terrein verkenning

Het had me leuk geleken mijn neefje Julian zondag te laten zien hoe ome Mick in zijn rode bolide opfietst tegen een 'overmacht' van bukfietsers vanuit de 'Nieuwe Stad' in Amersfoort. Helaas "hij moet naar de scouting". Toch de titel hier op gebaseerd dan.

Ik heb voor de voorbereiding die ik als een voor een echte race beschouw, de hele week vrij genomen. Dat blijkt een gelukkige keuze want ondanks dat de routes (en tracks) pas dinsdag i.p.v. 1 oktober online gezet werden had ik in eerste instantie al genoeg met mezelf te stellen.
Ik had scherpe pijnen vanuit mijn onderrug die me erg verontrustten en was grieperig.
Op wat verkoudheid na heb ik die gelukkig achter me gelaten en röntgen foto's wijzen uit dat het enige leeftijdsgerelateerde slijtage betreft van de onderste (lumbale) wervels.
Toch spreekt mijn aanvankelijke idee om in de buurt van de Meewind Koers ergens te gaan kamperen, ook voor de voorbereidingen, me nog steeds niet aan. En het kan ook zoveel slimmer!
Gisteren heb ik de Cheetah eenvoudigweg in de trein gezet. Een simpele truc (voordeel als je meer liggers hebt) om binnen het uur 100 km niet relevant fietsen en het kamperen uit te sparen. Plus tijd en energie over te houden om de Limit optimaal uit te rusten. Voor zover ik weet rijdt de NS groen.

Zoals te zien hoef ik me niet schuldig te voelen over het plaatsen van mijn Optima tijdens de spits (16:30 u) de rit terug naar Amsterdam. Wat officieel niet toegestaan is.. 

Dat ging prima en zodoende kan ik al getuigen van behoorlijk wat beklimmingen en afdalingen in de route. Waarschijnlijk die z.g.n. 'Utrechtse heuvelrug'? Mijn rug kan het gelukkig weer aan (-:
Belangrijk is het natuurlijk dat ik zonder mankeren het stadshart uit kom, zeker straks met de velomobiel.

Ik kon wel wat van bovenaf zien door Basecamp (of Mapsource) te laten weergeven in Google Earth. Maar op straatniveau wordt het lastiger en buiten de stadskern ontbrak het uitzicht van bovenaf op de fietspaden grotendeels volkomen door bomen (of nog niet bestaand op moment van opname?).

Het leek me dus raadzaam het traject eerst eens rustig met de Garmin op de open ligger af te leggen.

Ik ben hier positief van terug gekomen gisteren. Maar dat ik niet steeds in het voordeel zal zijn met mijn zwaardere driewieler bij stijgingen van 6% en meer. Omdat je niet daarna overal ongestoord  rechtuit door kunt bollen. Soms moet ik dan al snel een bocht om. Waarin de Limit kan omslaan als ik dat te hard doe.
Maar ik heb veel vertrouwen in het verbeterde remvermogen van mijn velomobiel, met de ontkoppelde trommelremmen. En de afslagen zullen nu niet meer als volkomen verrassingen komen door mijn proefrit.
Ook om nog even te kijken "hoe was het ook alweer hier?" denk ik dat ik een goede GPS ophanging heb gemaakt in de v.m.op het stuur. Van niet meer dan een spanriempje en een (originele) Garmin bevestigingsbeugel. Aan het kastje van mijn richtingaanwijzers!

Na de eerste afdaling met al vrij snel een haakse bocht naar rechts die ook nog een onverhard ruiterpad bleek te betreffen kan ik niet ontkennen dat me de gedachte bekroop "Ze hebben die route expres velomobiel onvriendelijk gemaakt !". 
Maar dat onverharde stukje ging al snel weer over in asfalt en ik berekende heimelijk mijn uitbreek kansen. Waar ik steeds meer van overtuigd raakte naarmate de route lange rechte en vlakke stukken kent.
Onder de bomendaken kon ik net als Paul goed merken dat het misschien nog geen winter is maar toch zeker herfst. Onder de smalle voorband knalden organische dennenappels en andersoortige harde dingetjes weg. Dat gaf me geen veilig gevoel en ik wenste eigenlijk dat ik maar vast in m'n stroomlijn zat! Maar ook op de racefietsers zal ik hier eerder in het voordeel zijn met mijn driesporig voertuig!

Dat is een belangrijke ogenopener geweest want het afsluiten van de wielkasten is voor deze tocht misschien toch nog niet zo'n goed idee. Stel dat iets met dit geweld door de schilden breekt, hoe komt het daarna dan nog weer de wielkasten uit? Ik heb voorgaande idee dus nog even geparkeerd voor misschien de Afsluitrace. 

In het deelnemersreglement (waarin helaas ook weer een enkele d/t fout) staat dat een helm verplicht is.
Terwijl ik gewend ben aan een pet of muts. Toch is juist een standaard racefiets helmpje iets wat geen problemen oplevert boven in de Limit. Omdat ik er wat in naar voren zit zodat hij noch het (harde) deksel noch de muts raakt. En gelukkig heb ik er nog een liggen.
Het geeft me zelfs de mogelijkheid er met een soort gevulde sliert van een ex-backpackersrugzak een windstopper voor m'n oren en nekkussentje in eén keer van te maken.

Kijk dat noem ik nou van de "nood een deugd maken" (-:

Behalve de voor- heb ik nu ook de middenderailleur aangesloten met een Jagwire kabel. Zodat deze ook het kleinste kransje weer mee pakt voor het grootste verzet. De oude blokkeerde het schakelen hiernaar waarschijnlijk omdat hij al aan het breken was in het stuurpookje.

Misschien moet ik toch ook eens op handvatverstellers overgaan. Maar liever niet té veel nieuwigheden vlak voor een wedstrijd!