maandag 26 december 2016

Alternatieve wieldoekhaakjes


Rijden met de vering van een mountainbike en de snelheid van een ligfiets wie wil dat nu niet?
Brede velgen, 25 mm inwendig spreek ik over, verlagen de rolweerstand van zelfs de goedkopere ballonbanden. Maar zijn altijd enkelwandig / plat van uitvoering dus schreeuwen om wieldeksels!
Na het succes ervan op de Cheetah kon ik dan ook met de roets niet achterblijven!
 Nu was het probleem dat ik nog maar materiaal voor hooguit één zo'n plaat over had. En dat zou dan ook nog weer een uitvoering met een los 'taartstuk'  moeten worden.
Terwijl ik uit hetzelfde materiaal prachtig twee wielplaten voor een 406 voorwiel uit één stuk zou kunnen maken, type rijstveldhoedje.
Komt bij dat de 222 velgremmen heeft op het achterwiel dus zal ik dit keer niets tegen de zijkanten kunnen plakken.

De  foto uit het vorige bericht illustreert waarom de prefab wielhaakjes niet goed geschikt zijn voor de drie centimeter brede 559 velg.  Ze zouden de wielhoepels hoepla te dicht op de spaken plaatsen.
De mijne plaatsen het glasfiber wél in het verlengde van de velg. Ik maakte ze van een lichtgewicht maar buitengewoon sterke aluminiumlegering.
Bedacht me dat de vorm voor wat ik maken wou wezenlijk een Ⅎ-profiel moest hebben 😏. Maar veel kleiner dan wat er voor hobbyisten en bouwvakkers in de handel is.
Een rondgang langs het grofvuil was evenwel niet nodig dit keer want mijn oog was al eerder gevallen, in overdrachtelijke zin, op de sterke en toch lichte vorm van lamellenrail-ophangsystemen. Dus had ik al een stukje van dit materiaal veilig gesteld. Het met inwendig opstaande randen in de lengterichting verstevigde U-koker.in mijn metalenbak liggen (:

Dit kan ik uiteraard met een boorstandaard en en slijptol gemakkelijk van een gat met sleuf voorzien om over de spaken te schuiven. Het gebruikte boortje is 4,5 mm in doorsnee.

Behalve dat het niet roest en het materiaal dunner is nog dan de prefab kunstof haakjes heeft het helaas wel een nadeel: je kunt je er mogelijk, niet waarschijnlijk want ik heb nooit iemand op de bagagedrager, maar mogelijk aan verwonden. Daarom heb ik de hoeken zo veel mogelijk afgerond.

Nu verwacht ik ook niet dat dat ooit zal gebeuren of dat zo'n verwonding heel erg zal zijn. Er zit namelijk nauwelijks ruimte tussen de hoepel en de witte dingetjes. Ook duurt het mogelijk contact maar heel even. Het is geen 360 graden cirkelzaag zoals een schijfrem, maar toch...
Thys rollerramp naven met trommelremmen zitten nu helaas eenmaal niet in het assortiment!

Om de wieldoeken niet zwaar te laten maken door opspattend water of hemelwater gebruikte ik tentzeil van een oud puntdaktentje (waar 'loodzware' stalen stokken bij zaten). Dat ik na reparatie van de machine stikte op mijn Pfaff Calanda.
Omdat de zoom rond loopt heb ik op regelmatige afstanden van elkaar radiale inkepingen geknipt in de rand van het doek. Voor het makkelijker geleiden van de vouw onder het stikvoetje van de machine.



Ook ik heb een tatoeage maar die is meer voor intimi.(-; 
De uitsparingen rond de as maakte ik met een soldeerpistool en aan de rechterkant verwijderde ik eerst de snek met een poelietrekker over het getande wieltje. Tussen de punt van de trekker en de holle as van het uitvalsysteem plaatste ik wel een ringetje om het uiteinde van de as te beschermen.



Deze uitvoering van de 222 zou me ongetwijfeld diskwalificatie opleveren tijdens de EK op Neeltje Jans maar het rijdt als Sinterklaas achtervolgd door marrons !

zaterdag 24 december 2016

tegenslag / Durano's OK

Ondanks dat ik woensdag vrij had en er weinig handel meer is op de veiling zo vlak voor de Kerst ging er toch nog het een en ander mis. 
Ik ben in het zeldzame bezit van een wat breder 451 20" wiel dat ik eens van Ron F. heb gekregen. Hij vond het vinden van een bandenmaat er voor te lastig. Inderdaad zijn die wat moeilijk te vinden en vaak te groot voor een 14 mm smalle velg. Maar ik heb er nu aardig wat verzameld en die van hem, die nu in mijn Cryzbike als voorwiel zit meet maar liefst 19 mm inwendig!
Hoewel er ondanks het 65 tands voorblad niet echt genoeg verzet op zit om een (Afsluit)race mee te rijden (en winnen) is het toch een erg fijne manier om ook je torso zo weer eens bij de aandrijving te betrekken. En bruggen en hellingen nemen er mee is zo'n makkie!
Wel ben ik wat extra tijd kwijt in de bochten waarbij ik toch echt wel wat bijrem. En da's gelijk ook jammer omdat ik daarvoor een velgrem moet gebruiken...
Toch voelde het erg goed aan maandag en ook op de terugweg van Aalsmeer gebruikte ik het auto-asfalt. De hemel was immers ondertussen opgelicht en ik had toch een reflecterend felgekleurd hesje aan?
Over het fietspad links reed iemand anders vrij hard met een gewone fiets over de tegels. Waarschijnlijk een collega. Dat kon ik natuurlijk niet op me laten zitten en schakelde helemaal door naar het kleinste kransje (12 of 13).
Dat veroorzaakte echter dat de ketting er van af liep en tussen pat en tandwiel kwam te zitten ):
Ik wilde van geen opgeven weten en probeerde met de derailleur al rijdend de boel te corrigeren zoals ik volgens mij al wel eerder gedaan had.
Had ik dit maar NIET gedaan want de derailleur sloeg hierbij tussen de spaken!
Gelukkig kwam ik niet ten val maar van de derailleur is weinig meer over. Zelfs de kooi is helemaal verbogen.


Ik ben naar Bovenkerk verder gelopen en heb bij de Gamma een pons gekocht om de ketting in te korten. En er een 'fixie' van te maken. Een fiets met maar één versnelling dus. Daarmee kwam ik thuis.
Het wiel heeft de schade op een spaak na vrij goed doorstaan, de velg is nog recht!
Toch had ik verstandiger moeten zijn.

Dat geldt ook voor de donderdagochtend. Of eigenlijk al de vrije woensdag daarvoor.



Om maar van de Shredda voorband af te zijn had ik een van de laatste IRC's om de roets gelegd.
De band ziet er nog vrij fris uit maar er hing wel een eigen gemaakt labeltje aan met "snake" er op.
Toch meende ik het beter te moeten weten dan mijn eigen voorgaande ervaringen met dit exemplaar. En u raadt het al: donderdagochtend opnieuw een lekgereden roets.
Terwijl ik het Muiderpoortstation al gepasseerd was en wist nu dat een andere binnenband geen zin zou hebben. Dus moest ik opnieuw na twee dagen lopen ):

Achteraf dubbel dom omdat het afgeefbewijs van de postpakketbezorging voor de de Durano's al achter de voordeur lag. Die had ik dus al bij mijn buren kunnen afhalen!

Dat blijken namelijk heerlijk snelle banden op een druk van 7/8 bar. Even persen maar dan heb je ook wat :-)
Ze ogen wat zwaarder vanwege de zwarte uitvoering maar komen ook met de schuifmaat echt overeen met de metingen van breedte en hoogte van de IRC's.
Alleen zullen ze veel langer meegaan is mijn verwachting. Gelukkig maar, want om de portokosten te drukken heb ik er gelijk DRIE besteld!






Eind goed al goed dus (-: !

vrijdag 16 december 2016

Shredda 451 rolt slecht

Ik lees de bandentesten van Wim Schermer altijd met veel interesse. Hoop daar natuurlijk ook vroeg of laat mijn voordeel mee te doen.De algemene regel van zijn testen (even afgezien van bijna nog niet verkrijgbare en peperdure radiaalbanden) is wel dat brede banden op minimaal 25 mm brede velgen (inwendig) minstens zo licht lopen als smalle keihard opgepompte. En daarbij bovendien comfortabeler rijden.
Als bijkomend voordeel zie ik dat ze de kleinere overdruk ook minder snel verliezen, minder vaak persen of herrie schoppen met een compressor dus!
Met het dichtmaken van zo'n brede velg achter op de Cheetah heb ik dat voordeel eigenlijk ook bereikt voor een open tweewieler. Door het nadeel van een slechtere stroomlijn met een brede velg buiten een wielkast aan een tweewieler sterk te verminderen.
Dat is feitelijk dus een low budget methode geweest waardoor ik de goedkope Conti Sportcontact twee 42 mm  (26") kon blijven gebruiken. Ik kan dan ook haast niet wachten tot ik ook het achterwiel van de roets dicht gemaakt heb!
Maar daarvoor mis ik genoeg plaatmateriaal. Onbekend is me wat dit materiaal is noch weet ik waar ik het bestellen kan.
Omdat ik het door de V-brakes z.w.z. niet tegen de velg zou kunnen plakken heb ik het plan opgevat dat met wieldoekjes en glasfiberhoepels te gaan doen. Waarvoor ik alvast speciale wieldoekhaakjes heb ontwikkeld. Verder van de spaken af.
Zeker op de roets wil ik graag de nog dikkere 2" Conti's blijven gebruiken namelijk omdat deze fiets geen vering heeft en de ballonbanden me een groter te bereiken verzet bieden.
Tussentijds heb ik na enig oponthoud, waarschijnlijk i.v.m. de Sinterklaasdrukte van Athleticshop enige buitenbanden ontvangen waaronder een Schwalbe Shredda 28-451.  
Mooi op tijd om de in de wangen behoorlijk (en behoorlijk snel) versleten IRC Roadlite 28 mm te vervangen. Wat evenwel heerlijk licht lopende bandjes zijn. Zou een Schwalbe Shredda die bij Wim in de 44-406 uitvoering zo goed uit de test kwamen deze rijervaring nog verbeteren?

versleten IRC Road Lite EX
Een pendel zoals op de Woude heb ik niet maar ik heb wel...de Thys 222 Revolver!
Doordat je na iedere roeislag gewend bent aan een bepaalde uitroltijd, met nog acceptabele restsnelheid alvorens de volgende krachtsinspanning te leveren.
Het lichaam bevindt zich daarbij in gestrekte houding achterover leunend in het stoeltje. Vanuit die aerodynamische positie krijgen de banden optimaal de gelegenheid hun rolkwaliteiten te openbaren.
Die handeling heeft zich vanmorgen naar Aalsmeer talloze keren voltrokken .
Over zowel asfalt, kinderhoofdjes als stoeptegels, ik kan dus heel goed vergelijken met de vorige voorband. De op 6 bar keiharde maar uiterst uiterst prettig doorsuizende IRC's. Die bovendien in de bochten fantastisch strak sturen.
Long story short, dat viel knap tegen!
Hoewel beide banden 28 millimeter vermelden wordt in de 13,4 mm (inwendig) smalle 451 velg de Shredda maar 26 mm breed maar komt wel 36 mm  boven de velg uit! Rond is anders natuurlijk...
Toch is dit ook ongeveer de velgbreedte van het originele Thys wiel. 451 Velgen zijn in deze Franse maat praktisch altijd erg smal, terwijl daar wel banden van meer dan 35 mm op gezet worden. Wat ik een onveilige stuurervaring op vind leveren trouwens...
Onveilig voelde ik me met de Shredda zeker niet, de band heeft goed grip  Maar is in verhouding nauwelijks vooruit te branden!

Zou dit komen doordat de IRC smaller uitvalt (24 mm) en zelfs nog iets minder (23 mm) boven de velg uit komt wat een nagenoeg ronde vorm oplevert i.t.t. de haast tot een ei-vorm samengedrukte Shredda?
Plausibel.
Ik denk dat ook meespeelt dat het loopvlak met de profieldelen bij deze band een veel groter deel van de band uitmaakt dan bij de brede 406 die door Wim getest is. De soepele wangen zijn smaller.

Een andere n.m.m. minstens zo'n grote factor is de grotere druk die ik moest inbrengen om het draagvermogen op peil te krijgen. Dat maakt volgens mij dat het loopvlak de Achilleshiel wordt omdat dat zachter is.(en dat zou ook niet harder moeten om veilig te zijn)..

Jammer want ik had gehoopt dat dit mijn nieuwe Winterband zou kunnen worden voor als ik ondanks de nachtvorst toch graag roeien wil.
Maar het is nauwelijks sneller dan het pas door mij ontmantelde 438 wiel. Omdat daar praktisch zeker helemaal geen snelle banden voor bestaan.







Van de spaken en een Sram trommelremnaaf (!) spaakte ik echter wel een 406 wiel dat ik ook in de 222 kan gebruiken. Bijvoorbeeld als winterwiel.

Ik kan dus al trainend zowel naar het werk roetsen als banden testen in een moeite door ;-) Maar de Shredda heb ik er voor nu al weer afgehaald en vervangen door een andere IRC.!




donderdag 8 december 2016

Wiel dichtmaken 2 / 2



De eerste foto toont goed aan waarom ik koos voor wielplaten tegen de 30 mm brede 559 velg, en niet voor wieldoekhaakjes. Ik nam de foto met de Denver acrion cam  ACT 50-40W met wifi en afstandbediening.

Deze is te koop voor €40,- bij de Blokker en hoop ik ook te gebruiken als mediamastcamera op de DF.
Ik kan deze camera met een draadloze afstandbediening aan- of uit zetten en het beeld op een smartphone 'toveren'. Nadeel wel is dat het ingebouwde accuutje continu wat sluipverbruik heeft om te kunnen reageren op het zendertje. Maar juist een velomobiel heeft voor de claxon toch al stroom aan boord. Bijladen is daar dus een kleine moeite.

Het achterwiel is nu helemaal af maar het filmen van de derailleurkant dat heb ik weer, net als in deel 1, met mijn Big Bazar dashcam gedaan. Gewoon omdat die vrij kleine bestanden kan maken in lage resolutie en de brandpuntafstand goed geschikt is de fiets van dichtbij te filmen.
Een mens moet zich een zekere luxe kunnen veroorloven niet waar? Ik heb het wazige beeld dat de camera me eerder leverde kunnen corrigeren door de lens te verdraaien.
Het prettige van die cam is dat hij uitneembare Nokia batterijen gebruikt en geen sluipverbruik heeft.




Vandaag erg snel gereden naar Aalsmeer met de Cheetah in de nieuwe uitvoering. Moet zelfs eerder stoppen met trappen bij het naderen van oversteekplaatsen en bochten of anders bijremmen. Duidelijk minder zog door het achterwiel nu. En dat is zo lekker op de comfortabele dikke 42 mm Continental dat ik dat morgen opnieuw wil doen!




Wel heb ik vanmiddag nog even het allernoodzakelijkste gedaan om de band op te kunnen pompen. Een ventieltoegang gemaakt in de dunne plaat. Die ik daarna (nog) even provisorisch met witte tape heb dichtgeplakt.
Daar wil ik een om een popnagel draaiend luikje voor schuiven van hetzelfde materiaal uiteindelijk.


.

zondag 4 december 2016

Wiel dichtmaken (1)

 Ik heb inmiddels twee van de drie brede 26" velgen van Theo in gebruik. Eén achter / onder de roets en de ander achter / onder de Cheetah. Daar liggen beide Conti Spcrtcont. 2's onder. Maar ik wil toch ook eens iets anders proberen dus heb een (wel heel goedkope) Michelin besteld.
De velgen voldoen goed maar zijn niet aerodynamisch van vorm, zijnde velomobielvelgen.
Aerovelgen met een inwendige breedte van 25 mm heb ik ook niet kunnen vinden in mijn queste over het internet. Vandaar dat ik zelf op geheel Eigen wijze een oplossing probeer te verzinnen.
Zo dacht ik er in eerste instantie zelf een soort holkamervelg van te gaan maken. Met een taps aflopende vorm naar de as toe. Maar steeds blijven de spaken dit tot een erg bewerkelijke klus maken die dan ook de benadering van de nippels nog in de weg gaat staan. Bovendien moet het allemaal niet al te zwaar gaan worden uiteraard.
Wieldoekjes of kappen liggen dan meer voor de hand. Hoewel dit de zijwindgevoeligheid zal doen toenemen zal dat i.e.g. minder zijn dan dat van een volledig gestroomlijnde tweewieler. Dus waarschijnlijk te overzien. Belangrijk is wel dat het aan 2 kanten komt te zitten omdat beide systemen de kracht van hun bevestiging danken aan de spaken. Er moet dus van binnenuit geen wind in kunnen slaan.
Nu vond ik afgelopen week enkele dunne kunststof platen van een onbekend materiaal. Ze zijn i.e.g. erg dun, 0,3 mm en half transparant wat aftekenen erg makkelijk maakt. Een twintig inch voorwiel zou er in een keer uit gemaakt kunnen worden maar het meest zit ik 'omhoog' met de 26" wielen.
Ik heb dus de nog niet gebruikte velg gebruikt voor het aftekenen op dit slappe maar taaie (praktisch niet te scheuren) materiaal, dat waarschijnlijk als isolatievellen gediend heeft voor de bedrading van een elektrisch toestel.
Door de omtrek van de cirkel te delen in 20 heb ik met de passer uitsparingen gemaakt op de plaats van de velg. En dat vastgezet met ductape.


Tevereden over het resultaat ben ik niet helemaal. Het aanlopen tegen de ankerplaat (in de Cheetah heb ik een trommelrem gespaakt) heb ik er welleswaar uitgekregen maar de plaat bobbelt. Wat daardoor minstens zo veel luchtwervelingen opleveren zal als de velgen ben ik bang (?)




Voordeel wel van wieldeksels vind ik dat ze geen water opnemen en er makkelijker een luikje in te maken is om bij het ventiel te komen. De breedte van 30 mm maakt namelijk de toepassing van de standaard wieldoekhaakjes wel mogelijk maar i.v.m. de stroomlijn niet wenselijk.









dinsdag 29 november 2016

Mijn nieuwe DF

Afgelopen vrijdag heb ik een zeer geslaagde testrit met mijn favoriete pedaallengte 165 mm gemaakt bij Intercitybike. De DF past me werkelijk als gegoten!
Na het uiteindelijk tegenvallende resultaat bij de Afsluitrace heeft deze voor Nederland nieuwe velomobiel van Daniel Fenn eigenlijk mijn hart gestolen. Wat een uitzicht zonder zo'n enorme ballon voor je neus!
Het optrekken stelt met de strakke carbon monocoque werkelijk geen fluit meer voor en met mijn 67 kilo glijd ik zonder een centje pijn van de rollbar richting de trappers voor het instappen!
Achteruit trappend kan ik met mijn schoenen in verschillende posities nog wat van de neus en de bodem voelen maar dat is iets wat bij het echte fietsen (vooruit pedalerend) helemaal geen probleem is. Het versterkt mijn indruk alleen nog maar dat er geen ruimte onnodig omkast is.
Hoewel het achteruitrijden een slag onhandiger zal worden, ik kan net met mijn vingers de straat aanraken, zal het grote achterwiel meestentijds al voorkomen dat ik er mee in een kuil zal blijven hangen vermoedelijk. Bovendien is het dus mogelijk de voorbanden als rolstoelelementen te zien.
Het acceleratievermogen is werkelijk uitdagend van deze fiets!
Auto's worden ineens maar trage dingen waar je makkelijk nog een rondje voor kan draaien om dezelfde straat weer in te rijden waar ik net uit kwam.
Maar waar zat Intercitybike nu alweer?
Ik kreeg het werkelijk even benauwd na mijn onbesuisd zonder voormontagekap begonnen proefrit. Maar / want ook zonder GPS en op de naam 'Koperweg'  kwam ik in de consternatie over deze fijne velomobiel nog niet eens meer...
Ah, gelukkig, eindelijk na zomaar een willekeurig zijstraatje in te rijden de naam 'Koper' die me weer wat zei. "Nummer 3" vulde ik nu ineens zelf aan. Wat een blamage!
Goed, maar wie denkt 'Eigenfiets.nl' kan zich straks net zo goed opheffen kent toch Mick niet.
Ondanks dat ik in deze fiets geen vrijloopnaaf meer zal kunnen bouwen zie ik namelijk wel mogelijkheden om via het montageluik bovenop een achteruittrap derailleur te fröbelen. Zoals ik eerder op mijn Jan Eggens trike bouwde en Harry Lieben in zijn Mango. Om in verzet terug te schakelen via het kleine voorkettingblad.
Maar de geringe breedte van de fiets geeft me ook meer ruimte in de woning tijdens het niet gebruiken. Ik zal voor het eerst door de keuken naar de achtertuin (met schuur)  kunnen voor de wat grotere klussen. En hij is veel lager dan de Limit maar kan via het genoemde luik een uitneembare (vlaggen)mast krijgen die tevens van mijn HD Denver wifi-minicamera voorzien kan worden.
Voor goed uitzicht in stedelijke situaties voor wegovergangen. Over geparkeerde auto's en struiken uit kunnen kijken zonder met Roundup of Agent Orange aan het sproeien te gaan. Dankzij een app op de (nog wel aan te schaffen iets modernere)  refurbished smartphone (met Android vanaf  versie 3.1).
De mast zou net als de vlag die ik op de FAW had door de (door mij versterkte) afneembare bovenkant kunnen komen. En daaronder achter aan de luchtinlaat / trapasbuis steun kunnen vinden. Dan schuin omhoog naar voren kunnen wijzen tot zo'n 1 meter 70.
Hoewel ik het vaak in het zwart carbon uitgevoerde inspectieluik in eerste instantie niet zo mooi vond is het hiermee wel mooi de eerste velomobiel die zich zonder risico op beschadiging door boren in het hoofdchassis voor plaatsing van een dergelijke 'multimediamast' leent 😉

zondag 20 november 2016

Fietsers in protest


Plaatsen waar een waterkanon ingezet gaat worden vermijd ik liever tegenwoordig. Maar vanuit de functie van ordehandhaving is dat ook steeds minder nodig. Het valt zo uit de met verbrandingslucht vergiftigde atmosfeer als gesmolten ijskap. Ik heb het over de verbranding van fossiele brandstoffen en het resultaat daarvan. Terwijl in Noord Holland bijvoorbeeld voor iedere nieuw te bouwen windturbine er eerst 2 moeten worden afgebroken! Ook zouden er in de Amsterdamse haven en langs de N9 prima molens bij kunnen.
En daarvoor was bij het Provinciehuis in Haarlem een fietsparade georganiseerd. Waar een tachtigtal betrokken mensen als ik uiting gaven aan hun bezorgdheid omtrent het terugdringen van de CO2 emissie. Waarvoor veel groene stroom nodig is.
Zie hier het bericht in het Parool waarin fotografe Laura Ponchel mij ook nog vastlegde op de gevoelige plaat. Dat was zittende in de rode velomobiel voor het podium op het eindpunt van de demonstratie, het Museumplein van mijn stad.
Het was tevens een van de weinige momenten waarop het even niet regende die dag. Zodat ik het deksel met de regenkap even van me af durfde te zetten.
Ook reed er een roeifietser mee op een Thys 222 pré CVT vanaf het Westerpark in de Staatsliedenbuurt (Haarlem ligt dan ook ten Westen van Amsterdam).De Dam en de Munt hebben we ook nog aangedaan. Waar ik ondanks het weer vrolijker van werd dan het Sinterklaasfeest (Trump met een baard voor).

dinsdag 8 november 2016

Ingrijpen in de kromming

Volgens Erik Verlinde zou zwarte materie misschien helemaal niet bestaan. Toch ben ik er mee bezig geweest. Met carbon vermengd met epoxy althans. Ik liet me daarbij inspireren door het spuitgietprincipe.

Helemaal hetzelfde doe ik dat niet zoals te lezen op wikipedia, ik gebruik immers twee componentenhars, geen thermoharder als ik aan het lamineren ben.
Maar het toevoegen van gemalen wapeningsmateriaal heb ik gekopieerd door restjes koolstofmat met een schaar in zo klein mogelijke stukjes te versnipperen en dat als een soort plamuur bij wijze van exoskelet om het breekbare deel van spaken aan te brengen.

Er bestaat een andere methode die voor de van binnen naar buiten gestoken spaken in het gebogen gedeelte een versterking kan vormen, het plaatsen van kleine ringetjes onder de koppen van de spaken.
Maar dat heeft nadelen. Zo kun je er maar de helft van het aantal spaken mee helpen. Niet degenen die van buiten naar binnen door de flenzen worden aangebracht.
Mijn methode verbindt álle spaken met de naaf en vormt een verbinding tussen de spaken waar die elkaar het dichtst bij de naaf kruizen (in het wiel dat kruis over drie gespaakt is).

Een ander voordeel is dat je op deze manier al zonder ringetjes gespaakte wielen kunt versterken zonder het wiel eerst van de spaken te hoeven ontdoen en opnieuw te richten. Het gaat dus zeker sneller dan te wachten tot alle spaken een keer gebroken zijn en iedere keer de gebroken spaak van uitvulsel (ringetjes) te voorzien  (-:
Mijn eerste idee om in een composiet versterking te voorzien was met het traditionele versterkingsweefsel te werken. Carbon is daarvoor helaas te weerbarstig. Om zich om een ronding van minder dan twee millimeter te laten leggen. Met aramide lukte dit wel (net) zoals op de foto te zien is.

Het gele doekje is na de foto verwijderd

Maar het aramide ligt daarbij slap om de spaken dus deze vouwkunst (origami) levert in feite noch in de duw- noch in de trekrichting steun aan de spaak.
Van het keihard geworden koolstofprutje heb ik daarom veel hogere verwachtingen!
Omdat ik het maar over een heel klein deel van de spaak en het aluminiium van de naaf heb heen gebracht denk ik ook niet dat verschillen in uitzetting o.i.v. temperatuur een breuk zullen gaan veroorzaken.


Na de eerste 40 kilometer woon-werk met de roeifiets (het voorwiel met de trommelrem) gisteren hebben de versterkingen in elk geval geen krimp gegeven ! Het aantal kilometers zonder spaakbreuk hier mee staat vanaf vandaag bij de kilometerstanden.







maandag 31 oktober 2016

Sprinter of Intercity?

Anders Breivik zou het zeker een doorn in het oog zijn. Jonge mensen die iets positiefs proberen te bewerkstelligen op deze verdorven aardkloot. Maar zelf zie ik ze graag. Die (voor mij) jonge organisatoren uit Utrecht van de AFSLUITRACE.
Ik ben Olaf glasmacher van Vrijwiel dan ook nog altijd dankbaar dat hij mij op het spoor bracht van deze vrolijke club geëngageerden vorig jaar.
Behalve een redelijk serieuze wedstrijd, dus het sportieve element is het doel een drinkwaterproject te steunen in Small Ekombe, Kameroen. In de bus werd verteld dat er inmiddels, ook door sponsering en inzamelacties van deelnemers achtduizend euro bijeen gebracht was.
Uniek aan deze tocht is -objectief beschouwd- dat je mee kunt liften met desnoods je velomobiel en al, als je in de omgeving van Utrecht of Amsterdam woont.
Na het onterende te laat komen van ondergetekende voor de Meewind Tour niet aan dovemansoren gericht  :-) Door mee te rijden met een bus en een vrachtwagentje voor de v.m. die deze tocht naar Den Oever toch al zou maken vanuit de Domstad spaar ik zo in de uitstoot van CO2. Ook tijdens (lig)fietstochten produceer je dat broeikasgas namelijk (veel mensen weten dat niet).
Maar dat de sportiefste van ons Ymte Sijbrandij naar Den Oever gekomen was in zijn superieure gereedschap de Intercitybike, helemaal uit Dronten  en de race zou winnen vond ik dan ook helemaal terecht. Long story short.
Op het hoofdstedelijk Sloterdijk Station stond zelfs nog een derde (b)aardige ligfietser die de tocht mee zou rijden. Met een Rainbow Lyra open tweewieler:

Ymte, Limit, Lyra

Zoals voorgaande jaren was de organisatie en catering weer uitstekend georganiseerd aan de Noordkant van de Afsluitdijk. En waren daar weer de vrolijk aangeklede en zelfverzekerde jonge mannen en vrouwen in hun dierenkostuumpjes ter vermaak ;-)
Mooie kleuren moeten mooi blijven. Het keerpunt bij Friesland werd gemarkeerd met de Kameroense vlag.
Heerlijk vind ik dat in een land dat met zijn achterlijke cultuur vasthoudt aan het Sinterklaasfeest !
De Solara actioncam die continu vastliep heb ik (na bijna een jaar) bij de Blokker kunnen ruilen voor een Denver. Met afstandbediening en Wifi zelfs :-) Het was dan ook de maiden trip voor dit toestelletje dat me i.d.d. veel degelijker toe schijnt.
Probleem was wel waar hem te bevestigen zonder dat hij het uitzicht vanuit de Limit zou belemmeren.
Dat werd de plek waar eerst mijn achterlichtje hing en de polsband-afstandbediening met een lusje binnenband om de GPS-beugel boven het stuur.
Nadeel daarbij was dat ik geen controle had of het toestelletje daarop reageerde (feedback). Mijn smartphone is namelijk te oud om de app op te installeren (anders had ik hem zelfs als achteruitkijkspiegel kunnen gebruiken). Ik heb de camera daarom vanaf de start van de race laten doordraaien.
Dat leverde een groot MOV (Quicktime) bestand op van 1,8 gig. Maar na een klein half uur was de interne accu uitgeput.
De beelden geven dan ook niet helemaal een juist beeld van de het uiteindelijke resultaat van de race. Ik VERLOOR. Behalve van Ymte natuurlijk, uiteindelijk ook van de in elkaars kielzog rijdende kopploeg van de racefietsers. Tot mijn spijt.



De stroomlijn van de C-Alleweder was nou ook nog niet optimaal.
Ik had over beide voetengaten een -te smalle- pvc lamel gelegd. Maar bleek daar waarschijnlijk al voor verscheping op de hydraulische laadklep een van verloren te zijn. Ook aan afscherming van de wielkasten heb ik niets meer gedaan en het achterwiel heeft geen doekjes. Te veel tijd kwijt geweest aan voorkomen dat de kettingen ergens af zouden lopen.
Maar de velomobiel is voor mij ook veel te groot terwijl de Intercity DFxl Ymte als een handschoen past!
Erg leuk vond ik om te zien hoe Ymte ondanks zijn superieure stroomlijnklasse toch gelauwerd werd als "Eerste van de Ligfietsers" . Hij moest daarbij op iets gaan staan waarbij hij nóg meer uitstak boven de menigte dan hij van zichzelf al doet.
Lachend ontving hij het applaus maar zo veel mogelijk naar beneden kijkend op zijn bescheiden manier. Of om uit te drukken "Niet gooien mensen, niet gooien..." .
Omdat het nogal een beleefd applaus was scandeerde ik maar even "Ymte! Ymte!" (:

Maar deze foto is nog van vóór de wedstrijd







donderdag 20 oktober 2016

koppelingen

Voor de meeste ligfietsers zijn zo veel verschillende uitvoeringen ligfiets als het aantal dat ik gebruik moeilijk te behappen kennelijk. En ik moet zeggen dat als ik een ochtend iets vergeet of aan de late kant arriveer dat toch ook wel vaak is nadat ik besloot om eens niet de Cheetah te gebruiken...
Maar die fiets is dan ook in optimale conditie nadat ik twee gebroken spaken van het voorwiel vervangen heb. Ook het weglaten van een stukje kettingbuis in het bovenste deel van de kettingloop heeft het (snel) pedaleren veel goed gedaan. Precies het deel dat ondanks tiewrap en beresterke Scotchtape ieder keer toch weer naar voren schoof!



De oorzaak van het niet meekomen van artikelen als mijn broodtrommel 's morgens  bijvoorbeeld komt omdat de zadel-toptas niet in de velomobiel past (net te breed) en ik het een en ander dus moet overpakken. Mijn brood maak ik al de dag er voor klaar en zet ik zolang in de koelkast.
Door het maken van gedachten-koppelingen lukt het me tegenwoordig beter aan alles te denken.
De koffie maak ik met een Krupps-espressomachine die nogal wat herrie produceert om vier uur 's ochtends. Daarom heb ik die in de vrijstaande schuur op de workmate uitgestald met de gemalen koffie er al in.
Dan hoef ik op een werkdag alleen vanuit de keukendeur de stekker van het verlengsnoer naar de schuur nog maar in te steken om het verwarmingsproces op te starten. Met mijn hoofdlamp op loop ik met de waterkoker dan de tuin door om in de afgesloten schuur het sputterende compressortje van de machine zijn werk te laten doen. Zonder de hele flat wakker te schudden :-)
Terug met een flinke mok koffie neem ik de in de week gezette muesli uit de koelkast die ik met wat yoghurt verorber. Dat vergt veel minder tijd dan getreuzel met brood smeren.
Maar voor ik de koffie helemaal op heb probeer ik er nog aan te denken daarmee een multivitamine tablet en foliumzuur tabletje in te nemen (tegen leeftijdsgerelateerd intreden van doofheid).Weer zo'n koppeling.
Het uit de ijskast halen en in de fietstas steken van de broodtrommel koppel ik tegenwoordig aan het uitdoen van het keukenlicht. Best belangrijk omdat ik meestal al voor de pauze van 8:45u. rammel van de honger!
Vanmorgen wilde ik weer zo'n fietsenwissel maken. Gisteren vanwege de regen (en bij uitzondering) de Limit gepakt, vanmorgen wou ik de roets weer eens de sporen geven.
Tot ik in de hal ontdekte dat er niet minder dan 2 gebroken spaken aan de linkerkant te betreuren waren!
Daar moet ik zeker niet mee van huis gaan.
Bij de Cheetah gebeurde dat breken pas onderweg en werd kenbaar door een soort tikken. Het op het werk uitdraaien van de gebroken spaak (bij de flens, geen radiale maar kruis over 2 gespaakt) resulteerde in nóg een gebroken spaak aan dezelfde kant van het wiel op de terugweg.
Ook die in het voorwiel van de roeifiets heb ik dus net maar eerst vervangen en het wiel opnieuw gericht.
De composietwielen heb ik nog steeds niet gebruikt maar vormen een soort morele ondersteuning.
Ik zou ze kúnnen gebruiken. Ze zijn alleen minder mooi rond en iets zwaarder dan ik wielen zelf spaken kan. Bovendien nogal grof voor in een tweewieler (40 mm+) :-)

zaterdag 15 oktober 2016

Teleurstellende Meewind


Dat ik laat begin te bloggen over de Meewind Koers van afgelopen zondag zegt eigenlijk al genoeg.
Maar het contrasteert i.g.g. met de overweldigende hoeveelheid berichten waarin alles steevast "zo oergezellig en goed georganiseerd was".
Het is natuurlijk leuk dat ik nu met Basecamp onbeperkt tracks op de Legend tegelijk op het scherm kan hebben, alleen wordt het -verouderde- toestel er nog trager van dan hij van zichzelf al is schijnt het me toe.
Ik heb er geen meting naar gedaan maar het overschakelen van een close-up naar een gedetailleerde kaart vergt een hoop geduld, ook al doet 't toestel lang met de penlights.
De 'via Billthoven naar Amersfoort' route die ik de fietsersbond liet tekenen eindigde voor mij helaas op zaterdag al in Amersfoort i.p.v. op mijn logeeradres. Mijn broer en zijn vrouw moest ik daarvan dus telefonisch op de hoogte stellen.
Heerlijk gegeten trouwens bij mijn broer en Linda, gebakken aardappeltjes en cordon bleu!
Bij het eten presenteerde hij vol trots zijn beker die zich automatisch aan de tafel vast zet als je hem per ongeluk om zou meppen (:
Julian hun zoontje was ziek geworden en zou de dag erop dus toch niet naar de padvinderij gaan. Hij lag op de bank in de huiskamer. 'S avonds ging hij met een grote plastic bak naar boven en toen ik het acht uur journaal zat te kijken kwam hij als een speer de trap weer af om met trots te vertellen dat hij daar zojuist in overgegeven had ;-)
Dat begon dus best gezellig zo al met al ware het niet dat zondag de koers-onvastheid met de Limit zich herhaalde en het beoogde uur lang niet genoeg bleek om de korte afstand Bilthoven-Amersfoort te overbruggen. Ondanks de goedbedoelde aanwijzingen van Pim om de kortste route te nemen.
Die brachten me wel op een punt waar ingrijpend aan de weg werd gewerkt en ik zelfs een onaangename woordenwisseling met de wegwerkers had.
Maar behalve met de Garmin pakt de ketting ook soms niet op het kleinste voorblad. Als ik dan draaien moest om de vm te keren vanuit de berm moest ik eerst uitstappen om hem terug op het asfalt te zetten. Om dan met de voorderailleur een groter kettingblad op te zoeken zodat ik dan, in een te hoog verzet, ten minste weer in beweging kwam. Terwijl ik juist een vrijloopnaaf ingebouwd heb om deze vorm van ongein te voorkomen ): !
En fin, de deelnemers aan de 70 km tocht zouden vanaf 10:30 tot 11:30 u. vertrekken en toen ik aan kwam zetten was het al praktisch 11:00 u. !
Maar bovenal was mijn humeur beneden alle peil en ik had totaal geen zin meer in een rit die ik eigenlijk al (proef-) gereden had. Dan liever maar GEEN Meewind Koers meer zodat ik gelijk aan de 50 km terug naar Amsterdam zou kunnen beginnen en ten minste voor het donker thuis zijn . Met dan nog een vrije maandag helemaal voor mezelf.

Zelfs de 'goody bag' niet opgehaald, alleen nog even een foto gemaakt.












Wel ging de terugtocht bijzonder goed en snel waarbij ik veel individuele racefietsers zowel als complete pelotons bukkers inhaalde. Of zo ver achter me kon laten als ik het zelf beliefde (-:

Vlak bij huis helaas een nieuw mechanisch mankement. In de afrit van de dijk van het Amsterdam-Rijnkanaal naar het Florapark sloeg mijn linker wiel op slot. Dat was een loskomende ankerplaat van de 90 mm trommelrem waar het boutje uit kwam.
Vandaar dat ik het hele verhaal nog even uitgesteld heb...   

donderdag 6 oktober 2016

terrein verkenning

Het had me leuk geleken mijn neefje Julian zondag te laten zien hoe ome Mick in zijn rode bolide opfietst tegen een 'overmacht' van bukfietsers vanuit de 'Nieuwe Stad' in Amersfoort. Helaas "hij moet naar de scouting". Toch de titel hier op gebaseerd dan.
Ik heb voor de voorbereiding die ik als een voor een echte race beschouw, de hele week vrij genomen. Dat blijkt een gelukkige keuze want ondanks dat de routes (en tracks) pas dinsdag i.p.v. 1 oktober online gezet werden had ik in eerste instantie al genoeg met mezelf te stellen.
Ik had scherpe pijnen vanuit mijn onderrug die me erg verontrustten en was grieperig.
Op wat verkoudheid na heb ik die gelukkig achter me gelaten en röntgen foto's wijzen uit dat het enige leeftijdsgerelateerde slijtage betreft van de onderste (lumbale) wervels.
Toch spreekt mijn aanvankelijke idee om in de buurt van de Meewind Koers ergens te gaan kamperen, ook voor de voorbereidingen, me nog steeds niet aan. En het kan ook zoveel slimmer!
Gisteren heb ik de Cheetah eenvoudigweg in de trein gezet. Een simpele truc (voordeel als je meer liggers hebt) om binnen het uur 100 km niet relevant fietsen en het kamperen uit te sparen. Plus tijd en energie over te houden om de Limit optimaal uit te rusten. Voor zover ik weet rijdt de NS groen.

Zoals te zien hoef ik me niet schuldig te voelen over het plaatsen van mijn Optima tijdens de spits (16:30 u) de rit terug naar Amsterdam. Wat officieel niet toegestaan is.. 

Dat ging prima en zodoende kan ik al getuigen van behoorlijk wat beklimmingen en afdalingen in de route. Waarschijnlijk die z.g.n. 'Utrechtse heuvelrug'? Mijn rug kan het gelukkig weer aan (-:
Belangrijk is het natuurlijk dat ik zonder mankeren het stadshart uit kom, zeker straks met de velomobiel.



Ik kon wel wat van bovenaf zien door Basecamp (of Mapsource) te laten weergeven in Google Earth. Maar op straatniveau wordt het lastiger en buiten de stadskern ontbrak het uitzicht van bovenaf op de fietspaden grotendeels volkomen door bomen (of nog niet bestaand op moment van opname?).
Het leek me dus raadzaam het traject eerst eens rustig met de Garmin op de open ligger af te leggen.
Ik ben hier positief van terug gekomen gisteren. Maar dat ik niet steeds in het voordeel zal zijn met mijn zwaardere driewieler bij stijgingen van 6% en meer. Omdat je niet daarna overal ongestoord  rechtuit door kunt bollen. Soms moet ik dan al snel een bocht om. Waarin de Limit kan omslaan als ik dat te hard doe.
Maar ik heb veel vertrouwen in het verbeterde remvermogen van mijn velomobiel, met de ontkoppelde trommelremmen. En de afslagen zullen nu niet meer als volkomen verrassingen komen door mijn proefrit.
Ook om nog even te kijken "hoe was het ook alweer hier?" denk ik dat ik een goede GPS ophanging heb gemaakt in de v.m.op het stuur. Van niet meer dan een spanriempje en een (originele) Garmin bevestigingsbeugel. Aan het kastje van mijn richtingaanwijzers!



Na de eerste afdaling met al vrij snel een haakse bocht naar rechts die ook nog een onverhard ruiterpad bleek te betreffen kan ik niet ontkennen dat me de gedachte bekroop "Ze hebben die route expres velomobiel onvriendelijk gemaakt !". 
Maar dat onverharde stukje ging al snel weer over in asfalt en ik berekende heimelijk mijn uitbreek kansen. Waar ik steeds meer van overtuigd raakte naarmate de route lange rechte en vlakke stukken kent.
Onder de bomendaken kon ik net als Paul goed merken dat het misschien nog geen winter is maar toch zeker herfst. Onder de smalle voorband knalden organische dennenappels en andersoortige harde dingetjes weg. Dat gaf me geen veilig gevoel en ik wenste eigenlijk dat ik maar vast in m'n stroomlijn zat! Maar ook op de racefietsers zal ik hier eerder in het voordeel zijn met mijn driesporig voertuig!
Dat is een belangrijke ogenopener geweest want het afsluiten van de wielkasten is voor deze tocht misschien toch nog niet zo'n goed idee. Stel dat iets met dit geweld door de schilden breekt, hoe komt het daarna dan nog weer de wielkasten uit? Ik heb voorgaande idee dus nog even geparkeerd voor misschien de Afsluitrace. 
In het deelnemersreglement (waarin helaas ook weer een enkele d/t fout) staat dat een helm verplicht is.
Terwijl ik gewend ben aan een pet of muts. Toch is juist een standaard racefiets helmpje iets wat geen problemen oplevert boven in de Limit. Omdat ik er wat in naar voren zit zodat hij noch het (harde) deksel noch de muts raakt. En gelukkig heb ik er nog een liggen.
Het geeft me zelfs de mogelijkheid er met een soort gevulde sliert van een ex-backpackersrugzak een windstopper voor m'n oren en nekkussentje in eén keer van te maken.



Kijk dat noem ik nou van de "nood een deugd maken" (-:
Behalve de voor- heb ik nu ook de middenderailleur aangesloten met een Jagwire kabel. Zodat deze ook het kleinste kransje weer mee pakt voor het grootste verzet. De oude blokkeerde het schakelen hiernaar waarschijnlijk omdat hij al aan het breken was in het stuurpookje.

Misschien moet ik toch ook eens op handvatverstellers overgaan. Maar liever niet té veel nieuwigheden vlak voor een wedstrijd! 

vrijdag 30 september 2016

Krommunicatie


Met het denkbeeld aan de nieuwe werkdag voor ogen was me de tekst nog niet eerder opgevallen. Vlak voor ik de trekkerhelling op fiets....

Als dit een 'rijwiel' is....


Wat is mijn Cryz-bike dan? Het geel met ster(ren) zijn mijn plopkappen tegen windruis (v.d. Wibra).




zondag 25 september 2016

Eén slag te veel

Het lijkt wel of we in een ander land beland zijn. Toen ik vóór acht uur 's avonds terug reed naar A'dam met de Limit viel de duisternis bliksemsnel in. Dat ken ik nog van Spanje, samen met het grote temperatuurverschil tussen dag en nacht (>20") in de streek van Madrid (+Castilla de La Mancha).
En ik moet toegeven, ook ik ga daar gebruik van maken om in oktober nog even te gaan kamperen! Maar laten we niet vergeten dat de bruine rat oprukt in ons land, de tijgermug Zika komt verspreiden, onze eigen merel -mijn lievelingsvogel- bij bosjes het loodje legt door exotische muggensteken.



Hoewel ik in A'dam-Noord iets omgereden moet hebben deed ik geen moeite de Garmin uit mijn tas op te diepen. Dit was gewoon heerlijk rijden. Ook op de heenweg tikte ik de 43 km/u bijna moeiteloos aan volgens de GPS. Er is dan ook iets sterk verbeterd!

Mijn blog kent zeker ommissies, bewuste weglatingen. Waarom zou ik uitgebreid schrijven over een valpartij met de Cheetah onderweg naar Alligt? Daar schrijf ik mezelf alleen maar mee in de put. Terwijl de schaafplek op mijn linker onderarm al bijna is genezen. Kwam door natte modder van een soort trekker over een onoverzichtelijke bocht van de betontegels OK?
Zoiets is ook van toepassing op een irritant schudden van de voorwielen dat de Limit deed. Vaak moest ik het stuur krampachtig vasthouden en dat maakt het rijden erin niet tot een ontspannen bezigheid.
Het vervangen van een gebroken spaak en opnieuw richten van de voorwielen (met een grotere precisie dan die van de wielen van Alligt zelfs) verlosten me niet van het euvel noch het vervangen van een stuurkogel.
Naar Wim Schermer toe had ik de fiets iets toespoor gegeven en het balhoofdlager wat aangedraaid, allemaal met weinig effect. De Trykers (banden) leken de besturing iets te kalmeren maar brachten de fiets nauwelijks boven de 36 p/u uit...
Tot nu dus wat het plezier in het velomobielrijden weer behoorlijk verhoogd heeft!

Wat is er gebeurd? Ik heb per ongeluk eigenlijk ontdekt dat het tóch de uitlijning was toen ik bezig was aan een ander verbeter probeersel: wielschilden.
Wat mogen dat nu wel weer wezen? Ik meen dat Piet Kunnis voor de creatie van zijn SuperMango de wielkasten aan de onderkant had afgesloten door beweegbare platen. Eigenlijk een beetje zoals de Leitra doet met de gehele wielkasten maar dan alleen voor de onderkant.
Daar heb ik over nagedacht en ik kwam tot de oplossing om daarvoor dun (0,7 mm) lexan te gaan gebruiken vastgemaakt aan de verlengde bouten van de uiterst voorste m8 bevestigingskogel en de achterste m6 stuurkogel. Door deze te vervangen van een haakse uitvoering in een doorboorde!
Door nu langere bouten aan de draagarm te gebruiken heb ik dan twee ophangpunten voor mijn stroomlijnverbetering.

Maar het directe voordeel is dat de uitlijning nu veel exacter ingesteld kan worden. Voorheen moest dat namelijk gebeuren door de haakse stuurkogels 360" te verdraaien, nu nog maar 180".



Dat heeft gemaakt dat ik de uitlijning (met mijn uitlijnconstructie) nu zo nauwkeurig toepassen kan dat de fiets beter en sneller rijdt en het schudden volledig tot het verleden behoort (:




dinsdag 20 september 2016

Waarom naar Alligt.nl?

Deze ligfietser is niet zo'n velonaut maar juist daarom vind ik dat de C-Alleweder me niet te veel werk moet opleveren. En liefst niet steeds dezelfde klussen, namelijk erg vaak vanwege malheur aan de voorwielen. En dat was bij m'n FAW ook al zo. Ik meen dus enig recht van spreken te hebben.
 Nou ja, zoals de titel van mijn blog al verraadt doe ik het onderhoud dan wel weer liever zelf, dat bespaart me bovendien een auto uit. Want Dronten is toch nog ruim 70 kilometer Noordelijker..Scheelt ook allicht in de CO2 uitstoot.



Ongetwijfeld heb ik me ergens op het internet laten ontvallen dat ik eigenhandig  de Macpherson veerpoten heb geblokkeerd van die velomobiel sinds enige tijd. Dat heeft geleid tot een verminderd comfort maar voorkomt wel dat de banden de bovenkant van de wielkasten ooit nog raken. Wat na een flinke verkeersheuvel nogal eens het geval was.
Voornaamste doel van dit blokkeren was echter toch dat ik zo hoopte minder spaakbreuk, door de velg getrokken nippels en uitgesleten flensgaten te hoeven aanschouwen. Waardoor de spaken te lang worden om alles nog op spanning te draaien en daardoor het zaakje niet meer te richten is...
Het inveren beïnvloedt namelijk iedere keer de spoorbreedte.
Helaas heb ik een paar weken terug moeten constateren dat ook déze opstelling weer tot een gebroken spaak heeft geleid. 
"Niet erg want je kunt het toch immers zelf repareren?"  -hoor ik u denken. Maar dat voor een ligger die ik in verhouding maar zo weinig gebruik daar wil ik dus van af!
Nu heb ik wel vage ideeën over hoe ik theoretisch een sterker wiel zou kunnen maken. Met een soort carbon spaken die ik aan de flenzen zou willen schroeven met 36 boutjes door de spaakgaten 'of zo'. En dan het geheel richten door boutjes in de aluminium velggaten door het indraaien met een langer of korter deel van de boutjes, zo iets...
Kortom volkomen experimenteel  terwijl ook een spaakloos eenzijdig opgehangen 20" wiel met trommelrem al gemaakt wordt door inmiddels twee (2) ligfietsproducenten. Waarom dan nog een keer zo'n wiel uitvinden?
Flevobike heeft daarvan natuurlijk de oudste papieren en in principe dus de meeste ervaring. Maar daar schijnt bij sommige velgen nog wel eens een band af te komen wat dan zelfs klapbanden op kan leveren.
En Aangezien ik mijn bekomst  had van gedetailleerde telefoongesprekken met iemand van Flevobike steevast eindigend met de zin "maar mijn broer is er nu even niet" liet mij reikhalzend uitzien naar een eenmansbedrijfje zoals Alligt.nl. Dat eveneens spuitgietwielen maakt maar die hij je desgewenst gelijk mee geeft van 'de grote stapel' :-)
Komt bij dat als ik me door de schrijffouten van Leon heen worstel ik van de site wijzer word dat we eigenlijk qua denkwijze en overtuiging veel overeenkomsten hebben. Het gaat hem vooral om duurzaamheid als alternatief voor de verbrandingsmotor. Puur voor de snelheid moet je misschien eerder bij VM-nl en Intercity bike zijn.
De wielen zijn dan ook niet superlicht (?). Ik heb ze nog niet binnen. Hij had me namelijk niet verteld dat ik bij hem niet pinnen kan. Anderzijds vind ik dat dit evenmin vermeld wordt op Alligt.nl ook wel weer typerend voor het idealisme dat de producent drijft.
Het siert de ondernemer dat hij benadrukt dat de wielen nog niet zo lang getest zijn en de naven op een heel andere manier belast worden dan ze bij het gebruik met spaken worden. Ook stelt hij dat de maximale druk tot 5 bar beperkt moet worden.
Maar dat is bij de 2" brede banden die op de inwendig 27 mm brede velgen hoort
natuurlijk juist prettiger dan een hogere druk.
Ik ga graag de uitdaging aan voor 200 euri een compleet naaf+adaptorring+spuitgegoten sterwiel. En heb er gelijk twee besteld!
Het voordeel van deze adaptorring tegen de 90 mm trommel kan zijn dat warmte van de trommel bij het remmen niet rechtstreeks in contact kan komen met de kunststof. Opper ik zo maar even uit de losse pols (:




zaterdag 17 september 2016

Snelle banden kopen op de Woude

Gemonteer aan videos (vorig bericht) laat onverlet dat ik achter loop met bloggen. Voor mijn gevoel heb ik het dan ook razend druk. Maar daar zijn ook wel wat opvallende fietstochtjes mee gemoeid geweest.
Genoegzaam bekend zal zijn dat ik alle kilometers per fiets af leg. Behalve mijn planeetkundige overtuigingen heeft juist ook correspondentie met Jan daar toe geleid. In de tijd dat hij zelf bezig was met plannen om zijn FAW elektrisch te gaan ondersteunen.
Maar ook de inmiddels iets minder frequent bloggende W. Schermer vervult een voorbeeldfunctie voor me. Hij heeft immers bereikt zowel zijn vervoer als zijn totale energieverbruik van de (enorme) woning fossielvrij te genereren c.q. te láten genereren.
Zijn blogbericht over het verkopen van testbanden kwam voor mij dan ook op het goede moment om zaken te gaan doen :-)
Feitelijk woont hij namelijk maar op een steenworp afstand. Maar omdat ik er nog nooit geweest was afgelopen zondag moest ik er toch een track voor downloaden van de site van de Fietsersbond. Voor de gelegenheid en ondanks de warmte vertrok ik met de C-Alleweder.
Eigenlijk is het eerste deel van de route gelijk aan hoe ik bij mijn broer Marc in Neck geraak. Deze heeft trouwens op mijn verjaardag aangeboden resterende lassen aan het alu frame van de nieuwe voorwielaandrijver te gaan verzorgen (maar dat terzijde).
Van af Purmerend rijd ik dan niet mijn broers dorp in maar naar een plaatsje met een mooie molen met authentieke puntdak (rieten) bijgebouwtjes.


'Een goede timmerman moet met een zaag kunnen boren en met een boor kunnen zagen' -gaat het gezegde. Welnu dan moet je toch eens door Spijkerboor geweest zijn in je Amsterdamse leven niet? :)

Ook bij de volgende plaats Knollendam kreeg ik vrolijke associaties. "Nou laat me de plaatselijke knolletjes dan maar eens bekijken dan ;-) ". Maar daar ging het nu net fout...
Niet dat ik me schuldig heb gemaakt aan onkuise praktijken maar ik geraakte door een verkeerde interpretatie van symbolen in de route van de Fietersbond aan de verkeerde kant van het water (de Knollendammervaart). Terwijl ik nota bene helemaal niet die richting op had gehoeven maar rechtstreeks de Stammeerdijk af had kunnen rijden!
Door de hitte nog vorige week begon ik afschuwelijk te transpireren nu de rijwind wegviel. Een eindweg ben ik zelfs (rechtsomkeert) gereden met het Kevlar deksel zijdelings in het instapgat naast mezelf geparkeerd...
Terwijl ik de pont van Spijkerboor helemaal niet had hoeven gebruiken. De waarschuwing voor een pont van de fietsersbond, die ik er maar niet uit kreeg, had alleen betrekking op die van de Woude, niets meer en niet minder (twee euro, "Je gaat naar Willem zeker?" ).
Op de Woude vermocht ik het nog de enorme nederzettig voorbij te rijden waarvaan de volgende Galaxy Young foto getuigt:



De toegang met de bandenvoorraad staat dan ook op een opvallend druk punt aan de dorpsstraat waar ik met mijn idee van een groot afgelegen pand helemaal geen oog voor had...
Wim heeft me een paar Schwalbe Trykers verkocht die inderdaad prima in de wielkasten passen. Daar krijg ik zelfs geen vingerkootjes meer tussen! Goed voor het van de wind afsluiten van de zijkanten dus ook met de wieldoekjes.
De Trykers hebben een vreselijk dyslectische naam vind ik maar de soepele wangen en de mooie strakke loopvlakken beloven een lage rolweerstand met toch goede lekbestendigheid.
Ik hoop dat deze banden me bij Meewind Koers als eerste over de finishlijn gaan helpen!
Omdat ik in tegenstelling tot Wim en met het warme avontuur nog vers in het geheugen geen overtuigd velonaut ben heb ik er echter nog niet mee gereden...
Zelfs niet gisteren naar Dronten om een stoeltje bij Alligt en een setje composietwielen aan te schaffen. Wat ik deed met de Cheetah.
Maar dat is dan al weer het volgende verhaal!


woensdag 14 september 2016

ex-Piet over de ligfiets

Als republikein is het voor mij vermakelijk Erik van Muiswinkel te horen aankondigen dat hij voornemens is de nieuwe koning van de Nederlanden te gaan worden ;-)
Maar de schrik slaat mij om het hart als hij de decreten voorleest van zijn nieuwe verkeersreglement!




zaterdag 3 september 2016

In spik en span


OK, de manier waarop ik donderdag middag werd opgebeld door Aluminiumcentrum / firma De Hoop beviel me niet. "We zijn er wel anderhalf uur mee bezig geweest aan die grap". Als de kleine monteur die me opbelde de manier waarop ik de opdracht afleverde niet beviel had hij hem niet aan moeten nemen vind ik. In plaats van "dat gaat goed komen".. Uiteindelijk moet ik voor de vergoeding van hun werk (€90,00 ex. BTW) zelf heel wat langer werken voor mijn chef!
Toch ben ik over het resultaat wel tevreden maar ik wens zo niet aangesproken te worden op een in goed vertrouwen afgeven telefoonnummer van mijn huis...
Maar bij het zien van zijn grotere collega die altijd vriendelijk en correct tegen mij is bij de receptie was ik mijn intentie de ander eerst eens goed de oren te wassen op slag vergeten. Zelfs psychopaten schijnen minder koelbloedig dan ze tot nu toe dachten:  En belangrijker misschien, ik ben over het resultaat van het laswerk weer heel tevreden (:


Om bij het dichtbij de voormalige NDSM werf gevestigde bedrijf te komen heb ik dit keer gebruik gemaakt van de linker pont bij het C.S. Die daar in een keer op aan vaart i.p.v. die van een van de vaker varende veren met de kortste overgang, richting Buiksloterweg. Dat beviel grotendeels goed met de extra ballast van mijn fietskarretje achter de Cheetah, best leuk zo'n stukkie varen.. Maar uitgerekend deze dag was het nog eens extra druk  (vrijdag, gisteren). In verband met de HISWA te water aan de Noordkant.
Dat kennelijk een irritant (groot) toeristisch publiek trekt.
Een vent met zwart lang haar en een baardje drukte stomweg met zijn voorband tegen mijn kar. Ik ga geen beschrijving van mijn houding geven maar het trok wel flink de aandacht van iedereen op het achterdek. Zijn kennelijk wél Nederlands sprekende vriendin suste mijn agitatie op een voor mij prettige (eervolle) wijze evenwel. Tja, sterrenbeeld Leeuw hé?
Maar er was ook een jongedame die ik complimenteerde met haar beeldig uitziende "Flinstone-stijl rok, zoals een Engels bandje in de punktijd", dat ze terecht als een opsteker beschouwde. Ze bleef aangemoedigd in mijn buurt staan maar de naam van het betreffende bandje, de Rezillos, kon ik jammer genoeg niet binnen het beloofde kwartier boven water krijgen...




Hoewel het zeker een optie blijft bevalt me het stoeltje uit de Limit toch niet helemaal voor de 2x559.
Het is weliswaar sterk en licht maar ik moet vetrollen kweken op mijn middel om op deze breedte te komen. Wat ik niet van plan ben nee. Logisch, het stoeltje is bedoeld voor in een velomobiel waar dat dus niet uitmaakt voor de luchtweerstand.
Een ander punt is dat ik er door de aangehechte 'smurfenmuts' mijn fietstas niet meer aan hangen kan. Waar ik erg aan gehecht ben in de vroege ochtenduren.
Ook denk ik nog aan een versteviging van het restant van de zadelbuis richting ex-liggende achtervork (waar nu het carbon op rust). Naar de plaats waar het veerelement voor de nieuwe achtervork tegenaan gaat drukken.

Maar stoeltje toch even op het frame geplaatst om een idee te geven




zaterdag 13 augustus 2016

No Future en ik

Mathilde Willink was mijn heldin. Zij had met haar extravagante uiterlijk tegen riooljournalist Henk van der Meyden durven zeggen "Gooi die bloemen maar in de gracht!". Nederland was geschokt. De punk was in Engeland al losgebarsten (1977) maar er waren nog geen snelle mediaverbindingen dus dat wist je op dat moment nog niet.
Het gedrag van de hersenloze massa was voor ons punks No Fun en we voelden dat eigenlijk gevoelsmatig aan. Maar feitelijk onderschatten we dat nog. Getuige bijvoorbeeld de huidige toename van het vakantie-vliegverkeer ondanks de snelle klimaatverslechteringen. Waar zelfs een stakingsactie van het KLM personeel voor uitgesteld wordt door de weledelgeleerde meneer de rechter...



Omdat ik tegenwoordig in Amsterdam Oost woon, vlak bij de Schellingwoudebrug kan ik mensenmassa's
(met veel toeristen daar tussen) vermijden als ik over het Ij heen moet.door niet de pont te gebruiken.

Maar na het werk gisteren met het fietskarretje en het te lassen frame voor de 559 voorwielaandrijver wou ik toch echt liefst de kortste weg nemen.  Dus ben ik naar het Centraal Station gereden en heb de Cheetah met aanhanger 'pontificaal' midden op het achtersteven van het veer gezet. Om daar met mijn reflecterende hesje en opgestroopte mouwen voor te gaan staan. Om de meute niet over het karretje met mijn werkstuk te laten rollen ;-)
Het verzaagde Giant frame heb ik in goede staat overhandigd bij firma De Hoop aan de Programmeurstraat. Dat daar zo recentelijk uit de grond gestampt (kofschiP) is dat het nog niet eens gefilmd is door Googles Streetview :)

stukje 'steampunk' 





zondag 7 augustus 2016

orthopedische lasmal

Voor het laten lassen van de aluminium voorwielaandrijver heb ik een lasmal gemaakt. Daarvoor heb ik zoveel mogelijk steun gezocht bij het frame van de Giant-rechtopfiets. Na het laten lassen zal ik toch echt de zadelbuis en staande achtervork nog weg moeten zagen!
Makkelijk voor de montage leek me het gebruik van 2 stroken spaanplaat die ik nog had staan. Door daar met m 4 boutjes ophangprofiel voor plankendragers in de goede hoeken op te schroeven heb ik in een overgang van rond naar vierkant voorzien.




De achterpatten van het frame heb ik uitgerust met m12 draadeind waarmee ik middels bouten de balhoofdsbuis via het spaanplaat kan richten.




Omdat de las in de hoofd-framebuis ook nog eens een extreme hoek maakt heb ik van het andere fietsframe een hoekversteviging voorbereid.
Ik zal het bedrijf vragen deze pas te gebruiken nadat de las helemaal rondom gemaakt is. Ze zullen dan wel eerst mijn van flamco-rail gelaste dubbele klem moeten verwijderen (bovenste foto).


Voor het lassen hiervan heb ik voor het eerst de Telwin lasinverter gebruikt. Dat last i.d.d. een stuk rustiger dan met de zware trafo. Het spettert duidelijk ook veel minder, maar toch moet ik er nog aan wennen.

De maxiklem lijkt wel iets zoals door creatieve chirurgen gefabriceerd wordt bij botbreuken (:
Helaas heb ik die zelf ook nodig gehad. Op verschillende plaatsen in mijn lichaam zelfs. En nee, niet ALLEMAAL vanwege het ligfietsen...
Het wegbrengen naar Amsterdam-Noord zal ik (bij gebrek aan auto zo-wie-zo) met een fietskarretje gaan doen zo einde werkweek.  

zaterdag 30 juli 2016

26" MBB met vering


Ook met de aanpak van de bouw van mijn grote wielen voorwielaandrijver (type Moving Bottom Bracket) pas ik een flegmatische aanpak toe. Hafa is niet naar de hoofdstad gekomen tijdens CycleVision om een stukje stalen balhoofdsbuis van te kopen. Maar dan maak ik het wel van een oud fietsframe! Opmerkingen over het eindprodukt als "heb je die zélf gebouwd?" daarmee voor lief nemend. Die krijg ik namelijk toch ook nog over de Optima Cheetah. Ik laat mijn leven niet bepalen door halvegaren. 
Zeker ben ik niet de eerste zelfbouwer die deze kostenbesparende werkwijze  met hergebruikprincipe toe past. Het bekijken van  producten van collega bouwer Olaf Glasmacher werkt erg inspirerend. Hij gebruikt een nog herkenbare voorvork als achtervork. Maar ook de Frontrunner van 'Atomic Zombie'  levert ideeën op zoals het hergebruik van balhoofdsbuis.
Sommige dingen wil ik zeker niet van die laatste bouwer na doen. Zoals het inbouwen van een verende voorvork zoals hij dat gedaan heeft. Het zorgt er namelijk voor dat bij het inrijden van kuilen de voeten een optater omhoog zullen krijgen als het trapstel samen met de telescoopvork terug veert n.m.m.
Ook kreeg hij framebreuk precies achter éen van zijn net ff verkeerd gekozen driehoeken in de oorspronkelijke Frontrunner.
Ook een bouwer met deze uitvoering neemt dat risico volgens mij. Reden voor mij om (in eerste instantie i.e.g). voor een beproefde (26") Raptobikevork te kiezen als uitgangsmateriaal. En de driehoeken te kiezen tot aan de patten van de vork, zoals ik ook bij de Cryzbike gedaan heb (hierboven). Deze heeft er inmiddels 3200 schadeloze kilometers op zitten
Anderzijds spreekt het idee van een verende achtervork me wél aan en de manier waarop 'Atomic Zombie' de stukjes framebuis aan de balhoofdspijp beide lijkt te hebben gebruikt voor de aanhechting aan zijn eigen frame, slim en zuinig ;)
Ik vind dat eigenlijk helemaal niet lelijk en het is goed degelijk lijkt me. Zoals de MBB's van Vrijwiel feitelijk mooier zijn dan de meeste modellen van het 'echte' Amerikaanse Cruzbike !

De frames met 1 1/8" balhoofd waarvan er 1 door mijn broer gedoneerd is zijn beide van aluminium.

Dus toe maar, nog lichtgewicht ook! Ik kan het alleen niet zelf lassen dus wil ik dat uitbesteden. Aan dezelfde firma die ook de tandwielbevestiging aan het Sachs versnellingshuis (van een aluminiumlegering) destijds voor me gelast heeft.
Dat bewijst zijn robuustheid nog steeds in de Limit.






De hoeken zette ik uit met lamellen die dun / flexibel zijn en dus overal over- en onderdoor kunnen.

Ik laat mij ook niet afschrikken door een negatieve recensie voor het "werken op de grond" aan mijn
project zoals de foto verraadt (géén voltooid deelwoord, derde pers. enkelv. tegenwoordige tijd).






Zelfs de -al gedemonteerde- brackethuls en de liggende achtervork hoop ik te kunnen gebruiken als draaipunt en steunpunten voor het stoeltje in het alu hoofdframe. De voor- en achtervork i.e.g. voorlopig van staal. Dat ik zo sneller aan kan passen omdat ik dat zelf lassen kan!