Eerder schreef ik over mijn plan om een tijdelijke houten klem in de Zomer te vervangen door aluminium met epoxyverbindingen. Omdat er
aan de kettingtransmissie van mijn velomobiel na het spanmechanisme aan de achtervork niet veel meer aan te merken is ben ik daar aan begonnen.
De nachttemperaturen zijn welliswaar nog wat te laag maar ik
kan 2-componentenwerkjes combineren. Zodat ik maar 1 in een afvalzak verpakte
elektrische deken om het geheel heen hoef te slaan voor de uitharding des
nachts.
De vorige ophanging
is niet alleen zwaarder dan nodig
is door het gebruikte hout, de loodgieterszadeltjes kwamen ook nogal eens los
en scheurden zelfs door. Ik heb die daarom vervangen door geperforeerd
ijzerband (en daarvan klemmetjes gemaakt). Zelfs slangenklemmen gebruikt tegen
het verschuiven door die klemmetjes weer maar vind dat (zelf ook) niet zo’n
fraaie oplossing…
Aluminium is op zich een mooi, licht en redelijk sterk
materiaal om mee te werken maar als er aan gelast wordt vinden er vaak breuken
plaats vlak achter de las. Dat is nog wel eens te lezen op het blog van deze of
gene (maar was het nu Deze of Gene? ;)
Een combinatie van lassen met een carbonversteviging lijkt
me de aangewezen weg (omdat dat de noodzaak voor het maken van een mal
voorkomt) maar aluminium lassen kan ik niet.
Daar heb ik de apparatuur en de gascilinders niet voor.
Daarom kleefde ik de patjes voor de m8 bevestiging bij de
schokbreker (boven in de wielkast) vast met een lijmpistooltje. Om op de
breedte van het Thys stoeltje te komen heb ik in de 12mm alu buisjes met
loodgietersgereedschap 2 S-jes gebogen. De lijmpistoolverbinding is erg slap
maar voorkwam net verdraaiing tov die s-jes.
Met carbon en epoxy heb ik de twee plaatjes (patjes) met een
m8 boring verlijmd.
Bij de Noomad-constructie boog ik het vrij stugge
koolstofdoek om de te verlijmen delen heen met paclan-folie. Omdat hier de deeltjes
echter zo los aan elkaar zaten kon ik deze insnoermethode (die ook het gebruik
van irritante latexhandschoentjes overbodig maakt) niet gebruiken. Vandaar dat ik het
unidirectionale band niet om het buisje geplakt kreeg.
De verbinding met 2 laagjes is na het wegslijpen met de
miniboor van overtollig koolstof toch best wel “stevig” te noemen. Maar ik wil
een nieuw carbon stripje toch nog wat verder over de buisjes draaien voor de
zekerheid.
Want daar heb ik met de paclanfolie-methode nu zeker genoeg
stevigte voor. En dat combineer ik dan weer met de strip alu (afkomstig van het
voormalig spanmechanisme in de Limit) die de tussenverbinding gaat vormen.
Helaas blijk ik door mijn voorraadje lijmkwastjes heen te
zijn van de Polyservice. En die is natuurlijk gesloten op Zondag/Bevrijdingsdag
helaas.
Ook het Waterlooplein ligt er vandaag uitgestorven bij…
Daar had je op de kroningsdag tenminste nog wat weldenkende
Republikeinen staan -met harde muziek.
En welgeteld één andere ligfietser die
de toiletpotten-slingerende koning van €38.824.000 per jaar ook belangrijk genoeg
vond om zich druk over te maken.
Ik zal hier maar niet opdissen wat ik daar van vind…