Vandaag de schijfremmen aangesloten van de Noomad-kantelconstructie. Dat lukt net met de hydraulische leidingen. Maar het verdeelblokje heb ik aan een elastiekje gehangen onder / aan het stabilisatierubber.
Zodat bij een extreme kanteling dit wat mee uit het midden kan bewegen. Bij een rigide ophanging zou anders zo’n leidingkje kunnen beschadigen en omdat er maar 1 remvloeistof-systeem is…
De achterrem laat ik dan ook intact met het vertrouwde staalkabeltje!
Hoewel de twee verschillende remgrepen op het stuur eigenlijk geen pan zijn is het wonderbaarlijk hoe goed de remolie de remkracht verdeelt over de remklauwen. Erg belangrijk bij deze molenwiekbesturing!
Ik zou echt niet graag de zo vaak ontregelde trommelremmen van de Limit of JE-trike hier onder willen hebben…
Minder is dat ik de
‘Bengal’ knijper erg ver indrukken moet voor er zo iets gebeurt als remmen. Er zit kennelijk lucht- of te weinig olie in.
Toch ben ik na het sleutelen even de regen in gegaan met de 3wieler. Dat was kouder dan ik dacht met 2 verschillende lukraak gekozen handschoenen. De linker zelfs zonder vingers! ): Of misschien al te veel verwend door de Limit…
Het ging eigenlijk niet zo slecht als je bedenkt dat dit pas de eerste keer was dat ik in heb durven klikken met de SPD-schoenen. De truuk met het elastiek naar de achteras heb ik dus achterwege gelaten. Mede daarom viel me de snelheid toch wel behoorlijk tegen. Met de JE-trike zou ik mezelf er zeker uitrijden!
Bovendien trok steeds een paalsteek-lus zich strak waardoor ik dan weer met een te lange armslagkabel eindigde.
Toch bereikte ik achter het Flevopark nog wel de Nesciobrug. Vanwege koude vingers reed ik die al weer halverwege terug naar beneden.
Ook deze wat grotere snelheid was geen bezwaar maar ik kon de fiets amper op tijd stil zetten voor een fietser op de dijk. Thuis zou ik er achter komen dat de rechter remklauw aan liep. Wat nu weer goed is. Ook de banden waren niet al te hard tijdens de proefrit.
Maar ik ben hoe dan ook nog niet overtuigd dat dit een snelle combinatie is.
Dag Mick,
BeantwoordenVerwijderenEen tweewieler roets is al niet de snelste ligfiets. Nu je er een wiel extra aan hebt toegevoegd heb je de rolweerstand en vooral het frontaal oppervlak flink vergroot. Dat kost gegarandeerd snelheid. Ook krijg je nu mogelijk problemen met de sporing erbij.
Groeten,
Wim
Hoi Wim,
BeantwoordenVerwijderenDat ben ik toch niet helemaal met je eens. Met die Revolver kon ik echt vlammen! Ten minste op het EK ging ik 42km/u op 'n gegeven moment, iets wat ik met de Limit (voor zover ik weet) niet gehaald heb. Een snelheidspaal wees daarbij tot nu toe 40p/u aan...
Ik heb ook wel wát snelheid over voor als ik daarvoor in de bochten veiliger rij, maar ik haal toch wel graag zonder exceptionele krachtsinspanning 30 of zo.
Mvg Mick
Wat de sporing betreft, belangrijk genoeg, had ik in eerste instantie precies dezelfde reactie als jij: Twee evenwijdige wielen in de bocht is toch in strijd met het Ackermann-principe, dat moet toch gaan wringen in de bocht?
BeantwoordenVerwijderenDaarom plaatste ik ook gelijk een comment van deze strekking op Ligfiets.net n.a.v. de Noomad. Tot ik nog even keek; http://nl.wikipedia.org/wiki/Ackermann-principe
Daar staat letterlijk: "...bij een starre vooras zoals bijvoorbeeld een koets vaak heeft, is dit principe niet van toepassing...". Dus verwijderde ik het commentaar weer.
Al direct na montage echter vond ik dat bij het verdraaien van het stuur akelig knarsende rubbergeluiden van de banden kwamen over het laminaat.
Misschien was dat eerste gevoel dus toch wel het beste...Het valt me tijdens het roetsen namelijk wat moeilijk het stuur lijnrecht te houden (ik weet dat aan een onzuiverheid in de afstelling van het stabilisatierubber).
Als idd bij iedere stuurverdraaiing de rolweerstand erg toe neemt zal een lagere snelheid natuurlijk altijd het gevolg blijven ):