Grote namen, kleinzerige Mick

Mede door een grappenmaker die al eerder niet verscheen om de spanzitting van het (gratis!)  Batavus Relax stoeltje op te halen ben ik Vrijdag pas laat met de roeifiets en campingspullen richting Zeeland vertrokken. Voornamelijk omdat ik veel bewondering heb voor Derk Thijs en zijn roeifietsuitvindingen. Zo sterk zelfs dat ik niet kan nalaten alles zélf nog eens over te willen doen :).

Zoals er onlangs nog een stuntman het gewaagd heeft de parachute te gebruiken zoals ooit ontworpen door Leonardo da Vinci!

Maar ook ben ik simpelweg geen kei in het verzamelen van campingspullen en daardoor altijd wat gespannen.

Het laten routeren van de weg naar De Banjaard in Kamperland door de Garmin (met verouderde software) vroeg nog allerlei extra handelingen met een kabeltje naar een pc (die ik verder nooit meer gebruik).  Adresbestanden, wegennet en de kaart van Zeeland eerst gekopieerd worden....Het kostte allemaal tijd.

Had ik toch maar een Tomtom aanvaard als verjaardagscadeau van m'n jongste broertje kortelings!
Het rijden in het pikkedonker vanaf Goeree-Overflakkee in het Noorden van Zeeland durfde ik ook al niet erg hard met de Subaru. De vrij smalle Zuiderzeebruggen over met tegenliggers en  alleen wat reflectiestrookjes als wegmarkering  brrrr.
Het zicht was namelijk verre van goed door de motregen en windvlagen.
Ik was dan ook pas om 21:30 bij camping de Strandjutter naast bungalowpark de Banjaard.

In de regen de Nomad-tent opzetten zorgden voor slapen boven een nat tentzeil en de volgende ochtend een doorweekte regenjas. Ik word te oud voor die dingen...

En dat realiseerde ik me tevens toen vandaag iedereen door een akelige regen en harde zeewind richting Neeltje Jans afroetste. Om mezelf over de streep te trekken heb ik mijn gemodificeerde Eigenfiets.nl roets nog achter in de auto gelegd en richting startplaats gereden. Op een moment dat de regen iets minder leek te worden eruitgehaald en opgestapt. Behalve aanlopende V-brake blokjes achter was ook m'n aluminium (406) spatbord gaan aanlopen.
Samen met de loeiharde windvlagen en steentjes die ik onder m'n banden voelde wegspringen brachten me tot de conclusie dat ik dit niet riskeren moest. Mijn verstand moest gebruiken zodat ik niet wéér met een ziekenwagen van straat gehaald zou hoeven worden.

Wel heb ik gelukkig Derk Thijs ontmoet die begrip had voor mijn beslissing. Daarvoor al heb ik het gehad met hem over de excenters en zijn nieuwe (209) voetenslede.

Deze heeft gewoon dezelfde lagerophangingen als de oude volgens hem, maar is wat makkelijker te monteren.
Net als ik met de conische vulbussen (centers) past Derk eigenlijk dezelfde techniek toe om de slede recht t.o.v. de boeg te krijgen. Alleen zet hij dan de exc. van een der helften in dezelfde stand (die hij eveneens markeert, dat ik met een viltstift doe).

Dan was daar Ymte Sybrandy met het hele gezin.  Die aankondigde zeker een serieuze poging te gaan doen om te gaan winnen, ondanks nog steeds aan iets te lijden dat hem moeilijkheden geeft bij de sprint...

Maar dan ook weer goed leek te begrijpen waarom mijn oude remsegmenten beter remmen dan de nieuwe(re) :).
Ook mijn ogen zijn nu -51 jaar oud- niet meer wat ze geweest zijn. Ik hoop die binnenkort te laten laseren met het geld dat ik me bespaard heb door mijn reparatie-activiteiten, maar dat terzijde. Want ik herkende hem onder de fietshelm eigenlijk pas toen ik vlak bij de service-wagen van Derk heen liep: Oog-in-oog met Bram Moens himself! Hij blijkt ook roets te rijden.
De voormalig wereldkampioen ligfietsen en oprichter van M5. De tijden geduchte tegenstander bij wedstrijden van zowel Derk Thijs als Ymte !
Ik schudde hem spontaan de hand en vroeg hem of het vuurwerk van weleer soms terug zou los gaan barsten ;)?
Maar hij verklaarde tegenwoordig last te hebben van dezelfde kwaal als ik (of 1 daar van althans). Ik gaf hem de tip die ik op het werk toe pas. Het dragen van een powerliftings-riem onder mijn werkbroek. Die ik dan over de onderste wervels gedrukt houd met de broekriem door die werkbroek.
Bram bleek opvallend goed op de hoogte van de techniek van (kantelende) velomobielen en de Noomad-voorvork uit Baskenland. Zeker voor iemand met scepsis tegen velomobielen in het algemeen ;)

Maar ook niet vreemd natuurlijk voor iemand die uiteindelijk begón met het bouwen van trikes dat hij het nodige weet van het Ackermann-principe...