...
Kwam bij dat ik verderop een draaibrug/sluis naderde die open stond en waar ik voor wachten moest. En wachten moest...
Tot ik aan de overkant de terugkerende kopploeg al weer kon ontwaren. Het fietspad is daar smal en ik zag het totaal niet zitten om die tegenliggend te passeren! Ik besloot daarom tegen de regels in om te draaien en terug naar de finish in Den Oever te rijden ;-)
En zo werd ik door de Superman-meisjes  wederom als hun kampioen toegeroepen. Wat een oude man toch veel meer waard is dan een stempeltje op zijn hand niet waar ?!
Ik werd weliswaar alsnog ingehaald door de terugkerende kopploeg die de brug dan toch gepasseerd was maar kon aanhaken bij de middenmoot er achter.
Zo zeer konden we de zelfde snelheid aanhouden dat ik maar eens vroeg aan een van hen (van ongeveer mijn leeftijd leek het) "of hij nou geen zadelpijn had?". "Een beetje"-gaf hij toe.
Ik heb toen natuurlijk de voordelen van het rijden op een ligfiets nog even fijntjes benadrukt.
Reden dat ik ook overtuigd ben van het nut van popularisatie op zo'n manier door deelname aan main-stream races als deze. Die nog een goed doel dienen ook!
Ook was ik door mijn bedrieglijk optreden in staat om eerder binnen te komen dan de reus Olaf. Met benen gelijkend op die van Daniël Fenn zelve :-). Hij had echter wat schakelproblemen gehad naar het grote voorblad.
Zojuist een mail binnen gehad dat er door ons gezamelijk  €11.597 bij elkaar gefietst is voor het drinkwaterprojekt in Kameroen!
Hier ten slotte nog een impressie van 2013 dat Olaf met zijn velomobiel -onder vreselijke omstandigheden- als eerste over de streep kwam:

vrijdag 23 oktober 2015

Hoofdlampje met bewegings-sensor

Wim werkt ook op de veiling en rijdt zelfs op de fiets naar het werk al geruime tijd. Een mountainbike maar ok, hij hoeft ook nog geen drie kilometer om thuis te geraken...Als inwoner van Aalsmeer.
Hij heeft behalve motorrijden vissen als hobby en heeft weinig maar wel goede spullen! Een beetje tegenovergesteld aan mij dus zou je kunnen zeggen :-)
Heel andere takken van sport als ik beoefen tegenwoordig maar toch zijn we beide verzot op een hulpmiddel hierbij, het hoofdlampje. Hij vertelde dat hij een heel felle heeft die hij aan- of uit kan zetten door er alleen maar met zijn hand voor langs te zwaaien!
Hij heeft het dingetje een keer voor me mee genomen en de powerled die inderdaad zelfs met een handschoen aan is aan of uit te schakelen leek me reuze handig voor op de fiets.

Wim betaalde nog ruim veertig euro voor het ding, de z.g.n. 'Fox Halo'.
De mijne is een merkloos apparaatje dat ik voor €17,50 op Marktplaats vond. Maar volgens mijn collega werkt 'ie "precies het zelfde en even goed" als die van hem. En zou (in werkelijkheid) ongeveer 100 lumen produceren...
Eigenlijk was het mijn bedoeling om hem als tweede hoofdlamp te gebruiken op de donkerste trajecten bij het forenzen. Maar ik denk dat ik hem mijn zwakke oude hoofdlampje gewoon helemaal laat vervangen. De drie AAA-tjes laad ik dan wel weer op...
De schakelaar werkt door een infra-rood detector en ledje. Die je uiteindelijk natuurlijk helemaal uit kunt doen. Ook zitten er wat rode wél zichtbare ledjes op die je in staat stellen je deeg te kneden zonder dat het de vissen alarmeert :-)
En zelfs een automatische SOS-morsencode sequentie, alsof je bij de padvinderiij bent.

Nou toegegeven, ik weet nog wel de tijd dat dat de enige vorm van communicatie tussen schepen was...
Maar vandaag heb ik 'm vooral gebruikt bij het klussen. Een breder achterwiel gespaakt voor in de Optima Cheetah. En de Magura achterrem breder afgesteld ten behoeve van het nieuwe wiel.
Ik heb in- en om de benedenwoning  namelijk tal van slecht verlichte opbergplekjes van materiaal en gereedschap! En wie de tandwielen van de cassette wel eens over gezet heeft op een andere pignon weet wat vieze vingers zijn...
De afdrukken daarvan wil je niet op de laatste led-technologie achterlaten.

woensdag 14 oktober 2015

Dikker kijkglas

Een paar weken terug ben ik het regen/condens rollertje kwijt geraakt .Dat gebeurde zo: Omdat het regenen was gestopt besloot ik de Mask 's morgens weer van de fiets te halen. Bij het naar links wegleggen van het deksel moet het werktuigje van het raampje gekomen zijn. Toen ik het de vrije dag erna ontdekte ben ik met de roeifiets nog helemaal terug naar Bovenkerk gereden, maar te vergeefs...
Mijn eerste impuls was zo snel mogelijk een vervangend exemplaar te vervaardigen. En gelijk dan maar een iets verbeterde versie, 2.0. Maar ik heb de kwestie nog iets langer op me laten  inwerken...
Bij de aankoop van het 0,7 mm dunne Lexan was me al verteld dat het spul niet UV-bestendig is. Het vinden van een leverancier in Amsterdam was echter al zó moeilijk geweest dat ik besloot die informatie voor lief aan te nemen maar het spul tóch te kopen...
Nu is er wel degelijk een wittige kleur in ontstaan die het zicht is gaan hinderen. Ook is het gebrek aan dikte en de nabijheid tot mijn gezicht vaak de aanleiding tot condens. Vooral als de rijsnelheid bij gebrek aan doorzicht toch al niet hoog meer is (minder luchtstroming).
Ik zou dus gebaat zijn bij optisch helderder en een transparanter kijkglas. Terwijl ik n.b. prima Lexan (3 mm dik!) in de schuur heb staan. Over van een -geslaagd- voorzetraam projekt in de huurwoning.
Dit is de afgelopen jaren nooit verkleurd i.e.g. achter het al dubbele glas.
Alleen het buigen ervan had ik na m'n mislukte experiment met het polycarbonaat gelaatsmasker in hete olie nooit meer geprobeerd...

Een smal strookje blijkt met de elektrische verfstripper heel makkelijk te buigen. Met volledig behoud
van doorzicht!
Een veel grotere plaat hoef ik ik vanuit de losse hand niet eens te proberen. Dat zal hooguit lukken in een oven, die ik niet paraat heb staan, met een zeer gecontroleerde temperatuur en een vuurvaste (>100 celsius) bestendige mal.
Maar veel groter dat is ook niet nodig want ik kijk door het vizier van de Mask feitelijk alleen door het onderste deel. Een volledig ruitje uitgevoerd in 3 mm zou zelfs onwenselijk zwaar worden.

Door uit het keukenkastje een kookpan uit te kiezen kreeg ik een pasmal met de gewenste diameter .Heb ik buiten ingeklemd in de workmate en de verfföhn van twee zijden op het Lexan gericht. En een heel aardig resultaat weten te bereiken vind ik zelf.
Het dient als vervanging van de voorrand van het slecht doorzichtige dunne Lexan. De bevestiging is met 3 mm computerschroefjes door draad in het nieuw gevormde deel te tappen. Dit nieuwe transparante dikwandige deel valt óver de dunnere plaat. Door van binnen uit wat Polymax aan te brengen is zo bovendien een afwateringsgootje onstaan naar weerskanten.
Zo hoef ik weinig water te wissen met een elastiekje dat ik met een touwtje naar beneden trekken kan.



Wat meer zegt, het werkt! Duidelijk veel meer zicht door het dikke kijkglas en de condensvorming stopt keurig bij de verbindingsnaad. Ik zal met de dashcam eens proberen om een idee te geven van het uitzicht als het regent. Mijn indruk is dat deze camera nog redelijk goed scherp stelt van zo dicht bij...
Maar dat laatste moet ik nog wel in de praktijk proberen.

maandag 12 oktober 2015

De verdwijnkater



Als grootstedelijkert heb ik het vanwege de stadsverlichting over het algemeen makkelijk. Ik hoef mezelf voor het forenzen hoofdzakelijk alleen maar zichtbaar te maken. Dat geldt dus ook voor andere fietsers zou je zeggen.
Maar die vertikken het toch irritant vaak om een simpel ledlampje mee te nemen (€1,30 incl. de batterijen). Laat staan reflecterende kleding te voeren...
In vooral het Beatrixpark op mijn route kan dit soms bijna tot ongelukken leiden. Maar ik schrijf daar eigenlijk nooit over. Omdat ik meer heb met techniek dan met de beschrijving van mijn exclamaties richting deze sujetten.

Met de infrarood nachtcamera bijvoorbeeld. In het achter de RAI gelegen park lopen genoeg bereidwillige proefkonijnen rond zou je zeggen. Maar couch potato nummer 2 doet het ook erg goed.
Met de dash-cam uit mijn vorig bericht belicht ik in de onverlichte huiskamer afwisselend wat op mijn schoot ligt. Rechts boven in beeld mijn kleine TV:




zondag 4 oktober 2015

(omgekeerde) dash-cam


Taboes zijn er om doorbroken te worden. Zo heb ik niet zo veel met smartphones. Ik associeer die met mensen die je schrijven dat je blog niet deugt omdat "het op hun I-phone niet goed wordt weergegeven!". Mensen die kampeerweekeinden alleen diep weggedoken achter hun gadget te vinden zijn om zich een air van belangrijkheid aan te meten. Dure abonnementen, voortdurend op zoek naar een stopcontact voor het bijladen van de accu's , NO FUN!

Toch wou ik wel een lichte en goedkope camera voor video en foto's. Om opmerkelijke dingen te kunnen vastleggen die me wel eens overkomen zoals visueel contact met een overstekende egel (midden in de hoofdstad) of het onderdoor rijden van een omgewaaide boom. Waar rechtopfietsers dan moeten afstappen omdat ze er niet onderdoor kunnen met hun rijwiel ;-)
Een ander punt is de indruk mij toegedaan dat het bij de hedendaagse ligfietser niet meer zo populair is om spullen te gebruiken anders dan waar zij voor bedoeld zijn. Toch is deze onconventionele manier van denken vaak een bouwmethode geweest voor nieuwe prototypes. Zoals mijn Cryz-bike.
Maar ook als je niet te veel geld uit wilt geven aan een gadget als een HD helmcamera zie ik een mogelijkheid.De Action is door het verkopen van veel populaire producten vaak erg goedkoop. Zelfs op het gebied van gereedschap kun je daar voor de amateur heel behoorlijk spul kopen zoals hun multitool. Ook een helmcamera / 'action-cam' hebben ze in het assortiment gehad.
Helaas recentelijk niet meer verkrijgbaar. Ik kocht daarom voor twintig euro een dingetje bij de Big Bazaar.
Die werkt op dezelfde batterij als mijn (simpele) Nokia. Da's dus een pré. Ook interessant is de mogelijkheid er (groen-wit) mee in het donker te kunnen kijken. Handig voor op de camping? Ik heb geen auto meer...


Omdat het naderhand omkeren van de beelden het rekenvermogen van mijn laptop te zwaar belast heb ik hem op zijn kop gemonteerd op de hoofdband van een voormalig lasmasker.

Maar ondanks de "HD-resolutie" die de beelden een grote bestandsgrootte geeft valt me de kwaliteit van het kleine lensje knap tegen....



Ik rijd hier trouwens naar beneden met de Optima Cheetah, expres wat langzaam .