Volgers en buitelui moeten het me maar gegeven maar terwijl ik eigenlijk nog met het schakelverdelertje bezig was, ben ik al weer als van het os op de ezel overgesprongen op een andere 'projectje'.
Ik erger me namelijk al enige tijd aan het opstuiterende weggedrag vd 222 bij 't roeifietsen. Hoewel ik rond 5:00u 'sochtends nog niet zoveel te vrezen heb van ander wegverkeer zodat ik nog wel n's wederrechtelijk gebruik maak vh asfalt ipv de fietstegels ben ik dan in overtreding. En huiswaarts gaat die vlieger al helemaal niet meer op!
Ik zou -net als in de 220- allang een telescoopvork gemonteerd hebben ware het niet dat deze framegenaratie van Thys ID een overmaat balhoofdsbuis gebruikt (1 1/4"?).
Wat ik niet wist maar al rommelend in m'n schuurtje achter kwam is dat de term 'overmaat' wel heel letterlijk genomen kan worden: De gewone kroonbuis ve standaard vork past zó precies in zo'n 'overmaats' dat vastsolderen, poppen of zelfs klemmen tot de mogelijkheden behoren om een (kaarsrechte) verbinding te maken! En dus ook in te korten vh korte balhoofd ve ligfiets zonder dure (externe) schroefdraad opsnij-behandelingen. Die immers niet door mijn zorgverzekeraar vergoed worden.
Bovendien héb ik zo'n overmaat telescoopvork, ’n RST zelfs, alleen was die voor 'n 26" wiel. En had een te lange kroonbuis.
De vork is van aluminium dat ik niet lassen of solderen kan maar onderste delen bleken van massief alu.
Dus als hout te bewerken haast: Met boormachine, slijptol, vijl en vooral veel geduld in te korten en af te platten:
Hoewel de 'sprong' van de vork zo nagenoeg verdwenen is verwacht ik daar met de grote balhoofdshoek vd 222 -ivt andere (lig)fietsen- weinig aanpassingsproblemen mee. Alles beter dan 'n vastgezette voorvork (...)!
Puzzelen, meten en zagen natuurlijk leverde me een stapeltje onderdelen op waarmee ik zelfs zonder poppen of hardsolderen een verende overmaats voorvork in elkaar zou moeten kunnen klemmen. Door gebruik te maken van de aloude expansiekegel van een oud model race-stuurstrop!
Uiteindelijk koos ik toch voor de meest zekere weg: In elkaar solderen met messing (‘lasbrons’).
Ook koos ik ervoor de zelfgeveilde patjes voor alle zekerheid wat te versterken met stukjes Flamco-rail en ’n stukje opgesoldeerd ijzer. Zo gaf ik de vork 'n soort ’sokjes’!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten