donderdag 25 december 2014

ProVsion Rain Clear versus BS Roller


Hoewel het wel zo aanvoelt ben ik gelukkig niet de enige die creatief bezig is met lexan op zijn velomobiel. Hoewel Jan met bijna verticaal geplaatste ruitjes door de regen fietst kun je op de loepzuiver genomen foto duidelijk zien dat de grote druppels het doorzicht aanmerkelijk ontnemen. En door de afstotende werking met het kunststof slecht lossen en optisch zwaar vertekenen.
Ik kon op dat moment van lezen een idee-fiix nog moeilijk loslaten. Om dit regenwater af te voeren zonder gebruik te maken van bewegende componenten zoals ruitenwissers. Door gebruik te maken van de goede watergeleidende eigenschappen van touw.
Een overspanning van netdoek zou de truc moeten doen om het doorzicht te behouden in de regen.
Daarvoor zou een zwarte stof gebruikt moeten worden merkte ik al snel. Een vitrage-kleurige stof kaatst het licht te snel terug. Voor slecht doorzicht is vitrage dan ook ontworpen natuurlijk (-:
Maar ook zwart muggennet bleek me met een klein experimentje in de tuin lang niet ideaal.

Inderdaad werd met groot gemak nu het water snel afgevoerd. Maar de capillaire werking van het touw zorgde voor een soort schitterend uitziende kristalstructuur. Die optisch niet vervormt maar net als witte doek het zicht ontneemt. Waar het nu juist allemaal om begonnen was!
Met grofmazig net krijg je dit effect niet maar de zuigkracht van het net reikt niet ver genoeg om de tussenliggende druppels te bereiken.











Het idee van technische collega Ed (die ook zijn rvs-elektrodes doneerde aan Eigenfiets.nl) met de poreuze rolletjes heeft grote voordelen boven een -niet werkende- statische oplossing. 
In tegenstelling tot bijvoorbeeld aquarium-magneten is er maar heel weinig kracht nodig om ze over het lexan te bewegen.
Daarbij wordt en passant eventuele condens mee genomen en het zachte oppervlak van de verfrolletjes oefent geen schurende werking uit op het kwetsbare raamoppervlak. Zelfs niet met mogelijk straatvuil er aan.
Hoewel ik de bright-sight-rolletjes, waarvan de Engelse naamgeving eveneens geheel op het conto van Ed bijgeschreven dient te worden, in 1 lang weekend uitvoerde had ik in mijn ijver iets anders nog niet getest. ProVsion Rain Clear. Daar was Wim Schermer destijds erg positief over.
Door mijn tegenvallende ervaring van de anticondens-variant van dit merk heb ik dit nooit aangeschaft. En nu is het te laat. Want de Halfords keten is door mijn publicatie hierover inmiddels failliet (grapje mijnerzijds, dat had u al begrepen).
Op het industrieterrein Sparklerweg is het meest megalomane filiaal met gesloten rolluiken te vinden. Naast de Gamma. Hier heeft Brezan automaterialen van de nood een 'deugd' gemaakt. Om middels een voor het pand geparkeerde antieke kever Volkswagen met een op het dak geplaatst bord door te verwijzen naar hun eigen winkel (-:
Maar daar verkopen ze hun eigen keuze smeerseltjes, geen ProVision. Dus stopte ik m'n zoektocht maar en bestelde de minimale hoeveelheid in de vorm van natte doekjes 'Rain Clear Rain Repellant Wipe'. Met porto er bij toch net nog iets goedkoper dan een flesje bij de ex-Halfords kostte.
Dat heb ik gisteren naar Aalsmeer op mijn vizier getest in de regen. 
Het gaf, ondanks dat ik in het donker slechts met een lichte motregen vertrok al gelijk een onprettige schittering. Van fijn verdeelde bubbeltjes. En kwam het zicht niet ten goede. Dus heb ik gelijk de roller weer in het venster terug gehaakt.
Op de terugweg, we waren even na achten al klaar met de handel, regende het nog harder en kon ik wederom alleen op de rolletjes vertrouwen. Pas als de druppels heel hoog opgestapeld waren boven het vlak waar die passeren vormde er zich een waterstroompje naar beneden.
Jammer natuurlijk want de bediening van de bright-sight-roller vraagt om een wat defensieve rijsnelheid. Maar de "nanotechnologie" van ProVision biedt hier geen alternatief  voor wat mij betreft.

En waar heb ik anders een (C-) Alleweder voor?   

zaterdag 6 december 2014

Vizierverwarming- alleen research

In mijn laatste blogbericht heb ik geschreven dat ik ideeën had (heb) om het zicht van velomobielen te verbeteren. Zo'n vooruitwijzing zonder ten minste een bruikbaar prototype is eigenlijk wat tegen m'n principes.
Toch ben ik door zoeken op het internet al een stuk wijzer. En blijkt dat ik  'bewijzen' net zo goed achterwege kan  laten. Het bestaat namelijk al en wordt in de Verenigde Staten al geproduceerd.
Een vizier dat geen luchtstroom nodig heeft om tijdens koud weer niet te beslaan. Omdat het door elektrische verwarming op een hogere temperatuur gehouden wordt.
Mijn idee was om dit aan te sturen middels een traploos instelbare blokgolfgenerator  (aan/uit regeling) op 12 volt die bij mijn motorhandschoenen hoorde.
Het weerstanddraad ervoor kun je (met wel een lengte van 5 meter !) kopen bij modelbouwwinkel Muco bijvoorbeeld of een electronica-onderdelenwinkel.
Bij Muco ben ik geweest maar heb ik eigenlijk alleen met 2 mm carbonfiber staafjes de winkel verlaten. Voor het maken van een nieuw wieldoekje voor de Limit.
Zelfbouwers beschrijven een methode om zo'n vizier (voor de motor) zelf te maken door het boren van gaatjes. Maar misschien nog wel stoutmoediger om de weerstanddraad gelijk maar vast in de kunststof zelf te smelten!
Afgelopen week heb ik me weten te redden met een goed ontvette skibril. Ik laat het monteren van een bagagedrager en wat spatbordjes momenteel dus even voor gaan. Ook al omdat ik geen passende licht gewicht 12 volt accu heb. 

vrijdag 28 november 2014

Pectoralis en schuine buik

Ook ik heb de laatste tijd minder zin om te bloggen. Maar daar ligt eigenlijk een heel positieve oorzaak aan ten grondslag. Ik ben namelijk tevreden met mijn huidige fietsenbestand :-) !
Met name het gebruik van de roeifiets en de eigenbouw kantel/knik geven me een grote voldoening en onverstoorbaarheid. Liever kies ik steeds voor een goede nachtrust.
Ik heb nog een bagagedrager gebouwd boven de inverende achtervork van de Cheetah. Van een universele bagagedrager voor rechtopfietsen opnieuw. Aan de bestaande ophangpunten van het Optima frame bevestigd dus niet aan het stoeltje.
Deze gebruik ik maar is eerlijk gezegd niet zo zwaar te belasten als ik gehoopt had. En als mogelijk zou zijn door 'm ook nog aan het stoeltje af te steunen. Vandaar dat ook daar niet over geblogd werd.
Het 'Cruz-biken' spreekt de borstspieren aan (de pectoralis) en de schuine buikspieren bij het besturen er van. Bij een trapbeweging van rechts compenseer ik daarop door een borstspiercontractie rechts.
Hierna compenseer ik een trapbeweging van links dan door een borstspiercontractie links uiteraard...Een fascinerend blogbericht dit vindt u niet? ;-)
Ik fiets daarop dus nu met een 65 tands tandwiel (vanwege het kleine 451 voorwiel). Daar zit nu ook een stemmig blauwe beschermrand op (gemaakt van een verfemmerdeksel) dat nog niet op de foto staat. En ik gebruik er combinatie pedalen met toeclips (links en rechts) op zodat er geen voet af kan schieten .


Verder merk ik zeker dat het onderhoud van vier fietsen in actieve dienst zeker meer tijd kost dan met minder. Al ware het alleen maar om de banden op druk te houden.
Maar ook zal ik het velglint van het Thys-voorwiel weg moeten snijden om bij de nippels van de spaken in de holkamervelg te komen. Daar zit namelijk een lichte slag in waardoor ik de V-brake niet meer strak kan afstellen.
Je zou haast zeggen "lekker door gaan zo en niet meer bloggen". Ware het niet dat ik nog ideeën heb om het uitzicht en de zichtbaarheid van velomobielen te verbeteren. En bijvoorbeeld de positieve ervaring van een warme voet door het stoppen van deze in een reflecterende (lege) kattenvoerzak  in de fietsschoen.

Zeg nu zelf, zou het niet eeuwig jammer zijn om al deze kennis met mij verloren te laten gaan toch?

zaterdag 18 oktober 2014

"..een royale uitsparing in de groene pan.."

Ik vind het soms wat merkwaardig hoe mensen reageren op alternatieve suggesties van anderen. Zelf ben ik daar vaak wel blij mee hoewel ik er niet altijd direct wat mee doe.
Zo kwam ik Allert van vm.nl tegen op cyclevision. Dus een mogelijkheid hem te spreken over de mogelijkheden tot terugschakelen in de nieuw te bouwen Q4w. Die zal namelijk onvermijdelijk zwaarder worden dan de eerdere modellen dus na een noodstop moeilijk weer op gang te brengen.
Mijn suggestie om achterwaarts draaiend met een aangepaste derailleur het voortandwiel kleiner te kiezen (zoals ik op de Jan Eggens trike heb toegepast) deed hij af met "Dat is toch helemaal niets nieuws, dat deed Bart Verhees al !". Ik was eigenlijk zo verwonderd over de heftigheid van zijn reactie dat het mij even van mijn stuk bracht...
Ik wist dit niet maar het feit dat de Belgische uitvinder van de moderne velomobiel hier kennelijk al gebruik van maakte lijkt me juist eerder een aanbeveling!

Ik volg dus toch nog Wim Schermers suggestie op om zijraampjes te zagen in "die pan" al bijna 3 jaar geleden.
Omdat bij de FAW destijds nog niets achter mijn hoofd zat lukte het daarbij nog om achterom te kijken. Waardoor ik nog een redelijke zichthoek had.
Dat is met de beter aansluitende smurfenmuts van de Limit niet langer mogelijk waardoor er inderdaad een flinke dode hoek ontstond. Ook de luchtdoorstroom kwam hierdoor minder uit de verf, met condensatieproblemen tot gevolg.
En heb ik na al die jaren wat minder angst voor het inboren (met een gatenzaag) en uitvoeren van Wim's idee:

Omdat er moeilijk te lijmen is op het gietplastic van het voormalige lasmasker heb ik afgezien van het aanbrengen van "lexan ruitjes" in de zijkanten.
Harry Lieben had mij maanden voors namelijk al gerustgesteld dat ik voor het binnenkomen van regenwater tijdens het rijden i.e.g. geen angst hoefde te hebben. Door de overdruk van het rijden met voetensleuven wordt dat water mooi afgeblazen.
Dat blijkt me te kloppen. Ook de condensatie is veel minder. Waardoor ik het aluminium plaatje heb laten vervallen. Dat levert minder gehannes op tijdens het aanbrengen over de rand van the Mask. Die ik altijd achter het stoeltje bij me heb.

Ik ben erg tevreden over de uitwerking en heb ook het 30 mm spiegeltje vastgeboord in de kevlar/carbon kraag. In plaats van in de steeds loskomende groene slang-rand. Zo blijft het spiegeltje zitten, kap of geen kap op.
Hoewel het Donderdag na het werk niet meer regende heb ik hem toch opgehouden. En daarmee op de snelheidspaal 43 km/u. aangetikt.
Ik wil mijn kap beslist niet vergelijken met de fraaie van Velomobielonderdelen.nl of van Sinner. Vandaar ook de bescheiden benaming "regenkap".
Maar omdat het gelijk de ruimte tussen mijn hoofd en de rollbar er achter opvult heb ik ook niet de indruk dat hij me snelheid kost.


Om toch nog even terug te komen op de ontwikkelingen in velomobielland dat zo in de mode is onder bloggers.  
Ik denk dat men in Dronten de stagnerende verkoop van velomobielen in de lage landen met de nieuwste producten niet zal kunnen keren.
Beter zouden ze zich op de kwetsbaarheid van de carrosserie in glasvezel- of carbonuitvoering richten. Verzekeringsmaatschappijen hebben met hun collectief verhoogde premies voor een vm-polis toch een duidelijk signaal afgegeven lijkt me?
Oplossing daarvan maakt de voertuigen waardevaster. Dat kan mogelijk in de vorm van een sandwichconstructie zoals de Velotilt toepast. Maar praktisch zeker ook door de uitvoering van het koetswerk in gietplastic zoals Trisled dat doet.
Dat maakt de produktie van velomobielen goedkoper en het produkt duurzamer.
Geen overspuitkosten en een toegenomen gewicht meer want het materiaal is door en door van dezelfde kleur.
Het is flexibel dus incasseert de impact gewoon in plaats van te breken.
Bovendien verplaatst het de productie naar fabrieksomstandigheden i.p.v. naar een lage lonen land. Een hoogwaardige snelle productie die misschien weer in eigen land uitgevoerd zal kunnen worden.



zaterdag 11 oktober 2014

Stoepondersteuning Amsterdam

Het zal enige weken zijn dat ik een advertentie op Ligfiets.net zag staan met de vraag om een uitlijnapparaat of hulp bij het uitlijnen van een Flevobike Alleweder  Nu heb ik daar een fantastisch praktische constructie voor gemaakt waarmee dat snel te doen is. Maar die wil ik natuurlijk niet kwijt.
Dus schreef ik hem aan of dit nog nodig was en of hij daarvoor mijn hulp wou hebben. 
Uit de correspondentie die volgde bleek dat we elkaar al ontmoet hadden tijdens een 'proefrijdag' op het circuit van Zandvoort. Hij accepteerde mijn aanbod graag en om vier uur vanmiddag hebben we dat dus gedaan met de 'magische uitlijnlatten machine'.
Maar M. van Dijk hoefde daar dan ook slechts voor uit Haarlem te komen dus dit was zelfs iets minder ver dan naar zijn werk in Zuid-Oost. Zelfs met een minder goed sporende FAW was dat nog wel te doen op een vrije zaterdag vond hij.
Omdat ik weinig trek had mijn Limit uit de gang te halen voor deze klus was het idee om dit met de latten en gereedschap onder een brug te gaan doen. Het regende namelijk nogal in de hoofdstad aanvankelijk.
Maar uiteindelijk konden we dit gewoon op de stoep uitvoeren voor mijn huis want de bewolking was inmiddels overgetrokken. Ook keek hij zijn ogen uit op mijn verzameling andere ligfietsen in de woonkamer.

Toch leek het uitlijnen buiten even iets moeilijker te gaan dan ik verwacht en gehoopt had. Het oogde of de indicatie-aanwijzer niet reageerde op het in- of uitdraaien van de stuurkogels (?). De rolmaat bleef ook steeds dezelfde toespoor uitwijzen...
Gênant maar alleszins verklaarbaar. Het koord in de linker lat was namelijk om een vleugelmoer geslagen inplaats van dat het vrij liep door het (gelagerde) geleidewieltje! Foutje, bedankt...


Maar toen was het klusje gelukkig snel geklaard verder..Aangezien je bij deze prima Flevobike Alleweder de kogelkoppen zelfs zittend in de velomobiel verdraaien en weer vastzetten kan  


-En ben ik nu een aantal zelf geïmporteerde  kloosterbiertjes uit Haarlem rijker (belasting vrij) :-)

Naschrift uit de mail:

Hai Mick,

Operatie is gelukt. Op de terugweg 32/33 km/u i.p.v. 25/26. Sturen gaat behoorlijk strak. Ik moet mezelf nu de tijd gunnen om conditie en spierkracht weer op het oude niveau te krijgen. Maar dat gaat nu zeker lukken met fors minder weerstand.

Dank dus!

zaterdag 27 september 2014

Nog meer voor mannen



Hoe ik de Oranje Franje spuugzat ben heb ik weleens eerder beschreven op dit blog.
Ik kan dit niet beter persifleren dan de 'mannen' (en vrouw) van Koefnoen. Niet voor niets werd Owen Shumacher afgelopen jaar winner bij De Slimste Mens !







maandag 22 september 2014

ALF's ECO-tour

Zondag had ik mezelf eigenlijk wel in tweeën willen splitsen: de ALF-rit meerijden op de voorwielaandrijver en de oproep van Greenpeace voor een 'Stop de zee' milieutocht meefietsen op mijn Jan Eggens trike.
Mijn idee was daarom om eerst een snelle rit naar Purmerland te maken (waar ik nog een sleutel af moest geven) en daarna met gezwinde spoed terug naar de Hoofdstad locatie Kippenrondeel. U leest het goed :-)
Om andere mogelijke Museumpleingangers die derde zondag van de maand vast te waarschuwen voor mijn snode plannen plaatste ik dat voornemen zaterdag op de ALF gangerslijst.
Mark-Jan, eigenlijk wel Mister-Amsterdamse Ligfietsers himself met zijn jaarlijkse Fortenroute, kwam en ging mee.
Omdat ik al sinds vorig weekend een 'Alleweder' 65 tands tandwiel op de voorwielaandrijver gemonteerd heb reden we redelijk rap naar de pont bij het centraal station. De afzettingen in Noord aan de overkant van het IJ tegemoet voor de jaarlijkse Dam-tot-Dam loop.
Daar moesten  we wat omrijden en begingen we om ongemak/oponthoud te voorkomen zelfs een verkeersovertreding. Maar eindigden toch bij de kerk van Purmerland. Waar mijn moeder tegenover woont die ons met thee. koffie en Snelle Jelle hartelijk ontving.

 De kerk van Purmerland is bij gebrek aan kerkgangers (en niet door PUSSY Riot dus) gesloten als kerk. En voor een symbolisch bedrag verkocht als woonhuis aan een echtpaar met een elektronicawinkel in Purmerend.
Met de verplichting tot onderhoud en restauratie van het geheel... Maar ze kunnen daarna dan wel steengrillen boven de grafstenen die zich (ook) binnen bevinden (-:

Terug zijn we via Monnickendam gereden, langs het Noord-Hollands kanaal naar de bruggen van A'dam Oost om over het IJ te geraken.
Om de een of andere onduidelijke reden kiest de gemeente Amsterdam er juist op de dag van de D. tot D- loop steeds voor om één kant van de twee fietspaden af te sluiten op de Schellingwoudebrug.
Terwijl er juist die dag ook een geweldig druk racefietsevenement over gereden wordt. Echt bloedlink als er op zo weinig ruimte op elkaar in gereden wordt!
Omdat ik aanvoelde dat het wel even zoeken zou worden naar de mensen van de 'milieubrigade' zag ik ervan af met Mark de JE-trike nog voor mijn fiets te verruilen bij mij thuis. Ook al omdat daar de trommelremmen nog van moesten worden afgesteld.

De scharrelkippenplek bevindt zich vrij dicht bij de Amstel en het de Miranda zwembad.
Mark wou graag een paar scharrelkippen (levend) meenemen naar zijn huis in Amstelveen maar stelde zich uiteindelijk gelukkig tevreden met een doosje eieren uit een muntjesvitrine muurautomatiek a la de FeBo fastfoodketen.
We kregen ook koffie, een croissant, gekookte eieren en er vielen ons vriendelijk tegemoet komende milieuactivistes ten deel ;-) !
Op zelfgemaakte gele bordjes werd het gemeenschappelijk klimaatbescherings ideaal  uitgedragen met slogans als het dadaïstische "Stop de zee !". Mijn reflecterende gele hemd kleurde daar goed bij en spoedig vertrok ons clubje wereldverbeteraars achter de koffie-bakfiets aan naar ons eerste doel.
Via de Uiterwaardenstraat naar een prachtig monumentaal pand op de Prinsengracht 'Wetering duurzaam' .Een interessante voordracht van een aanspreekbare spreekster daar en wederom verse versnaperingen uit de koffiekar.
Wel had deze bakfiets te maken met een langzaam leeglopende achterband waardoor de knul op het zadel de hoge bruggen van de grachtengordel lang niet altijd nemen kon en er geduwd moest worden. Om beurten was Mark of ik de pineut om met onze handpompjes de lucht in de Big Apple ballonband aan te vullen...
We kwamen dus ongeveer "als geroepen". Ook kweten we ons beurtelings van het stellen van kritische vragen of bijval.
Want hoe robuust van uiterlijk ook, Mark zowel als ik zijn redelijk ter zake kundig en als 'die gezellige snuiters van de ALF'  lieten we ons toch geen kolen voor citroenen verkopem, Ongeacht het decolleté.
Het verdere verloop van de zeer interessante KIP Kleef Aan tocht is hier te zien.
Maar het voor onze ligfietsen tergend langzame tempo begon wel zijn tol te eisen.
Mark kon wat beter in een rechte lijn blijven rijden met zijn lage racer dan ik met het Cruzbike-principe aandrijving en besturing. Met vaak nog geen 5 km per uur. Maar ten slotte verkoos ook hij het zijn fiets als een soort step aan te drijven. Door zijn rechter knie in het lage stoeltje te steunen en zich met zijn andere voet af te zetten. Om een uur of vijf hielden we het voor gezien en zijn we afgehaakt.
Bij thuiskomst heb ik wel door het langdurig intensief balanceren bij lage snelheid nog lang last gehad van evenwichtstoornissen. Ik leek wel zeeziek!

Maar vandaag ben ik al weer met de Cheetah naar het werk geweest.
























































zondag 14 september 2014

Bagagerek aan frame Revolver


Ik had natuurlijk niet zo'n beste start naar Anna Paulowna met de roets toen ik m'n spullen op een fietskar bond. Waarvan achteraf bleek dat de wielen naspoor vertoonden. Dat heb ik inmiddels verholpen met mijn wielrichtapparaat en wat sleutelen. Maar ook dichter bij huis kom ik vaak niet uit als ik bijvoorbeeld vanaf het werk een plant mag, maar niet kán meenemen...
Door veel vooruitplannen kan ik de banaantassen mee nemen. Maar het bovenste bandje daarvan drukt de toptas lelijk ineen en richting achterwiel. Bovendien denk ik dat als de tassen niet horizontaal hangen dat slecht is voor de stroomlijn. Reden om eens bij mijn adresje in de van Ostade straat te kijken voor een (gebruikte) bagagedrager.

Ik vond een licht beschadigd exemplaar (van achter een stukje afgebroken) maar van lichtmetaal en bijzonder veelzijdig aan te passen. Type / merk "Max 25 kg" (-:
De Revolver heeft, net als de CVT een excentrische achtervork en maar geen achtervering. Het eerste kon ik oplossen door de klemmen in een tegengestelde richting bovenop de drager te bevestigen. Bovenop om ooit nog eens een dikkere achterband te kunnen gaan gebruiken of een achterspatbord te monteren.
Maar in mijn geval zitten in de achterpatten ook nog eens sleuven (voor montage van een 28" wiel) ipv de gebruikelijke getapte gaten m5 !
Dat loste ik op door 2,5 mm aluminium strip te bevestigen op de vorkuiteinden, bedoeld voor bevestiging van een bidon (geloof ik). Die strips heb ik met een combinatietang getordeerd voor de stand van de drager waarbij de leuke eigenschap optreedt dat een gedraaid stuk metaal minder snel zal doorbuigen (-;
Meestal zie ik dat de bagagedrager (die niet standaard bij de Thys geleverd wordt) aan het stoeltje vast gebout wordt. Dat lijkt te kunnen omdat de vork immers toch niet inveert.
Maar dat lijkt me geen degelijke bevestiging en niet bevorderlijk voor de levensduur van het nog geen 1000 gram lichte stoeltje. Omdat deze middels rubber ringen tegen het frame bevestigd is tegen scheuren van het carbon rond de m6 bevestingspunten.
Bij mijn 2-de-hands stoeltje heb ik zelfs allerlei onduidelijke extra gaten meegekregen aan weerszijden die al tot breuk geleid hebben. Die heb ik
gisteren met de 4 uitgesleten ophangpunten eerst versterkt aan beide zijden.
In plaats van bevestiging aan het stoeltje koos ik voor het boren van twee extra 4,2 mm gaatjes om daar m5 draad in te tappen.
Door het plakken van een stukje duct tape tussen de delen probeer ik beschadiging van de laklaag te voorkomen. Het frame is nu eenmaal niet roestvrij, zoals dat van de Cheetah (en de Eigenbouw spriet)...
Het resultaat mag gezien worden vind ik:

donderdag 4 september 2014

New boots and panties

Nederlandse ligfietsfabrikanten als Optima, Nazca en Challenge maken fantastische produkten maar de modellen ontlopen elkaar technisch weinig.
Om de behoudende ligfietswereld te laten zien dat het ook behoorlijk anders kan heb ik collega Pieter gevraagd na een bedrijfsetentje wat beelden te maken van mijn op de Amerikaanse Cruzbike georiënteerde voorwielaandrijver.









maandag 1 september 2014

trefzekerder sturen met toeclip

De voorwielaandrijver bleek na het aanbrengen van sluitringetjes en wat extra aandraaien van de verbindingspunten eigenlijk tamelijk makkelijk te berijden. In geen verhouding tot de Flevobike als je de plaats van het balhoofd al gewend bent!
Wel heb ik te maken met tot dan toe onbekende problemen zoals bij het nemen van een scherpe bocht: Waar laat je je voeten?
Het antwoord is echter even sportief als vanzelfsprekend. Je haalt je voeten eenvoudig even van de trappers. Door je knieën op te trekken. Gelijk een goede buikspieroefening!
Het sturen voelt dan ongeveer aan alsof je met een (beladen) bagagedrager aan je stuur de bocht neemt. Goed voor de armspieren.
Wel schoten mijn fietsschoenen nog wel eens van de rubber pedalen tijdens de eerste ritten. Ik ben dan natuurlijk ook een vaste plaats van het traphuis gewend en klikpedalen.
Maar waar het dit kliksysteem betreft volg ik Klukkluk's devies: "Mij zijn niet van de bange, mij zijn van de voorzichtige!".
Voor het (uit)klikken oefen je deels een zijdelingse kracht uit op een der pedalen wat bij de kruis-aandrijving van het voorwiel in een onverwachte situatie wel eens verkeerd uit zou kunnen pakken, dunkt me.
Toeclips gebruikte ik in winter nog wel eens toen we nog echte winters hadden. Die vind ik voor gebruik op een ligfiets eigenlijk veiliger dan aan een rechtopfiets. Omdat je je schoenen er vanuit een liggende positie eenvoudig uit kunt laten vallen.
Dat blijkt me inderdaad een goede montage. Het sturen gaat nu erg veel gemakkelijker met mijn rechtervoet. Omdat ik ook rechtshandig ben natuurlijk. Zelfs sturen én aandrijven lukt zo met één been.
Gek genoeg gaat het evenwel dan weer niet de linker clip in te komen met deze soort fiets (-;
Dus daar dan maar weer het simpele rubber pedaal terug in gedraaid. Moet kunnen als Amsterdammer...


zaterdag 30 augustus 2014

Eerste Rapto/Thys Cruzbike rit


Hoewel ik aan het 52 tands tandwiel lang niet genoeg heb rijdt het toch al heerlijk sportief !
En fin, zie filmpje:



dinsdag 26 augustus 2014

Flevobike al weer verkocht....

Na amper tweeënhalve week in mijn bezit geweest te zijn heb ik de kantel/knik bestuurde Flevobike alweer verkocht. Voor maar 70% voor wat ik haar had aangeschaft.


Reden is dat ik mezelf er niet meer aan aanpassen kan op mijn tweeenvijftigste...En ik ben zeker te fragiel geworden om het risico van een valpartij te nemen met mijn "nieuwe heup"...
Toch heb ik het nu ten minste redelijk uitgebreid geprobeerd. Het stuur er anders opgezet, met de handvaten naar boven, om mijn polsen niet in een uiterste stand te hoeven gebruiken. Een breder stuur (afkomstig van de Optima Cheetah) te monteren in die 'betere' stand.
Een kortere crancklengte te monteren (165 mm van Raptobike) om goed bij de trappers te komen (het frame is gemaakt voor 22"wielen). Het achterwiel tijdelijk te vervangen door een 406 20" wiel om de zit te verlagen. 
Zelfs een geïmproviseerd bovenstuur uit te proberen, niets mocht me eigenlijk baten het griezelige kantelpunt onder het stoeltje te gewennen. Wat, ik heb het diabolo-rubber er zelfs b.w.v. proef even tussenuit gehaald, het stoeltje uit- in plaats van in de bocht drukt lijkt te plaatsen bij deze fiets...
Dat een jonger en leniger iemand  zich kennelijk nog wél aanpassen kan aan deze manier van fietsen is wel te zien aan dit filmpje op Utube.


Gelukkig is de volgende eigenaar ook zeker nog geen 25 dus ik hoop dat hij er nog veel plezier mee zal hebben!

zaterdag 16 augustus 2014

ongemakkelijk fietsen

Vandaag ben ik voor het eerst mijn voorwielaandrijver bestegen. Dat viel lang niet mee. Het besturen ging nog het best door het vormen van een soort 'O-benen' (-:
De kracht die ik zetten kan met het stuur valt nu net zwaar tegen. Door de achteroverliggende houding van de Thys stoel heb ik voor een (gelagerd) klapstuur gekozen dat vlak boven m'n buik hangt. Dat geeft zijdelings feitelijk niet genoeg steun.
De rvs buis die ik over de vork geschoven heb klemt niet aan de vork en dat zal de andere reden zijn dat het niet stabiel aanvoelt.


Beide zijn te verhelpen. Maar ik heb waarschijnlijk (zeer) binnenkort een andere oplossing, met elastomeervering. '

Zodat ik mijn weekeinden meer met geestverrijkende en sportieve bezigheden kan vullen.
Zo wist ik bijvoorbeeld niet eens dat de naam van fastfoodketen FeBo was afgeleid van de Ferdinand Bolstraat (in De Pijp)!
Maar in eerste instantie zal ik hierdoor morgen de Alf-tocht verstek moeten laten gaan.
En fin, nog wel 40 km geroetst vandaag. Waarmee de 2000 km met de Eigenspriet doorbroken werd (-:
Wordt vervolgd.


zondag 10 augustus 2014

trammelant komt nooit alleen

Mijn bestaande fietsenparkje heeft maandenlang zonder klachten of kuren gefunctioneerd. Maar het begon me vorige week toch wel op te vallen dat de ketting van de Cheetah niet zo lekker meer schakelde af en toe.
Ook geen wonder want ik heb de ChroMo Optima al vanaf  juni vorig jaar en ik heb de ketting nooit vervangen. Terwijl het toch mijn meest gebruikte fiets is. 
Ik moet er niet aan denken dat verkeerde zuinigheid me met name het grote 57 tands tandwiel gaat kosten door vroegtijdige slijtage. En daar lag de ketting al veel te ruim omheen!
Zeven/acht speeds kettingen zijn erg goedkoop te vinden omdat de handel er graag nog vanaf wil. Ik had dus al een lang stuk nieuwe klaarliggen.
Bij het proefrijden (deze ketting is iets breder dan wat er op zat) bleek dat wel in orde. Maar de achterderailleurkabel brak!
Optima heeft deze Cheetah gelukkig nog een vrij luxe constructie met kabelstoppers mee gegeven. Waardoor ik een reparatie met een kroonsteentje kon uitvoeren bij de achtervork. Minder werk en het scheelt weer een lange versnellingskabel ;-)
Dan zal ik het toch maar over die lekke voorband hebben woensdagochtend. Oók weer aan dezelfde fiets!
Vervangen van de binnenband en verwijderen van het stukje glas uit het loopvlak van de buitenband kostte me nu niet echt moeite. Maar het op enigszins acceptabele druk brengen van de band met het Zéfal handpompje wel.....
Jammer dat het mijn broer nooit gelukt is de co2 patronen van zijn gaspistool met een compressor zelf met gecomprimeerde lucht bij te vullen. Er zijn namelijk ook ultra kleine pompjes die daar op werken...
Dan brak donderdag het aandrijfkoord van de Revolver na 1470 km.
Dat kwam vrij onverwachts en ongelegen. Omdat ik net met een collega door de van Woustraat reed. Maar ook omdat ik pas nog naar het dyneema gekeken had.
Ik vermoed dat het op een moderne nylon snek langer mee gegaan zou zijn dan over mijn aluminium CVT- Bovendien hoor je de lagers minder over de boegspriet lopen met een kunststof snek.
Anderzijds, nu ik weet dat ik ongeveer na 1300 km het koord moet omdraaien zou ik de levensduur bijna kunnen verdubbelen!

zondag 3 augustus 2014

vordering voorwielaandrijver

Voor verbinden van een RVS-overschuifbuis, die over de gemodificeerde Raptobike vork gaat komen, met normaal staal voor het schuifbaar maken van het traphuis komen de NiChroma electrodes van Ed goed van pas. Ook maak ik voor de lengte instelling gebruik van een (overmaatse) afgeschuinde expander.
Daarvoor heb ik het dikste gedeelte van een zadelbuis aan twee kanten in verstek geslepen. De U komt namelijk ook onder een hoek. Maar de hoeken hoeven dan weer niet in een bepaalde stand ten opzichte van elkaar gelukkig!
Nog voordat ik de U-vorm gelast heb kan ik de expander al gebruiken om de te verlassen delen op elkaar te trekken.
Zo hoef ik mijn vingers niet te verbranden bij de uitvoering :-)


dinsdag 29 juli 2014

André bedankt!

Bij mijn artikeltje over de exploderende Action pomp kreeg ik een reactie van André Donkers. Die leek me in eerste instantie, met de telescopische messing buisjes zoals ik die over heb van een spiegeltje, niet goed uitvoerbaar. Maar dat blijkt het nu wel met 3 deeltjes van Vimeta. Ze kosten 1 euro ieder, dus drie euri.
Ik moest ze natuurlijk wel met teflon tape in elkaar draaien maar dat heb ik in huis.
De tules zitten zó vast in de slangen dat ik de erbij gekochte slangenklemmetjes niet denk nodig te hebben.
Door de vorm van de inzetstukken verankeren zij zich in de slangdelen. Als een soort weerhaakjes.

De klemmetjes vond ik in verhouding dan namelijk wél weer duur (1 € p. stuk). Dus die breng ik terug.
Ik vermoed dat André zelf best in staat is die op zijn draaibankje te maken. Maar voor deze prijsjes...
Ik heb nu dus een goed pompende hogedrukpomp van een bouwmarkt waar helaas de manometer van dol draait, door de uiterste stand heen )-: Maar ten minste goed pompt. Met een dubbele universele klemkop van de kapotte Action pomp die op alle ventielen past.

Bovendien ben ik er achter dat het tóch mogelijk is in de Thys 222 451 voorwielen een gewoon kort Frans ventiel te gebruiken. Eh...welliswaar  met gebruik van een verloopnippel.
Maar die heb ik door de nieuw samengestelde pomp nu verder toch niet echt meer nodig dus laat ik er gewoon op zitten :-) ! 

vrijdag 25 juli 2014

modificatie Raptobike-vork

Hoewel ik al gezien heb dat het geen oogstrelende creatie zal worden, mijn Cruzbike imitatie, is dat geen reden het project slordig uit te gaan voeren.
Ik kan me nog goed herinneren hoe Bram Moens destijds keek naar mijn eerste eigen gelaste ligfiets )-:
De plaats van het traphuis was dan ook zo slecht gekozen dat ik er gelaarst met dikke zolen op plaats moest nemen (-:
Toch heeft nooit een der lassen de geest gegeven en dat zullen ook zeker de bevestigingspunten niet doen die ik aan de Raptobike vork gelast heb.
Door gebruik te maken van de fabrieksmatig gemaakte, dus precies gespiegelde plaatsen van de spatbord ophanggaatjes en die voor de V-brake. Ook gebruikte ik een stukje Flamco-rail om de plaats van de nieuwe bevestigingspunten te bepalen.
Tot hier toe alles goed.
Voor de goede verstaander: Die bevestigingsgaten dienen om als draaipunten te dien en zo het traphuis met de pedaallengte (165 mm, eveneens van Raptobike) en mijn beenlengte in overeenstemming te brengen :-)













Zo mooi als wat ik vond toen ik op "Phyton recumbent" googelde zal het in eerste instantie niet worden...




maandag 14 juli 2014

de wet van behoud van impulsmoment


Een boekenplank kan een x-hoeveelheid gewicht dragen zonder daarvoor arbeid te hoeven verrichten. Een mens moet daarvoor statische spierkracht leveren dus inspanning doen. Dit is eigenlijk wat je met je bovenlichaam doet bij het fietsen op een Cruzbike.
Daardoor versterk je de spieren en daarmee de geest. Om opgewassen te zijn tegen het treurige gegeven van met teveel fossiele brandstoffen consumerende soortgenoten te zitten op een bijna uitgeputte aarde...Een wereld waarin ligfietsers hun voertuigen op- of achter de auto met verbrandingsmotor vervoeren naar een 'ligfietsevenement"!
De Cruzbike die ik proef mocht rijden was een Silvio. Het kostte me weinig moeite om erop weg komen.
Hoewel ik van de behaalde snelheid niet echt onder de indruk was gaf het best een fijn gevoel de armen erbij gebruikt te hebben.
De Silvio heeft echter wel grote wielen. Waarvan het bekend is dat deze de stabiliteit bevorderen. Zoals je die mist bijvoorbeeld als je van een rechtopfiets met 26 of 28" wielen overstapt naar een vouwfietsje. Ineens wordt het rechtuit sturen lastiger en inspannender!
Dat komt doordat grote (en zwaardere) draaischijven  grotere gyroscopische krachten genereren dan kleinere. Het rechtuit rijden van een tweewieler wordt bepaald door de balhoofdshoek, de sprong van de voorvork en het gewicht van het voertuig met berijder. Maar zeker ook door de grootte van het voorwiel. 
Een snel draaiende gyroscoop zal zich verzetten tegen verandering van de stand van de draaias.

Gyroscoopbeweging


Fietswielen zijn in feite ook vliegwielen die de wet van behoud van impulsmoment aan den lijve doen ondervinden.
Het samenstel van het sturen in een bocht met deze krachten voelt echter al snel vertrouwd aan. Maar behoefte aan extra interventie van zoiets als een 'stuurstabilisatierubber' zoals bij veel roeifietsen (of bij een kantelknik-systeem zoals de Flevobike toepast) heb ik niet!

Mijn vrees met het gaan rijden op een zelfgebouwde Cruzbike-imitatie was dat het wel eens moeilijk sturen kon gaan worden met het veel kleinere 406 voorwiel van Raptobike.


Ik ben dus blij dat deze probleemloos ruimte blijkt te bieden voor zelfs het achterwiel van mijn JE-trike. Daar ga ik namelijk de 8-speeds 451(!) uit lenen die ik nog eens van triker Ron Fust kreeg!

Ook de Cruzbike Quest 451 van Pjotr gebruikt deze wielmaat.




Uit een 28" rechtop frame (dat ik bij een container vond) heb ik het traphuis met liggende achtervork en zadelbuis gezaagd. Dat wil ik ivm de afstelbaarheid voor de beenlengte inschuivend en scharnierend gaan bevestigen aan het stuur. Met behulp van oude Thys klapstuurdelen.


Vanmorgen een vrije maandag extra gedaan gekregen voor de klus :-)




zaterdag 12 juli 2014

polycarbonaat tandwielafschermring

Voor velen van u zal het overhouden van bouwmateriaal de schrik van de 7 zeeën zijn. Omdat ik vanaf mijn zesde jaar ben opgegroeid te midden van het improvisatietalent en het zelfoplossend vermogen van de agrariërs van Purmerland zeg ik: "Jij niet skrik doen!" 
Zo heb ik stukken 2 mm transparant polycarbonaat over van een voorzetraam klus aan de (huur)woning . Daar heb ik een ketting-beschermrand van gezaagd  voor het 57 tands tandwiel met de decoupeer (of 'wip'-) zaag.

De buitenrand tekende ik af met een bamboe schaal uit de keuken. De binnenkant met het tandwiel zelf en een muntstukje.
Zoveel mogelijk heb ik eerst uitgeboord en gezaagd uit het complete raampje. Daarna vast het tandwiel vastgebout (m6) met sluitringetjes voor extra steun bij het zagen.
Door de rand wat extra breed te kiezen hoop ik dat 'ie sterk genoeg zal blijken.
Ik heb er i.e.g. mee bereikt dat de ketting niet meer afloopt bij het achteruit rijden met de Cheetah.
Wel werd door de grote diameter van de rand noodzakelijk de voorderailleur uiterst omhoog te schuiven. Ook de aluminium bevestigingsbuis (dikwandig 18 mm) op de neuspijp van Optima  heb ik 'koud' met pijpenbuiger 22 wat verder naar achteren gebogen. Wat nodig was om de derailleur vrij te houden van het materiaal.


Ik kan echt merken dat ik krachtiger aan kan zetten nu. Het 12 tands tandwieltje hoef ik dan nu ook veel minder te gebruiken. De transmissieweerstand is duidelijk minder nu.
Jammer dat ik het net niet af heb gekregen voor de Fortenroute-tocht. Ik ben er van overtuigd dat ik die nóg weer makkelijker had kunnen uitrijden in deze configuratie!








woensdag 9 juli 2014

exploderende Action pomp

Helaas, ik plande eigenlijk een pretentieus technische uiteenzetting op mijn blog n.a.v. het ontvangen van spullen van Raptobike. Maar hier kan ik toch eigenlijk werkelijk geen zinnige verklaring voor vinden.

Op het werk was mijn linkerband van de Limit leeg gelopen. En dat stond hij opnieuw in Bovenkerk. Schuilend voor de regen onder een viaduct  balanceerde ik de vm dus 3/4 op z'n zij en verving de binnenband.
Nadat de Halfords hogedrukpomp het opgaf vanwege een versleten zuigerrubber (wat niet los te krijgen is) heb ik de Action pomp in gebruik. Deze pompt wat zwaarder en is dit ook qua gewicht.
Ik heb de manometer nooit vergeleken met de werkelijke druk maar het kostte steeds moeite tot de 6 bar te geraken, wat de Halfords moeiteloos deed. Toch was ik met deze pomp voor maar 7 euro wel blij want je kunt hem met een van de twee gaten vastklemmen op ieder ventiel zonder verloopje!
Toen ik vanmorgen de '6 bar' naderde klonk er een knal. Ik vreesde het ergste voor m'n binnenband. 
Want ik heb er aan de compressor op mijn werk, waar geen drukmeter aan zit, ook al eens een opgeblazen.
Het bleek echter de geperforeerde dop van de handvatstang...
Ik dacht dat een fietspomp geen geheimen voor mij had. Maar het geweld waarmee deze verbrijzelde stelt me nog steeds voor raadsels. Is dat waarom een pomp in het Spaans 'la bomba' heet?
Een pomp die spontaan tot 'Action!' over gaat...!
Te meer omdat de zuiger onbeschadigd is. Je kunt er als je de pen recht houdt nog steeds mee pompen.
En omdat de band verder o.k. was kon ik eenvoudig thuis geraken.
Toch sluit ik niet uit dat ik binnenkort dezelfde pomp koop. Hij ging welliswaar wat korter mee dan de Halfords maar ik vind het wel fijn niet te hoeven zoeken naar verloopjes.  Als de zuiger het opgeeft heb ik alvast een reserve in voorraad dan.
En ik wil de pomp in de fiets laten liggen waar 'ie nooit 100% veilig is voor ontvreemding...


Hier heb ik een obligatie in gekocht:

zaterdag 5 juli 2014

De dood of de gladiolen

Op het werk, Floraholland te Aalsmeer, blijkt men deze uitdrukking slecht te kennen. Vermoed wordt dat het iets met de Romeinen te maken heeft "of zo". Maar dat klopt dus niet. Hoewel het wel een helmpje droeg :-)
"Gladiolen' is namelijk geen "verbastering van gladiatoren" zoals door een minder autodidactische collega geopperd werd. Het betekent inderdaad iets in de trant van "alles of niets!" en wordt in de sportverslaggeving nogal eens gebruikt.
Het was een van de memorabele uitspraken van de jong overleden Gerry Knetemann "de Kneet" (1951-2004). Als hij een wedstrijd won werd hij namelijk op het podium gehesen en kreeg een enorme bos gladiolen overhandigd. Maar daarvoor moest hij wel flinke risico's nemen. In de 'massasprint', de dood riskeren.
Vandaar dus deze bijzondere zegswijze.
Ook zelf ben ik binnen een etmaal opgeklommen van outcast van het Hollandse ligfietsclubje tot held van de straat. 
Ik heb namelijk enige inbrekers betrapt die gistermiddag door mijn tuin terug kwamen van hun rooftocht. Er is opnieuw ingebroken bij mijn bejaarde benedenburen ter rechter zijde. De (laatste) inbreker, met volle handen,  kon ik zo achterna lopen om ze de keukendeur in te zien glippen van de tuin ter linkerzijde van waar ik mijn blogberichtjes typ ;-)
Op mijn aanwijzing zijn de drugsgebruikende buren gearresteerd door de politie. En is bij de huiszoeking o.a. het beeldscherm van Pieter en Rika, mijn bejaarde buren teruggevonden.

Elly laat haar zelfgemaakte velomobieltassen zien die ze met klittenband voor de wielkasten van haar (en Jules) Quest kan aanbrengen:


Een optreden van de Sham 69 werd helaas nogal eens verstoord door fascistische skinheads. Zoals in de Melkweg waar ik bij was. 

woensdag 2 juli 2014

plannen voor nieuwe ligfiets

Eerlijk gezegd mis ik mijn bankdrukfiets nogal.
In principe kan ik met het Weider-krachtstation in de woonkamer ook mijn borstspieren en triceps trainen, maar dat is toch niet zo leuk. Als ál trainend van- of naar je werk rijden :-)
Ik merk dat het trainen op de fitnessmachine nogal impulsief gebeurt, het roeifietsen plan ik eerder. Minimaal 40 km (1 x w.w.) per week, momenteel met het lekker rollende 451 voorwiel  meer.
Door het ontmantelen van de b.d.-fiets heb ik feitelijk een tweede roeifiets over die ik in de praktijk niet gebruik. Doordat mijn eigenbouw-boegspriet zo probleemvrij en slijtagebestendig is gebleken heb ik er nooit werk meer aan :-)
Ineens schoot mij te binnen wat ik met het 222 pré-CVT frame beter kan doen. Er een Cruz-bike van maken!



Door de boegspriet eenvoudig los te schroeven heb ik eigenlijk al een snel model frame met goed liggende houding. Het balhoofd is 1 1/8" zoals ook Raptobike los te koop aanbiedt. Waardoor ik dus een achternaaf inspannen kan.
De bracketpot met achtervork zou ik uit een rechtopfiets kunnen zagen. Waar ook al een buis in de goede hoek voor de voorderailleur op zit.
Ten slotte hoop ik het 406 achterwiel met Sachs Orbit naaf (6X2) uit mijn vouwfietsje als aangedreven voorwiel te kunnen aanwenden. Mijn inschatting is namelijk dat de nieuw te bouwen Thys/Rapto-Cruzbike met omgeklapt trapstel achterin de auto zou gaan passen.
En dan mag ik met die auto vast op het grasveld tussen de tenten gaan op CV 2015 van de nvhpv )-: Of achter een stinkende tweetaktmotor aanfietsen idvv een 'devilsrace'. Ter vermaak van het en masse met de benzineauto toegestroomde publiek...





zaterdag 21 juni 2014

Taakomschrijvingen Vrijwilligers CV te laat

Mijn memoires krijgen nog een staartje. 'van anarcho-punk tot politicus' zou een verkoopsucces kunnen worden. Als ik het aantal bezoekers van het bericht als maatstaf neem. Vermits de kopers van de biografie maar anoniem konden blijven. Want reacties (met afzender) staan er dan weer niet bij.
Gisteren, vrijdag,  heb ik dan eindelijk een reactie gekregen op mijn aanbod de verkeersstrroom naar met name het campingveld van Cyclevision in goede banen te leiden. Waarbij ik tevens enige suggesties deed hoe dat er zou dienen uit te zien naar mijn bescheiden mening.
Ligfietsers die het opbrengen met de fiets en alleen een tentje te komen verdienen het om gevrijwaard te worden van overlast van gemotoriseerd vervoer bij het opslaan van hun tentje is de gedachte er achter. Met name het openen en met kracht (moeten) dichtslaan van metalen portieren dringt namelijk moeiteloos door oordopjes heen!
De hoofdzin van mijn betoog was eigenlijk "hoe kan ik me vrijwilliger melden voor de organisatie van iets waarvan ik niet weet hoe het georganiseerd gaat worden?". Sterker nog, het leidde er toe dat ik me zelfs helemaal niet inschreef voor het evenement. Het plan was eigenlijk om dan maar van een belendende (georganiseerde) camping de vorderingen aan de Velotilt en Wim's poging tot het meerijden met de 1-uurs race te gaan bekijken!
Welnu dat blijkt niet nodig. Er zijn me door Jan Eradus parkeersbepalingen gemaild waar ik me goed in vinden kan. Helaas pas nadat het inschrijven voor CV beëindigd is )-:
Maar ik vind mijn woord meer waard dan een bloedende inschrijfdatum. Dus zal mijn best gaan doen er om vrijdag 14:00 te zijn bij de hoofdingang. Daarvoor moet ik eigenlijk nog een extra dag vrij nemen, donderdag al. Om met de Limit te komen. Wat eveneens een erezaak is. Ik lijk wel een Johnny Rotten politicus!
Door het late verschijnen van deze 'Taakomschrijvingen Vrijwilligers' zijn er meer merkwaardige situaties ontstaan.
Zo staat Marjon vd K. als vrijwilligster ingeschreven die haar auto kennelijk graag op een andere manier neerzet(te?).
Ik hoop natuurlijk dat het allemaal gewoon gezellig wordt. Maar een grotere openheid, ook naar de bezoekers toe, en openbaarheid van bijtijds gepubliceerde gedragsbepalingen zouden alles veel makkelijker maken!
Door een gebrek aan vrijwilligers kan er jammer genoeg geen sprake zijn van een georganiseerde kinderopvang bijvoorbeeld. Daarom is waarschijnlijk de bepaling / het verzoek tussen de tenten niet te voetballen zodat kinderen ongestoord spelen kunnen op het campingveld.
De mogelijkheid om kampeerspullen uit te laden vanuit de auto op het tentenveld alvorens die op het beton te parkeren komt eigenlijk letterlijk van mijn hand. Ik denk daarbij aan mensen die misschien slecht ter been zijn maar nog wel kunnen fietsen (zoals mijzelf helaas nogal eens is overkomen).
Maar het moge duidelijk zijn dat als het geregend heeft de autobanden veel schade kunnen aanrichten aan het grasveld. En ook als er veel tenten en fietsen staan de eigenaars daarvan liever niet met een tussenrijdende auto te maken krijgen!
Dat geldt ook voor aankomen na het invallen van de duisternis. U bent niet de enige die een sportprestatie wil neerzetten de volgende dag...

Taakomschrijvingen Vrijwilligers Cycle Vision 2014.
Camping.
  • De “campingbeheerder” dient een verzamellijst van campinggasten te krijgen. De inschrijvingen zijn bekend. Nagaan of de gasten betaald hebben, namen checken en het aantal personen per kampeerplaats noteren. Nog niet betaald hebbende gasten verwijzen naar commissielid die algemeen overzicht houdt.
  • De campinggasten een plaats toewijzen. Tenten op het grote grasveld, campers en caravans op de betonbaan achter de kassa.
  • Auto’s alleen toestaan op het gras om de tentspullen naar de staanplaats te brengen. . Auto’s moeten geplaatst worden op het parkeerterrein. Vouwcaravans (Alpenkreutzers) wel op het gras maar zo dicht mogelijk bij de ingang.
  • Eenieder wijzen op de vuilverzamelplekken (containers).
  • Wijzen op de 2 in/uitgangen en het toiletgebouw achter de kassa. Er zijn nog meer toiletten en douches.
  • Tijdens races, in de stille periode, regelmatig surveillance over het terrein.
  • Kinderen willen graag spelen, doch s.v.p. niet voetballen tussen de tentopstelling.
  • Toezien op het schoonhouden van het terrein. Vriendelijk verzoeken!!
Kassa
  • De mensen aan de kassa dienen lijsten te hebben met de inschrijvingen van de bezoekers. De bezoekers is gevraagd het bewijs van betaling mee te nemen en deze te overleggen aan de kassa. Dit checken en de bezoeker voorzien van een polsbandje van bepaalde kleur. Dit zijn voornamelijk de mensen die het gehele weekend aanwezig zijn en meerdere inschrijvingen hebben gedaan (b.v. races en voeding).
  • Daggasten toegang laten betalen. De leiding moet wisselgeld verstrekt hebben! Ook deze mensen een merkteken van betaling geven.(polsbandje)
De poort.
  • De persoon aan de poort houdt toezicht op in – en uitgaand verkeer. Fietsen worden mee naar binnen genomen. Mensen met polsband en stempel moeten de


poort vrij kunnen passeren. Geen auto’s toestaan, m.u.v. hulpdiensten en mensen van de leiding.


  • Het is te verwachten dat er op sommige momenten een piekdrukte ontstaat. Vooral aan het begin van de dag met totale kassacrew werken, zodat eenieder de gang van zaken kent. Ook de steun van een commissielid lijkt wenselijk. Dit alles is een kwestie van inschatting van de situatie.
Blad 2
Beurs.
  • De standhouders een plaats toewijzen. Lijst van deelnemers moet in bezit zijn van de surveillant.
  • De standhouder kan een marktkraam gereserveerd hebben. De mensen verwijzen naar de plek van opslag van dat materiaal. Eventueel enige hulp bieden bij opbouw, echter, de surveillant moet zo veel mogelijk de handen vrij houden.
  • Tijdens de beurs verblijven op dat terrein. De surveillant fungeert als aanspreekpunt voor publiek en standhouders.
  • Enig toezicht houden op orde en netheid. Dit niet te geforceerd. Verwijs naar de vuilcontainers.
  • Toezicht houden op de “eerlijkheid”. We hebben een eerlijk publiek, er zijn echter veel kostbare spullen……..Neem zelf geen actie, roep hulp in van het commissielid. Een portofoon wordt verstrekt.
Lezingen.
  • Het programma bestuderen van de lezingen, verdeeld over de beide dagen.
  • Mogelijk verwijzingsbordjes ophangen naar het lezingen gebouw.
  • Het plaatsen van stoelen en spreekgestoelte voor de referaathouder.
  • Het plaatsen en instellen van geluid en beamer. Met hulp van het commissielid.
  • Het assisteren van de voordrachthouder.
  • Zo nodig bijplaatsen van stoelen bij overweldigende belangstelling.
  • Gezien de lage intensiteit van dit onderdeel, kunnen deze vrijwilligers ook nog elders ingezet worden.
Probeercircuit.
  • Inrichten van het terrein. Gebruik maken van oranje pylonnen en gekleurde afzettingsblokken.
  • De dagjesmensen wegwijs maken, verwijzen naar de diverse merken ligfietsen. Daarbij de eigenaren van de ter beschikken gestelde fietsen ondersteunen.
  • Bij grote belangstelling en dus wachttijden, in de gaten houden wie aan de beurt zijn, zorgen voor eerlijke doorstroming.
  • Mogelijk helpen bij eenvoudige lengteafstelling. Onder de 1 meter 50cm. is het beperkt mogelijk te ligfietsen. Sommige standhouders hebben wel kinderligfietsen.
  • Controleren of er goed op het parcours gebleven wordt en de juiste rijrichting behouden blijft.

Blad 3.
Parkeren
  • De auto’s komend over de aanvoerroute, begeleiden naar de parkeerruimte ter rechterzijde.
  • Proberen een goede formatie te creëren, zodat de auto’s die tegenover elkaar staan toch de ruimte houden om uit te parkeren.
  • Gedurende de dagen het parkeerterrein controleren.
  • Mogelijk ook aan het eind van de dag, na de laatste race, het weggaande verkeer begeleiden.
  • Voorkomen dat er geparkeerd gaat worden op de betonvlakte voor het kassagebouw, hetgeen erg aanlokkelijk is vanwege re grote ruimte. Niet toegestaan!
  • Altijd zorgen dat er doorgangsruimte is voor hulpdiensten (ambulance).
Verzorging.
  • Deze “vliegende brigade” gaat zorgen voor de mensen die op vaste posten zijn.
  • In de kantine kunnen koffie, thee en bekertjes, melk en suiker gehaald worden.
  • In de periode dat men “dienst” heeft gaat het tweetal langs alle posten/vrijwilligers om ze te voorzien van bovenstaande.
  • Hoe vaak, is een kwestie van gevoel.
  • Doordat ze alle vrijwilligers te spreken krijgen, kan het tweetal ook problemen/tekorten en wensen constateren en mogelijk doorgeven aan de commissieleden. Hoewel: men heeft portofoons, maar toch…….
  • Andere dranken worden niet verstrekt, de vrijwilligers krijgen ook nog consumptiebonnen. (van wie?).
Vrijwilligers voor de onderdelen: Wedstrijdtafel, wedstrijdleiding, uitgifte van materiaal, wedstrijdadministratie en baancommissaris (marshall), krijgen uitleg over hun specifieke taak tijdens een briefing. De verantwoordelijkheid hiervoor berust bij de heren: Richard Blom, Tony Cornelissen en Gerard Arends.
Fotograaf: Logisch, geen taakomschrijving.

donderdag 12 juni 2014

Voorwiel Revolver hersteld

Omdat ik binnen vier werkdagen na het lezen van de aankondiging ervan besloot tot deelname aan de roeifietstocht heb ik er weer het originele voorwiel in gezet. Het lager daarvan liep niet helemaal lekker meer. Maar zodra daar, door enig transplantatiewerk met een andere naaf, sterk verbetering in kwam was de teerling geworpen
Hoewel ik met de brede 438 velg (die waarin ik een trommelrem bouwde) zoals nog wel eens gebruikt op Sinner fietsen banden kon vinden met een goed volume, hebben ze helaas allemaal nogal wat rubberprofiel. Wat ze goed grip geeft (zoals de Vredestein 37 mm San Marino) maar waardoor ze ook minder lekker rollen. En dat is een heel belangrijke faktor bij een fiets met intervaltransmissie.
Niet erg voor woon-werk vond ik steeds. Maar uit angst voor te rijden afstanden,  twee keer 70  km plus een tochtje van km 50. En die van mogelijk achter te blijven in de groep deden me voor de gladde 451 mm IRC Road Lite Ex kiezen.
Die bulpen op geen enkele manier naast de smalle Thys holkamer aerovelg. Wat in een goed bochtengedrag resulteert ondanks het smalle wegraakvlak.
Het probleem dat daarmee terugkeerde was dat van de heel snel aanlopende V-brake.
Dat heb ik opgelost door een setje Spaanse Vuelta's in te korten.
Het aanlopen wordt veroorzaakt door de korte slag remgrepen (die standaard op de Revolver 222 gemonteerd worden). Maar is hiermee verholpen.


En dit rijdt idd wat makkelijker. Ook woon-werk zoals ik vandaag kon vergelijken. Maar om eerlijk te zijn neemt ook de remwerking met de kortere remarmen wel af. Net wat minder dan het zelfgespaakte voorwiel met trommelrem....

Misschien slaag ik er in tzt de hydraulische velgremmen van de oude Thys 220 te herstellen voor de 222 ?


maandag 9 juni 2014

republikein in Hollands Kroon

Lokaal actief zijn in een federaal Europa is iets wat republikeinen als muziek in de oren klinkt. Daar aan mee doen helpt in één klap mee aan het terugdringen van het autogebruik :-)
Zelf aandrijvende Noordhollanders lieten eerder van zich spreken vanuit Heerhugowaard. Waar Kees van Hattum regelmatig velomobieltochten organiseerde. De aangrenzende gemeente is Hollands Kroon, waarvan het gemeentehuis staat in Anna Paulowna.


Dat is voor mij vanuit Amsterdam natuurlijk nog redelijk te beroetsen, 70 kilometer! Vooral ook omdat er een mogelijkheid bestond tot kamperen op het sportveldencomplex Kleine Sluis.
Nu heeft mijn Revolver ivm de gebruikelijke ww- ritjes helaas (nog) geen bagagedrager. Daar leek mijn 'Burley met verlaagd dak' (een tip van Pjotr) fietskarretje uitkomst te bieden. 
Die heeft het ook tot aan de finish in 'Zuidelijk' Amsterdam volgehouden met de home-made kogelkopbevestiging. Maar vraag niet hoeveel energie dit kostte!
De snelheid lag vaak maar op 18/19 km p.u. )-: met moeite 20. De wind die normaal betrekkelijk moeiteloos onder het stoeltje door kan werd nu op die laagte door het karretje afgevangen.
Maar, zoals we in Anna Paulowna al aan het speculeren waren is er nog iets anders mis. Bij thuiskomst blijkt door controle met de Magnificent 5 geleidewielrichter dat de 20" wieltjes uitspoor vertonen van ruim een centimeter.
Omdat ik eigenlijk pas laat met de voorbereiding van de recreatieve tocht begon is een test eenvoudig niet bij me op gekomen van het machinaal gemaakte ding (?) op sporing. Dat heeft me niet alleen het goede humeur gekost op vooral de heenweg. Op vrijdag vertrok ik na eerst met de Cheetah nog naar het werk te zijn geweest 's morgens. Maar ook een stel versleten banden!
Het voordeel van het late aankomen op het campingveld was wel dat ik mijn tent (onderaan, rechts) zo ver mogelijk weg  kon zetten van enige (jonge) mensen die het kennelijk nodig vonden met de auto te komen. De ziekte van deze tijd zeg maar. En zo betrekkelijk weinig van het portierrammen heb hoeven mee te pikken.

Oudere mannen nog dan ik kwamen op de fiets en Marloes zelfs 125 km met haar -bescheiden- kampeeruitrusting in de banaantas maatje small. Respect!
In totaal waren er bijna vijfentwintig deelnemers en deelneemsters. Het groepje dat voor de kortste route opteerde was in de minderheid. We startten slechts met z'n vieren onder leiding van Ingmar.
Daar kwam echter één heuse (van de 3) Thys tandems bij zodat we aangroeiden tot z'n zessen.
Het lage tempo beviel me in dit geval uitermate goed. Ik kon lekker lange slagen maken waarbij ik
goed de armen pakte en veel gestrekt kon uitrijden. En wat heerlijk zonder wringend fietskarretje!
Ook bij de 2 in ons groepje mee rijdende vrouwen kon ik merken dat zij in een opperbeste stemming waren. En zeg nou zelf, welke vent hoort er niet graag vanaf een rug-aan-rug tandem zeggen "Hé lekker al die mannen" ;-)
Een geweldig fijne tocht bij prachtig weer met uiteenzettingen van Ingmar over een bijzondere mechanische brug onder andere. Een gastvrij onthaal in de tuin van zijn huis als tussenstop. Waar Marieke een ontelbaar aantal lekkere hapjes en drankjes aanbood, soep, je kunt het zo gek niet bedenken of het was er.
En dat geldt ook voor de ontbijtservice van Cor die ik al kende als sportief meeroeier met Quests, mede toeschouwer bij ligfietswedstijden in Alkmaar enz., enz.
Dan waren daar ook nog Derk Thijs en zijn zus Bep die voorheen jarenlang de EK's in het verre Zeeland organiseerden...
Dus een geweldig geslaagd Pinksterweekend kortom!