Limit’s Wondere Wereld

Vandaag gun ik u graag een blik in de krochten van de Limit.
Toen ik de bekende doorsnee tekening van de C-Alleweder zag dacht ik “Aha, de kettinglijn loopt hier dus links ipv rechts, héél apart!”.
Maar precies hoé apart begint me nu pas duidelijk te worden.

Allert heeft destijds gekozen om volledig vrij van eerder gebruikte fietsonderdelen zijn –voor die tijd- snelheidsmonster samen te stellen en te bouwen.
Hij (of ‘ze’?) wilde daarmee kennelijk niet alleen de snelste worden maar bovendien een onderhouds- en gebruiksvriendelijke velomobiel bouwen met de kettingloop volledig weggewerkt.

De voorloper gelijk dus ook van zowel de Mango (met het tussenasprincipe rechts) maar ook de Versatile en eigenlijk zelfs de Greenmachine, met de ketting door het frame heen.
De ketting loopt namelijk tussen de lagers van de as in waar ook de 3 tandwielen op zijn aangebracht. Heel afwijkend dus en behoorlijk ‘uncompatibel’: Ik dacht dat ík eigenwijs was!

Ook de tussenas vertoont dezelfde kenmerken van niet conformeren. Het is geen tussennaaf maar –net als de achterwiel ophanging- een systeem waarbij de as zelf de aandrijving vormt en doorsteekt uit een lager om een tandwiel aan te drijven.
De kettigspanners zijn ook al van eigen fabrikaat (dus geen derailleurspanhuizen zoals op de doorsnee staat) en worden door elastieken op spanning gehouden. Daar is ThysID dus niet uniek in!


Wat de bereikbaarheid van deze techniek betreft valt dat voor de secundaire ketting nogal mee. Achter het stoeltje houdt eén vleugelmoertje een soort lichtgewicht ‘motorkapje’ op z’n plaats. En dan kun je overal bij zoals bij het elastiek dat het spanmechanisme op spanning houdt of tandwiel, ketting…



De voorkant is alleen van onderen af bereikbaar. En de schroefjes waren allemaal al door boutjes (m3) en borgmoertjes vervangen.
Dat moet volgens mij ook door klittenband kunnen. De zijdelingse krachten worden immers voornamelijk door de U-vorm van de neus al geïncasseerd.
Omdat het veel grotere spanhuis (dan achter) in het midden scharniert is er vrij veel elastiekspanning nodig wat het gebruikte dunne (blauwe)niet redt. Maar vanwege mijn roei & bankdrukfiets-hobby heb ik natuurlijk wel iets beters liggen.
Door het scharnierpunt te kiezen bij de as van het bovenste (big-size) geleidewiel zou de elastiekspanning veel minder kunnen zijn...
Maar behalve verdraaien kantelt de spanconstructie ook heel makkelijk. Om zich aan te passen aan de kettinglijn van de verschillende trapas-tandwielen. Die functie moet niet in het gedrang komen.Dus dat laat ik zo.

Aangezien er geen ernstige mankementen aan zijn zou ik de fiets dan in zijn huidige staat laten?
Nee dat kan ik niet laten gebeuren. Het idee na plotseling remmen een cassette plus twee voortandbladen te zwaar geschakeld te hebben staan doet al zeer aan m’n voeten als ik er alleen al aan denk!

Ik zal daar ‘alleen’ een voorderailleur voor moeten aanpassen zó smal dat hij in de carbon ketting/koker-buis van de fiets past.
Smaller dus nog dan degeen die nu in de merkwaardige ‘optromping’ op de trapaskoker is gelamineerd, want die is te breed!