Roeifiets-backpacking

Roeifietsen vind ik een hogere vorm van de ligfietssport. Je legt er niet je halve lichaam mee lam (behalve je benen). Bereikt een sportschool-achtige workout van ook je bovenlichaam. En voelt je merkbaar beter.
Omdat ik daarbij graag de werkroutine even onderbreek voor wat kamperen met anderen die deze vorm van exercitie weten te waarderen verplaats ik me dit jaar naar Groningen. 

Een wervende email van Cor Zwaag heeft me over de streep getrokken. De reis van 191 km zelfs te verlengen tot over de tweehonderd door in zijn (en Ingmar's?) gezelschap over Noord-Holland te gaan en de Afsluitdijk te gaan beroetsen :-)

Mijn laatste kamperen was geen prettige. En dat lag ook aan het kamperen zelf want al de eerste nacht die ik doorbracht in Venray bleek de dure Northface tent die ik van mijn jongste broertje geleend had door te lekken! De sealing van het tentdak kwam er dan ook bij alle naden in verpulverde vorm afvallen!
Voor mij dus wel weer het bewijs dat je, in dit geval mijn broertje, niet altijd waar voor je geld krijgt!
Hoewel de tent prachtig van ontwerp is met heel lichte aluminium stokken lig ik toch liever droog als het regent buiten!
Zoals in mijn oude betrouwbare Nomad Bantoe. Die helaas bijna drie en halve kilo weegt.

Ik heb daarom in Purmerend de Yellowstone Matterhorn 1 gekocht met een gewicht van 1560 gram voor 4 tientjes. Daarvan heb ik de stalen haringen vervangen door aluminium zodat daar nog wat van af gaat. Om de bagagedrager (en mezelf) te ontlasten.
Het grondzeil heeft geen extra onderzeil nodig en hij
heeft een binnen- zowel als een buitendoek.
Dat voorkomt condensatie zoals je met enkeldoeks tenten nogal eens ziet.

Een lichte uitrusting van de fiets lijkt me belangrijk, Cor is een getrainde roeifietser met lange benen (hoewel ik daar verder niet op let). Mijn roets met de rvs boegspriet is zwaarder en als ik hem in Anna Paulowna ga ontmoeten heb ik er immers al 70 km op zitten!
We willen dan in Friesland ook al ergens gaan kamperen, een "natuurcamping" om Cor te citeren.
Daar wil (en kan?) ik niet van stroom afhankelijk zijn. Dus bestelde ik bij Kifra een Gelert luchtbed met ingebouwde voetpomp die toch maar 900 gram weegt (blijkt zelfs maar 800 gram!).
Dat vind ik prettiger slapen dan van die matjes. Het is wat minder isolerend maar daar heb ik warmte-reflecterend materiaal voor bij me.Zoals op autoruiten gelegd wordt in de winter. En een slaapzak natuurlijk (1210 gram).
Niet meer die zware canvas van het Paastreffen dus meer hoor Joyce (-: Ik zal nu immers niet met de C-Alleweder van huis gaan.

Alles met wat extra kleding moet wel in de banaan- en fietstassen passen dunkt me. En op de stevige bagagedrager een plaats kunnen vinden.

Ook geen overbodige luxe lijkt me om de Primo Racer van de Cheetah over (eigenlijk terug) te zetten op de roets. Hoewel het verzet daarvan door zijn geringe dikte wat beperkt is (32 mm) is het gewoon verreweg de best rollende band die ik heb op ligfietsgebied. Jammer dat ze niet meer gemaakt worden (b.m.w.).

Want mijn langzame en vermoeiende tocht naar Anna Paulowna vorig jaar
met een slecht sporend fietskarretje staat me nog na bij. Dat moet beter kunnen!