maandag 22 juni 2015

"Leipe shit!" -uitgezocht

Zoals eerder gememoreerd kampte ik vooral naar- en terug van Groningen met de roets met irritant leeglopende banden. Nu wil ik best geloven dat dat met mijn zuinigheid te maken heeft. Wat betreft het kopen van nieuwe banden, maar voor mij is daarmee de kous nog niet af.
De vervangende biba die ik achter monteerde is namelijk van het bekende merk Schwalbe en is nog nooit geplakt geweest (!)
Net als de eerste loopt de binnenband niet leeg in een bak water maar dat zegt weinig. Door de flexibelheid van het materiaal kun je er immers nauwelijks meer dan de atmosferische druk (1 bar) overdruk op zetten omdat de band anders te lang wordt (en blijft) en al snel zal ontploffen.
Daarom heb ik hem om een losse 559 velg gelegd waarvan ik de spaakgaten met duct tape dichtplakte (b.w.v. velglint). En er een buba omheen gelegd uiteraard (-:
In de onderkant van een katten-transportmand onder 6 bar heb ik de dompeltest met water opnieuw uitgevoerd. Geen belletje zichtbaar, ook niet rond het ventiel.
Toch liep de band al na 3 dagen voelbaar leeg. Conclusie moet wel zijn dat de Schwalbe band poreus is. Maar het ontsnappen van de lucht is kennelijk te weinig is om met een waterbak aan te tonen.
Best wel een opmerkelijke uitkomst vind ik zelf.


Bij Volksrijwielhandel Tornado op de Albert Cuypmarkt heb ik toen voor  €5,95 een CST bandje gekocht
met n.b. Hollands ventiel (omdat de beste man nu eenmaal niet anders had). Na een week blijft die keurig op spanning op de proefvelg deze 'Made in China'.
Dit is nu tot volle tevredenheid mijn nieuwe achterbandje geworden in de 222 Revolver
En had niet zowel het Hollands ventiel als China zo'n slechte naam in ligfietsersland?


"Het kan verkeren"- Bredero, óók  een Amsterdammer ;-)

zondag 14 juni 2015

Aduaderzijl (2/2)

Voorheen stopte ik in de Alleweder allerhande kookgereedschap als ik kamperen ging. En zelfs een antieke Italiaanse percolator om koffie in te zetten :-) Maar dat maakte de velomobiel loodzwaar.
Daarom tegenwoordig alleen wat vitamine- en energiedrank (cafeïne) bruis-pillen van de Action voor in het bidon. Een chinees restaurant voorziet me dan wel ergens van een avondmaaltijd en als de bakker al gesloten is neem ik dan een extra pizza mee de tent in. Om de volgende dag te laten dienen als ontbijt.
Zo niet in gezelschap van Cor en Ingmar.
Het werd routine dat we onze wensen bespraken t.a.v. de levensmiddelen zij de inkopen deden en ik de opgetuigde fietsen  bewaakte. Vooral de 209 van I. Sondervan vertegenwoordigt toch een flinke waarde...
De kosten deelden we na afloop in drieën. Zo hebben we nasi maar zelfs groenten (rauwkost) gegeten!
Wel verdween op camping het Kaatsgat het pakje stroopwafels (?!).



Het was in Oldenhove waarbij ik aanvankelijk niets beters wist te doen dan de mij toevertrouwde fietsen fotograferen:






Tot ik in de gaten had dat de kerels na het shoppen stonden te praten met de eigenaar van deze oldtimer. De sympathieke man vertelde honderduit over de zelfgebouwde kaarthouder (van een schemerlampstandaard), voordrager en stok om het stuur te geleiden. Om de fiets lopend een helling op te duwen als het hem te gortig wordt.









Ten slotte de bijzondere koren-/ pelmolen Aeolus met zijn luxaflex / Alleweder- wiekenkruis.










Maar niet alles was koek en ei en ik ontkom er niet aan daarvoor eens bij mezelf te rade te gaan. Het tempo raakte er bij mij de tweede dag uit en ik bleek met een leeglopende achterband te maken te hebben. Om gewicht te besparen en op advies van Cor had ik geen grote voetpomp meegenomen maar een (flink lange) handpomp.
Het leek me handig na het vastzetten van het elastiek en het uitnemen van het wiel om het oppompen van de reserve-binnenband tegen een muurtje te doen. Zo heb ik dat immers Derk ooit op een instructievideo van ThysID zien demonstreren. Er kwam echter meermalen een landbouwtrekker rakelings langsrijden met een vervaarlijke nóg bredere machine er achter.
Daar kan ik terugdenkend om lachen verwijzend naar mijn vorige post "Vandaar mijn voorliefde voor paarden in de landbouw". Maar op dat moment kwam het mijn humeur echt niet ten goede.
En dat verslechterde nog meer toen bleek dat de 'nieuwe' (eerder geplakte) band even later óók begon leeg te lopen )-: Ondanks dat ik de band geïnspecteerd had op glas, spijkers of splinters...
Zelfs op de camping in Aduarderzijl is het me niet gelukt een lek in een der binnenbanden te vinden. En ook de derde binnenband bleek op een lange rit leeg te gaan lopen.
Sterker nog, hij staat volledig plat op moment van schrijven. Maar ja, ome Mick moet zo nodig bloggen...
De organisatie van de camping en de fietstochten was prima geregeld door Miriam en Wilbert. Hun kinderen  schoten te hulp bij het pannenkoeken bakken buiten en in de keuken binnen. Miriam toonde zich een voortreffelijke naturel spreekster in het openbaar (22 mannen en vrouwen). Nog nooit heb ik bij een treffen de keuze gehad uit vegetarisch, biologisch of / én een gewone schotel (-:
Er waren niet minder dan vier gezellige tochten uitgezet die onderbroken werden door een interessant kerkbezoek (namelijk mét lezing maar zonder mis), dat aan een eeuwenoude herberg en éen die op de oversteek met een veerpont kon bogen.
Behalve roeifietsers en de bouwer van de roeifiets Derk Thijs waren ook Theo.en Elly per Quest gekomen, respectievelijk met- en zonder partner. Toch erg leuk en ten minste op eigen kracht naar Groningen afgereisd!




Op de zondagochtend van vertrek kwam ik als eerste de (kleinste) tent uit, dus natuurlijk niet Bartel al wakker gemaakt!







Na in m'n eentje koffie en ontbijt te hebben genoten in het kantinegebouwtje heb ik een toenaderingspoging tot een der grote lama's gedaan. Die bleek daar echter geen enkele behoefte aan te vertonen!
Behield zeker een afstand van 3 meter en draaide me de rug toe. Zo kon hij het speeksel in de bek houden natuurlijk (-:
Voor de zonnepanelen op het dak trouwens wel prettiger i.v.m. de stroomopbrengst...    


Mijn bewondering is groot voor  hoe de bij Schiphol als vliegtuigmotor-monteur werkende Bartel Lamers mij zijn zelf uitgezette route voor reed. Haast zonder zich een enkele keer te vergissen over een traject van ruim tweehonderd kilometer!
Wat snelheid betreft merkte ik dat zowel Ingmar als Bartel op de Thys 209's wat sneller waren. Maar dit was vaak ook wel terug te leiden op mijn ultra smalle IRC-voorbandje.
Deze zijn eigenlijk te dun en hard om de schokken goed te incasseren die de route van vooral Bartel in de Noordelijke provincies vaak kenmerkte. Daardoor sloeg het stuur soms bijna uit mijn handen. Op vlak asfalt moest ik de opgelopen afstand dan weer inhalen.
Ik was dan ook niet "voor Sesamstraat thuis" zoals ik de lachers aan tafel die ochtend mee deelde hoopte te zullen zijn. Maar toch ruimschoots voor het donker! Bartel reed vanaf Muiden door richting Hoofddorp.

Hoewel de nadruk zeker op het roetsen lag hebben Bartel en ik toch nog heel persoonlijke informatie uitgewisseld. Ik zie een zekere symmetrie in ons verleden maar ga daar nu natuurlijk niet te veel op in.
Ik denk i.e.g. niet dat er veel beenlengte verschil tussen ons is  (-:

zaterdag 13 juni 2015

Aduaderzijl (1) / ambachtelijk dorsen

Mijn rit met de roets afgelopen week naar Groningen is gelijk de verste die ik ooit  gemaakt heb. Tot genoegens 230 kilometer voor de toe- 200 voor de terugrit. Maar die laatste zelfs op één dag. Dankzij Parijs-Brest-Parijs ( een tocht van 1200 kilometer binnen een tijdslimiet van maximaal 90 uur) rijder Bartel Lamers.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Ik vertrok op donderdag mijn eerste vrije dag voor dat weekend om 8:00 u.
Dat lijkt misschien vroeg maar om spullen te verzamelen heb ik de wekker af laten gaan op het uur van een doordeweekse werkdag, al 4:00 u. :-) 
Deze toerit voor de tourrit liep voorspoedig want ik liep al rond half 12 a.m. bij Cor Zwaag de achtertuin in.
Ingmar kwam wat later en ik ontmoette Cor's vrouw die met haar stem een CD had volgezongen (vrij vertaald). Er werden boterhammen met gebakken ei en zo gegeten en Ingmar en Cor bleken allerhande provianderingsmiddelen mede te gaan nemen.
Vanuit Anna Paulowna reden we de Afsluitdijk op en ik voelde me zó sterk dat ik een flinke voorsprong op Cor en Ingmar nam. Waarbij deze zelfs enige tijd uit mijn brilspiegeltje verdwenen :-)
Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat dit mijn beste dag gelijk al was want hierna volgden twee lekke banden (de dag erna) en zelfs een dyneemabreuk (op de terugweg) waarbij ik van de welwillendheid van Bartel afhankelijk was die me een reserve aandrijfkabel afstond. Ernstig hiaat natuurlijk toch wel in mijn voorbereiding )-:
Het was broeierig warm de eerste dag maar we reden -na de Afsluitdijk- rustig maar gedurig verder. Via Harlingen volgden we de dijk met de Waddenzee die eigenlijk geen verkoeling bood. Bij Wierden pauzeerden we en prepareerden de jongens soep op hun meegebrachte campingbrandertjes. Een erg prettige manier om genoeg zout in je lichaam te houden op zo'n dag!
Ik nam daar een foto met de zelfontspanner door de camera op de trap tegen de dijk te zetten en dan in beeld te sprinten met mijn witte benen :-)
Zoals te zien staat daar achter het kerkje een bank met uitzicht op de graven. Ik was blij dat Cor de publieke functie van het bedelen om water in onze bidons op zich nam bij een woonhuis want ik had mijn Sex Pistols T-shirt aan...


We kampeerden op een simpele maar van de existentiële gemakken voorziene camping  't Kaatsgat in St. Jacobiparochie. Zoals gratis douches. Ook erg leuk vond ik de aanwezigheid van een bijzonder aanhankelijke bokje en geit. Vooral de bok kon niet genoeg krijgen van kriebels over zijn kop en onder zijn sik. Als ik wegliep vlogen mij de hinnekende verwijten om de oren.
Ik hielp Cor d.m.v. mijn batterijentestertje met het uitsorteren van zijn voorraadje AA's. Hij heeft een mp3 spelertje met een los versterkertje en blies die opnieuw leven in op de 'natuurcamping'. Dat bleek i.d.d. gezellig en "zou mij wel genezen van mijn voorliefde voor punk".
Met die boude opmerking overviel hij me zozeer dat ik vergat te vermelden dat dit meer een signaalstof voor me is in beeld en geluid. Zoals feromonen.
Die, onafhankelijk van het gedragen T-shirt, in kracht inboet in het gezelschap van 50+ heren zonder aanwezigheid van vrouwelijk gezelschap. Competitiedrang maakt dan plaats voor gemoedelijke gezelligheid en verdraagzaamheid, ook bij mij!
Bovendien heb ik iets later op mijn levenspad waardering  gekregen voor een totaal ander genre. Ruraal Friesland noch Groningen kunnen zich meer bogen op een op dergelijke fysieke landbouwbewerking trouwens. Maar daarvoor in de plaats is bij verstandige mensen dus het roeifietsen gekomen: