zaterdag 27 september 2014

Nog meer voor mannen



Hoe ik de Oranje Franje spuugzat ben heb ik weleens eerder beschreven op dit blog.
Ik kan dit niet beter persifleren dan de 'mannen' (en vrouw) van Koefnoen. Niet voor niets werd Owen Shumacher afgelopen jaar winner bij De Slimste Mens !







maandag 22 september 2014

ALF's ECO-tour

Zondag had ik mezelf eigenlijk wel in tweeën willen splitsen: de ALF-rit meerijden op de voorwielaandrijver en de oproep van Greenpeace voor een 'Stop de zee' milieutocht meefietsen op mijn Jan Eggens trike.
Mijn idee was daarom om eerst een snelle rit naar Purmerland te maken (waar ik nog een sleutel af moest geven) en daarna met gezwinde spoed terug naar de Hoofdstad locatie Kippenrondeel. U leest het goed :-)
Om andere mogelijke Museumpleingangers die derde zondag van de maand vast te waarschuwen voor mijn snode plannen plaatste ik dat voornemen zaterdag op de ALF gangerslijst.
Mark-Jan, eigenlijk wel Mister-Amsterdamse Ligfietsers himself met zijn jaarlijkse Fortenroute, kwam en ging mee.
Omdat ik al sinds vorig weekend een 'Alleweder' 65 tands tandwiel op de voorwielaandrijver gemonteerd heb reden we redelijk rap naar de pont bij het centraal station. De afzettingen in Noord aan de overkant van het IJ tegemoet voor de jaarlijkse Dam-tot-Dam loop.
Daar moesten  we wat omrijden en begingen we om ongemak/oponthoud te voorkomen zelfs een verkeersovertreding. Maar eindigden toch bij de kerk van Purmerland. Waar mijn moeder tegenover woont die ons met thee. koffie en Snelle Jelle hartelijk ontving.

 De kerk van Purmerland is bij gebrek aan kerkgangers (en niet door PUSSY Riot dus) gesloten als kerk. En voor een symbolisch bedrag verkocht als woonhuis aan een echtpaar met een elektronicawinkel in Purmerend.
Met de verplichting tot onderhoud en restauratie van het geheel... Maar ze kunnen daarna dan wel steengrillen boven de grafstenen die zich (ook) binnen bevinden (-:

Terug zijn we via Monnickendam gereden, langs het Noord-Hollands kanaal naar de bruggen van A'dam Oost om over het IJ te geraken.
Om de een of andere onduidelijke reden kiest de gemeente Amsterdam er juist op de dag van de D. tot D- loop steeds voor om één kant van de twee fietspaden af te sluiten op de Schellingwoudebrug.
Terwijl er juist die dag ook een geweldig druk racefietsevenement over gereden wordt. Echt bloedlink als er op zo weinig ruimte op elkaar in gereden wordt!
Omdat ik aanvoelde dat het wel even zoeken zou worden naar de mensen van de 'milieubrigade' zag ik ervan af met Mark de JE-trike nog voor mijn fiets te verruilen bij mij thuis. Ook al omdat daar de trommelremmen nog van moesten worden afgesteld.

De scharrelkippenplek bevindt zich vrij dicht bij de Amstel en het de Miranda zwembad.
Mark wou graag een paar scharrelkippen (levend) meenemen naar zijn huis in Amstelveen maar stelde zich uiteindelijk gelukkig tevreden met een doosje eieren uit een muntjesvitrine muurautomatiek a la de FeBo fastfoodketen.
We kregen ook koffie, een croissant, gekookte eieren en er vielen ons vriendelijk tegemoet komende milieuactivistes ten deel ;-) !
Op zelfgemaakte gele bordjes werd het gemeenschappelijk klimaatbescherings ideaal  uitgedragen met slogans als het dadaïstische "Stop de zee !". Mijn reflecterende gele hemd kleurde daar goed bij en spoedig vertrok ons clubje wereldverbeteraars achter de koffie-bakfiets aan naar ons eerste doel.
Via de Uiterwaardenstraat naar een prachtig monumentaal pand op de Prinsengracht 'Wetering duurzaam' .Een interessante voordracht van een aanspreekbare spreekster daar en wederom verse versnaperingen uit de koffiekar.
Wel had deze bakfiets te maken met een langzaam leeglopende achterband waardoor de knul op het zadel de hoge bruggen van de grachtengordel lang niet altijd nemen kon en er geduwd moest worden. Om beurten was Mark of ik de pineut om met onze handpompjes de lucht in de Big Apple ballonband aan te vullen...
We kwamen dus ongeveer "als geroepen". Ook kweten we ons beurtelings van het stellen van kritische vragen of bijval.
Want hoe robuust van uiterlijk ook, Mark zowel als ik zijn redelijk ter zake kundig en als 'die gezellige snuiters van de ALF'  lieten we ons toch geen kolen voor citroenen verkopem, Ongeacht het decolleté.
Het verdere verloop van de zeer interessante KIP Kleef Aan tocht is hier te zien.
Maar het voor onze ligfietsen tergend langzame tempo begon wel zijn tol te eisen.
Mark kon wat beter in een rechte lijn blijven rijden met zijn lage racer dan ik met het Cruzbike-principe aandrijving en besturing. Met vaak nog geen 5 km per uur. Maar ten slotte verkoos ook hij het zijn fiets als een soort step aan te drijven. Door zijn rechter knie in het lage stoeltje te steunen en zich met zijn andere voet af te zetten. Om een uur of vijf hielden we het voor gezien en zijn we afgehaakt.
Bij thuiskomst heb ik wel door het langdurig intensief balanceren bij lage snelheid nog lang last gehad van evenwichtstoornissen. Ik leek wel zeeziek!

Maar vandaag ben ik al weer met de Cheetah naar het werk geweest.
























































zondag 14 september 2014

Bagagerek aan frame Revolver


Ik had natuurlijk niet zo'n beste start naar Anna Paulowna met de roets toen ik m'n spullen op een fietskar bond. Waarvan achteraf bleek dat de wielen naspoor vertoonden. Dat heb ik inmiddels verholpen met mijn wielrichtapparaat en wat sleutelen. Maar ook dichter bij huis kom ik vaak niet uit als ik bijvoorbeeld vanaf het werk een plant mag, maar niet kán meenemen...
Door veel vooruitplannen kan ik de banaantassen mee nemen. Maar het bovenste bandje daarvan drukt de toptas lelijk ineen en richting achterwiel. Bovendien denk ik dat als de tassen niet horizontaal hangen dat slecht is voor de stroomlijn. Reden om eens bij mijn adresje in de van Ostade straat te kijken voor een (gebruikte) bagagedrager.

Ik vond een licht beschadigd exemplaar (van achter een stukje afgebroken) maar van lichtmetaal en bijzonder veelzijdig aan te passen. Type / merk "Max 25 kg" (-:
De Revolver heeft, net als de CVT een excentrische achtervork en maar geen achtervering. Het eerste kon ik oplossen door de klemmen in een tegengestelde richting bovenop de drager te bevestigen. Bovenop om ooit nog eens een dikkere achterband te kunnen gaan gebruiken of een achterspatbord te monteren.
Maar in mijn geval zitten in de achterpatten ook nog eens sleuven (voor montage van een 28" wiel) ipv de gebruikelijke getapte gaten m5 !
Dat loste ik op door 2,5 mm aluminium strip te bevestigen op de vorkuiteinden, bedoeld voor bevestiging van een bidon (geloof ik). Die strips heb ik met een combinatietang getordeerd voor de stand van de drager waarbij de leuke eigenschap optreedt dat een gedraaid stuk metaal minder snel zal doorbuigen (-;
Meestal zie ik dat de bagagedrager (die niet standaard bij de Thys geleverd wordt) aan het stoeltje vast gebout wordt. Dat lijkt te kunnen omdat de vork immers toch niet inveert.
Maar dat lijkt me geen degelijke bevestiging en niet bevorderlijk voor de levensduur van het nog geen 1000 gram lichte stoeltje. Omdat deze middels rubber ringen tegen het frame bevestigd is tegen scheuren van het carbon rond de m6 bevestingspunten.
Bij mijn 2-de-hands stoeltje heb ik zelfs allerlei onduidelijke extra gaten meegekregen aan weerszijden die al tot breuk geleid hebben. Die heb ik
gisteren met de 4 uitgesleten ophangpunten eerst versterkt aan beide zijden.
In plaats van bevestiging aan het stoeltje koos ik voor het boren van twee extra 4,2 mm gaatjes om daar m5 draad in te tappen.
Door het plakken van een stukje duct tape tussen de delen probeer ik beschadiging van de laklaag te voorkomen. Het frame is nu eenmaal niet roestvrij, zoals dat van de Cheetah (en de Eigenbouw spriet)...
Het resultaat mag gezien worden vind ik:

donderdag 4 september 2014

New boots and panties

Nederlandse ligfietsfabrikanten als Optima, Nazca en Challenge maken fantastische produkten maar de modellen ontlopen elkaar technisch weinig.
Om de behoudende ligfietswereld te laten zien dat het ook behoorlijk anders kan heb ik collega Pieter gevraagd na een bedrijfsetentje wat beelden te maken van mijn op de Amerikaanse Cruzbike georiënteerde voorwielaandrijver.









maandag 1 september 2014

trefzekerder sturen met toeclip

De voorwielaandrijver bleek na het aanbrengen van sluitringetjes en wat extra aandraaien van de verbindingspunten eigenlijk tamelijk makkelijk te berijden. In geen verhouding tot de Flevobike als je de plaats van het balhoofd al gewend bent!
Wel heb ik te maken met tot dan toe onbekende problemen zoals bij het nemen van een scherpe bocht: Waar laat je je voeten?
Het antwoord is echter even sportief als vanzelfsprekend. Je haalt je voeten eenvoudig even van de trappers. Door je knieën op te trekken. Gelijk een goede buikspieroefening!
Het sturen voelt dan ongeveer aan alsof je met een (beladen) bagagedrager aan je stuur de bocht neemt. Goed voor de armspieren.
Wel schoten mijn fietsschoenen nog wel eens van de rubber pedalen tijdens de eerste ritten. Ik ben dan natuurlijk ook een vaste plaats van het traphuis gewend en klikpedalen.
Maar waar het dit kliksysteem betreft volg ik Klukkluk's devies: "Mij zijn niet van de bange, mij zijn van de voorzichtige!".
Voor het (uit)klikken oefen je deels een zijdelingse kracht uit op een der pedalen wat bij de kruis-aandrijving van het voorwiel in een onverwachte situatie wel eens verkeerd uit zou kunnen pakken, dunkt me.
Toeclips gebruikte ik in winter nog wel eens toen we nog echte winters hadden. Die vind ik voor gebruik op een ligfiets eigenlijk veiliger dan aan een rechtopfiets. Omdat je je schoenen er vanuit een liggende positie eenvoudig uit kunt laten vallen.
Dat blijkt me inderdaad een goede montage. Het sturen gaat nu erg veel gemakkelijker met mijn rechtervoet. Omdat ik ook rechtshandig ben natuurlijk. Zelfs sturen én aandrijven lukt zo met één been.
Gek genoeg gaat het evenwel dan weer niet de linker clip in te komen met deze soort fiets (-;
Dus daar dan maar weer het simpele rubber pedaal terug in gedraaid. Moet kunnen als Amsterdammer...