“Klerenhanger” voor de Limit (1)

Eerder schreef ik over mijn plan om een tijdelijke houten klem in de Zomer te vervangen door aluminium met epoxyverbindingen. Omdat er aan de kettingtransmissie van mijn velomobiel na het spanmechanisme aan de achtervork niet veel meer aan te merken is ben ik daar aan begonnen.
De nachttemperaturen zijn welliswaar nog wat te laag maar ik kan 2-componentenwerkjes combineren. Zodat ik maar 1 in een afvalzak verpakte elektrische deken om het geheel heen hoef te slaan voor de uitharding des nachts.

 De vorige ophanging  is niet alleen  zwaarder dan nodig is door het gebruikte hout, de loodgieterszadeltjes kwamen ook nogal eens los en scheurden zelfs door. Ik heb die daarom vervangen door geperforeerd ijzerband (en daarvan klemmetjes gemaakt). Zelfs slangenklemmen gebruikt tegen het verschuiven door die klemmetjes weer maar vind dat (zelf ook) niet zo’n fraaie oplossing…

Aluminium is op zich een mooi, licht en redelijk sterk materiaal om mee te werken maar als er aan gelast wordt vinden er vaak breuken plaats vlak achter de las. Dat is nog wel eens te lezen op het blog van deze of gene (maar was het nu Deze of Gene? ;)

Een combinatie van lassen met een carbonversteviging lijkt me de aangewezen weg (omdat dat de noodzaak voor het maken van een mal voorkomt) maar aluminium lassen kan ik niet.  Daar heb ik de apparatuur en de gascilinders niet voor.

Daarom kleefde ik de patjes voor de m8 bevestiging bij de schokbreker (boven in de wielkast) vast met een lijmpistooltje. Om op de breedte van het Thys stoeltje te komen heb ik in de 12mm alu buisjes met loodgietersgereedschap 2 S-jes gebogen. De lijmpistoolverbinding is erg slap maar voorkwam net verdraaiing tov die s-jes.

Met carbon en epoxy heb ik de twee plaatjes (patjes) met een m8 boring verlijmd.

Bij de Noomad-constructie boog ik het vrij stugge koolstofdoek om de te verlijmen delen heen met paclan-folie. Omdat hier de deeltjes echter zo los aan elkaar zaten kon ik deze insnoermethode (die ook het gebruik van irritante latexhandschoentjes overbodig maakt) niet gebruiken. Vandaar dat ik het unidirectionale band niet om het buisje geplakt kreeg.

De verbinding met 2 laagjes is na het wegslijpen met de miniboor van overtollig koolstof toch best wel “stevig” te noemen. Maar ik wil een nieuw carbon stripje toch nog wat verder over de buisjes draaien voor de zekerheid.

Want daar heb ik met de paclanfolie-methode nu zeker genoeg stevigte voor. En dat combineer ik dan weer met de strip alu (afkomstig van het voormalig spanmechanisme in de Limit) die de tussenverbinding gaat vormen.

Helaas blijk ik door mijn voorraadje lijmkwastjes heen te zijn van de Polyservice. En die is natuurlijk gesloten op Zondag/Bevrijdingsdag helaas.

Ook het Waterlooplein ligt er vandaag uitgestorven bij…

Daar had je op de kroningsdag tenminste nog wat weldenkende Republikeinen staan -met harde muziek. 

En welgeteld één andere ligfietser die de toiletpotten-slingerende koning van  €38.824.000 per jaar ook belangrijk genoeg vond om zich druk over te maken.

Ik zal hier maar niet opdissen wat ik daar van vind…