zondag 24 februari 2013

(Cor’s) Batterijenpijp

Ik heb sporttechnisch gezien een hele voldoening gevende woon/werk-week gehad. Met éen dag roetsen en éen keer bankdrukfietsen daar in. Maar dat interesseert de gevestigde velomobielwereld geen bal. Dus zal ik het maar over de verlichting van de Limit hebben. Of nog beter waarschijnlijk: Ik jat gewoon rechtstreeks het idee van een ander!
Doorgaans ben ik erg zuinig als het op het aankopen van prefab spullen aan komt. Ik was dan ook erg blij met de (zelfbouw) koplamp die ik van Erwin kreeg. Terwijl die al veel langer mee gaat dan de dure Philips van Quemo!
Terwijl áls ik dan iets, een onderdeel, uit de winkel betrek het ding blijkt te gaan smelten! Zoals de batterijenhouder(s) van Hecke. En ja meervoud, want het is me Dinsdag j.l. opnieuw overkomen. Terwijl er dit keer toch echt geen kortsluiting ih spel was. Ik heb nu al 3 x E1,5= E4,5 uitgegeven aan smeltend plastic!
Nu heb ik natuurlijk ook weinig op met Beatrix en dus ook niet met het Beatrix-park, waar ik het effekt van de nieuwe lichtbundel op de gevoelige plaat had willen vastleggen. Ik was het RAI-terrein nog niet af of ik kon geen lichtschijnsel meer waarnemen…
Bij thuiskomst blijken opnieuw veertjes van de batterijenhouder in de kunststof van de behuizing te zijn gesmolten. Niet zo extreem als bij de kortsluiting de eerste keer (waarbij ze helemaal naar buiten kwamen) maar toch genoeg om de serie-schakeling onherstelbaar te verbreken!
Uiteindelijk heb ik nu dus toch maar mijn oorspronkelijke idee ten uitvoer gebracht. Een batterijen-buis te fabriceren. Zoals ik volgens mij van Cor eens heb gelezen. Maar omdat die geen labeling-systeem gebruikt heb ik dat niet kunnen terugvinden. Onder de vloer bleek ik nog ergens een ¾” slagvast PVC-buisje rijk. Dat is voor 8 Enelope penlights 43cm lang geworden. Aan weerskanten heb ik M4 gaatjes geboord waar de verlengde m4 boutjes rechtstreeks in een groot model kroonsteen eindigen. Bij de pluspool van de AA’s zit in het midden een moertje opgedraaid voor het contact (+). Aan de andere kant heb ik een spiraalveertje langs het boutje op spanning in-geschroefd (-).
Hoewel dit mijn complete verzameling Enelope's is bieden losse batterijen het voordeel dat je snel kunt vaststellen of er een zwakkere broeder tussen zit…
Ten slotte een tip voor de ambachtelijke zelfbouwer: Er zijn nu Werckmann metaalborensetjes (2 t/m 8mm) te koop voor 1 euro 79. Daarmee heb ik tot nog toe probleemloos in aluminium en PVC geboord.
Volgens het opschrift bij de Action zijn ze ook geschikt voor het boren in ‘Kruppstahl ‘ aber…

donderdag 14 februari 2013

Condensatiekern in de Mask

Hoewel ik numeriek redelijk wat berichten gegenereerd heb al deze maand loop ik toch wat achter. Zo heb ik al de vorige –en ‘echte’- vorstperiode de voetengaten dicht gemaakt met Lycra.
Nu is dat ook weer niet zo nieuw en bijzonder natuurlijk. En de lycra heb ik al een tijdje in huis.
Toch, toen de ductape weer los kwam van de rekstof moest ik eerst weer eens terug kijken bij Wim Schermer hoe híj dat ook al weer gedaan had. Met nieten dus. Voor een man die zichzelf ooit als "niet erg technisch" omschreef vind ik dat toch vindingrijke, en prettig eenvoudige oplossingen!
Die mij dus ook geholpen heeft. Hoewel, ik geef toe wat minder netjes uitgevoerd. Ook heeft de Limit het nadeel dat niet de hele bodem in kleur is afgewerkt zodat de tape op het zwarte grovere deel nog een extra breedte nodig bleek te hebben.
Ook op de snelheid lijkt het effect te hebben en tegen koude voeten dus.
Maar het vizier van de Mask raakt er eerder door beslagen.
Daartoe heb ik teruggekeken in de 'Hall of Fame' wat ik daar eerder op verzonnen heb.
En dan liefst zonder accu's voor een ventilator of aansteekrituelen tbv een verwarmingselement! Dan kom ik op het 'Eindeloze Ruitje' wat de condens met het verdraaien ook werkelijk afvoerde. Alleen hield het regen, sneeuw en kou wel uit m'n gezicht maar niet uit de fiets...
Kortgeleden heb ik alle ruiten van mijn benedenwoning voorzien van voorzetramen. Daardoor weet ik dat polycarbonaat ('Lexan' )tamelijk goed warmte isoleert. Met andere woorden "het heeft een lage warmte geleidingscoëfficiënt".
Door de rijwind koelt het echter toch zoveel af dat de waterdamp uit je mond en van je lichaam er tegen kunnen condenseren. Je kunt je adem enigszins afbuigen van het raampje en dan heb je dus Wim's 'deflector'. Maar Lexan is hier eigenlijk geen ideaal materiaal voor omdat het snel opwarmt en dus zelf niet veel vocht uit de binnenlucht zal halen. Itt het 'Eindeloze Raampje'...
Koper en aluminium hebben die hoge geleidingscoëfficiënt wel en dus heb ik van een heel dunne en zachte plaat alu een soort halsband geknipt en rond gepopt. Hierop zou mijn adem dan onder de windkap kunnen condenseren was de gedachte.
Maar er komt GEEN komisch aandoende foto van mijn hoofd daar doorheen. Want 't ding zat heel oncomfortabel tegen de hoofdleuning van het stoeltje id C-AW. Bovendien kijk ik zelf ook liever ergens anders naar :). Wat wél goed werkt is een soort 'condenserende deflector' dat ik daarna uit de halsband knipte. Die hing ik met 2 schroefjes in de stemmig groene Mask-slang.
Dat alu plaatje blijft gedurende de hele rit vocht afvangen en ijskoud aanvoelen!

donderdag 7 februari 2013

Kantelaar bereikt Bloemenveiling / Powerled

Eigenlijk had ik voor vanmorgen naar het werk de laatste rit met het (ex-hoofdlamp-) 7 LEDs voorlampje van de Limit in gedachte. Een blik op de regenverwachting van Buienradar.nl deed me dat als een gemiste kans zien: Maar 20% regenkans tegen het dubbele op Vrijdag! Ook gaat ’t morgen nog n’s vriezen… Een leuke kans om de Noomad-molenwiek eens in de praktijk uit te proberen, waarvoor ik de aanschaf en de moeite gedaan heb uiteindelijk.
Het ging, als al eerder opgemerkt, niet snel. Vergelijkbaar met de bankdrukfiets ongeveer. Maar ik en de fiets zijn ongehavend aangekomen / en samen thuis ;)
Wel moet ik de –n.b. meebestelde!- ‘guardabarros’ , sorry spatborden, nodig monteren. Want “weinig kans op regen” m’n hoela ): Tot tussen m’n tanden zat het opspattende pekel/zand !
En wat dacht u van de boegspriet? Als Derk dit zou weten…
Maar er was zelfs nog tijd genoeg over om te douchen en een droge (werk)broek uit de locker aan te trekken.
Met de ‘gewone’ Revolver is het nemen van de trekkerhelling om de 2’ etage van de plantenafdeling te bereiken geen enkel punt. Maar om individuele overbelastingsverschijnselen te voorkomen heb ik dat met de kanteltrike-uitvoering toch maar met de lift gedaan…
Maar ff, hoezo laatste rit vd 7 LEDs?
Ik heb van Erwin een echte ‘powerled’ gekregen met een serieuze lichtopbrengst. En een afbuiglens er voor om geen tegenliggers/rijders te verblinden!
Om de print tegen water te beschermen heb ik die op Erwins' advies gecoat. Dat deed ik met polymerenkit.
Deze zou bestand moeten zijn tot ieg temperaturen van -40 tot +90.
Omdat het in de punt van de neus der Limit in de regel niet nat zal worden verwacht ik dat ik vernieling door hitte van de kitafdichting tijdig zal kunnen constateren. Om die in dat geval alsnog te vervangen door een waarlijk ‘vuurvaste’ kit…
Ook de uittredende draden worden door het polymeerrubber ondersteund.
Dank Cookie Strada!

maandag 4 februari 2013

snelheid moet beter

Vandaag de schijfremmen aangesloten van de Noomad-kantelconstructie. Dat lukt net met de hydraulische leidingen. Maar het verdeelblokje heb ik aan een elastiekje gehangen onder / aan het stabilisatierubber.
Zodat bij een extreme kanteling dit wat mee uit het midden kan bewegen. Bij een rigide ophanging zou anders zo’n leidingkje kunnen beschadigen en omdat er maar 1 remvloeistof-systeem is… De achterrem laat ik dan ook intact met het vertrouwde staalkabeltje!
Hoewel de twee verschillende remgrepen op het stuur eigenlijk geen pan zijn is het wonderbaarlijk hoe goed de remolie de remkracht verdeelt over de remklauwen. Erg belangrijk bij deze molenwiekbesturing! Ik zou echt niet graag de zo vaak ontregelde trommelremmen van de Limit of JE-trike hier onder willen hebben… Minder is dat ik de ‘Bengal’ knijper erg ver indrukken moet voor er zo iets gebeurt als remmen. Er zit kennelijk lucht- of te weinig olie in. Toch ben ik na het sleutelen even de regen in gegaan met de 3wieler. Dat was kouder dan ik dacht met 2 verschillende lukraak gekozen handschoenen. De linker zelfs zonder vingers! ): Of misschien al te veel verwend door de Limit… Het ging eigenlijk niet zo slecht als je bedenkt dat dit pas de eerste keer was dat ik in heb durven klikken met de SPD-schoenen. De truuk met het elastiek naar de achteras heb ik dus achterwege gelaten. Mede daarom viel me de snelheid toch wel behoorlijk tegen. Met de JE-trike zou ik mezelf er zeker uitrijden! Bovendien trok steeds een paalsteek-lus zich strak waardoor ik dan weer met een te lange armslagkabel eindigde.
Toch bereikte ik achter het Flevopark nog wel de Nesciobrug. Vanwege koude vingers reed ik die al weer halverwege terug naar beneden.
Ook deze wat grotere snelheid was geen bezwaar maar ik kon de fiets amper op tijd stil zetten voor een fietser op de dijk. Thuis zou ik er achter komen dat de rechter remklauw aan liep. Wat nu weer goed is. Ook de banden waren niet al te hard tijdens de proefrit. Maar ik ben hoe dan ook nog niet overtuigd dat dit een snelle combinatie is.

zaterdag 2 februari 2013

Stabilisatierubber tbv de kantelroets

Vandaag heb ik van een stuk tuinhekscharnier het 13mm oog gemaakt aan mijn monovork.
Het lassen deed ik electrisch, niet mooi maar bruikbaar. GEEN reden om het niet thuis te proberen dus. Een achtje & 2 rondjes door de buurt hiermee vielen me niet tegen (mee dus).
Ook al gezien het feit dat ik de stuurslag er bij begruikte. Ik heb namelijjk met M5 tapeind de anti-afloop stifjes hersteld.
Ik heb er toch weer wat vertrouwen in gekregen en ga morgen aan de schijfremmen sleutelen. Bij het nemen van de straathoek meende ik namelijk wel degelijk een grotere zijdelingse grip te ervaren.
Maar dat kan natuurlijk ook tussen de oren zitten :) !