Vandaag (ondanks de motregen) naar het werk geweest met de cvt-spanconstructie en aluminium snek. Aanvankelijke had ik nogal wat tegenslagen met dit systeem zodat ik toen ivm de kou ook niet met proefrijden verder ben gegaan.
Echt veel te bang dat ik bij een hernieuwde storing de vingers weer uit de handschoenen zou moeten halen!
Zoals ik al schreef is het niet mogelijk (cvt) staaldraad om de revolverring te draaien id daarvoor bestemde gleuf.
Omdat de aandrijfkabel nogal strak wordt aangetrokken leek het me ook niet verstandig om daarvoor de elastiekgleuf te gebruiken. Deze is namelijk weer te ruim zodat de kabel zich vast kan trekken in de rol en de revolverring wordt dan bovendien verder van de 3 draaglagers belast. En ik weet niet of dat kwaad kan. Maar wie het eens proberen wil…
Dynema over een aluminium snek blijkt me –na een kleine 100 km- niet buitengewoon snel te slijten. Maar ik leg ook meestal maar 40km per week af met de roets, hoe fijn ik roeifietsen ook vind…
Als je daar de bankdrukfiets ook bij wilt rekenen 80km per week.
Een andere reden voor storing was waarschijnlijk het gebruik van goedkoop (20ct/m) gevlochten touw. Daar zat te veel rek in. Het kan waarschijnlijk vast wel wat goedkoper dan de 3mm dynema koord die ik nu –succesvol- gebruik als retourkabel maar het moet wel iets zijn met een binnenkern die, precies omgekeerd als het elastiek van de standaard revolver dus, juist níet (of nauwelijks) rekt.
Ik ben blij dat de ‘hellingproef’ op mijn werk (naar de tweede etage)vandaag geslaagd is: Ik hoefde er niet eens helemaal voor terug te schakelen, echt veel makkelijker dan met de FAW waar ik wel naar 34 tanden moet grijpen!
De roeifiets vind ik dan ook helemaal geen slechte klimmer: ik leg de handslagkabel om het rubberen rolletje aan het stuur en klauw mezelf naar boven, zelfs met de niet-bergsnek.
De limiteringen werken nu feilloos. Ik kan niet meer teveel op- of afschakelen want de beresterke retour- c.q. aandrijfkabel verhinderen dit onverbiddelijk.
En daar was het me om begonnen. Maar ook vind ik de ‘gewone snek’ iets fijner schakelen omdat er wat meer afstand zit tussen de stappen in het hoge verzet.
Omdat ik –nog altijd- wat langzamere roeislagen prefereer geloof ik niet dat ik veel nadeel heb van de vliegwielwerking van de wat zwaardere aluminium snek.
Nu ook woon-werk goed ging ben ik blij dat ik niet terug hoef te sleutelen naar de zwarte nylon bergschijf. Hoewel ik wel een mogelijkheid zag voor herstel van de uitscheuring.
Wat aan de spanhuisconstructie veranderd moest worden in combinatie met een revolver ipv het wiggenhuis was een opvullingkje om het laaghangende koord van de ring en de voorvork weg te houden. Om hiervoor een schuine ophanging te gebruiken (id vorm van gebogen tapeind M8) werkte niet omdat de hoek tov het frame niet hetzelfde blijft naarmate de spanconstructie verdraait.
Daar moet je ook maar weer met schade, schande en schaamte achter komen…
Wie ben ik, maar ik kan me best voorstellen dat je zoals Dennis je Quest te koop zet na verslingerd te zijn geraakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten