zondag 27 februari 2011

McPherson aanpassen


Velomobielen hebben meestal een (in verhouding tot zwaardere voertuigen) eenvoudige stuurinrichting met Mcpherson-veerpoot. Dat betekent dat het veerelement tevens het draaipunt vormt.
Omdat die alleen aan de bovenkant opgehangen telescoopveer anders alle kanten op zou vliegen hangt deze aan de onderkant aan drie kogelkopjes. Behalve de stuurstang C die de verdraaiing regelt zijn er ook 2 ophangingen of stabilisatorstangen (A en B) te vinden.
Aangezien ik niet voor niets genoegen neem met een vm met open wielkasten wil ik dan ook dat de stuuruitslag maximaal is. Dat blijkt lang niet het geval te zijn met de Limit maar ik heb de oorzaak gevonden.
De door Jan vervangen ophanging aan de linkerzijkant (aan A) heeft hij niet alleen van ijzer gemaakt maar drukt het wiel naar buiten.
De fiets gaat zo een voorkeur krijgen voor het naar links rijden. Terwijl de verkeersregels me zeggen rechts aan te houden…

Je kunt dat gelijk (misschien ook bij uw fiets?) constateren door de stuurkogelpen (C) even los te halen. Het wiel moet dan ongeveer naar voren blijven wijzen.
Vind ik dit erg?
Mijn hart doet zeer. Maar behalve dat ik het gebogen ophangstripje nu weer van aluminium ga buigen probeer ik ook -als het origineel- deze wat kleiner te maken zodat de band verder de kast in kan (rood rondje). Dat scheelt allemaal in draaicirkel.
Gelijk regel ik de spoorbreedte wat bij (B) zoals Gerhard destijds zo fijn bij m’n Alleweder heeft gedaan. Zodat ik deze fiets hopelijk ook door het hele huis zal kunnen verrijden.

Nu mijn beroemde Panda ook nog stilstaat door ‘waterslag’ (een lekke koppakking waardoor geen auto meer) kan ik de Alleweder voorlopig zeker nog niet missen!

zaterdag 19 februari 2011

Derk toch gelijk / uitbreekversterking

Helaas, helaas, na 120 km was de pret al weer voorbij. Op de terugweg van m'n werk in Amstelveen Donderdag bleek de mantel van het dynemakoord doorgesleten over de aluminiumsnek: Derk heeft gelijk dat dat niet lang goed gaat hoewel ‘toegeven’ eigenlijk niet in mijn woordenboek staat…
Ik vermoed dus dat de 'stoere Groninger' van het EK 2010 met zijn remblokje op de boegspriet als blokkeer-mechanisme en pré CVT-snek er een behoorlijke hoeveelheid dynema doorheen moet jagen. Als aandrijfkabel heb ik bijna een lengte van 5 meter nodig!

Oorzaak is dus kennelijk echt wel het materiaal aluminium zelf. En niet de overspring-kerven die ik (en hij) hadden dichtgeplamuurd....
Want de cvt-snek die ik als laatste ‘testte’ is keurig strak doorgetrokken natuurlijk.

Na een eindje huiswaarts steppen kon ik -aangestaard door kinderen op een speelplaatsje ad Amsterdamse weg- het beschadigde deel op de snek terug leggen, huiswaarts roetsend in een lager verzet.
De knoop van het retourkoord op de revolverring was nog vrij makkelijk los te maken en iets strakker te spannen.
Geluk bij een tegenslag is dat ik op die route met weinig aanpassing langs Watersport Oost kon rijden om vast nieuw dynema te kopen.
Maar dan wel voor terugkeer naar de nylon (berg-)snek.
Jammer, want ik vind de gewone snek prettiger schakelen. Toch eens kijken of ik die tzt niet eens kan klonen in kunststof...Als ik weer eens tijd over heb.
Zoals ik eerder schreef heb ik een manier bedacht om de al beschadigde zwarte snek voor opnieuw uitscheuren te behoeden. De binnendiameter van de snek aan die kant is namelijk 26,14mm en daar past precies een (standaard) voorvork-buisje in.
Door die in axiale richting open te zagen kreeg ik een gleuf waar de knoop van het dynema achter kan blijven. Deze zaagsnede heb ik met een vijl wat afgerond om niet in het koord te snijden.
Recht afzagen van de van fijndraad voorziene buis was makkelijk door langs een balhoofdsconus te zagen die ik er opdraaide.

Allemaal leuk en aardig maar de ruimte tussen as- en buisje bleek toch onvoldoende om de as nog vrijelijk te laten draaien. Dat moet vooral naar aanvoelen tijdens de backstroke kon ik me zo voorstellen...


Het werd dus een lus gebogen in een stukje ijzerdraad waarvan ik de uiteinden rond de as wegboog. Zonder die te raken dus.
Minder mooi natuurlijk maar als het mijn snek daarmee redt wel acceptabel op die plek!

Tandwieltje er weer op en nu zal me voorlopig toch wel niets meer kunnen gebeuren dacht ik zo hé (?)

Helaas kon ik ook de cvt spanhuisconstructie nog weer afbreken want die neemt niet genoeg lengteverschil op bij gebruik van een kunststof bergsnek.

Zal ik dan nooit tijd over houden om de Limit weer in elkaar te zetten?!

woensdag 16 februari 2011

plan de campagne (2)

Ik heb nu het ‘plaatje’ van de Limit goed voor ogen. Voor het precieze inzicht heb ik zelfs de tussenas met de cassette-derailleur uit elkaar gehaald!
Ik heb namelijk toch wat twijfels of achteruit-trappend schakelen, ook op-schakelen dus nu wel zo prettig is.
Zelfkennis is de bron van alle wijsheid naar verluidt en ik vermoed dat ik toch ontevreden ga worden over zo’n systeem. Vooral in een groep rijdend (ik heb eindelijk tijdig vrij gereserveerd voor de Oliebollentocht dit jaar bijvoorbeeld) lijkt ’t me toch wel vervelend bij ’t opschakelen iedere keer even zonder aandrijving te zitten omdat ik zo nodig achterwaarts draaiend naar m’n tandwiel moet vissen…


Er is een mogelijkheid om mijn 3X7 Sram naaf in te bouwen maar dan moet ik de uitsparing in de fiets vergroten en een ophanging fabriceren. Zoals Peter schreef dus.
Wel te doen denk ik maar ik kan dan nog maar heel moeilijk terug dus zal ik bij verkoop de naaf erbij moeten afstaan…
Aangezien ik de kettingloop heb verbeterd (er niets meer aanloopt) is het misschien toch niet onverstandig de fiets verder nog even origineel te laten, een stoeltje in een bruikbare stand te monteren en eerst wat te gaan rijden met de Limit.

Desnoods dan maar even zonder dekje, maar om in ieder geval een indruk te krijgen of ik ooit zal kunnen wennen aan deze fiets…
De komende weken heb ik al wat lange weekeinden afgesproken met m’n werkgever dus dat moet wel gaan lukken dit 'extra werk'.


Onderdeel van mijn onderzoek vormde ook de bevestiging van de pedalen.
Dat zit gelukkig gewoon met vierkante asuiteinden. Maar dan eenvoudig met twee (170mm) cranks, dus zonder tandwielbevestingsmateriaal er aan.
Daardoor kan ik die vervangen door twee kortere exemplaren (165mm) die ik over heb van een handbike-constructie. Die gebruik ik anders toch niet meer want grotere tandwielen voor ophanging steek 110mm (ipv 130) kosten ongeveer het 6 voudige (als je ze al kunt vinden)!




De tandwielbevestiging zaagde en sleep ik er dan ook van af…

maandag 14 februari 2011

reddingsactie kogelkopjes

Omdat ik de Limit binnen heb staan terwijl de alleweder naar buiten kan, en gaat, kan ik me richten op de grootste mechanische uitdaging. Een mogelijkheid scheppen bij deze moeilijk benaderbare fiets om terug te kunnen schakelen vanuit stilstand.
Aangezien inbouw van mijn vertrouwde gemodificeerde Sachs/ S-Ram 3X7 hier erg lastig is wil ik dat doen met achteruittrappend de voortandbladen te verkleinen.
Hoewel ik ondertussen een idee heb hoe ik een derailleur daarvoor aan kan passen, voor gebruik in de nauwe trapastunnel, moet ik ook weten of er genoeg ruimte is tussen het spanhuis en de voortandwielen.

Daartoe heb ik de ketting van het middelste blad op het grootste gelegd. Meteen werd duidelijk wat Jan bedoelde met het “tegen de kogelkopjes komen van de ketting”: Nu begrijp ik waarom 'men' het grootste kettingblad liever niet gebruikte !
De oorzaak daarvan zit in de versleten en te ver naar achteren staande geleiderol.

Uit de tijd dat mijn vader nog in staat was om te knutselen (hij is nu dood) heb ik nog ijzeren mecano-achtige rail waar hij destijds boekenkasten van in elkaar sleutelde.
Die zijn me vaker van pas gekomen en weer heb ik er stukjes van af gezaagd.


Voor het maken van een alternatieve ophanging van een kleiner (maar wel gelagerd) geleidewiel dat ik op velovision in Sloten kocht. Bij de Hafa-stand.
Een goedkoopje want kleiner, maar wel met een verse O-ring!




Actie geslaagd zo lijkt het. Alleen veel ruimte tussen tandwielen en spanhuis bij de grootste tandwielcombinatie heb ik niet.
Door een andere ophanging hiervan (of desnoods ‘remake’) zie ik toch wel mogelijkheden daartoe…

Het heeft ook zo z’n voordelen dat die spanconstructie niet meer voorstelt dan 2 plaatjes alu met wieltjes ertussen!

zaterdag 12 februari 2011

Limit’s Wondere Wereld

Vandaag gun ik u graag een blik in de krochten van de Limit.
Toen ik de bekende doorsnee tekening van de C-Alleweder zag dacht ik “Aha, de kettinglijn loopt hier dus links ipv rechts, héél apart!”.
Maar precies hoé apart begint me nu pas duidelijk te worden.
Allert heeft destijds gekozen om volledig vrij van eerder gebruikte fietsonderdelen zijn –voor die tijd- snelheidsmonster samen te stellen en te bouwen.
Hij (of ‘ze’?) wilde daarmee kennelijk niet alleen de snelste worden maar bovendien een onderhouds- en gebruiksvriendelijke velomobiel bouwen met de kettingloop volledig weggewerkt.

De voorloper gelijk dus ook van zowel de Mango (met het tussenasprincipe rechts) maar ook de Versatile en eigenlijk zelfs de Greenmachine, met de ketting door het frame heen.
De ketting loopt namelijk tussen de lagers van de as in waar ook de 3 tandwielen op zijn aangebracht. Heel afwijkend dus en behoorlijk ‘uncompatibel’: Ik dacht dat ík eigenwijs was!

Ook de tussenas vertoont dezelfde kenmerken van niet conformeren. Het is geen tussennaaf maar –net als de achterwiel ophanging- een systeem waarbij de as zelf de aandrijving vormt en doorsteekt uit een lager om een tandwiel aan te drijven.
De kettigspanners zijn ook al van eigen fabrikaat (dus geen derailleurspanhuizen zoals op de doorsnee staat) en worden door elastieken op spanning gehouden. Daar is ThysID dus niet uniek in!


Wat de bereikbaarheid van deze techniek betreft valt dat voor de secundaire ketting nogal mee. Achter het stoeltje houdt eén vleugelmoertje een soort lichtgewicht ‘motorkapje’ op z’n plaats. En dan kun je overal bij zoals bij het elastiek dat het spanmechanisme op spanning houdt of tandwiel, ketting…



De voorkant is alleen van onderen af bereikbaar. En de schroefjes waren allemaal al door boutjes (m3) en borgmoertjes vervangen.
Dat moet volgens mij ook door klittenband kunnen. De zijdelingse krachten worden immers voornamelijk door de U-vorm van de neus al geïncasseerd.
Omdat het veel grotere spanhuis (dan achter) in het midden scharniert is er vrij veel elastiekspanning nodig wat het gebruikte dunne (blauwe)niet redt. Maar vanwege mijn roei & bankdrukfiets-hobby heb ik natuurlijk wel iets beters liggen.
Door het scharnierpunt te kiezen bij de as van het bovenste (big-size) geleidewiel zou de elastiekspanning veel minder kunnen zijn...
Maar behalve verdraaien kantelt de spanconstructie ook heel makkelijk. Om zich aan te passen aan de kettinglijn van de verschillende trapas-tandwielen. Die functie moet niet in het gedrang komen.Dus dat laat ik zo.

Aangezien er geen ernstige mankementen aan zijn zou ik de fiets dan in zijn huidige staat laten?
Nee dat kan ik niet laten gebeuren. Het idee na plotseling remmen een cassette plus twee voortandbladen te zwaar geschakeld te hebben staan doet al zeer aan m’n voeten als ik er alleen al aan denk!

Ik zal daar ‘alleen’ een voorderailleur voor moeten aanpassen zó smal dat hij in de carbon ketting/koker-buis van de fiets past.
Smaller dus nog dan degeen die nu in de merkwaardige ‘optromping’ op de trapaskoker is gelamineerd, want die is te breed!

vrijdag 11 februari 2011

spanhuis ook goed voor revolver


Vandaag (ondanks de motregen) naar het werk geweest met de cvt-spanconstructie en aluminium snek. Aanvankelijke had ik nogal wat tegenslagen met dit systeem zodat ik toen ivm de kou ook niet met proefrijden verder ben gegaan.
Echt veel te bang dat ik bij een hernieuwde storing de vingers weer uit de handschoenen zou moeten halen!

Zoals ik al schreef is het niet mogelijk (cvt) staaldraad om de revolverring te draaien id daarvoor bestemde gleuf.
Omdat de aandrijfkabel nogal strak wordt aangetrokken leek het me ook niet verstandig om daarvoor de elastiekgleuf te gebruiken. Deze is namelijk weer te ruim zodat de kabel zich vast kan trekken in de rol en de revolverring wordt dan bovendien verder van de 3 draaglagers belast. En ik weet niet of dat kwaad kan. Maar wie het eens proberen wil…

Dynema over een aluminium snek blijkt me –na een kleine 100 km- niet buitengewoon snel te slijten. Maar ik leg ook meestal maar 40km per week af met de roets, hoe fijn ik roeifietsen ook vind…
Als je daar de bankdrukfiets ook bij wilt rekenen 80km per week.
Een andere reden voor storing was waarschijnlijk het gebruik van goedkoop (20ct/m) gevlochten touw. Daar zat te veel rek in. Het kan waarschijnlijk vast wel wat goedkoper dan de 3mm dynema koord die ik nu –succesvol- gebruik als retourkabel maar het moet wel iets zijn met een binnenkern die, precies omgekeerd als het elastiek van de standaard revolver dus, juist níet (of nauwelijks) rekt.
Ik ben blij dat de ‘hellingproef’ op mijn werk (naar de tweede etage)vandaag geslaagd is: Ik hoefde er niet eens helemaal voor terug te schakelen, echt veel makkelijker dan met de FAW waar ik wel naar 34 tanden moet grijpen!
De roeifiets vind ik dan ook helemaal geen slechte klimmer: ik leg de handslagkabel om het rubberen rolletje aan het stuur en klauw mezelf naar boven, zelfs met de niet-bergsnek.
De limiteringen werken nu feilloos. Ik kan niet meer teveel op- of afschakelen want de beresterke retour- c.q. aandrijfkabel verhinderen dit onverbiddelijk.
En daar was het me om begonnen. Maar ook vind ik de ‘gewone snek’ iets fijner schakelen omdat er wat meer afstand zit tussen de stappen in het hoge verzet.
Omdat ik –nog altijd- wat langzamere roeislagen prefereer geloof ik niet dat ik veel nadeel heb van de vliegwielwerking van de wat zwaardere aluminium snek.
Nu ook woon-werk goed ging ben ik blij dat ik niet terug hoef te sleutelen naar de zwarte nylon bergschijf. Hoewel ik wel een mogelijkheid zag voor herstel van de uitscheuring.
Wat aan de spanhuisconstructie veranderd moest worden in combinatie met een revolver ipv het wiggenhuis was een opvullingkje om het laaghangende koord van de ring en de voorvork weg te houden. Om hiervoor een schuine ophanging te gebruiken (id vorm van gebogen tapeind M8) werkte niet omdat de hoek tov het frame niet hetzelfde blijft naarmate de spanconstructie verdraait.
Daar moet je ook maar weer met schade, schande en schaamte achter komen…

Wie ben ik, maar ik kan me best voorstellen dat je zoals Dennis je Quest te koop zet na verslingerd te zijn geraakt!

donderdag 10 februari 2011

plan de campagne

Er is op deze wereld weinig ruimte voor de kleine man zo lijkt het. Op velomobiel-gebied dan. Hoewel dat klinkt als een contradictie interminus.
Vooral na het introduceren van de roll-bar werd de plaats waarin je moet gaan zitten in een gestroomlijnde driewieler eigenlijk vastgelegd.
Daarom is de plaats van het bracket tegenwoordig ook meestal afstelbaar aangebracht, klemmend over de neusbuis van het inwendig frame.

Bij m’n Alleweder zette ik m’n custom-made stoeltje eenvoudigweg naar voren en creëerde zo nog een fantastische laadvloerruimte achter me. Maar die heeft dan ook geen hoofd-aansluiting. Geen probleem zo bleek in de praktijk.
In het ene geval waarin ik omsloeg kon ik m’n hoofd tóch binnen de body vouwen en bleef de bovenkamer gespaard.

Ik zou bij de limit kunnen proberen de trappers naar achteren te brengen zodat ’t hoofd op de bestemde plaats komt. Maar dan schep ik eigenlijk alleen loze ruimte in de punt. Bovendien valt dat niet mee en maakt de fiets er niet verkoopbaarder door.

Wat ik dan ook wil doen is een speciale naar achter wegklappende kap ontwikkelen die de tunnel van de roll-bar eigenlijk verlengt naar voren, scharnierend aan de uitstolping (van totaal 96 cm hoog!) naarboven voor de veiligheid / en de snelheid aan de Limit.

Ik ben bang dat ik dus toch met epoxy aan de slag zal moeten. Hoewel ik eigenlijk niet weet hoe dit precies aan te pakken…

Met een afstelbaar frame in een Strada of Mango zou ik dit probleem natuurlijk niet hebben. Maar iets naar voren kruipen levert me niet alleen laadruimte op, het verbetert ook m’n zicht op de voorkant van de fiets iets.

En daar troost ik me dan weer mee!

maandag 7 februari 2011

kattenbarrière

Zo toch even een berichtje. Een beetje flauw helemaal niets meer van je te laten lezen na zoveel levendige gelukswensen n.a.v. de aanschaf van de Limit.
Ik heb er evenwel nog niet in gereden, ik vind het uitzicht veel te beperkt en heb zelfs twijfel of ik de velomobiel wil houden...
Extreem rechtop zitten (ik zit in de Alleweder al erg rechtop) bezorgt me een houten kont.
Door de bolle ipv afgeplatte voorkant zie ik niet dan veel te ver vooruit naar mijn zin.
Dat lijkt me geen voordeel als ik bijvoorbeeld een hond tegen kom!
Ik ga voor veiligheid dus voorlopig blijf ik in de FAW rijden.
Ik zou het stoeltje ook kunnen verhogen maar dat komt per definitie de bochtenstabiliteit niet ten goede dus is m'n eer te na...

Ik heb gedacht de boven van de onderkant te scheiden een rand horizontaal weg te zagen. Dan een flensrand te lamineren en de delen weer op elkaar te kitten (a la de Quest).
De binnenkant heeft daarvoor zelfs al iets van een rand die als mal zou kunnen dienen voor een later aan de bovenkant te hechten rand.
Maar om nu te zeggen "ja makkelijk dat gaan we even doen"...



De spoorbreedte is iets breder waardoor ik ‘m niet vanuit m’n centrale hal de zijkamer in kreeg.

Mijn kat begreep de logica van de tijdelijke plaats op de grond (zonder wielen) niet zo… Een nieuwe speelplaats of toch een doorgang?



Vandaag heb ik, na het maken van een tuinhekje, de linkeras uit de veerpoot gedraaid en staat hij dan toch op een plaats waar ik 'het geval' beter benaderen kan…

zaterdag 5 februari 2011

Carbon/Kevlar Limit

Omdat het op dit moment op de blogs weer erg in de mode is een al lang bestaand model te prijzen om het uiterlijk zodra hij van 'carbon!' wordt gemaakt steek ik ff de dikke draak.
Hoewel ik daarover niet hoef te brallen ende snoeven want waar de rode coating is weggesleten laat de (10-15 jaar oude!) Limit die ik vandaag uit Zoetermeer heb opgehaald duidelijk z'n (nog goed door epoxy afgedekte) carbon/kevlarweefsel zien.
Kortom, ik ga dubbel op met m'n tijd mee!
Van de Limit zijn er maar 30 gemaakt en ze is wel een kilo of 10 lichter dan m'n FAW!
Hoewel de fiets ieg nog uitgelijnd moest worden vind ik dat Jan van T. me goed gematst heeft voor 1500euri slechts. Voor dat geld wil ik natuurlijk wel even sleutelen!
Zelfs nadat we de wielen hadden gedemonteerd bleek de velomobiel toch net te hoog om onder de laadopening van m'n hatchback door te schuiven. Mijn oplossing de instapopening naar beneden te richten bleek gelukkig wel te werken. Hoewel men mij had kunnen aanhouden/ of staande houden ivm 't afdekken van de nummerbordplaat.
Ik had mazzel, ook de harde "woei" viel mee toen ik 'm mee had..

Jan had een aanhechtstripje (identiek ad FAW) moeten vervangen en idd had hij hiermee wat naspoor veroorzaakt.
Ik heb er 60kg aan fitness-gewichten in gelegd om te constateren dat de sporing nu, na 't verdraaien van een kogelkopje, wél goed moet zijn.
Ondanks de smalle spoorbreedte en lengte lijk ik helaas wel wat te zwemmen in de fiets...Zelfs met het stoeltje (dat op klitteband staat) helemaal naarvoren.
Ik kom wel goed bij de trappers nu maar ik kan nauwelijks over de neus uitkijken!
Ook zou de ketting over een stuurstang ratelen volgens Jan.

Morgen misschien toch vast een proefritje (ze remt goed lijkt het)?

idd: Wordt vervolgd !

woensdag 2 februari 2011

adverteren op Ligfietsplaza

Ligfiets.net het voormalig Ligfietsplaza.nl, ik heb er ’n beetje ’n liefde-haat relatie mee.
Maar boos worden –omdat ‘ze’ een ad van je niet plaatsen- is menselijk. Dat blijven is duivels.
Wat er mis is met het aanbieden van gratis polyestor carpoort dakdelen voor het maken van een velomobiel- / ligfiets-stallingkje weet ik nog steeds niet. Maar laat maar...
Ondertussen is de woning waar ik de dakdelen op het (platte) dak bewaarde trouwens afgebroken. En zijn de bouwmaterialen dus verloren gegaan…
Ook blijken de advertenties nogal n’s, ja, wie sage ich das jetzt, niet zo actueel meer.
Zoals de gele Limit uit Zwaag die nu in Heerhugowaard blijkt te staan…
Waarom daarna de ad niet verwijderd wordt nadat ik n.b. 2x heb gereageerd op de (inmiddels kennelijk al verkochte) velomobiel? Joost mag het weten.
Maar waarschijnlijk ga ik zo’n Limit evengoed krijgen, mogelijk dit weekend al, zij* ‘t een rode…
Dat dankzij mijn tekstje in de rubriek ‘gevraagd’ op diezelfde handelsplaats, waar ik 2 mails op kreeg.

Ik vind het zeker prettig via Ligfiets.net te maken te hebben met mensen waarmee je een hobby deelt. Daar kunnen ook aardige deals uit voortvloeien de andere kant op.
Zodat ik ’n ander kon helpen aan een voor mij iewat achterhaald maar zeker nog niet waardeloos dualdrive-wiel.


Maandag heb ik een 20” 451 wiel verstuurd met een getrommelde Sachs/Maillard 6X2 naaf. Naar Marc S. voor zijn Flevobike

Ik vervaardigde het pakket zelf uit een kartonnen verhuisdoos. Ondanks de grootte bleef het gewicht natuurlijk ver onder de 10kg dus kon ik het voor 6euro75 versturen.

Ik bracht mijn ‘cadeautje’ achterop de Jan Eggens trike naar het postkantoor.


Omdat Marc niets weet van het aansluiten van zo’n naaf probeer ik dat uit te leggen m.b.v. fotootjes die ik opgoogel.

Want hij heeft het pakket –onmiskenbaar van mijn hand- inmiddels ontvangen!





* In deze uitdrukking een aanvoegende wijs van het koppelwerkwoord 'zijn'.

Rembrandt en Mick


Nee, het staat er wél goed!

Door die nieuwe serie 'Rembrandt en ik' zou je inderdaad denken: "Ik Rembrand" dus zonder -t van 'Rembranden'.

Feitelijk moet je dus eigenlijk denken: "Jij Rembrandt" met -dt.

Maar ik begrijp wel waar het vandaan komt hoor...

Van harte aanbevolen!