zondag 26 april 2015

Over gevelisolatie


Behalve door het van de hand doen van de auto en verder gaan fietsen probeer ik meer te doen om energie te besparen. En vervuiling der planeet te beperken.
Ook al omdat een goed geïsoleerde (beneden-) woning sterk het wooncomfort verbetert!
De woningbouwvereniging immers heb ik al op 14 maart geschreven:

De voorgevel van mijn woning is erg koud. Ondanks dat ik het dubbele glas nog eens extra warm heb uitgevoerd met 3 mm voorzetraam aan de binnenkant.
Ik vraag mij dan ook sterk af of die gevel wel geïsoleerd is? 
De dikte van de muur is 28,5 cm. Uitgaande van de breedte van de bakstenen (110 mm) zou er dus een spouw van zo'n 5 a 6 cm aanwezig moeten zijn. Kan ik deze niet met bolletjes-piepschuim laten vullen.

Hopende op een spoedige respons groet ik u,
M.Leemans

Baweanstraat 20 BG 1095 XZ Amsterdam

Hoe dat uitvullen van een spouwmuur met bolletjes schuim en lijm in zijn werk gaat door een gespecialiseerd bedrijf kun je hier zien:


Ik heb helaas na anderhalve maand nog steeds geen antwoord van Eigen Haard. En dat lijkt me weer tekenend voor het enthousiasme van deze woningbouwvereniging voor huurdersinitiatieven. Die liever sociale woningbouw te koop zet voor het snelle geld (ondanks de aangekondigde huurverhoging van ruim €10,- per maand). Maar dat terzijde.
Zelf vullen met de bolletjes lijkt me geen optie aangezien er ook nog lijm toegevoegd moet worden en er -kennelijk- op veel plaatsen geboord moet worden voor dit proces. Niet ieder -in principe- simpel idee is ook even simpel uit te voeren...
Daarom heb ik de radiator in de woonkamer verwijderd en ben ik begonnen van binnenuit isolatie aan te

brengen. 









De aansluiting van de nieuwe kozijnen (met dubbelglas + mijn voorzetramen) blijkt te tochten. Daarom heb ik de nieuwe vensterbank van gefineerd spaanplaat verwijderd en in een gefreesde gleuf in het oude houtwerk plamuur aangebracht. 





Om de lambrisering en de plintlatten wat te egaliseren en tevens in de eerste -bescheiden- isolatielaag te voorzien heb ik 20 mm tempex platen gelijmd (met plamuur vd Action) tegen de gestuukte muur.
Omdat achter een isolatielaag tegen de koude muur condensvorming kan gaan optreden heb ik met een doosinpakmachine van de Gamma (€5,- incl. 30 m tape) de platen (met een gesloten cellen structuur) onderling verbonden en met het hout.


Hierna wil ik er nog steenwol overheen brengen en een nieuwe borstwering timmeren. En die betimmering met isolatie doortrekken tot tegen het plafond uiteraard. Waarbij jammer genoeg de lamellen ook wat verder de huiskamer in moeten komen te hangen. 


Maar dat geldt voor de radiator natuurlijk ook en dat is bekend terrein voor me als oud-centrale verwarmingsmonteur (-; 


zaterdag 18 april 2015

betere ophanging klapstuur Cryzbike

Niet om mij er op te beroemen of voorstaan maar voor zover ik weet is mijn 'bewegende traphuis voorwielaandrijver' de enige in zijn soort uitgevoerd met klapstuur. Omdat het stuur door de afstand tot het balhoofd op het Thys 222 frame daar om vraagt naar mijn idee. Makkelijker bij het opstappen.
Met mijn uitvoering voor de steun aan het terugscharnierende stuur ben ik wat te haastig geweest kwam ik vanochtend (na ruim 1500 km) achter.


Ik heb daarvoor in Augustus vorig jaar simpelweg een wat langer m6 boutje gebruikt ipv de korte waarvan er twee de klem van het lagerbrons vasthouden. De bovenste.
Ongeveer halverwege dat langere boutje zat een borgmoer die het draaipunt ingeklemd hield.
Ik dacht zo mooi twee functies voor het boutje te kunnen combineren. Mocht het boutje niet houden dan zou hooguit het stuur op mijn buik zakken was mijn gedachte. Wat de laatste tijd ook steeds meer het geval was maar....ik heb nu eenmaal weinig buik :-)
Ook gisterochtend verkoos ik dus 'nog een keer' de fiets te gebruiken. Ook al omdat ik het op m'n werk dan wel met een (reserve) dyneema armslagkabel uit de tas (voor de roeifiets) tijdelijk zou kunnen herstellen.
Ter hoogte van Buitenveldert ongeveer halverwege de rit was het echter uit met de pret. Het boutje brak door en niet áchter het borgmoertje maar er vóór. Zodat het hele scharmierlager los kwam te zitten en ik niet dan plotsklaps met de voeten in de toeclips sturend tot stilstand komen moest.
Doordat het kapje geboord is voor gebruik met een verzonken inbusbout (met cilindrische kop) was áchter de moer ook doorbuiging ontstaan.In combinatie met de trekkracht op die plek op de bout had dat tot de breuk op deze vervelende plaats geleid. Ik had de hele 10 kilometer terug lopend naar huis om daar over na te denken )-:
Hoe ik om ongeveer 6:00u met de GSM mijn chef belde en een snipperdag van hem gedaan kreeg zult u ongetwijfeld een amusant detail vinden.
Ik schrijf echter liever over ligfietsen omdat ik de mens per definitie een inferieure apensoort vind. Die rovend, vernielend vermoordend en vervuilend ook met een (estafette-) ring een lelijk ding blijft. NIET specifiek mijn chef ;-)
Vandaar een beschrijving van de oplossing die ik enkele uren na aankomst thuis al ten uitvoer bracht.
Ik laste een afgeschuind overgedimensioneerd dikwandig stukje buis tegen de voormalige stuurklem om
het (Thys) stuur op te vangen. Dat wist ik zo aardig uit te lijnen dat er precies de kop van de korte cilindrische m6 inbusbout in past zoals het origineel zat.




De functie als aanslag drukt dus nu op het buisje, de trekkracht op het boutje, helemaal los van elkaar. Dat moet veel sterker zijn zo!




zondag 12 april 2015

Waar een wil is is geen weg

Een bron van terugkerende ergernis is ongein met de voorwielen der velomobiel. Hoewel de nauwelijks meer dan 40 cm grote velgen met 36 spaken een beresterk fietswiel opleveren blijken ze toch al snel niet opgewassen tegen de zijdelingse krachten.
Dit resulteert in brekende spaken waarbij de wielen opnieuw gericht moeten worden, hoogteslag eruit gesteld, niet leuk! Ook de naaf krijgt het hierbij zwaar te verduren. Wat na enkele jaren te zien is aan ovaal uitgesleten spaakgaten (zodat de spaken niet meer op spanning te stellen zijn). En niet zelden worden de nippels door de velg heen getrokken. Niets is me bespaard gebleven de afgelopen jaren.
Een paar composietwielen zoals Flevobike die maakt staat dan ook eigenlijk hoog bij me op het verlanglijstje. Persoonlijk vind ik die de grootste verdienste van de Versatile/Orca.
Maar ook de enkelzijdig opgehangen trommelremmen van Sturmey Archer geven vaak problemen. Onvoldoende remkracht of een rem die blijft hangen. Dat laatste was nu het geval met het wiel waar ik het lexan voor maakte.
Van de foto op mijn eigen blog genomen met mijn (zelf) gerepareerde Sony DSC-43 viel me negatief op het grote aantal bochten in de remkabel zoals ik de fiets overgenomen heb. Een kortere rechte verbinding zou dus veel goeds kunnen doen dacht ik.
Bij het loshalen van het wiel bleken er twee spaken gebroken aan de binnenzijde. Een niet regelmatig verdeelde spaakspanning op de trommel kan eveneens de oorzaak zijn van een rem die blijft aanlopen. Door onrondheid als gevolg hiervan.

Om de bochten overbodig te maken haalde ik de ankerplaat los van de veerpoot waar zich het originele bevestigingspunt van de bouwers zich bevindt. Om met een klein alu L stukje een korte verbinding naar het liggende onderste ijzerprofiel te maken middels twee m6 boutjes.





Het zou zo mooi zijn als hiermede alles opgelost zou zijn want dan zou ik ook eens aan een afdichting van het er uit gebroken gat kunnen gaan denken van de stuurpennen / remkabel - die nu veel netter bij elkaar blijven. Maar helaas...Het slepen van de rem continueerde.

De oorzaak ligt in het blokkeren van.een der remsegmenten door een loszittend stalen hoefje. De platte remhevel komt zo klem te staan tegen het schuinstaande frictiestaal.


De gemiddelde velomobielbezitter zou zich nu met orgastisch genoegen tot een bekende velomobielproducent richten met het verzoek om twee nieuwe voorwielen. Zo niet ik.

Omdat ik echter niet dezelfde SA- segmentjes heb (degene van een  dubbelzijdige naaf bleken net niet te
passen) en het vertik m'n JE-trike te corrumperen heb ik vleugels gelast aan de hoefjes. Die met een boring steun vinden bij de U-veer van de ankerbodem.

Het kantelen kan hierdoor niet meer optreden. Ook het tegenovergelegen hoefje heb ik zo behandeld. Dat kwam namelijk ook al los bij het terugprutsen van het interieur. Niet echt grote klasse deze bevestiging van Sturmey Archer!


Overigens heb ik wel degelijk eerst met een bankhamer en de bankschroef het staal op het lichtmetaal proberen vast te krijgen. Want dat zou veel makkelijker geweest zijn natuurlijk maar te vergeefs.
Goed te zien is dat de remvoering nog lang niet aan vervanging toe is. Ik zou die duurzaamheid dan ook als   .grootste kwaliteit van de (SA) trommelremmen willen aanmerken.


zondag 5 april 2015

Oplossing ketchupprobleem

Mijn aandacht werd getrokken door Marloes ten Kate. Maar dan anders.
Zij presenteert in het kader van De kennis van nu een coating die vloeibare stoffen afstoot op -ook- transparante kunsstoffen.



Een toelichting en de aankondiging van de komst van de eerste "mayonaise flessen" die hiermee worden uitgevoerd al eind dit jaar / begin volgend jaar !
Als dit ook op platen buigbaar polycarbonaat aangebracht kan worden zijn we zonder een vinger uit te steken van plakkende regendruppels af.
Zou het ook niet beslaan? Ik kan haast niet wachten op een fles om dat uit te proberen!


zaterdag 4 april 2015

Dom foutje mijnerzijds

Vanmorgen stond een ritje naar Vianen op het programma. Om mijn gereedschapsassortiment uit te breiden met een traditionele spijkertrekker. Maar dan een 2dehands voor € 25,-
Bij aanvang van de tocht bleek gelijk dat er iets niet in de haak was en dat was het ook niet )-:
Geen lekke band of slepende rem maar ik ben gisteren te kort door de bocht geweest met de bevestiging van het "wieldopje"...
Ik heb kennelijk te veel naar de clipjes van het losmaken van een wiel met wielkap van Daniél Fenn gekeken. En dan ook nog eens een keer niet goed opgelet.
Door iets aan de asbout vast te zetten fixeerde ik iets dat met het wiel mee zou moeten draaien!
Dit is het resultaat:

Gelukkig kon ik langs het A-Rijnkanaal met mijn multitool het kapje verwijderen en het boutje terug zetten zoals het zat. Het lexan bleef goed op z'n plaats door de hoepel en de spaakhaakjes gelukkig. Goed dat ik dat toch maar besloot toe te voegen gisteren in ieder geval!
Het weer was wat druilerig dus ik had al snel de Mask op. Het viel me weer op dat de Bright-Sight Roller niet gelijk optimaal presteerde. Daarvoor is het -paradoxaal genoeg- eerst nodig dat het rolletje wat doorweekt raakt. Maar dat was al weer vrij snel het geval natuurlijk.
Het was op de heenweg maar 6 graden en de combinatie hiervan met de regen veroorzaakte wat condens op het dunne vizier. Ook dat kon ik wel wegboenen met de rollertjes gelukkig en monterde me weer wat op.
Ondanks de slechte start en er een pont in mijn track bleek te zitten was ik toch op tijd op de afspraak.
Ik ga de voorgevel van mijn huurwoning isoleren en heb een pallet gevonden met bruikbare planken hiervoor. Maar die zitten deels getimmerd, zodoende.
Hoewel de situatie zoals op de foto ruim honderd kilometer gehouden heeft nu zou ik de wielplaat toch nog steeds graag ook in het midden vastzetten. Of dat me gaat lukken met één boutje weet ik niet maar een ring of dop lijkt me verder nog steeds een goed idee...
Maar dan wel vastgemaakt aan de naaf en niet aan de as!

donderdag 2 april 2015

Lexan wieldeksel

Ik ben in de loop van de jaren nu al zoveel wieldoekjes kwijtgeraakt van mijn velomobielen dat het me de lust ontnomen heeft er wéér een te fabriceren...
De laatsten die ik maakte zijn met een hoepel van 2 mm koolstoffiber en leken een goed alternatief voor die van -breekbaar- 3 mm glasfiber. Maar die kan ik slechts in een lengte van 1 meter kopen en blijken toch ook heel kwetsbaar.
Ik heb daarom eens iets anders geprobeerd.
Ooit dacht ik veel te kunnen doen met dun lexan (polycarbonaat) idd vorm van vizieren. Daarom kocht ik een grote plaat van 0,75 mm. Door de geringe dikte blijken die echter nogal snel te condenseren als je ze in de buurt van je gezicht monteert.  Omdat de koudere rijwind, zeker in combinatie met regen de binnenkant snel laat afkoelen. Wel heb ik er bijvoorbeeld een transparante afsluiting voor de onderkant van de Limit van geknipt. Zodat je de kettingloop kunt inspecteren zonder iets open te maken.
Ik kwam het idee tegen van een Alleweder eigenaar die in navolging van Bart Verhees aluminium wielkappen had gemaakt. Zou me dat ook niet met lexan lukken?

Ik tekende met viltstift een cirkel tegen de binnenkant van een 406 velg en boorde met een gatenzaag een uitsparing voor de uitstulping op de naaf. Ook toen nog was de feitelijke vorm die ik nodig had net iets meer kegelvormig dan plat. Daarom een radiale knip en overlapping in de goede vorm. Vastgezet met ductape aan beide zijden.






Dat bleek me nog steeds wat slap dus was ik niet overtuigd deze niet opnieuw te gaan verliezen hangende aan alleen de wieldoekhaakjes.

Maar nu ik van de bodem van een vitamine potje een 'sluitdop' af sleep en aan de as vast boutte voel ik me daar minder bezorgd over.
Rest nog een leuk kleurtje van het geheel...Een reflecterend wieldoekje van een 'pech onderweg' vestje misschien? Morgen weer een dag,

Maar de stroomlijn is nu ten minste hersteld en zijwind zal ook niet zo gauw vat meer op me krijgen!

(Zie volgend blogbericht)