De keuze om bij voorkeur zélf reparaties aan je velomobiel uit te voeren kan zelfs leiden tot het kunnen wegdoen van de auto, zoals bij mij het geval was.Zo vond ik een keer op de Dappermarkt (u weet wel van "simpelweg gelukkig in de Dapperstraat"- J. C. BLOEM 1887-1966) een opklapbaar krukje.
Je kunt de opgedane ervaring met composietverwerking vervolgens weer gebruiken voor verdere milieu-ontlastende activiteiten. Zoals voor de verlenging van het gebruik van kunststof voorwerpen.
Het was na sluitingstijd van de markt en de koopman had het tegen een lantaarnpaal gezet omdat een scharnier beschadigd was.
Voor de vinder...Een Amsterdammer zegt immers niet altijd wat je graag hoort maar ze vertellen je liever de waarheid (hij had het ook kunnen proberen heimelijk te verkopen)!
Ondanks het afgebroken stukje scharnier heeft het me toch nog jaren naar een hoger plan geholpen! Het voorkomen van de eindeloze weggooi van plastic in het achterhoofd bracht me ertoe de bovenkant te repareren met epoxy en carbon reparatieband.
Dat heb ik loodrecht gelegd, tegen de richting van de scheur:
Omdat het unidirectioneel band is (dat verder alleen door garen bijeengehouden werd) kon ik het daardoor moeteloos om de rand van het krukje draperen. Wat je anders echt niet lukt met koolstof!
Het 2/3 scharnier dat vaak niet goed uitklapte en daardoor de breuk waarschijnlijk veroorzaakte heb ik vervangen door een metalen.
Zoals de eerste velomobielen van aluminium dus. Dat in dit geval resulteerde in het behoud van opklapbaarheid!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten