Mijn van de DF gekloonde Hybride Flexdeksel

Het rijden op dikkere banden bevalt me erg goed. Vooral ook omdat ik terug naar Amsterdam op de roets meer de betegelde fietspaden aanhouden moet. De Furious Fred vond ik achter het prettigst maar Reinier had gelijk, hij ging ook al heel snel lek!
Voor gebruik ik nu een Triker die ik op De Woude kocht voor de Limit, omdat deze net niet onder de DF past. Ik vind dat helemaal geen slechte band en veel comfortabeler dan een keiharde Durano.
Wel heb ik met meer luchtweerstand te maken natuurlijk en dan worden de platte 25 mm inwendige (zoals de door mij geregen 450 gram zware Rigida-) velg  wel erg lomp aan een tweewieler...

Maar velgen kun je natuurlijk ook stroomlijnen door het wiel dicht te maken. Wieldoekjes vind ik daarvoor niet ideaal. De standaard wielhoepel-spaakklemmetjes lijken vooral bedoeld voor smalle wielen. Mijn Eigenfiets wielhaakjes van aluminiumprofiel brengen de hoepels verder van de spaken dichter naar de velgrand toe. Maar hoewel het materiaal dunner is steekt het altijd nog wat uit en is er steeds een geul nog tussen wiel en doek.
Ook vind ik het loshalen van een fiber hoepel uit de haakjes iets dat met nogal wat toewijding gebeuren moet.
En fin, long story short:

Een positief verhaal

Het gaat weer goed op mijn werk en het ligfietsen er heen. De Lente vertaalt zich als ieder jaar in een grote verkoop van planten en bloemen op de veiling. Dat effect wordt nog versterkt door de groei in de economie  waardoor meer aan tuin- en binnenplanten verkocht wordt..
Met moeite kan nog door het inzetten van uitzendkrachten aan het werkaanbod voldaan worden door Flora Holland Aalsmeer. Men maakt het mensen met een vast contract voor het bedrijf zoals ik dus al helemaal niet te moeilijk en dat voelt haast aan als waardering!

Komt bij dat ik het fysiek aantoonbaar beter bolwerk dan vorig jaar.
De 'bledder-boy' die ik eerder construeerde om steken in mijn linker onderarm te vermijden bij het heffen van de bledden der stapelwagens heb ik dan ook al een hele tijd terzijde kunnen leggen en is naar onderin het kluisje van de kleedkamer afgezakt :-)
De pijn bleek uit de schouder te komen die ik met rekoefeningen en via het trainen van de borstspieren / triceps thuis elimineren kan.
Maar ook last in de schouders die me vorig seizoen het humeur deed verliezen en dwong om vóór het einde van het proces de werkvloer te verlaten zijn verleden tijd. Door het na de pauze (+/-) innemen van eiwit in vloeibare vorm. Dus na de koolhydraten van de bammetjes die mijn standaard uitrusting al pleegde te bevatten. Ziet er een beetje uit alsof ik een busje Yakult achterover sla. Maar het is Micks Mix van soja-eiwit: nu ook op de werkvloer!
Dat neemt de aanhoudende belastingsklachten weg en verbetert mijn gemoedstoestand aanmerkelijk. Waardoor ik ook socialer wordt en mijn natuurlijke belangstelling voor (nieuwe) vrouwelijke collegae de vrije loop kan laten af en toe: wat nou vakantie nemen dus?!
Wel jammer natuurlijk als die dan blijken te roken, met de auto komen en grijze stroom gebruiken... Maar nieuwe ronden nieuwe kansen niet waar? Moet ik ze op een Paastreffen zien breien en punnikken dan?

Zo ben ik als vrijgezel natuurlijk op mijn best. Zonder weg te zinken in een of andere vaste relatie om er dan tot mijn ontsteltenis achter te komen dat ik me niet meer omhoog kan drukken met de armen om de velomobiel nog uit te klimmen ;-)

Hasta luego!