Wolturnus 'upper body bike'

 Het zal de leeftijd zijn maar ik heb chronisch terugkerende schouderproblemen gekregen na gebruik van de roeifiets. En dat was juist altijd zo'n morele want fysieke stimulans voor me terwijl ik recent zelfs het roetstreffen bij Den Haag  heb moeten annuleren...

Ik kan me namelijk geen blessures meer veroorloven, doorwerken in blessure-tijd is over voor mij in Aalsmeer. En zoiets komt mijn humeur niet ten goede!

Dit keer werd ik dan ook oprecht enthousiast bij de presentatie van Wims laatste aanwinst. De z.g.n. kneesit bike.

Nu had ik die voortstuwing en het fysieke effect ervan al wel eens eerder bewonderd bij de Paralympics. Maar had nog steeds het dogma dat een lineaire aandrijving superieur was. Na de uiteindelijke klachten (ik doe de fiets nog niet weg) denk ik daar toch wat genuanceerder over!

Een andere reden voor mijn scepsis over de 'koffiemolen'-aandrijving was mijn tijdelijke ervaring van zo iets met een aankoppel-handaandrijving aan de rolstoel. Waar ik enige tijd aan gekluisterd was. Hooguit een noodoplossing!

Maar met die opgesloten fietspositie en korte cranks is dat fysiek gesproken dan ook niet een echte hoewel hoogvlieger...

Ik dacht eigenlijk dat de roets voor mij de vervanging zou blijven van de 'Vliegende Hollander' uit mijn kindertijd. 

Maar het gebruik van de rug- en buikspieren kunnen juist ook op mijn voor een spotprijs in Z-O op de kop getikte Wolturnus aangesproken worden...En hoe!

Dat hij maar 1/3 van de prijs van mijn 2dehands Thys 222 kostte maakt het dan alleszins goed dat er nog geen stoeltje op staat (om mijn onderbenen niet af te knellen). Hij was namelijk van iemand die die (niet meer) heeft.

Wat trouwens de meest aerodynamische resultaten oplevert. Maar ik denk dat ook dat -daar gaan we weer- op het werk weer tot bezwaren der leiding gaat leiden ;-)

Vooral bij Erik, beter nog dan op de site van Wolturnus zelf kan ik zien hoe zo'n stoeltje op mijn aluminium frame er ongeveer uit zou moeten zien. Want op dit moment heb ik alleen nog maar zonder al te veel kramp kunnen rijden door tijdelijk tussen mijn benen onder het zitvlak de broodsnijmachine uit de keuken te gebruiken. ..

Het is opmerkelijk dat ik door het oppompen van de smalle maar snelle Continental GP bandjes aan de aero/carbonwielen al de Amsterdamse- en Schellingwoudebrug bestormd heb. Burgers inhalend.

Rücklicht DF Velomobil

 Omdat ik me vooral met de mechanische wensen aan mijn DF heb beziggehouden (velgen, kettingloop, rolbumpertje en banden) heb ik de electronica gemakshalve intact proberen te houden. Zelfs het afgebroken knopje van de richtingaanwijzer prikt nog steeds in mijn vinger (-:

Zelfs toen het enige achterlLEDje van de dagverlichting er mee uitscheidde heb ik nog weken met continu ingeschakelde remverlichting rondgereden. Goed denkwerk van ICB die mogelijkheid!

Wel vreemd dat ik kennelijk al vanaf het begin dat ik de fiets bij ze kocht met dit helemaal in de staart gepropt rond gereden heb klaarblijkelijk. Samen ruim 300 gram ballast!

Via een Duits ligfietsforum kon ik enigszins zien en begrijpen dat het plaatje gelijmd zit met siliconenkit. Zij maakten gebruik van een scherpe folie of nylon gitaarsnaar om die lijm door te halen zonder de lak te beschadigen. Ik deed dat o.a. met een vliegerkoordje. 

Ga je toch met een mesje of iets aan de slag raad ik aan met schilderstape eerst om het plaatje heen het koetswerk te beplakken.

Ook bij de mijne bleek een pootje van de bovenste Light Emitting Diode afgebroken (de bovenste rode). Helaas is ondertussen vakhandelaar 'Radio Roter' verdwenen uit de binnenstad. Zit nu een kunstgallerij in.

Bij Hecke Electronica in Oud-zuid kon ik kiezen uit 2 maten die allebij ook nog eens rood gekleurd zijn en kocht de grootste (5mm). Die bleek zwakker op te lichten dan de rem-leds.

Je moet juist de KLEURLOZE 5 mms hebben! Schade anderhalve euro. Maar nu werkt het ten minste weer goed!

Dichtlijmen deed ik met Bison constructie lijm uit een tube van de Action. En daarmee plakte ik zelfs mijn imitatie gele wielplaat tegen de trommelremnaaf ZONDER verlijming tegen de (andere dan tubeless/holkamer, dus normale enkelvoudige) velg. 

Zodat ik voor het oppompen van de band de fiets niet op z'n kant hoef te werpen noch het wiel hoef af te nemen (zie)). Ik klap eenvoudig dit carbon/aramide-deksel van de velg weg als een paraplu. En heb met de constructielijm bevestiging aan enkel de naaf nu 155 km gereden.

Wie ook tegen de lamp lijken gelopen zijn de skelet-gasten. Waarvan ik de nederzetting met inmiddels duidelijk half weggebroken asbestplaat nu toch al geen goed hart meer toe draag.

Deze oud-punker kiest tegenwoordig eerder voor de politie namelijk dan voor millieu criminelen die omgekeerde Nederlandse vlaggen in het zicht hangen!

 

Naschrift: Vandaag 12 Juli is de eigengemaakte wielkop door een windvlaag toch losgekomen. En passant was zo vriendelijk hem aan mij terug te geven. Vermoedelijk is zou de wielkap als hij ook aan de velg verlijmd was wel blijven zitten met simpele / goedkope constructielijm. Door hem alleen aan de naaf te lijmen wordt hij daar niet sterk genoeg mee verbonden.