De Jan Eggens trike heeft me al vaker inzicht gegeven in wat ik daarna bij toepassing op een velomobiel als de DF verwachten kon. Juist het feit dat de voorwielen ongeveerd zijn opgehangen geeft me een goed inzicht in het principe van de Ackermann besturing.
Met Jans driewieler kan ik onwijs kleine bochten rijden zonder veel bandenslijtage Omdat het systeem bij een driewieler draait op maar 1 wiel in de rechtuitstand, het achterwiel. Geeft dat bovendien per definitie al minder frictie in de bochten dan met 2 starre achterwielen!
Doordat hier geen MacPherson vering op zit (individueel opgehangen vering) maar de besturing alleen rond fusees plaats vindt. Kun je het principe makkelijk inzichtelijk krijgen als Ackermann- De foto is van Wikipedia
Ook ik ben namelijk geïnspireerd door het idee van de verlengde stuurplaat op de InterCityBike site. Alleen staat voor mij niet vermindering van de stuuruitslag voorop maar opheffing van de 'rechtuit' spanning in de besturing. Omdat als ik het stuur los liet de fiets dan toch alsnog 1 kant op liep ;-)
Aangezien de draadstangen die de remkrachten opvangen (de eerste in de radiale stand) door dat wringen zelfs verbogen waren! Bovendien moeilijk te beoordelen onder zoveel spanning of een band niet al de binnenkant van de wielkast aan het raken is...
Daar maakte ik dus kogelkoppen i.p.v. een rubberen doorvoer van volgens het 'recept' van de lange stuurplaat (-:
Liever heb ik dan een spanningsloos systeem waardoor de wielen ook als je bent uitstapt ingedraaid kunnen blijven staan. Om de fiets achterwaarts aan het tiloog vanaf de stoep met een bocht terug mijn woning in te kunnen trekken o.a.
Maar ook merk ik dat de spoorstang bij mij rechts minder ver de wielkast uit steekt dan links. Waardoor ik aan de bovenkant een stuk band kon zien langs het koetswerk kijkend!
Daarvoor heb ik zelfs een wiel gespaakt met de velg iets meer naar binnen wat dit oploste (net zo'n soort wiel als achter de 'broekstukken' gebruikt wordt dus). Maar ondanks de met mijn uitlijnlatten correct afgestelde rechtuitstand heb ik er nu een minder prettig bochtengevoel bij gekregen... En een enorme bandenslijtage!
Eerst een stel Tioga Powerblocks (gelukkig toch al niet mijn favoriete banden 'nylon') en een licht gebruikte Kojak. Echt jammer dus zo door rijden!
Daarom heb ik aanvullend specifiek bochten-uitlijn gereedschap gemaakt.
Ik kan dit bij de geperforeerde stuurplaat van de DF mooi gecentreerd en sterk bevestigen met dezelfde soori m8 bouten als die van de wielassen (met verzonken kop).
De lange boutjes in de laminaatbordjes zijn de draaipunten. En dus niet toevallig zo lang gekozen omdat ik niets anders in huis had .(-:
Deze vormen namelijk mijn meetpunten waar ik ondanks de kettinggoot aan de onderkant bij moet kunnen met een duimstok of rolmaat. En die afstand moet in de rechtuitstand dus zoveel mogelijk overeen komen met de lengte als ik meet in de toestand met de ingedraaide wielen!
Als ik graancirkels voor mijn deur had was een test misschien daar mogelijk (maar dan nog, drie sporen!). Ik schrijf u echter vanuit Amsterdam! (-;
Bovendien is het uitrichten nu zelfs mogelijk zonder dat de wielen in de weg zitten!
De constructie maakte ik van prefab Flamco-rail en het draaipunt dat ik via het best geplaatste (linker-) wiel mat met een scharnierend vastgebout ijzerzaagje met een restant-ijzerzaagje hielp me om het linker-draaipunt te bepalen (middels een elastiek naar de 90 graden naar de weg geplaatste onderste spaak van het achterwiel).
De rechter rail met draaipunt (eigenlijk nu: meetpunt) is een spiegeling qua boringen van de linker.
Maar kijkt u gerust even op de laatste foto hoe ik de maten bepaalde (-:
