Sneeuwtips

Ik heb veel te verhalen sinds gisteren en kan natuurlijk trots beginnen dat mijn ketting-omleg projekt goed gelukt is…Maar dat is te makkelijk.

Toen ik gisterenochtend van huis vertrok en een van de eerste verkeersheuvels door opgehoopte sneeuw al niet kon nemen zonder uitstappen vermoedde ik al dat er niet veel ‘Alf’ bij zou zijn vandaag. Evengoed vond ik het wel ’n uitdaging om toch minstens het Museumplein te bereiken...
Door het moeizame voortploegen door de sneeuw en sneeuwwind was ik daar pas om 10:20. Dat was nog net op tijd om aan het ontbreken van bandafdrukken in de sneeuw af te leiden dat het toch zinloos geweest was om wél op tijd te komen!
Ligfietstochten elders in den Lande worden op Plaza nog fatsoenlijk afgekondigd maar Amsterdam kenmerkt zich traditioneel als chaotisch qua organisatiestructuur.Zo ook hier.
Wel was er een overdekte ijsbaan in de richting van het grasveld en het had me eigenlijk wel leuk geleken om daar met de nieuwe (nog als ’n machinegeweer ratelende) kettingloop een ererondje over te maken: Sneeuw lag er immers niet op door de overdekking!
Maar men was met ’n gemechaniseerde sneeuwschuiver bezig en het leek me wat respectloos om dat dan ook daadwerkelijk te doen…Zou je niet zeggen van deze amsterdammer hé?
Omgekeerd aan het ratelen vd ketting thuis in de proefopstelling liep het aluminium van de achterwand in de praktijk juist in de lagere versnellingen aan. Bij gebruik vd grootste kransen dus.
Omdat het materiaal daardoor automatisch in de goede richting zou worden gebogen (de cabine in) met sneeuwkoeling, heb ik bewust voor deze werkwijze gekozen.
Omdat ik al-met-al goed was voorbereid op ’n flink (zwaar) tochtje besloot ik via de Zeeburger- en Schellingwoudebrug via Watergang/Ilpendam/Purmerend naar mijn moeder in Purmerland te gaan -Dit blog kent ook zijn gevoelige kanten.
Zo heb ik als agnost zelfs de Purmerlandse Kerststal-gefotografeerd die m’n moeder had staan:

En fin (of 'afijn', zoals sommigen zeggen), voor bruggen moest ik toch echt wel uitstappen om de alleweder er bovenop te helpen.


Ik leerde wel een 3-wheeldrive techniek aan die soms nét voorkwam dat ik hoefde uitstappen; met de handen de voorwielen helpen met vooruit rijden(zoals de Sunrider achteruit moet rijden ipv het 'flinstonen'). Terwijl onderwijl de benen in de laagste versnelling ook meehelpen natuurlijk (Tip nr. 2 ).

Koude voeten wilde ik niet en heb dus voor ’n drastische oplossing gekozen: Toe-clips monteren en moonboots dragen! (tip 3)
Ik heb dit jaar geen zin in tijdelijke constructies voor de voetengaten: Vind het altijd wat deprimerend om dat dan weer weg te halen na de winter (en…wanneer?)
Ik heb last sinds vanochtend van iets dat lijkt op lasogen.Omdat ik niet onlangs electrisch gelast heb is dat uitgesloten. Wél heb ik –bij gebrek aan andere deelnemers- mijn eerste echte sneeuwtocht gemaakt….
Ik raad mensen die in mijn wielsporen willen rouleren dan ook aan –net als op wintersport- een zonnebril te dragen!(tip 4)


Geschrokken ben ik wel van de enorme hoeveelheid smeltwater dat de FAW opleverde in de schuur van moeders'.

Dat wil ik niet hebben thuis in de hal waar ik de FAW parkeer want daar ligt laminaat dat daardoor op gaat zwellen ! Daarom heb ik er groene ondervloerbedekkingstegels ondergelegd die het water als een spons opnemen (Tip 5 geloof ik).













Omdat ik behalve sociaal ben ook praktisch blijf zocht en vond ik in m’n moeder’s schuur ook vast materiaal voor een dringend gewenste kettingkast: Een hoop vuil wordt anders door de ketting de cabine binnen getrokken /en rondzwervende kleding het geleidewiel in: Alu U-profiel om de broek schoon te houden en thermisch bijgebogen PVC-goot voor het achterdeel.


Nee, niet volgens de ‘Botter’-methode….Maar zolang me daar niet naar gevraagd wordt houd ik dat, na al die tactische tips, heerlijk voor mezelf!