Eigenlijk was ik van plan niet meer zo vaak het interieur van de DF af te beelden. De kleur van het carbon wordt al gauw een 'zoekplaatje'. Vooral voor wie zelf een andere velomobiel bezit!
Daniël haalt echter veel van de geroemde rompintegriteit uit de vorm van de bodem. Waarom zou ik dan niet gewoon die vormen volgen als versterking voor de ophanging van mijn Eigenfiets 4de as?
Zelfs toen de hieluitsparingen onder de pedalen nagenoeg weggesleten waren door de verkeersdrempels en ik door de scheuren door naar buiten kijken kon is de 'middenberm' heel gebleven. Bewijs al van het slimme ontwerp!
Maar verkeersveiligheid is ook een dingetje in de grote stad. Als ik zou gaan slalommen op de hoge drempel links voor mijn deur bijvoorbeeld kom ik (uiteraard) op de verkeerde weghelft terecht. Terwijl vanuit de Karimatastraat (dit heet niet voor niets de 'Indische Buurt') verkeer van links kan komen dat mij door geparkeerde auto's pas op het allerlaatste moment schuin over de weg zal zien staan dan (op zijn/haar weghelft)...
En ik ben geen kamikaze piloot! Dat is openbare weg en geen afgezet circuit van Zandvoort!
Er is me dus alles aan gelegen de wegveiligheid voor mij, uzelf en anderen te verbeteren door mijn geplande neuswieltje.
Er kan ook een totaal onvoorbereide moeder met kind op de fiets die hoek om komen. Of juist een oudere op een E-bike met minder snelle reflexen...
Ik moet het rubber van het massieve bandje door het carbon laten komen midden door een vitaal deel van de dragende bodem. Daarom moest eerst de aan de vloer vastgekleefde claxon/verlichtingskabel los.
Die zit gelijmd met waarschijnlijk dezelfde kit als de wieldeksels. Maar het midden hiervan haalde ik met chirurgische precisie los. En een nijptang ;-)
Daar zie je aan weerskanten de al aangebrachte voetenbakreconstructie. Door die twee delen met een smalle strook weefsel te verbinden (onder de electrakabel door) krijg ik twee overlappingen (links en rechts). Op de plekken waar de m8 bout van het skatewieltje tegen de onderkant zal gaan drukken!
Constructieve verrichtingen met een Hannibal Smith achtige doordachtzaamheid waar zelfs het A-team met zijn terreinwagens en scheurmonsters een puntje aan kan zuigen.
Maar en fin, het muziekje daarvan kunt u zich misschien zelf wel herinneren ;-)
Nu eerst het zand maar eens drogen om in een tentstokken foedraal te stoppen. Als 'aandrukslurf' bij het op druk zetten van het laminaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten