Jaren geleden al informeerde ik, in het oerwoud van fietsventielen naar zijn voorkeur aan Wim Schermer. Zijn keuze was toen "het autoventiel".
Omdat ik het niet zo chique vind te vragen naar al te persoonlijke zaken (die me eigenlijk ook wat minder interesseren meestal eerlijk gezegd) vroeg ik aan Jan Geel of hij dat er mee eens was. Op zijn stoere macho manier (die deze aardige man zo aangeleerd heeft in de loop van zijn leven) wierp hij tegen dat "die anders heel lastig zijn te laten leeglopen om bij je te steken".
Eigenlijk ben ik het met hun beiden eens, maar op dat bezwaar van Jan heb ik nu iets gevonden !
Ik weet, er is een speciaal stukje gereedschap (het lijkt op een verloopnippel) dat aan het smalle uiteinde een sleufje heeft om het binnenwerk van het autoventiel los te draaien. Maar dat past lang niet altijd want er worden diverse uitvoeringen geleverd door de fabrikanten.
Een ander bezwaar vind ik dat je aan een voorheen goed sluitend ventiel beter niets los kunt halen wat je gewoon vast kunt laten zitten. Want dan weet je opnieuw niet of je zojuist geplakte band nu (langs het ventiel) gaat lekken of niet ;-)
Ik nam eenvoudigweg een warteltje van een Hollands ventiel (dat dezelfde schroefdraad heeft) maar stak daar van onder naar boven een M3 boutje door met een zeskantmoertje, ganz eindfach also.
Door de zeskant te verdraaien kan voor ieder autoventiel de lengte gevonden worden waarop de stift voldoende wordt ingedrukt terwijl de wartel op het draad houvast vindt.
Om nu te voorkomen dat dit eenvoudige maar uiterst handige stukje gereedschap uit elkaar valt na gebruik voeg ik ten slotte een borgmoertje toe.
Zo blijft alles bij elkaar maar toch afstelbaar voor een volgende op te vouwen binnenband met autoventiel!
Een ander bezwaar vind ik dat je aan een voorheen goed sluitend ventiel beter niets los kunt halen wat je gewoon vast kunt laten zitten. Want dan weet je opnieuw niet of je zojuist geplakte band nu (langs het ventiel) gaat lekken of niet ;-)
Tijd voor een stukje Eigenfiets.nl zelfknutsel-gereedschap dus!Om de slogan "Leef met vlag en wimpel maar houd het simpel!" van van Kooten en de Bie in ere te houden hoeft er dit keer niet gelast, gelamineerd of gepopt te worden.
Ik nam eenvoudigweg een warteltje van een Hollands ventiel (dat dezelfde schroefdraad heeft) maar stak daar van onder naar boven een M3 boutje door met een zeskantmoertje, ganz eindfach also.
Door de zeskant te verdraaien kan voor ieder autoventiel de lengte gevonden worden waarop de stift voldoende wordt ingedrukt terwijl de wartel op het draad houvast vindt.
Om nu te voorkomen dat dit eenvoudige maar uiterst handige stukje gereedschap uit elkaar valt na gebruik voeg ik ten slotte een borgmoertje toe.
Zo blijft alles bij elkaar maar toch afstelbaar voor een volgende op te vouwen binnenband met autoventiel!