Fietsers die niet zo gewend zijn hun handen te laten wapperen vragen me nogal eens "Is dat nou niet zwaar en moeilijk dat roeifietsen?".
"Nee" antwoord ik dan geduldig, "dat doe ik op mijn duimpje!"
Feitelijk kun je dat antwoord ook vrijwel letterlijk nemen. Ik kan bij lagere temperaturen zelfs roetsen met wanten aan!
Het schakelen vind namelijk plaats door een samenwerking van de voeten en een een duimknop aan de rechterkant van het stuur. Het remmen gaat met de overgebleven vier vingers links en rechts, bellen met de duim... Goed denkwerk daar bij Thys Industrial Design in Middelburg
!
In plaats van dat het dyneema daar eindigt zoals gebruikelijk heb ik er alleen een achtknoopje in gelegd. Wat er over was heb ik tegen de klok in een slag om de ring gedraaid.
Met een spaak in de geul gedrukt onder het deel van het koord dat ik gebruik en zoals gewoonlijk met de klok mee inligt en nu dus het reserve deel
insluit.
De ervaring leert namelijk dat een kabelbreuk altijd optreedt om de zoveel duizend kilometer in een tamelijk hoog verzet. Er gaat daardoor maar een stukje verloren van een centimeter of 40. Dat is minder dan ik reserve heb liggen ONDER het gebruikte koord ;-)
Het is dan daarna ook nog mogelijk het koord een keer om te draaien om de levensduur te verlengen.
Het nadeel van dat omdraaien is namelijk dat het vaak moeilijk te bepalen is wanneer dat precies echt nodig is. Terwijl ik gewoon kan wachten tot het breekt nu de eerste keer!
Daarom is het elastiek op de ring wat korter dan het dyneema. Om de plaats precies te bepalen gebruikte ik witte tight-wraps door de insteekgaten om de lengte van het elastiek telkens iets af te laten nemen (1 & 2).
!
Ook erg handig is de inleggleuf in de nieuwste uitvoeringen van de revolver-ring, voor het aandrijfkoord. Waar mijn nieuwe exemplaar mee is uitgerust door Derk.
Het slechts 3 mm dikke koord met een trekkracht van bijna duizend kilo leg ik in bij A.
Ik heb daar zelf een soort uitbreiding op gemaakt.Het is nu namelijk heel gemakkelijk geworden het dyneema wat langer te nemen (in mijn geval 4 meter). Om zo na een kabelbreuk nog lengte genoeg over te hebben het koord nog een keer te gebruiken.
Het slechts 3 mm dikke koord met een trekkracht van bijna duizend kilo leg ik in bij A.
In plaats van dat het dyneema daar eindigt zoals gebruikelijk heb ik er alleen een achtknoopje in gelegd. Wat er over was heb ik tegen de klok in een slag om de ring gedraaid.
Met een spaak in de geul gedrukt onder het deel van het koord dat ik gebruik en zoals gewoonlijk met de klok mee inligt en nu dus het reserve deel
insluit.
De ervaring leert namelijk dat een kabelbreuk altijd optreedt om de zoveel duizend kilometer in een tamelijk hoog verzet. Er gaat daardoor maar een stukje verloren van een centimeter of 40. Dat is minder dan ik reserve heb liggen ONDER het gebruikte koord ;-)
Het is dan daarna ook nog mogelijk het koord een keer om te draaien om de levensduur te verlengen.
Het nadeel van dat omdraaien is namelijk dat het vaak moeilijk te bepalen is wanneer dat precies echt nodig is. Terwijl ik gewoon kan wachten tot het breekt nu de eerste keer!
Mijn revolverring heeft nog geen inlegsleuf voor het (links draaiende) elastiek (een iets goedkopere versie).Terwijl de plaats waar je het elastiek laat beginnen bepalend is om je te waarschuwen wanneer het welletjes is geweest met opschakelen.Want ondanks de uitstekende voorziening van een inbusschroefje in de degelijke alu blokkeerster op de snek (mijn complimenten Derk!) wordt ik daar toch liever ook nog aan herinnerd door het elastiek tijdens het schakelen!
Daarom is het elastiek op de ring wat korter dan het dyneema. Om de plaats precies te bepalen gebruikte ik witte tight-wraps door de insteekgaten om de lengte van het elastiek telkens iets af te laten nemen (1 & 2).
Of te wel in overdrachtelijke zin: Weet de 1 een gat dan weet de ander een spijker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten