Piet Pelle op zijn Gazelle

Omdat ik vandaag eindelijk weer eens op een menselijke tijd op mag staan op een doordeweekse dag ben ik gisteren middag alvast boodschappen wezen doen. Toen ik het vouwfietsje voor de buurtsuper parkeerde merkte ik dat dat was tegenover een rijwiel dat uit een totaal andere tijd moet stammen!

Dat de herenfiets oud is blijkt wel uit de bijna verdwenen laklaag waar zoveel van is weg gecorrodeerd dat de originele kleur eigenlijk niet meer te achterhalen valt.
Wat mijn aandacht trekt is dat de lug van het traphuis voor de zadelbuis gebroken is...En toen, met een vrije afstand van maar liefst drie centimeter, terug weer vast is verbonden met het frame door stukjes vlechtijzer!

Uit wat voor tijd moet dit rijwiel wel niet stammen dat het de moeite waard was om een fiets op deze manier te repareren? Het duizelt me. Misschien wel tijdens de hongerwinter van de tweede wereldoorlog!

Het logo ' Gazelle uit Dieren' staat er nog op op het balhoofd.

Spie cranks zoals nog in mijn prille jeugd te doen gebruikelijk was om te monteren. Maar toen had Koninklijke Gazelle wel al de sierlijke dierafbeeldingen in het voortandwiel.
Zeker de meest degelijke rijwielen ooit gemaakt (en niet de lichtste) met stangetjes-bediening van de trommelremmen zodat je NOOIT een remkabeltje zou breken...en wat de mensen groot gelijk hadden om te begeren.
Maar om nog maar een gedachte te schenken aan reparatie van het gebroken diamantframe van de herenfiets in deze tijd dat je je nek breekt over achtergelaten fietsframes op straat...
Er moet oftewel een verschrikkelijke economische schaarste geheerst hebben oftewel iemand in de bocht geweest 'die het lassen niet laten kon' ;-)
Het is buitengewoon moeilijk om zulk dik massief (betonwapenings)staal aan een dunwandige buis te lassen met electrodus. Althans zonder gaten in die laatste te smelten. Ook de afstand die gehouden is tot de trapaslagers zodat die niet zouden vervormen is goed doordacht.

Daarnaast moet de lasser erg gemotiveerd zijn geweest om direct na het lassen natte lappen voor het koelen van het trapstel in te zetten!
Gazelle gebruikte vanaf het begin van de vorige eeuw framenummers waarmee je het bouwjaar kunt achterhalen volgens Wikipedia. Daarom ben ik -het is toch een vrije dag- nog even terug gefietst om die te zoeken bij de zadellug.
De fiets staat er nog dus is niet van een Lidl-klant waarschijnlijk maar van een bewoner van de Insulindeweg. Helaas kan ik op het hele frame geen framenummer ontdekken. Maar het merkplaatje lijkt me absoluut origineel.

Ik citeer: "Tijdens de Tweede Wereldoorlog had Gazelle het moeilijk, net als veel andere productiebedrijven. Veel van het materiaal en van de machines werd naar Duitsland overgebracht, en kort voor de bevrijding werden de resterende machines door een speciaal Sprengkommando vernietigd"

Aangezien er ook geen sporen zijn van een weggevijld serienummer, dus er vermoedelijk nooit een opgestaan heeft, zou dat niet juist een extra aanwijzing zijn voor de bijzondere tijd waarin het rijwiel gemaakt is?

              Van nog iets daarvoor de jaren twintig, stamt dit reklamefilmpje: